แต่งงาน  

ตอนที่ 2

แต่งงาน

         ภูษิตใช้เวลาในการทำความคุ้นเคยกับใบหยกที่สนามกีฬาแค่เพียงเดือนเดียว ตอนนี้หญิงสาวก็ยอมตกลงเป็นแฟนกับเขาแล้วและทั้งคู่จะพากันไปคุยกับผู้ใหญ่หลังจากที่ใบหยกขอดูใจฝ่ายชายต่ออีกสักสองเดือน

         “ใบหยกที่โรงแรมเป็นอย่างไรบ้าง ท่าทางลูกค้าจะเข้าพักเยอะทุกวัน คุณพ่อหยกท่านเป็นคนเก่ง ผมยังอยากเก่งให้ได้ครึ่งของท่านเลย”

         ภูษิตทำปากหวานและเริ่มถามไถ่เรื่องงาน ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยพูดถึงเลย

         “ขอบคุณค่ะพี่ภู แต่คุณพ่อกลับบอกหยกว่าคุณอดุลย์              คุณพ่อของพี่เป็นคนที่เก่งและมีน้ำใจมาก ตอนโรงแรมของหยกเพิ่งเริ่มสร้าง คุณพ่อของพี่มาช่วยดูหน้างานอยู่บ่อย ๆ และให้คำปรึกษาคุณพ่อของหยกอยู่ตลอด จนโรงแรมอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้”

         ชายหนุ่มทำท่าภูมิใจแต่ลึก ๆ เขากลับคิดว่าถ้าพ่อของเขา              มีพระคุณทำไมตอนนี้โรงแรมของอนุสรณ์ถึงได้แย่งทั้งลูกค้าและลูกน้องไปแบบนี้

         “พี่ภูคิดอะไรอยู่คะ เห็นทำหน้าเครียด ๆ วันนี้เรากินข้าวเสร็จ หยกอยากไปเดินเล่นต่อพี่ภูพาไปหน่อยนะคะ ที่ไหนก็ได้”

         ใบหยกเธอเป็นสาวสวยที่ไม่เคยมีหนุ่ม ๆ เข้ามาจีบและภูษิตก็เป็นเพียงคนแรกและคนเดียว อาจเป็นเพราะถ้าไม่รู้จักสนิทกัน  จริง ๆ หญิงสาวจะเป็นคนพูดน้อยและใบหน้าเวลาไม่ยิ้มเธอจะดูหยิ่งมาก

         “ได้เลย แฟนพี่อยากไปไหนขอให้บอก พี่ภูพร้อมยอมตามใจเสมอ”

         ชายหนุ่มตามใจและเอาใจใบหยกทุกอย่างแต่ไม่ใช่แค่เขาที่เป็นฝ่ายเอาใจ เพราะใบหยกเองก็คอยดูแลห่วงใย เอาใจเขาเหมือนกัน

         ความรักก่อตัวขึ้นอย่างไม่รู้ตัวและภูษิตเองก็ปฎิเสธตลอดว่าเขาไม่ได้คิดอะไรคงแค่เจอกันเกือบทุกวันพอไม่เจอก็เลยมีเหงา ๆ เท่านั้น ส่วนใบหยกเองเธอมอบทั้งหัวใจให้ชายหนุ่มไปแล้ว และไม่มีแม้แต่เสี้ยวใจที่คิดว่าเขาคือคู่แข่งของครอบครัวเธอทางธุรกิจ

2 เดือนผ่านไป

        ภูษิตพาใบหยกไปหาพ่อกับแม่ของเขา ทั้งสองต่างตกใจเพราะไม่เคยรู้มาก่อนว่าทั้งคู่ไปคบหากันตอนไหน แต่ก็ยินดีเพราะครอบครัวของทั้งคู่ก็ทำธุรกิจอย่างเดียวกัน

        “แม่ดีใจนะที่ได้หนูใบหยกมาเป็นลูกสาวอีกคน”

         สุรีย์พูดจากใจแต่เธอคิดว่าลูกชายของเธอมีอะไรมากกว่าแค่รักกันไหม

         “อนุสรณ์เขารู้ไหมว่าทั้งสองคนคบกัน เดี๋ยวเขาจะตกใจเหมือนพ่อกับแม่ เพราะลูกชายปิดตัวแฟนเงียบกริบมาอีกทีอยากจะให้พ่อไปขอลูกสาวเขาแล้ว”

         หญิงสาวหันมามองหน้าคนรักและหันกลับไปส่งยิ้มหวานให้คนถาม

         “หยกเล่าให้คุณพ่อฟังตลอดค่ะ ท่านก็ถามอยู่บ่อย ๆ ว่าเมื่อไหร่จะพาพี่ภูไปหา แต่หยกก็บอกไปว่า  ไว้เรามั่นใจว่า            จะแต่งงานกันแล้วจะพาพี่ภูไปเจอค่ะ”

         เสร็จจากบ้านของภูษิตทั้งคู่ก็เดินทางไปหาผู้ใหญ่ของบ้านหญิงสาวบ้าง

         อนุสรณ์ดีใจมากที่วันนี้ลูกสาวพาคนรักเข้ามาเจอเขา เพราะอนุสรณ์ศรัทธาและชื่นชมครอบครัวของภูษิตอยู่แล้วแต่สิ่งที่ทำให้อนุสรณ์กังวลคือข่าวเรื่องเจ้าชู้ของชายหนุ่ม เขาจึงอยากให้มีการเข้าตามตรอกออกตามประตูเพื่อมั่นใจว่าลูกสาวของเขาไม่ได้เป็นแค่ของเล่นของภูษิตเท่านั้น

         “ผมต้องขอโทษคุณพ่อด้วย ที่เข้ามาพบช้าแต่เราสองคนแค่อยากรอให้แน่ใจก่อนจะเข้ามาเจอผู้ใหญ่ครับ”

         อนุสรณ์พยักหน้าเข้าใจความคิดของภูษิตและเขาก็ถือว่าตอนนี้ทั้งคู่ก็ได้เข้ามาหาเขาแล้ว

         “พ่อดีใจที่ครอบครัวสองครอบครัวจะได้ดองกัน เอาเป็นว่าพร้อมเมื่อไหรก็นัดอดุลย์ให้เข้ามาคุยได้เลย ตอนนี้พ่อก็อยู่กับ                 ใบหยกสองคนเหงากันจะแย่มีสมาชิกเพิ่ม บ้านจะได้ไม่เงียบเหงา”

         ภูษิตคิดอยู่แล้วว่าถ้าเขาแต่งงานไปเขาจะย้ายมาอยู่กับอนุสรณ์เพราะหวังจะทำให้พ่อตาเชื่อใจเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ

         งานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่เพราะทั้งสองฝ่ายต่างก็เป็นเจ้าของกิจการที่ใหญ่โตของจังหวัด บรรดาสาว ๆ ที่เคยแอบ    ตกหลุมรักภูษิตต่างพากันอกหักเป็นแถว

         กลุ่มเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยจะนั่งกันเป็นกลุ่ม ๆ เพราะแยกเป็นทั้งเพื่อนในเอกในคณะและเพื่อนที่ชอบไปเที่ยวด้วยกัน

         “นาเดียร์เป็นอะไร เห็นตอนเดินเข้ามาแกมองหน้าเจ้าสาวเหมือนกำลังสงสารเธอเลย แกต้องดีใจไม่ใช่ไปมองเศร้าแบบนั้น”

         ขุนพลเพื่อนในกลุ่มที่เรียนด้วยกันกับภูษิตและเป็นกลุ่มที่เที่ยวด้วยกันตลอดถามเพื่อนสาวด้วยความสงสัย

         “ไม่มีอะไร แกก็คิดมากใครจะมองเจ้าสาวแบบนั้น ฉันก็ดีใจที่เพื่อนเราจะได้เป็นฝั่งเป็นฝากับเขาเสียที”

         นาเดียร์เธอไม่กล้าพูดในสิ่งที่เธอกำลังกังวล เพราะเมื่อสี่เดือนที่แล้ว ภูษิตโทรศัพท์มาปรึกษาเธอเรื่องที่โรงแรมรายได้ตกลูกค้าและบริษัททัวร์ต่างพากันย้ายไปพักโรงแรมของเจ้าสาวหมด หญิงสาวก็เสนอความคิดไปแบบเล่น ๆ ว่าให้ภูษิตรวบหัวรวบหางลูกสาวคนเดียวของเจ้าของโรงแรมเลย จะได้ไม่ต้องสนใจว่าลูกค้าจะเข้าโรงแรมไหนเพราะภูษิตก็ได้ทั้งสองทาง

         หญิงสาวได้แต่ภาวนาให้เธอคิดผิด เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเธอคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตแน่ ๆ

         คืนแรกของการหอใบหยกตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก ต่างกับภูษิตที่ตื่นเต้นเพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไรก่อน ใจคอของชายหนุ่มตอนนี้มันพร้อมพุ่งชนตลอดเวลา แต่ก็ยอมให้เจ้าสาวของเขาเปลี่ยนชุดอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อยก่อน

         โคมไฟหัวเตียงถูกดับลง ชายหนุ่มที่ผ่านสังเวียนมามากก็เริ่มลูบไล้หญิงสาวที่นอนตัวเกร็งด้วยความเขินอาย

         มือหนาส่งผ่านทุกสัมผัสผ่านความเร่าร้อนของร่างกายเข้าสู่ร่างกายที่แสนจะนุ่มนิ่มของอีกฝ่าย

         อาภรณ์ที่ปกปิดร่างกายของทั้งคู่ในเวลานี้ถูดเหวี่ยงออกไปให้พ้นทาง ปากหนาซุกไซ้ดอมดมกลิ่นหอมหวานของหญิงสาวที่แสนจะบริสุทธิ์

         ร่างเล็กบิดไปมาเมื่อรู้สึกเสียวซ่านในทุกสัมผัสของคนรัก

ร่างกายของทั้งคู่ต่างเรียกร้องที่จะเป็นของกัน ใบหยกนอนหลับตากัดริมฝีปากของตัวเองเมื่อนิ้วเรียวยาวของอีกฝ่ายกำลังเปิดนำทางสวรรค์

         “พี่ภู...ขา ใบหยกเจ็บ”

         ภูษิตหอมแก้มหญิงสาวและบีบเค้นอกอวบเพื่อให้อีกฝ่ายพร้อมที่จะรวมกันเข้าเป็นหนึ่ง

         สะโพกกลมเคลื่อนไหวตามจังหวะที่ชายหนุ่มคอยส่งให้ ก่อนที่จะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เพราะร่างการสั่นเทาเสียวซ่านไปหมด

         พายุโหมกระหน่ำลมพัดน้ำทะเลซัดเข้าฝั่งเป็นจังหวะที่ทั้งแรงและเร็ว จนหญิงสาวที่ไม่เคยเจอความสุขแบบนี้ถึงกับร้องครางออกมาก่อนที่จะถึงขีดสุดของความเสียวซ่านทั้งคู่ก็กอดกันพากันขึ้นสวรรค์อย่างเหนื่อยหอบ