การกลับมาของใครบางคน

ตอนที่ 8

การกลับมาของใครบางคน

         ปิดเทอมแล้วข้าวทิพย์จึงไม่ต้องไปมหาวิทยาลัย เธออยู่ดูแลและคอยเป็นเพื่อนอเนกจนตอนนี้อาการเริ่มดีขึ้น เพราะได้กำลังใจดี

         “อีกกี่เดือน ปู่จะได้เห็นหน้าหลานล่ะ”

         “อีกสี่เดือนค่ะ คุณปู่คงเดินคล่องทันแน่ ๆ”

         หลานคนแรกเป็นกำลังใจที่สำคัญที่สุดสำหรับคนป่วย เขาเคยหมดหวังตั้งแต่แม่ของครามจากไปแล้วก็มาหมดกำลังใจกับทุกสิ่งทุกอย่างอีกทีเมื่อบริษัทเริ่มแย่ลง พนักงานเริ่มพากันลาออกจนในที่สุดความเครียดก็ทำให้คนที่เคยเข้มแข็งอย่างอเนกต้องกลายเป็นแบบนี้

        

เรื่องราวกำลังมีความสุขอยู่ดี ๆ ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป เมื่อผู้หญิงคนนั้นปรากฏตัว แพรรำภากลับมาจากใต้ และเริ่มเข้ามาในชีวิตของคราม

         “ครามคะ วันนี้คุณไปกินข้าวกับแพรนะ แพรคิดถึงคุณจะแย่ เราไม่ได้กินข้าวด้วยกันนานเท่าไหร่แล้วคะ” หญิงสาวที่เคยสวยสง่าเธอกลับมาคราวนี้ด้วยใบหน้าที่มีรอยช้ำ ถึงแม้จะพยายามใช้เครื่องสำอางปกปิดแต่ก็ยังมองเห็นร่องรอย

         “นานเท่ากับที่คุณมีผัว ผมก็ไม่ได้นับเสียด้วยว่านานเท่าไหร่แล้ว” คำตอบของชายหนุ่มเหมือนมีดกรีดลงไปกลางหัวใจของหญิงสาวที่เคยเป็นที่หนึ่งในหัวใจเขา

         “คุณยังโกรธแพรอยู่เหรอคะ แพรก็แค่หลงผิดไป แต่ตอนนี้แพรรู้แล้วว่า ไม่มีใครรักแพรเท่าครามอีกแล้ว เรากลับมารักกันเหมือนเดิมนะคะ” หญิงสาวนั่งลงบนตักชายหนุ่ม สองมือกอดคอ ปากเล็กจูบลงที่แก้มของชายหนุ่มอย่างคุ้นเคย

         “แล้วผัวคุณไปไหนเสียล่ะ ถึงได้คิดจะกลับมากินของเก่า”

         ครามใช้ภาษาที่เขาไม่เคยใช้กับใคร และไม่คิดว่าตัวเองจะพูดแบบนี้ได้ด้วย เป็นคำพูดที่ดูถ่อยมากในความคิดของเขา และเขาก็ตั้งใจที่จะใช้กับแพรรำภาด้วยความสะใจ

         “เลิกกันไปแล้วค่ะ พอแพรไปอยู่ที่นู่น ไม่มีวันไหนที่แพรไม่คิดถึงคุณเลย แพรถึงได้ทำตามหัวใจกลับมาครามไงคะ”

         ชายหนุ่มไม่ได้เคลิ้มหรือลงเชื่อคำพูดของอดีตคนรัก แต่ตอนนี้เขากำลังคิดที่จะหาทางแก้แค้นเอาคืนกับสิ่งที่หญิงสาวทำไว้กับเขา

         “ผมไม่มีเงินนะ ตอนนี้ธุรกิจก็เพิ่งฟื้น กำไรที่ได้ทั้งหมดก็เอาไปใช้หนี้หมดแล้ว คนอย่างคุณจะกลับมาหาผู้ชายจน ๆ อย่างผมแน่เหรอ”

         “ครามคุณก็มองแพรแต่ในแง่ร้าย แพรรักคุณจริง ๆ นะ”

         ครามเอาเวลาส่วนใหญ่ไปสนใจกับการหาทางเอาคืนอดีตคนรัก จนลืมไปว่า ตอนนี้เขากำลังมีครอบครัวแล้ว

ตอนแรกข้าวทิพย์ก็คิดว่าการที่สามีของเธอกลับบ้านดึกขึ้น เล่นโทรศัพท์บ่อยเพราะเรื่องงาน แต่ในที่สุด แพรรำภาก็มาช่วยเฉลยทุกอย่างให้หญิงสาวเข้าใจ

         “สวัสดีจะข้าวทิพย์ ไม่เห็นครามเล่าให้ฟังเลยว่าเธอกำลังท้อง ยินดีด้วยนะจ๊ะ ว่าแต่ ฉันอยากเห็นหน้าพ่อของลูกจัง”

         ทันทีที่แพรรำภาเหยียบเข้ามาในบ้านของคราม เขาเจอข้าวทิพย์กำลังนั่งเล่นอยู่ที่หน้าบ้าน จึงทักทายตามประสาคนเคยรู้จัก

         “คุณแพรกลับจากใต้นานแล้วเหรอคะ” หญิงสาวถามเพราะเธอกำลังจะเชื่อมโยงไปถึงความผิดปกติของสามีที่เกิดขึ้นมาเกือบเดือน

         “กลับมาเกือบเดือนแล้ว แต่ครามสิไม่ยอมให้มาที่นี่ เอาแต่พาไปกินข้าวตอนเย็น สงสัยจะกลัวคุณพ่อจะยังไม่หายโกรธ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวไปหาคุณพ่อก่อนนะ”

         ข้าวทิพย์มองตามหลังแพรรำภาที่กำลังเดินเข้าบ้านไป หญิงสาวรู้สึกเหมือนจะเป็นลม เธอค่อย ๆ พยายามเอาตัวเองลงไปนั่งบนเก้าอี้ เพราะท้องที่ใหญ่ใกล้คลอดเต็มที่ ทำให้เธอทำอะไรไม่ค่อยถนัด

         ข้าวทิพย์คิดย้อนกลับไป เกือบเดือนที่สามีของเธอกลับบ้านดึกเกือบทุกคืน ปล่อยให้เธอกับพ่อของเขาต้องกินข้าวเย็นกันสองคน พอกลับมาถึงก็เอาแต่เล่นโทรศัพท์ ที่ผ่านมาเธอคิดมาตลอดว่าเขากำลังยุ่งกับเรื่องงาน เพื่อทุกคนในครอบครัว แต่ความจริงแล้ว เขาหลอกเธอ เขากำลังจะกลับไปหาคนรักเก่า ทั้งที่เธอจะคลอดลูกเพียงไม่กี่วัน

         “สวัสดีค่ะคุณพ่อ” แพรรำภายกมือไหว้บิดาของอดีตคนรัก และพาตัวเองเดินไปนั่งที่โซฟากลางห้องรับแขก ตรงข้ามกับอเนก

         “มาตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ และไม่เอาสามีนายหัวมาด้วยเหรอ”

         “แพรมาคนเดียวค่ะ เราเลิกกันแล้ว ความจริงแพรกลับมาได้เกือบเดือนแล้วแต่ไม่ได้มาที่นี่ เพราะครามสิคะ พาไปนู่นไปนี่ทุกวันเลย วันนี้ แพรก็เลยแอบมาหาคุณพ่อ เพราะคิดถึงอยากมาเยี่ยมคุณพ่อค่ะ”

         อเนกเข้าใจได้ทันทีว่า ลูกชายตัวแสบของเขาคงยังไม่ได้บอกอดีตคนรักว่าเขามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายแล้วแน่ ๆ

         “ครามเขาคงอยากหาเพื่อนเที่ยว เพราะตอนนี้ภรรยาของเขาท้องใกล้คลอดแล้ว พ่อก็เป็นห่วงหลาน ไม่ยอมให้ครามเขาพาเมียไปไหน เขาคงดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่าอย่างหนูแพร”

         ประสบการณ์ชีวิตที่มากกว่า ทำให้อเนกเรียบเรียงคำพูดได้เข้าใจง่ายและทำร้ายหัวใจคนฟังได้อย่างไม่มีชิ้นดี

         “คุณพ่อหมายความว่า...” แพรรำภาลากเสียงและชี้ไปที่หน้าบ้านที่เขาเจอข้าวทิพย์นั่งอยู่

“ใช่ ข้าวทิพย์เขาเป็นภรรยาคราม เดือนหน้าก็จะคลอดแล้ว ลูกชายพ่อนี่แย่จริง ๆ ไม่ยอมบอกเพื่อนรักอย่างหนูแพรเลย”

แพรรำภาเปลี่ยนสีหน้าทันที เธอสูดหายใจเข้ายาว ๆ เพื่อเรียกสติ เมื่อรู้ตัวว่ากำลังถูกหลอกด่า และกำลังโดนอดีตคนรักหลอก

“แพรไม่คิดเลยนะคะ ว่าครามเขาจะเสียใจที่ต้องเลิกกับแพร จนไม่เลือกเลย ไปเอาคนใช้มาเป็นเมีย”

“ใครบอกล่ะ ตั้งแต่ที่หนูแพรทิ้งเจ้าครามไป ลูกชายของพ่อก็ฉลาดขึ้น รู้ว่าเพชรกับกรวดมันต่างกันอย่างไร พ่อยังว่าจะขอบใจหนูแพรอยู่เลย ที่ทำให้ลูกชายพ่อตาสว่าง”

หญิงสาวกำมือแน่น อยากจะเถียงเอาชนะแต่ก็คิดคำพูดไม่ออกว่าจะพูดเถียงแบบไหน ถึงจะทำให้คนตรงหน้าเจ็บแสบเหมือนที่เธอกำลังรู้สึก

“แพรกลับก่อนนะคะ ดีใจที่เห็นคุณพ่อร่างกายดีขึ้น แต่สมองคงต้องใช้เวลา สวัสดีค่ะ” เป็นการกล่าวลาแบบรวดเร็วมาก อเนกยังไม่ทันที่จะยกมือรับไหว้ อีกฝ่ายก็เดินกระแทกเท้าออกไปจากบ้านแล้ว