หัวใจถูกทำร้าย

ตอนที่ 9

หัวใจถูกทำร้าย

         “วันนี้ทำไมกลับเร็วล่ะคะ”

         ข้าวทิพย์นั่งรอสามีอยู่ที่ชั้นล่างของบ้าน ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนเลย

         “ทำไมยังไม่นอน มานั่งคนเดียวทำไมแบบนี้ ท้องแก่ใกล้คลอดแล้วนะ” ครามเดินเข้ามานั่งใกล้ภรรยาและโน้มตัวลงมาจะหอมแก้ม แต่ข้าวทิพย์กลับลุกขึ้นทันที

         “วันนี้คุณแพรรำภามาที่นี่ เธอบอกว่า หาเวลามาเยี่ยมคุณท่านไม่ได้เลย เพราะคุณมัวแต่พาเธอไปกินอาหารข้างนอกทุกเย็นจนมืด”

         ครามยืนตัวแข็งพูดอะไรไม่ออก วันนี้เธอกับแพรรำภาก็คุยกันเกือบทั้งวัน ไม่เห็นเธอบอกเขาเรื่องที่มาที่บ้านนี้เลย

         “ทิพย์คงไม่ต้องถามคุณต่อว่า ที่คุณต้องกลับบ้านดึกช่วงนี้ และเอาเวลาส่วนใหญ่สนใจแต่โทรศัพท์ เกิดจากอะไรแล้วใช่ไหมคะ เพราะคุณแพรรำภา คนรักเก่าของคุณได้มาให้คำตอบด้วยตัวเองถึงที่นี่”

         หญิงสาวหยุดพูด มือกอดอก มองหน้าสามีด้วยสายตาที่เย็นชาก่อนจะถอนหายใจและพูดสิ่งที่เธออยากพูดต่อไป

         “วันที่คุณพาทิพย์ไปจดทะเบียนสมรส ทิพย์ถามคุณแล้วนะ แต่คุณก็ยังยืนยันว่า คุณตัดสินใจดีแล้ว แต่วันนี้สิ่งที่คุณทำ มันกลับพิสูจน์ในทางกลับกันว่า ทะเบียนสมรสมันไม่ได้มีค่าหรือมีความหมายอะไรเลย มันเป็นเพียงแค่กระดาษใบเดียวที่ไร้ค่าไร้ความหมาย ดังนั้นทิพย์ก็จะยอมรับความเป็นจริง ว่าที่คุณครามยอมทำทุกอย่าง เพียงเพราะคุณรักลูกต้องการลูก แต่ไม่ได้รักและต้องการแม่ของลูกเลย”

         หญิงสาวแบกท้องที่ใหญ่ใกล้คลอดเต็มที่ เดินขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน ครามทำได้แค่เพียงมองตามภรรยาขึ้นไป เขาไม่กล้าแม้แต่จะไปประคองเธอ เพราะรู้สึกตัวว่าทำผิดไปแล้ว

         ข้าวทิพย์ทำใจมาทั้งวัน ว่าเธอจะไม่ร้องไห้แต่พอถึงเวลาจริง ๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง แต่ก็แค่เพียงไม่กี่หยด เพราะหญิงสาวไม่เคยเผลอใจคิดว่าชายหนุ่มที่สูงส่งกว่าเธอทุกอย่างจะรักเธออยู่แล้ว เธอจึงแบ่งใจไว้เพื่อความจริงที่ต้องเผชิญ เพียงแต่เธอเสียความรู้สึกที่ถูกสามีโกหก และให้ผู้หญิงอื่นมาหยามเธอถึงบ้าน

         หญิงสาวเธอรักครามตั้งแต่แรกที่เข้ามาอยู่บ้านหลังนี้ ชายหนุ่มดูแล ห่วงใยเธอทุกอย่าง จนถึงวันที่แพรรำภาเลิกกับเขาไป ครามก็กลายเป็นซาตานร้ายข่มเหงเธอ แต่มันก็ไม่เคยทำให้ความรักที่เธอมีให้เขาคลายลดลงเลย

         ครั้งนี้เขาโกหกเธอ เขาหลอกเธอ แต่ข้าวทิพย์ก็ยังคงรักสามีสุดหัวใจ เพียงแต่เธอไม่อยากรั้งเขาไว้แล้ว เพราะถ้าเขาอยู่กับเธอเพียงเพราะลูก เธอก็พร้อมจะหย่าและอยู่ดูแลลูกในฐานะอดีตภรรยาก็ได้

         คืนนี้ครามไม่กล้าขึ้นไปเจอหน้ากับภรรยา เขาจึงเลือกที่จะนอนหลับอยู่บนโซฟากลางห้องรับแขก และรีบตื่นแต่เช้าเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวในห้องให้เบาที่สุด เพราะไม่อยากให้ข้าวทิพย์ตื่นมาเจอเขา

         อเนกสังเกตเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด เขามองดูด้วยความเป็นห่วง แต่ตื่นไม่ทันที่จะพูดกับลูกชาย จึงตัดสินใจพูดกับลูกสะใภ้แทน

         “ข้าวทิพย์ ฉันรู้ว่าเธอกำลังโกรธ แต่จำไว้ว่าความรักคือความเชื่อใจ ในฐานะพ่อฉันคิดว่า ครามไม่มีทางกลับไปกินของเก่าที่ไร้ค่า ไร้ราคาแบบนั้นแน่นอน เขาคงมีเหตุผลที่ทำแบบนั้นลงไป แต่ไม่ว่าเหตุผลนั้นคืออะไร ครามก็ผิดที่ทำกับเธอแบบนี้ โกรธได้ แต่อย่าถึงขั้นที่คิดจะเลิกรากันเลยนะ”

         อเนกเขาเลี้ยงลูกชายมากับมือ ทำไมเขาจะดูไม่ออก ว่าครามทั้งรักและห่วงข้าวทิพย์ขนาดไหน ทำกับข้าวด้วยตัวเอง  ดูแลทำห้องให้ลูก ข้าวของทุกอย่างก็จัดการเองทั้งหมด แต่คนเป็นพ่อก็รอฟังเหตุผลจากปากของลูกชายว่าเพราะอะไร เขาถึงยอมเอาเวลาที่เคยดูแลเมียไปใช้กับผู้หญิงแบบแพรรำภา

         “ไม่มีอะไรมาทำให้ทิพย์เลิกรักคุณครามได้หรอกค่ะ คุณท่านสบายใจได้ เพียงแต่ทิพย์อาจจะขอเดินออกมารักเขาอยู่ห่าง ๆ ถ้ามันจะทำให้เขามีความสุข”

         “ไว้ให้ลูกชายฉันบอกก่อนแล้วกัน ว่าเขาต้องการแบบนั้น เธออย่าได้เอาแต่คิดไปเอง เป็นแม่คนแล้วต้องหนักแน่น อย่าให้คนอื่นมันมาปั่นเราเล่นง่าย ๆ  ส่วนคนของเราถ้ามันไม่รักดีจริง ๆ ฉันนี่แหละจะจัดการมันเอง”

         หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จ อเนกก็อดใจไม่ไหว จึงตัดสินใจโทรหาลูกชาย เพื่อถามถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ว่าที่เขาทำลงไปต้องการอะไรกันแน่

         “นี่ลูกคิดว่าที่ลูกทำ จะสามารถแก้แค้นคนรักเก่าของลูกได้อย่างนั้นเหรอ พ่อไม่อยากจะเชื่อเลยว่า นักธุรกิจที่สามารถกู้บริษัทคืนมาได้จะคิดได้แค่นี้”

         อเนกถึงกลับส่ายหัวให้กับความคิดสั้น ๆ ของลูกชายที่ทำทุกอย่างเพียงเพราะหวังให้แพรรำภากลับมารักเขา และเขาจะได้ทิ้งเธอกลับคืน

         “คุณพ่อผมรู้แล้วว่าผมคิดผิด ผมไม่กล้าสู้หน้าข้าวทิพย์เลย เธอคงโกรธผมมาก ที่ผมโกหกเธอมาเกือบเดือน และผมว่าเธอกำลังคิดว่าผมแค่รักลูกแต่ไม่ได้รักตัวเธอแน่ ๆ”

         “เอ้า! ก็ไม่ได้โง่ทุกเรื่องนี่ ยังมีความฉลาดอยู่บ้าง แล้วทำอย่างไรล่ะเมียลูกเขาถึงจะรู้ว่าลูกรัก มาบอกกับพ่อรับรองเมีนลูกไม่รู้แน่ ๆ จะทำอะไรก็รีบทำ อย่ามาทำเอาวันที่มันสายไปแล้ว พ่อเตือนลูกได้เท่านี้แหละ”

         อเนกวางสายไปแล้ว ครามนั่งคิดทบทวนตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา เขาไม่เคยบอกรักภรรยา ไม่เคยพาเธอออกงานสังคม ไม่เคยพาเธอไปเจอเพื่อนๆของเขา เพราะตัวเขาเองเห็นว่าเธอท้องและคิดว่าบอกว่ารักมันไม่ได้สำคัญอะไร แต่วันนี้ชายหนุ่มตั้งใจ จะกลับไปขอโทษและบอกกับภรรยาว่าเขารักเธอที่สุด

         ใกล้เวลาเลิกงาน ครามหยิบดอกไม้ที่เขาสั่งให้เลขาไปซื้อมาให้จัดเป็นช่อใหญ่อย่างสวยงาม เพื่อเตรียมเอาไปง้อภรรยา

         ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะขับรถออกจากที่ทำงาน เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากบิดา ว่าตอนนี้ข้าวทิพย์ปวดท้องกำลังจะคลอดลูก ให้เขาตามไปดูเธอที่โรงพยาบาลเลย

         “ครับคุณพ่อ ผมจะรีบไปให้เร็วที่สุดเลย”

         เมื่อวางสายจากบิดา ครามก็ขับรถเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ด้วยความเป็นห่วง

         “โครม!”

         เสียงรถสองคันชนกันอย่างแรง ดังจนผู้คนรีบพากันเข้ามาดูเพื่อช่วยคนเจ็บ ครามรีบร้อนจนลืมดูไปว่าทางเข้าโรงพยาบาลมีรถอีกคันที่กำลังวิ่งทางตรงมา จึงชนกับรถของเขาที่กำลังเลี้ยวเข้าโรงพยายาบาลเข้าอย่างแรง

         ชายหนุ่มหมดสติทันที ส่วนคู่กรณีขาหัก หัวแตก โชคยังดีที่เหตุการณ์เกิดขึ้นที่หน้าโรงพยาบาล จึงทำให้ผู้บาดเจ็บทั้งสองฝ่ายถึงมือหมอได้ไว

         ทางสถานีตำรวจโทรศัพท์มาหาอเนกเพื่อแจ้งข่าว เพราะเป็นเบอร์ล่าสุดที่โทรหาคราม ก่อนที่เขาจะประสบอุบัติเหตุ

         คนแก่ที่ร่างกายก็ยังไม่แข็งแรงปกติดี ตั้งสติ ตอนนี้เหลือเขาคนเดียวแล้ว ลูกสะใภ้ก็จะคลอดลูก ลูกชายก็บาดเจ็บสาหัส เขาจึงตัดสินใจโทรหาเลขาฯ ของครามให้ไปจัดการเรื่องที่โรงพยายบาล และให้ส่งรถมารับเขากับแม่บ้านไปที่โรงพยาบาลด้วย