ของขวัญที่ล้ำค่า

ตอนที่ 11

ของขวัญที่ล้ำค่า

         เย็นนี้ใบหยกกลับบ้านด้วยท่าทีที่ดูเงียบเหมือนเธอกำลังรู้สึกอะไรบางอย่างที่ทั้งอนุสรณ์และภูษิตต่างไม่เข้าใจ

         มื้อเย็นบรรยากาศมีเพียงแค่เสียงพูดคุยของพ่อตากับลูกเขยส่วนลูกสาวเอาแต่นั่งเงียบและกินได้น้อยมาก

         “เป็นอะไรหรือเปล่าลูก ทำไมดูหน้าไม่ดีเลย เครียดเรื่องที่โรงแรมอะไรไหม มีอะไรให้พ่อกับภูช่วยก็บอก”

         อนุสรณ์ลึก ๆ ก็คิดว่าไม่ใช่เรื่องงานแต่ก็ไม่กล้าถามตามที่คิดจึงเลี่ยงถามเรื่องงานที่โรงแรมน่าจะดีกว่า

         “ไม่ค่ะพ่อ หยกแค่เบื่อ ๆ อาหารและช่วงนี้รู้สึกเหมือนอยากจะนอนอย่างเดียว หยกขอตัวไปอาบน้ำแล้วเข้านอนก่อนนะคะ”

         ใบหยกเดินขึ้นไปบนห้องแล้วก็เหลือแต่พ่อตากับลูกเขย อนุสรณ์จึงได้โอกาสที่จะสอนภูษิตในฐานะที่เคยเป็นหัวหน้าครอบครัวมาก่อน

         “ผู้หญิงต่อให้เราทำดีแค่ไหน เขาก็ยังจะคิดว่ามันคนละส่วนกับการที่เราจะพูดว่า รัก คิดถึง ห่วงใย ภูละเลยคำเหล่านี้ไปบ้างหรือเปล่า ลูกสาวพ่อถึงได้ดูแห้งเหี่ยว”

         ภูษิตพยกหน้ายอมรับเพราะเขาบอกรักภรรยาครั้งสุดท้ายคือตอนที่เขาขอเธอแต่งงานและตอนนั้น เขาก็ไม่ได้รักเธอจริง ๆ

         “ละเอียดอ่อนจริง ๆ นะครับเรื่องครอบครัว ผมก็สายแข็งด้วยใบหยกเขาคงน้อยใจ”

         อนุสรณ์เริ่มเปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจังเพราะเขาต้องการจะพูดเรื่องที่ตอนนี้ลูกสาวรู้ความจริงทั้งหมดแล้ว

         “ตอนนี้พ่ออยากจะบอกภูว่าทุกเรื่องที่ภูบอกพ่อ ใบหยกเขารู้หมดแล้วและเขาก็รู้ว่าลูกเปลี่ยนใจและคิดจะสร้างครอบครัวกับเขาด้วยความรักไม่ใช่ความหลอกลวง แต่พ่อไม่ได้เป็นคนบอกหรอกนะ แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่าลูกจะทำให้ใบหยกเธอรู้ว่าลูกคิดแบบนั้นจริง ๆ ”

         ชายหนุ่มเข้าใจและพร้อมจะทำตามที่พ่อตาสอน เขาจึงกินข้าวให้เสร็จและตามภรรยาขึ้นไปบนห้องนอนทันที

         “มากอดหน่อยสิ วันนี้ภรรยาพี่ไม่ยิ้มเลย”

         ชายหนุ่มนั่งลงที่ท้ายเตียงและดึงตัวภรรยาเข้ามานั่งตักเขาและกอดเธอเหมือนคิดถึงกันมานาน

         “หยกรู้ไหมตอนหยกไม่อยู่ พี่นอนไม่หลับไม่รู้ทำไมเหมือนกัน สงสัยพอหัวใจไม่อยู่ตัวมันก็เลยนอนไม่หลับ”

         หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดยิ้มมุมปากเหมือนคนหมดแรง แต่เธอก็หันมากอดตอบสามี

         “พี่รักหยกนะ รักมากด้วยที่ผ่านมาพี่ขอโทษ ต่อไปพี่จะทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวของเราให้ดีที่สุด”

         ค่ำคืนนี้สองสามีภรรยานอนกอดกันด้วยความสุขที่เกิดจากความรักและความจริงใจซึ่งก่อนหน้านี้ใบหยกไม่เคยแน่ใจว่ามันคือรักที่จริงไหมแต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าครอบครัวที่สมบูรณ์ของเธอกำลังจะเริ่มต้นขึ้น

         งานวันเกิดของลูกสาวคนเดียวของเจ้าของโรงแรมใหญ่ก็มาถึงแขกในงานมีแต่เพื่อนและญาติสนิทอดุลย์และสุรีย์ก็มาร่วมงานนี้ด้วยทั้งสองต่างมีของขวัญมาให้ลูกสะใภ้

         เวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงว่าสามีสุดที่รักของเจ้าของ         วันเกิดจะมอบอะไรให้กับภรรยา

         “ว้าว!”

         สร้อยเพชรที่ดูแล้วน้ำงามมากมูลค่าน่าจะหลายล้านบาทถูกสวมใส่บนคอยาวของหญิงสาวที่มีผิวที่สว่างยิ่งทำให้สร้อยเพชรดูสวยเพิ่มขึ้น

         ใบหยกยกมือไหว้ขอบคุณสามีและเธอเองก็มีของขวัญที่พิเศษจะให้สามีเหมือนกัน

         “วันนี้เป็นวันเกิดของหยก แต่หยกก็มีของขวัญชิ้นพิเศษที่จะมอบให้กับพี่ภูพ่อแม่ของเราทั้งสองฝ่ายและทุกคนในงานค่ะ”

         หญิงสาวหยิบสมุดฝากท้องขึ้นมา ทุกคนในงานต่างพากันเงียบด้วยความตกใจโดยเฉพาะภูษิตที่เดินเข้าไปใกล้สมุดและอ่านที่หน้าปกด้วยหัวใจที่สั่นไปหมดเพราะรู้สึกเหมือนตัวเองฝันไป

         “ผมจะมีลูกแล้ว”

         คนเป็นพ่อดีใจอุ้มภรรยาจนตัวลอยแต่ต้องรีบปล่อยลงเมื่อคิดขึ้นได้ว่าตอนนี้เธอกำลังท้องอยู่

         อดุลย์และสุรีย์เดินมาจับมือลูกสะใภ้เพื่อแสดงความยินดีจากหัวใจที่มีความสุขของคนที่กำลังจะเป็นปู่กับย่า

         “พ่อดีใจด้วยนะหนูใบหยกต่อไปก็จะมีสมาชิกเพิ่มขึ้นมาครอบครัวก็จะอบอุ่นมากขึ้น แต่สิ่งที่ลูกและตาภูต้องเตรียมตัวคือการรับหน้าที่พ่อกับแม่ แต่ก่อนเวลาที่เราทำอะไรพูดอะไร เราจะคิดถึงแค่ความรู้สึกของเราแต่ตอนนี้ถ้าเจ้าตัวน้อยลืมตาดูโลกเขาคือคนสำคัญที่ลูกทั้งคู่จะต้องคิดถึงก่อนตัวเองเสมอ”

         อดุลย์เตือนทั้งลูกชายและลูกสะใภ้เพราะเขาเห็นเด็กรุ่นใหม่สมัยนี้มีลูกแล้วก็ยังไม่ยอมละทิ้งความสุขของตัวเองเพื่อเอาเวลามาให้ลูกแต่ส่วนมากกลับปล่อยให้เด็กที่เกิดมาอยู่กับปู่ยาตายาย ทั้งที่ความจริงไม่มีลูกคนไหนหรอกที่อยากอยู่กับคนอื่น พ่อกับแม่สำคัญกับลูกเสมอ

         งานวันเกิดจบลงแล้วทั้งสองคนกลับขึ้นมายังห้องนอน             คุณพ่อจอมเห่อรีบเปิดท้องภรรยาที่ยังคงแบบราบเพราะเธอเพิ่งท้องได้สองเดือน

         “แม่ท้องแบนแบบนี้ ลูกพ่อไปแอบอยู่ตรงไหนกัน”

         “หยกเพิ่งท้องได้สองเดือนนะคะ ไม่ใช่สองปีจะได้ท้องใหญ่ คุณพ่อก็เห่อเกินไปแล้ว ไหนคนไม่อยากมีลูก”

         หญิงสาวทำท่างอนเพราะการมีลูกครั้งนี้ส่วนมากเกิดจากการที่เธอขืนใจสามีทั้งนั้น

         “ตอนนั้นไม่อยากมีแต่ตอนนี้อยากมีแล้ว และอยากมี            หลาย ๆ คนด้วย หยกบ้านนี้เหงาจะตายคุณก็เห็น คุณพ่อคุณ                อยู่บ้านกับแม่บ้านเพราะเหงา ๆ ท่านถึงได้ชอบไปเที่ยวและถ้ามีหลานคนเดียวไหนจะบ้านพี่อีกแย่งกันแน่นอนแล้วก็จะมีแต่คนตามใจ ลูกเราก็จะกลายเป็นคนเอาแต่ใจ แบบนี้ต้องมีสักสามเอาแบบติด ๆ กันจะได้เลี้ยงทีเดียวโตทีเดียวเลย”

         ชายหนุ่มพูดจริงจังเหมือนกับตัวเองเป็นคนตั้งท้องเองและพูดเหมือนว่าทั้งคู่มีลูกง่าย ๆ กว่าจะได้คนนี้มาก็ปีกว่าเกือบสองปี

         “ตกลงพี่ภูเป็นคนท้องใช่ไหมคะ คนนี้เกือบสองปีแต่คนต่อไปบอกให้มีติดกันเลย แน่ใจในน้ำยาของตัวเองขนาดนั้นเลยเหรอคะคุณภูษิต”

         ชายหนุ่มจับตัวภรรยาพลิกตัวนอนราบกับเตียงนอนก่อนจะปิดไฟและจัดการพาความแข็งแกร่งของคุณพ่อเข้าไปสำรวจดูว่า  เด็กน้อยที่อยู่ในท้องของภรรยาเป็นอย่างไรบ้าง

         ใบหยกเริ่มลดการทำงานที่โรงแรมน้อยลงอนุสรณ์เริ่มกลับไปช่วยลูกโดยมีภูษิตไปช่วยดูอีกแรง ตอนนี้ทั้งสองโรงแรมรวมกันเป็นหนึ่งมีบริการหลายอย่างที่เอื้อกับผู้พักทั้งสองที่                     ให้สามารถเปลี่ยนบรรยากาศกันได้ เช่นบัตรกินอาหารเช้าของโรงแรมภูษิตสามารถใช้กับโรงแรมใบหยกได้มีบริการรถรับส่ง      เพราะอยู่ห่างกันแค่หนึ่งกิโลเมตร ทำให้ตอนนี้ทั้งสองโรงแรมแทบจะรับนักท่องเที่ยวที่มาพักในตัวมืองเชียงใหม่เกือบทั้งหมด                     น้อยมากที่จะมีหลงไปพักโรงแรมอื่น ๆ