พยายาม

ตอนที่ 9

        พยายาม

         หุ้นทั้งหมดที่ภูษิตสัญญาไว้ว่าจะให้กับภรรยาเขาตัดสินใจที่จะทำทุกอย่างก่อนที่จะถึงวันเกิดของเธอ

         “ขอบคุณมากนะคะ ที่พี่ทำตามสัญญา ไว้หยกจะมีของขวัญให้พี่เหมือนกันเอาไว้ค่อยรู้พร้อมของขวัญวันเกิดที่พี่จะให้หยกก็แล้วกัน”

         วันนี้ภูษิตไม่ได้ไปที่โรงแรมของภรรยา เขาไปโรงแรมของเขา ชายหนุ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้กับรัชพลฟังถึงการที่ภรรยาของเขาเปลี่ยนไป

         “ภูจะเกี่ยวกับวันนั้นไหม ที่เดียร์มาหานายที่นี่ พนักงานที่ร้านอาหารเล่าให้ฟังว่าเมียนายเดินมานั่งโต๊ะด้านหลังนายและทำท่าไม่ให้พนักงานทักเธอ พนักงานคนนั้นก็เลยไม่สบายใจมาบอกเรา แต่เราไม่เห็นนายมีปัญหาอะไรกับใบหยกเลยไม่ได้เล่าให้ฟัง”

         ภูษิตพยายามคิดทบทวนเหตุการณ์ในวันนั้น เขาคุ้น ๆ เหมือนกันว่ามีคนมานั่งด้านหลังเขาและลุกออกไปก่อนที่เขาจะคุยกับเพื่อนจบ

         “ต้องใช่แน่ ๆ วันนั้นใบหยกไม่ได้ฟังจนจบ เพราะตอนแรกเราเล่าแผนที่เราทำทั้งหมดให้เดียร์ฟังแล้วนางสวดสั่งสอนเราใหญ่เพราะตัวเองรู้สึกผิดที่แนะนำเล่น ๆ ให้เราทำแบบนี้”

         ชายหนุ่มทำท่าหยุดคิด เพราะเขาพยายามนึกว่าคนข้างหลังเขาลุกไปตอนช่วงที่เขากำลังพูดกับเพื่อนถึงไหน

         “แล้วอย่างไรต่อ เล่า ๆ หยุด ๆ คนก็อยากจะรู้”

         รัชพลเรื่อมตื่นเต้นกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น จึงอยากให้อีกฝ่ายรีบเล่าเร็ว ๆ

         “เราจำไม่ได้ว่าใบหยกลุกไปตอนไหน แต่คือนายเข้าใจไหมพล ถ้าเธอได้ยินแต่ช่วงแรกคือเราเลวมากเลยนะ เพราะเราเล่าแต่แผนชั่ว ๆ ให้ดียร์ฟังแต่ตอนหลังเราบอกว่าเราเลิกแล้วเรารักหยกจริง ๆ ”

         ทั้งสองคนต่างทำหน้าเครียดเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นเท่ากับ   ใบหยกรู้ความจริงที่ไม่ทั้งหมดและภูษิตเองก็ไม่มีโอกาสได้อธิบายความจริงด้วย

         “พลช่วยคิดหน่อยสิ เอาไงดี”

         ชายหนุ่มเมื่อหมดหนทางก็มักจะต้องให้เพื่อนช่วยเสมอและพลเองก็ทำทั้งหน้าที่เพื่อนและเลขาได้ดีจริง ๆ

         “เอาแบบนี้ดีกว่า การกระทำสำคัญกว่าคำพูด ตอนนี้นายก็คืนหุ้นให้แล้ว แถมยังให้หุ้นของโรงแรมนี้อีก ต่อจากนี้นายก็ทำดีอย่างเดียว”

         “ก็ทำอยู่” ภูษิตคิดว่าเพื่อนจะคิดอะไรได้มากกว่านี้

         รัชพลทำท่าเหมือนกำลังคิดอะไรออก เขาเพิ่งคิดได้ว่าภูษิตเคยมาบ่นเรื่องไม่อยากมีลูก

         “แต่ก่อนนานไม่อยากมีลูกใช่ไหมล่ะแต่ใบหยกอยากมี          นับจากวันนี้ไปนายก็พูดเรื่องอยากมีลูกบ่อย ๆ ผู้หญิงเขาจะได้รู้ว่านายอยากมีอนาคตกับเขา ส่วนความจริงทั้งหมด เราว่าเดี๋ยวพ่อลูกเขาต้องอดบอกกันไม่ได้หรอก”

         คนฟังทำท่าคิดตามก็จริงอย่างที่รัชพลพูดใบหยกอยากมีลูกมากและเขาเองที่เป็นคนคอยขัดเธอตลอดกลับไปวันนี้ต้องเร่งปั๊มลูกแล้ว ชายหนุ่มคิดในใจ

         “พลพ่อเขาจะบอกลูกจริง ๆ เหรอ เราสั่งไว้ว่าไม่ให้บอกด้วยนะ”

         ภูษิตไม่แน่ใจเรื่องนี้เพราะเขากลัวว่าอนุสรณ์จะเป็นคนรักษาคำพูดสัญญายิ่งชีพขึ้นมา ใบหยกก็คงไม่มีทางได้รู้ความเป็นจริง

         “ถ้าไม่มีอะไรเขาคงไม่บอกแต่ถ้าเขาเห็นว่านายกับลูกสาว         ดูหมางเมินใส่กันเราคิดว่าเขาไม่อยากให้ครอบครัวลูกสาวเขาพังเขาต้องบอกแน่ ๆ ”

         ชายหนุ่มฝากความหวังไว้กลับตัวเองและอนุสรณ์ที่จะทำให้ใบหยกรู้ว่าเขากลับตัวกลับใจแล้ว

         ระหว่างทางกลับบ้านภูษิตโทรศัพท์ไปเล่าเรื่องที่ใบหยกมาแอบฟังเขากับเดียร์คุยกันให้เพื่อนสาวฟัง เพื่อหวังว่าหลาย ๆ คนจะได้ช่วยกันคิดหาทางแก้ได้

         “ยุ่งแล้วแบบนี้ ดันอยู่ฟังไม่จบด้วย ภูตอนนี้เราคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรที่บ้านก็กำลังวุ่น ๆ ไว้คิดออกจะรีบบอกนะ”

         แค่ได้เล่าก็สบายใจไปครึ่งและรอความหวังว่าทุกคนจะพาทางออกมาให้

         คืนนี้ชายหนุ่มพยายามพูดเรื่องมีลูกตามที่รัชพลแนะนำมาและจริง ๆ แล้วภูษิตเองก็อยากจะมีตัวน้อยเหมือนกัน

         “หยกเราไปปรึกษาหมอกันไหมทำไมเราแต่งงานกันมา         ปีกว่าแล้วถึงยังไม่มีลูกสักที มีอะไรจะได้แก้ไข”

         ชายหนุ่มทำหน้าจริงจังนอนพูดอยู่บนเตียงนอนมองภรรยาที่กำลังหวีผมอยู่หน้ากระจก

         “พี่ภูไม่อยากมีลูกไม่ใช่เหรอคะ เห็นบอกตลอดว่ายัง        ไม่พร้อม อยากรอให้โรงแรมอยู่ตัวและไหนจะบอกว่ากลัวทำงาน     จนไม่มีเวลาให้ลูก หยกจำได้แค่นี้ความจริงพี่ภูบอกเหตุผลไว้          เยอะมากแล้วอยู่ดี ๆ ทำไมถึงอยากมีลูกขึ้นมา ถึงขั้นจะไปปรึกษาหมอเลย”

         ชายหนุ่มถึงกับอึ้งไปเพราะเขาเล่นพูดไว้เยอะแล้วที่เขาพูดก็ห่างจากตอนนี้ไม่ถึงสองเดือน เขาคิดเหตุผลไม่ทันว่าเพราะอะไรดี

         “ตอนที่ไม่อยากมี มันมีเหตุผลแต่ตอนนี้อยากมีเหตุผลก็มีแค่อยากมีเท่านั้นและก็แปลกใจว่าตัวเองยังมีน้ำยาอยู่ไหม แต่งงานมาปีกว่าป้องกันก็ไม่ได้ป้องกันแต่กลับไม่มี หรือว่าตอนนี้หยกไม่อยากมีลูกแล้วหล่ะ อย่างว่าพี่คงเป็นผู้ชายที่แย่มากหยกถึงไม่อยากได้พี่เป็นพ่อของลูก”

         ภูษิตอยู่ดี ๆ ก็คิดแผนได้ขึ้นมา ว่าเขาคงต้องเล่นบนโศก น้อยใจบ้างแล้ว เพราะดูท่า เอาแต่ง้ออีกฝ่ายอย่างเดียวไม่สำเร็จแน่

         หญิงสาวลุกจากโต๊ะเครื่องแป้งมาหาสามี ก่อนที่จะมองหน้าแล้วส่งสายตาเหมือนต้องการค้นหาความจริงในแววตาที่กำลังทำท่าน้อยใจอยู่นั้น

         “ทำไมถึงคิดว่าตัวเองแย่คะ ไหนลองบอกมาสิ เอาจริง ๆ หยกคิดว่าพี่จะอยู่กับหยกแบบเล่น ๆ เสียอีกแล้วพอหมดสนุกก็มาขอหย่าถึงได้ไม่อยากมีลูก บอกไว้ก่อนเลยนะคะหยกไม่หย่าให้แน่นอนถ้ามีลูกขึ้นมา ถ้าอยากหย่าหุ้นในโรงแรมพี่ห้าสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น”

         ชายหนุ่มไม่ตอบอะไรแต่ดับไปทุกดวงในห้อง และทำการปั๊มลูกทันที เพราะภูษิตไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาอยากได้มาเกิดอยู่ในท้องของหญิงสาวแล้วเพียงแต่ตอนนี้สายเลือดของทั้งคู่ยังอายุแค่เพียงไม่กี่สัปดาห์ ใบหยกจึงอยากรอให้ถึงวันเกิดของเธอเพราะตอนนั้น เธอก็จะท้องได้แปดสัปดาห์แล้ว