รู้สึกผิด

ตอนที่ 6

รู้สึกผิด

         “พี่ภูกลับมาแล้ว วันนี้หยกทำกับข้าวเย็นเลยนะคะ คุณพ่อก็ไม่ยอมกินก่อนบอกว่าจะรอพี่ภู อยากกินข้าวพร้อมหน้ากัน”

         ภูษิตกำลังคิดจะขอหย่ากับภรรยาในขณะที่ครอบครัวของเธอดีกับเขาทุกอย่าง

         “คุณพ่อครับ คุณแม่ผมฝากน้ำพริกมาให้พอดีวันนี้ผมแวะไปที่บ้านมา”

         ชายหนุ่มส่งถุงใส่กล่องน้ำพริกให้พ่อตาก่อนที่อนุสรณ์จะส่งให้ลูกสาวเอาไปจัดจาน

         เมื่ออยู่กันสองคนอนุสรณ์จึงมีบางอย่างอยากพูดกับลูกเขยโดยที่ไม่อยากให้ลูกสาวได้ยิน

         “ภูตอนนี้ที่โรงแรมมีปัญหามาก พ่อก็เว้นปล่อยให้ใบหยกเธอดูแลมานาน ถ้าจะเข้าไปตอนนี้ก็ลังเธอจะรู้สึกว่าพ่อไม่ไว้วางใจ เอาเป็นว่าพ่อจะบอกหยกว่าพ่อจะให้ภูไปช่วยดูนะลูก ในเมื่อเราทั้งสองตระกูลก็เป็นเจ้าของโรงแรมใหญ่ทังคู่ เราก็ควรทำให้มันไปรอดแบบได้ดีทั้งสองโรงแรม เพราะเชียงใหม่ช่วงนี้มีแต่ขาขึ้นนักท่องเที่ยวยังคงมากันเพิ่มขึ้นทุกปี”

         ใบหยกมาแล้วอนุสรร์จึงหยุดพูดเพราะเขาไม่อยากให้                    ลูกสาวน้อยใจที่เธอบริหารจนยอดกำไรลดลง

         “คุยอะไรกันอยู่คะ”

         “สามีลูกเขาอาสาจะช่วยเข้าไปดูแลโรงแรมแทนพ่อเพราะจะได้ช่วยหยกได้ด้วย ลูกเห็นด้วยไหม พ่อว่าดี สามีภรรยาช่วยกันมันจะได้ยิ่งทำให้มีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น”

         คนเป็นพ่อไม่ยอมบอกว่าเป็นความคิดของตัวเอง เขาโยนไปให้ลูกเขยเพราะรู้ว่าใบหยกรักสามีมาก

         “พี่อยากไปช่วยหยก โรงแรมของเราจะได้เจริญรุ่งเรืองไปด้วยกันเป็นยักษ์ใหญ่ในมืองเชียงใหม่เลยก็ว่าได้”

         ภูษิตคิดว่านี่คงเป็นโอกาสแก้ตัวที่เขาจะทำดีชดเชย                 ที่เขาล้วงข้อมูลและแย่งลูกค้าของโรงแรมภรรยาไป

         ใบหยกดีใจที่ภูษิตอยากช่วยเธอและเธอก็ยากอยู่กับสามีให้มากที่สุดเพราะตอนนี้ต่างคนต่างทำงานโรงแรมของตัวเองเจอกันทีก็เย็นหรือไม่ก็ค่ำ ๆ

         ภูษิตเข้าไปทำงานในห้องของอนุสรณ์และในที่สุดเข้าก็ได้เห็นแฟ้มที่ทางโรงแรมของใบหยกให้ผลประโยชน์กับบริษัททัวร์ไม่ได้พิเศษอะไร แสดงให้เห็นว่าทางบริษัทต่าง ๆ ย้ายมาเป็นลูกค้าของที่นี่ด้วยเหตุผลของเขาเองไม่ได้เกี่ยวกับการแย่งลูกค้า

         ภูษิตเข้ามาช่วยใบหยกบริหารได้เพียงสองเดือนยอดกำไรก็เพิ่มขึ้น โดยที่ชายหนุ่มใช้การกระจายทัวร์ บางกรุ๊ปมาอยู่เชียงใหม่สามวัน ทางภูษิตก็จะจัดให้มาพักที่โรงแรมใบหยกหนึ่งวันเพื่อเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศพบกับเมนูอาหารใหม่ ๆ การแสดงที่แปลกขึ้น

         โรงแรมทั้งคู่เหมือนเข้ามาร่วมด้วยช่วยกันทำให้ทั้งสองโรงแรมต่างอยู่ได้ ภูษิตตั้งใจว่าจะขอหย่ากับใยหยกในเร็ว ๆ นี้แต่จะยังคงสถานะช่วยเหลือเรื่องงานกันต่อไป

         “พี่ภูหยกต้องไปจีนหนึ่งสัปดาห์เต็ม ๆ เลยนะคะ เพราะทางนู้นอยากให้โรงแรมของหยกไปทำสัญญาเรื่องการส่งต่อลูกค้าให้กัน พี่ภูอยู่คนเดียวได้นะคะ”

         ภูษิตเลยเลื่อนเรื่องที่จะขอหย่าออกไปเพราะไม่อยากทำร้ายน้ำใจของภรรยาก่อนที่เธอจะไปทำงาน

         ภรรยาเดินทางไปได้แค่เพียงหนึ่งคืน ชายหนุ่มก็นอนพลิกตัวไปมาด้วยอาการที่นอนไม่หลับเคยมีคนให้นอนกอดทุกคืนวันนี้ว่างเปล่า

         “บ้าไปแล้ว ไอ้ภูแกจะบอกเลิกเธอไม่ใช่มานั่งนอนไม่หลับแบบนี้”

         คืนแรกผ่านไปทรมานไม่เท่าคืนที่สอง ชายหนุ่มรู้สึกเล็บยาวคันหลังเมื่อยไปหมด เพราะปกติถ้าใบหยกอยู่เขาจะอ้อนให้เธอทำให้ตลอด

         “อีกกี่คืนถึงจะกลับ ทำไมกลับก่อนไม่ได้เลยใช่ไหม”

         ชายหนุ่มห้ามใจตัวเองไม่ไหวจึงโทรศัพท์ไปถามภรรยาทั้งที่เขาก็งงกับตัวเองเหมือนกัน ว่าเขากำลังจะขอหย่ากับเธอแต่นี่แค่สองคืนเองที่ต้องนอนคนเดียวเขาก็จะบ้าตายอยู่แล้ว

         “คิดถึงหยกขนาดนั้นเลย นี่เพิ่งมาได้สองคืนเองนะคะอีกตั้งห้าคืน แป๊บเดียวค่ะเดี๋ยวก็เจอกันแล้ว”

         คนปลายสายพูดด้วยความดีใจที่สามีแสดงออกว่าคิดถึงเธอเพราะปกติภูษิตเองจะไม่ค่อยแสดงท่าท่างแบบนี้

         “ไม่ได้คิดถึง แต่มันนอนไม่หลับ เล็บก็ยาว หลังก็คัน ดึก ๆ ก็ปวดขาปวดไหล่ เสื้อผ้าก็หาไม่ค่อยเจอ กลับเร็วไม่ได้ก็ไม่เป็นไรแค่นี้นะ”

        

         รัชพลสังเกตอากรของเพื่อนที่เป็นทั้งเจ้านายด้วย จึงถามว่าเกิดอะไรขึ้นถึงได้ดูหงุดหงิดแบบนี้

         “ก็มันนอนไม่หลับ หยกไปจีนสองคืนแล้วบอกให้รีบกลับก็บอกต้องอยู่ตามกำหนด คนอะไรไม่ได้รู้เลยว่าตัวเองมีสามีแล้ว”

         รัชพลขำออกมาอย่างไม่กลัวเสียมารยาท เพราะเขาเป็นเพื่อนสนิทกับเจ้านายและรู้ทุกอย่าง

         “นี่พลขำอะไร ไม่เห็นมีอะไรต้องขำ” ชายหนุ่มทำท่าหงุดหงิด

         “ก็บอกจะเลิกกับเขา แต่นี่แค่สองคืนนะเพื่อน ถ้าหย่ากันไปตลอดชีวิตแถมบางทีอาจจะถึงขั้นมองหน้ากันไม่ติดเลยก็ได้”

         คำพูดของเลขาที่เป็นเพื่อนที่แสนรู้ใจทำให้ภูษิตได้คิด ว่าถ้าเขาหย่าจริง ๆ เขาจะไม่ได้นอนกับใบหยกตลอดชีวิตและบางทีอาจถึงขั้นเป็นศัตรูกันและเขาจะรับได้ไหม ถ้ามีผู้ชายคนอื่นต้องมานอนกับเธอและทำเหมือนอย่างที่เขากับเธอทำ

         ความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างที่ภรรยาไม่อยู่ทำให้ภูษิตเริ่มรู้หัวใจตัวเองมากขึ้น และเขาก็คิดว่าเขาคงต้องตัดสินใจใหม่เรื่องหย่า

         ความผิดที่เขาได้ทำลงไปถ้าเกิดเขาไม่หย่าขึ้นมา ถ้าสักวัน    ใบหยกกับอนุสรณ์รู้ขึ้นมาเธอก็คงเป็นฝ่ายขอหย่าขึ้นมาเองแน่ ๆ

         ภูษิตเริ่มกลัวกับความผิดที่ตัวเองได้ก่อไว้ เขาจึงตัดสินใจที่จะคุยกับพ่อตาให้รู้เรื่องก่อนที่ภรรยาของเขาจะกลับมา อย่างน้อยการที่เขาสำนึกผิดก็ยังดีกว่าการโดนจับได้เอง