บทที่ 1

“ถึงหรือยังคะ ไคลน์...อย่าทำแบบนี้สิคะ ฉันกลัวความมืด” เสียงหวานของร่างบอบบางที่ดวงตาถูกปิดไว้ด้วยผ้าลอดออกมาจากเรียวปากสีชมพูหวานที่สั่นระริกด้วยความตื่นเต้นระคนหวั่นกลัว มือเรียวถูกเกาะกุมไว้ด้วยมือหนาใหญ่ที่ประคองร่างเล็กอย่างทะนุถนอมก่อนจะรู้สึกว่าไหล่ถูกตรึงให้หยุดก้าวเดิน อิสลินค่อย ๆ ลืมตาคู่สวยเมื่อผ้าไหมผืนบางที่ปิดไว้ถูกดึงออก หญิงสาวตะลึงพรึงเพริดเมื่อภาพเบื้องหน้าเป็นเตียงกว้างโรยกลีบกุหลาบในห้องพักหรูของบ้านริมชายหาดมอนติคาร์โล

“โอ!...ไคลน์ คุณทำอะไรคะ...มันช่าง...สวยเหลือเกินค่ะ” ร่างอรชรหันไปทางร่างสูงใหญ่ในชุดลำลองที่นัยน์ตาสีฟ้าเข้มบนใบหน้าคมคายส่องประกายระยิบระยับยามจับจ้องมายังดวงหน้างามของอิสลิน เบอร์กแทรนช์ เธอเป็นลูกครึ่งไทยเชื้อสายอังกฤษ ลูกสาวคนสวยของนักธุรกิจชื่อดัง อาร์โนล เบอร์กแทรนช์

“คุณชอบมันไม่ใช่หรือ อีฟ...ปรินเซส เดอ โมนาโก กุหลาบที่สวยที่สุดในโลก”  เซอร์เรนัล์ฟ ไคลน์ หนุ่มอเมริกันวัยยี่สิบแปดเจ้าของความสูงหนึ่งร้อยแปดสิบเซ็นติเมตรและผู้เป็นเจ้าของหัวใจหญิงสาวที่ชอบเรียกเขาด้วยชื่อนามสกุลกล่าวด้วยรอยยิ้มขณะไล้ปลายนิ้วไปบนเรือนผมสีวอลนัทเงางามยาวเคลียไหล่ที่ชุดชีฟองเกาะอกเปิดเปลือยผิวเนียนผ่องในแสงไฟเย็น

“ชอบค่ะ...ฉันชอบมันมาก และตื่นเต้นมากด้วยที่มากับคุณที่นี่โดยไม่ได้บอกใคร”  อิสลินกล่าวพลางเดินไปหยุดข้างเตียงที่กลีบกุหลาบบอบบางสีชมพูหวานกระจัดกระจายบนผ้าปูสีงาช้าง

“โดยเฉพาะพ่อของคุณที่คงไม่ยอมรับคนไม่มีอะไรอย่างผม”  เซอร์เรนัล์ฟเดินตามมาและสอดแขนแข็งแกร่งโอบรัดเอวบางจากทางด้านหลัง ชายหนุ่มทำให้หญิงสาวทั้งอบอุ่นและซาบซ่านด้วยการเคล้าเคลียจมูกโด่งไปตามไรผมบนขมับและใบหู

“ไคลน์คะ...ฉันจะพยายามบอกเรื่องของเรากับคุณพ่อในสักวัน ท่านควรมีเหตุผลบ้างถ้าหากฉันจะเลือกรักใคร”

“ผมจะทำให้ท่านยอมรับผมให้ได้ ตอนนี้ผมมีโครงการออกแบบโดรน (อากาศยานไร้คนขับ)ให้กับบริษัทเล็ก ๆ แต่ต่อไปต้องเป็นที่รู้จักของบริษัทใหญ่แน่นอน”

“ไคลน์” ร่างบางหันมาสวมกออดชายหนุ่มด้วยความรัก เธอและเซอร์เรนัล์ฟคบหากันมานานนับปีหลังจากเธอจบการศึกษาในมหาวิทยาลัยชื่อดังและได้พบกับเขา หนุ่มวิศวกรรมด้านอากาศยานที่มุ่งมั่นสร้างผลงานให้กับตัวเอง ทว่าเซอร์เรนัล์ฟไม่เป็นที่ยอมรับของอาร์โนลเพราะเขาไม่ใช่ลูกหลานของพวกนักธุรกิจมีชื่อเสียงที่บิดาอยากให้เธอแต่งงานด้วย แต่กุหลาบงามอังกฤษอย่างอิสลินกลับไม่ใส่ใจ เธอรักเซอร์เรนัล์ฟและไม่ยอมทำตามกฎของบิดาที่พยายามกีดกันความรักของคนทั้งสอง

“ไคลน์คะ...ฉันรักคุณจังเลยค่ะ อยากอยู่กับคุณอย่างเปิดเผย ไม่ใช่แอบเจอกันแบบนี้”

“อีฟ...ผมก็รักคุณ ขอเวลาอีกสักหน่อยเพื่อที่ผมจะสร้างตัวเองให้พ่อของคุณยอมรับ เพราะคุณคืออิสลิน เบอร์กแทรนช์ ลูกสาวของนักธุรกิจชื่อดัง”

“ถ้าคุณแม่ยังอยู่ท่านต้องยอมรับคุณค่ะ ไคลน์ ท่านต้องรักผู้ชายแสนดีอย่างคุณเหมือนที่ฉันรัก” เซอร์เรนัล์ฟกอดกระชับร่างนั้นและโน้มใบหน้าลงไปหาเพื่อประทับรอยจูบอันดูดดื่มบนริมฝีปากสีชมพูบอบบางราวกลีบกุหลาบ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาและเธอแอบนัดมาพบกันไกลถึงโมนาโก และเป็นครั้งแรกที่ได้อยู่ใกล้ชิดกันในค่ำคืนแสนหวานอย่างที่หนุ่มสาวปรารถนา ชายหนุ่มได้ยินเสียงหัวใจของหญิงสาวเต้นรัวซึ่งก็ไม่ต่างจากเขาที่ตื่นเต้นเช่นกัน เซอร์เรนัล์ฟแทบทนรอต่อไปไม่ไหวเมื่อได้ลิ้มรสความหวานจากริมฝีปากเล็กและรู้สึกถึงการตอบสนองอย่างโหยหา

“ไคลน์คะ...ฉันตื่นเต้นยังไงก็ไม่รู้”  อิสลินกระซิบเบา ๆ เมื่อเขาเลื่อนใบหน้าออกให้เรียวปากนุ่มเป็นอิสระ เซอร์เรนัล์ฟยิ้มอมก่อนกระซิบข้างหู

“คงไม่ทันแล้วสินะ ถ้าคุณอยากกลับไปตอนนี้”

“แล้วถ้าฉันจะกลับล่ะคะ”  หญิงสาวแสร้งขืนตัวแต่กลับถูกแขนแกร่งกระชับไว้แน่นกว่าเดิม ร่างสูงแทบคุมสติไม่อยู่เมื่อเธอหายใจแรงจนเนินเนื้ออวบอิ่มไหวกระเพื่อมเสียดสีกับอกกว้างผ่านเนื้อผ้าบนตัวเขา

“เราคงไม่เคยอยู่กันแบบนี้กระมัง คุณเลยตื่นเต้นมาก”

“ค่ะ”  ดวงตากลมโตใต้แพขนตางอนงามช้อนมองเจ้าของใบหน้าคมคายที่หล่อร้ายราวกับเทพมาจุติ เอเวอร์ลีนหลงใหลนัยน์ตาสีฟ้าเข้มคู่นั้น จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากหนาได้รูปที่มอบจูบแสนรัญจวนในยามนี้

“บอกทีสิคะ ไคลน์ ว่าฉันควรทำยังไง”

“คุณไม่ต้องทำอะไร...ที่รัก”  เซอร์เรนัล์ฟยิ่งทำให้เธอตื่นเต้นมากขึ้นด้วยการดันร่างนุ่มลงบนเตียงที่เต็มไปด้วยกลิ่นไอจากกลีบกุหลาบโมนาโก ร่างเล็กสั่นสะท้านน้อย ๆ อยู่ใต้ร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนสับเน้นความเป็นชายชาตรีอันน่าใหลหลง แม้ยังรู้สึกกระดากอายแต่ก็ยินยอมให้เขาซุกใช้ไปตามแก้มเนียนใสและซอกคอหอมกรุ่น กระทั่งใบหน้าคมเข้มเลื่อนต่ำลงไปถึงเนินเนื้อละมุนเหนือเกาะอกทำให้อิสลินออกอาการตกใจเล็กน้อยและจิกหัวไหล่ของเขาด้วยปลายเล็บ