บทที่ 4

ธนญไม่ได้นอนอยู่กับเธอจนถึงเช้า  เขาจากไปตอนไหน เธอเองไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ ยังมีอะไรหลายอย่างต้องทำ  วันนี้มีเรียนปฏิบัติการชีวเคมี  ก็ต้องได้เจอเขาอยู่ดี  นับหนึ่งจึงไม่ได้รู้สึกว่าถูกทิ้งและจากไปดื้อๆ โดยไม่บอกลา  แม้ร่างกายจะเมื่อยล้าไปทั้งตัว  แต่ความรู้สึกภายในกลับมีชีวิตชีวา  และมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

เช้านี้นับหนึ่งมีเรียนต่อเนื่อง 2 วิชา ก่อนพักเที่ยง  สมองเริ่มล้า  เพราะการอดนอนจากกิจกรรมในค่ำคืนที่ผ่านมา  นับหนึ่งยังใช้เวลาในการรับประทานอาหารกลางวันเพียงครึ่งชั่วโมงเหมือนเดิม  เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงให้เธอได้พักงีบที่ห้องสมุด พอให้ได้ฟื้นตัว  และสามารถเรียนต่อในคาบปฏิบัติการในห้องทดลองอย่างกระปรี้กระเปร่า

“ไฮ!” นับหนึ่งทักทายเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ก่อน

“หวัดดี” สืบสายทักตอบ ตรีทศและยศพยักหน้ารับ

นับหนึ่งไม่เห็น ธนญ กับพีม  แต่ก็ไม่เอ่ยถามใคร เพียงหยิบอุปกรณ์การเรียนของตัวเองขึ้นมาเท่านั้น พร้อมกับยื่นสมุดจดบันทึกคืนให้สืบสาย

“ขอโทษที  อุตส่าห์ขอเบอร์โทรไปแล้วแต่กลับไม่ได้โทรหา  ลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลย” นับหนึ่งยิ้มแห้งๆ

“ไม่เป็นไร  เพราะยังไงในคาบนี้เราก็เจอกันอยู่แล้ว” สืบสายตอบและยิ้มให้

ธนญ กับพีมเดินเข้ามาพร้อมกัน โดยมีพีมคล้องแขนเขาไว้ แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ต่อหน้านับหนึ่งเต็มที่  แต่ นับหนึ่งไม่ได้สนใจ  แค่ส่งยิ้มให้เป็นเชิงทักทาย  ธนญขมวดคิ้ว ที่เห็นนับหนึ่งทำสีหน้าเรียบเฉย  ไม่แสดงความรู้สึก หรือแสดงความหึงหวงเขาเลยแม้แต่น้อย  ทั้งที่เพิ่งนอนด้วยกันมาทั้งคืน  ที่นั่งว่างติดกัน ทั้งสองจึงได้นั่งชิดติดกันไม่ห่าง ไม่มีการพูดคุยใดๆ ขณะที่รอการเรียนการสอน ต่างคนต่างก้มหน้าก้มตาดูโทรศัพท์ของตัวเอง  สื่อสารผ่านโลกโซเชียล 

ธนญ  ยื่นของสิ่งหนึ่งวางไว้ด้านหน้าของนับหนึ่งซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม  เสียงพวงกุญแจกระทบกันดังกริ๊ง  ทำให้ทุกคนผละสายตาจากโทรศัพท์มือถือของตัวเอง มองมาที่สิ่งนั้น

“เมื่อเช้าถือติดมือมา” เขาแกล้งพูดอย่างจงใจให้คนรอบข้างรับรู้

“เก็บไว้เถอะ ฉันมีสำรอง” นับหนึ่งตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

ธนญรู้สึกที่งกับวิธีการที่เธอตอบโต้เขา  และการแสดงออกในเชิงสัญลักษณ์ที่ก่อนหน้า พีมเจตนาจะบอกเธอถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพีม  แต่ใครจะเชื่อว่าการตอบกลับของนับหนึ่ง เหมือนถูกกำปั้นกระทุ้งเข้าลิ้นปี่ จุกจนแทบกระอัก  ชายหนุ่ม 3 คน มองหน้ากัน แล้วพร้อมใจกันหันไปทางพีม  ส่วนพีมนั้น ได้แต่อ้าปากค้าง ทำตาเบิกโพรงด้วยความตกใจ  ธนญจึงหยิบกุญแจพวงนั้นกลับมาและใส่ลงในกระเป๋ากางเกง  นับหนึ่งยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ชนะ

สืบสายไม่ได้ตกใจเรื่องของนับหนึ่งกับ ธนญ แต่เขาแค่รู้สึกตกใจกับวิธีการโต้ตอบกันและกันของเพื่อนทั้งสอง  เขาไม่เคยเห็นการกระทำของ ธนญ แบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นมาก่อน  และไม่คิดว่านับหนึ่งฉลาดในการโต้ตอบแบบร้ายลึก จากการพูดเรียบเฉย  แต่เจตนาสื่อสารความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกว่า การแสดงออกของพีมที่ทำได้เพียงแค่คล้องแขน  จนทำเอาทุกคนถึงกับอึ้ง

บรรยากาศการเรียนเป็นไปตามปกติ  นับหนึ่งและธนญไม่ได้แสดงออกที่ผิดไปจากเดิม หรือพิเศษต่อกัน แม้เพื่อนคนอื่นๆจะเก็บความสงสัยไว้ในใจ  แต่คนที่แสดงออกชัดเจนถึงความโกรธ และไม่พอใจ คือพีม  ระหว่างที่จบการเรียนการสอน และกำลังเก็บอุปกรณ์อยู่นั้น  พีมเข้ามากระชากแขนนับหนึ่งอย่างแรง

“เธอนอนกับนญเหรอ” พีมกระแทกเสียงด้วยความโกรธ

นับหนึ่งสะบัดแขนออก  ไม่สนใจ และไม่พูดอะไร แค่จ้องตาดุแบบเอาเรื่อง เพื่อปามการกระทำของอีกฝ่าย  ตรีทศซึ่งยืนอยู่ข้างนับหนึ่ง จึงต้องเข้ามาแยก กันพีมออกจากนับหนึ่ง และดึงแขนเธอไว้ เนื่องจากพวกเขาเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ปี 1 จึงรู้จักนิสัยใจคอของพีมดี  ผู้หญิงที่เข้ามาเกี่ยวพันกับธนญทุกรายจะถูกพีมตามราวี  จนต้องถอยล่าไป ทั้งที่ธนญกับพีมไม่เคยมีอะไรเกินเลย นอกจากความเป็นเพื่อนปกติเหมือนกับคนอื่นๆ เป็นพีม ที่คิดไปเองฝ่ายเดียวและต้องการมากกว่า  แต่ก็ไม่เคยได้รับการตอบสนอง มีการยื่นคำขาดจากธนญ หากพีมยังตื๊อเขาไม่เลิก  เขาจะตัดเธอออกจากกลุ่มและยุติความเป็นเพื่อน  เธอจึงได้แต่ทำตัวเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงมาโดยตลอด

“เร็วจังนะ มาไม่กี่วันก็ขึ้นเตียงกับเขาแล้ว” พีมตวาด เมื่อเห็นนับหนึ่งเมินและถูกตรีทศกันไว้

“อืม! ก็สงสารพวกที่อยู่มานานเหมือนกัน” นับหนึ่งตอบรับ และพูดขึ้นลอย ๆ แต่ก็รู้ว่าหมายถึงใคร

ธนญ ขำนับหนึ่ง กลั้นหัวเราะ “หึ ๆ” เธอร้ายกาจไม่เบา เขาคงปรามาสเธอเกินไป สืบสายมองตา ธนญ เชิงถามว่าจะไม่ทำอะไรเลยหรือ  มันคงเป็นวิถีของลูกผู้ชาย แบบธนญ ที่มีแต่ผู้หญิงมาแกร่งแย่งเพื่อให้ได้เป็นเจ้าของหัวใจเขา เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นนับครั้งไม่ถ้วน  มันคงเป็นวิธีการบริหารเสน่ห์ของเขา สืบสายยังคงอึ้งกับวิธีการตอบโต้พีมของนับหนึ่ง  คิดไม่ถึงว่าเธอจะกล้ามากขนาดนี้  และตรงไปตรงมาจนน่าตกใจ

“เธอเห็นเราขึ้นเตียงกันตอนไหนพีม” ธนญเป็นฝ่ายถามแทนนับหนึ่ง และเดินมายืนด้านหลังนับหนึ่งที่ประจันหน้ากับพีม แบบพร้อมรบ

“นายถึงกับออกตัว” พีมหน้าง้ำ

“ถึงฉันกับนับหนึ่งจะมีอะไรหรือไม่มีอะไรกัน มันก็ไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับเธอนะ เพราะมันเป็นเรื่องของเราสองคน” ธนญเน้นเสียง พร้อมกับดึงแขนนับหนึ่งให้เดินตามเขาไป

สืบสายเดินตามออกไปด้วย  เพราะเอือมระอากับพฤติกรรมของพีม ที่เอาแต่ร้องร่ำกระทืบเท้ายามไม่สบอารมณ์  เอาแต่ใจแบบผู้หญิง

“นายจะเข้าแทรกทำไม  ฉันไม่ได้อ่อนแอ หรือให้ใครรังแกง่ายๆ นะ” นับหนึ่งฮึดฮัด  ที่เขาดึงเธอออกมาก่อน

“เธอร้ายกาจมากนับหนึ่ง” สืบสายสำทับพร้อมกับหัวเราะ

“ฮึ! เพิ่งมาก็จะสร้างศัตรูแล้วเหรอ” ธนญเย้าเธอ

“ไทยนี้รักสงบ แต่ถึงรบไม่ขลาด” นับหนึ่งยืดอก เชิดหน้า ทำเอาสองหนุ่มถึงกับหัวเราะร่วน

ธนญลากเธอมาโดยไม่บอกสักคำว่าจะไปไหน เธอเองก็เดินตามต้อย ๆ เพราะไม่มีจังหวะถาม  ระหว่างทางมีแต่สายตาริษยาของสาวๆ ทั้งมหาวิทยาลัย ที่เห็นสองคนจูงมือ เดินคู่กันมา เสียงวิพากวิจารณ์ว่านับหนึ่ง คือผู้หญิงคนใหม่ของ ธนญ ซุบซิบกันอย่างสนุกปาก

ธนญจำได้ว่านี่คือคาบเรียนสุดท้ายของนับหนึ่ง  เมื่อแยกกับสืบสาย  จึงพาเธอมาที่ห้างหรูย่านใจกลางเมือง  เพื่อไปแผนกน้ำหอม เคาน์เตอร์แบรนด์หรูมากมาย  เขาทดสอบกลิ่นต่างๆ แต่ก็ไม่ได้เลือกซื้อ  นับหนึ่งไม่ได้ถาม  และไม่ได้สนใจว่าเขาจะซื้อให้เธอหรือไม่  เธอเองกลับยินดี และตื่นเต้นที่ได้สูดดมน้ำหอมนานาชนิด  แต่ไม่วายที่ต้องขอหยุดพักเป็นระยะ  แม้ได้สูดเมล็ดกาแฟบรรเทาอาการวิงเวียนและปรับสมดุลไปบ้างแล้ว

นับหนึ่งมีความสนใจวิจัยเรื่องการสกัดสารให้กลิ่นหอม เพื่อนำมาปรุงแต่งน้ำหอมกลิ่นเฉพาะต่างๆ เธอจึงพยายามจำแนกกลิ่นต่างๆ ให้ออกว่ามีส่วนผสมของอะไรบ้าง  จึงเป็นเรื่องที่ดี  ที่ธนญพาเธอมา  เพราะดูเหมือนห้างสรรพสินค้าแห่งนี้มีแผนกน้ำหอมที่ใหญ่และค่อนข้างหลากหลาย

“เธออยากได้ชิ้นไหนก็บอกนะ ฉันซื้อให้เธอได้” ธนญเอ่ยขึ้น  เมื่อเห็นเธอตื่นเต้นกับกลิ่นน้ำหอมตัวใหม่ที่เพิ่งเปิดตัว ซึ่งกลิ่นของมันค่อนข้างหอมแบบมีสไตล์จำเพาะ

“ของแบบนี้ ฉันซื้อเองได้ ทำไมต้องขอจากคนอื่น” เธอเมินเขาอีกแล้ว

“ฉันเป็นคนอื่นเหรอ” เขาขมวดคิ้ว

“แล้วเหตุผลอะไรที่นายต้องซื้อให้ฉัน” นับหนึ่งมองหน้าเขาและถามแบบกวนอารมณ์

“เห็นคนอื่นชอบ ที่จะให้ฉันซื้อของแบบนี้ให้” เขาพูดถึงประสบการณ์ที่บรรดาผู้หญิงของเขา มักร้องขอสิ่งของต่างๆจากเขา

“อย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกันคนอื่น เพราะฉันก็คือฉัน” นับหนึ่งเบ้ปาก

เขาเลือกน้ำหอมที่เพิ่งเปิดตัว และยื่นบัตรชำระเงินทันที  ไม่นานพนักงานก็กลับมาพร้อมถุงบรรจุภัณฑ์ที่สวยงามยื่นให้เขา พร้อมยกมือไหว้ กล่าวขอบคุณ  โดยที่นับหนึ่งไม่ได้สนใจ  และเดินดูไปเรื่อย ๆ ที่ละแบรนด์ ขอดมกลิ่นนั้นกลิ่นนี้ที

ธนญยื่น ถุงเล็กนั่นให้เธอ  บอกเขาซื้อมาแล้วก็ให้รับไป  เพราะมันไม่ใช่กลิ่นที่ผู้ชายใช้  นับหนึ่งตีหน้ายักษ์  ที่เขาทำอะไรเอาแต่ใจ และตีค่าเธอเหมือนผู้หญิงที่ผ่านมาของเขา

“นายควรซื้อให้ตัวเอง ในเมื่อนายเป็นคนชวนฉันมา” นับหนึ่งตำหนิ

“ฉันแค่สนใจกลิ่นของมัน  ไม่ได้บอกว่าจะใช้มัน” เขาตอบ

“ฉันก็แค่สนใจกลิ่นของมัน ไม่ได้บอกว่าอยากได้มัน” นับหนึ่งย้อน

“ฉันจะทำวิจัยเรื่องการสกัดกลิ่นหอม เพื่อนำมาใช้ในอุตสาหกรรมน้ำหอม เลยชวนเธอมาดู  เพื่อที่จะไม่ดูแปลกประหลาดว่าเป็นผู้ชายทำไมมาสนใจน้ำหอมผู้หญิง และถ้าไม่ซื้อเลยมันก็ดูน่าเกลียดไปหน่อย เพราะเราเข้าทุกแบรนด์” เขาตอบเสียงราบเรียบ

“นายกำลังแย่งหัวข้อของฉันนะ” นับหนึ่งทำเสียงสูง เมื่อรู้หัวข้อของเขา

“ฉันไม่เคยบอกเธอ แถมเธอก็ไม่ได้บอกฉัน และจะบอกว่าฉันแย่งได้อย่างไร” เขาโต้กลับ

นับหนึ่งรู้สึกขัดใจ ที่เขาตอกกลับมันคือเรื่องจริง

“ฉันคิดไว้นานแล้ว  ถ้ามันเหมือนกัน จะถูกเปรียบเทียบและงานผ่านยากขึ้นน่ะสิ” นับหนึ่งทำเสียงเว้าวอน

“เธอทำเรื่องการสกัดกลิ่นด้วยกรรมวิธีต่างๆ ด้วยวัตถุดิบชนิดเดียวกัน แต่ผลลัพธ์ คือกลิ่นที่แตกต่างและปัจจัยที่ทำให้เกิดกลิ่นจำเพาะดีกว่าไหม” ธนญเสนอ เพราะหากนับหนึ่งทำเรื่องนี้มันสามารถร่วมทำวิจัยกับเขาไปพร้อมกันได้  และช่วยกันหาข้อมูล และทดลองร่วมกันได้

“แล้วทำไมฉันต้องให้นายทำเรื่องนั้นด้วยล่ะ” เธอแย้ง

“เพราะว่าบ้านฉันทำธุรกิจน้ำหอมน่ะสิ มันเหมาะกับฉันมากกว่า” เขายิ้ม

“เชอะ” นับหนึ่งสะบัดหน้าไปทางอื่น

“แต่ถ้าเธอทำเรื่องที่ฉันเสนอ เราสามารถทำร่วมกันได้ จะได้ช่วยกันคิด หาข้อมูล และทดลองด้วยกัน  ช่วยกันทำมันดีกว่าไม่ใช่เหรอ” เขาใช้เหตุผลในการหลอกล่อเธอ  จนนับหนึ่งยอมตกลง

หลังจากออกจากห้างสรรพสินค้า  นับหนึ่งกับธนญ ได้ไปเดินดู ดอกไม้หอมต่างๆ พืชพื้นเมืองของไทย ที่ในอดีตนิยมนำมาทำน้ำอบน้ำปรุง  ถ้าพวกเขาทดลองสกัดดอกไม้เหล่านี้ด้วยกรรมวิธีที่แตกต่าง และเข้ากับยุคสมัย และผสมผสานกลิ่นอื่นๆ เข้าด้วยกันให้แตกต่าง  จะได้กลิ่นที่เป็นที่นิยมในระดับสากลหรือไม่  เมื่อเริ่มต้นความคิดแล้ว  ก็อยากลงมือปฏิบัติ  โดย ธนญได้อาสาพานับหนึ่งไปที่ ตลาดต้นไม้แถบชานเมือง ซึ่งไม่ไกลจากบ้านของเธอนัก ที่บ้านของนับหนึ่งเองมีเรือนเพาะชำ ที่เป็นเรือนกระจำ  ที่เธอดัดแปลงเตรียมไว้สำหรับห้องแลบทดลอง เพื่อทำกิจกรรมทดลองสกัดสาร น้ำมันหอมระเหยในวันหยุดด้วยตัวเอง ซึ่งเป็นการทบทวนวิชาความารู้ที่เรียนมาด้วยไปในตัว

สิ่งนี้ทำให้ ธนญ  ยิ่งรู้สึกดีต่อเธอ เธอมีแนวคิดคล้ายกับเขา และค่อนไปในทิศทางเดียวกัน และยังมีห้องทดลองเป็นของตัวเอง ไม่ต่างจากเขาที่มีเรือนเล็กด้านหลังคฤหาสน์ ที่แม่ของเขาเคยใช้ทำงานวิจัย เมื่อครั้งที่เขายังเป็นเด็ก  ธุรกิจน้ำหอม  เป็นมรดกของแม่ที่ทิ้งไว้ให้กับเขา  หลังจากหย่าร้างกับพ่อ  และเดินทางไปใช้ชีวิตบั้นปลายกับสามีใหม่ในฝรั่งเศส  เขาจึงตั้งปณิธานที่จะสืบทอดกิจการต่อจากแม่  โดยขอร้องให้พ่อเก็บรักษาไว้ให้เขาจนกว่าจะเรียนจบ และกลับมาบริหารเองในอนาคต  ที่ผ่านมาใช้วิธีจ้างผู้บริหารจากภายนอกมาดูแล  และให้แม่คอยเป็นที่ปรึกษา  ส่วนพ่อมีหน้าที่เพียงสนับสนุนเงินทุนในการวิจัย เพื่อคิดค้นกลิ่นหรือสูตรน้ำหอมใหม่ๆ  เนื่องจากท่านทั้งสองจากกันด้วยดี จึงไม่มีปัญหาเรื่องการบริหารมรดกสำหรับเขา

ธนญ ขับรถมาส่งนับหนึ่งที่บ้าน  และช่วยยกกระถากดอกไม้ 3 ต้น เข้าไปเก็บในเรือนเพาะชำ และเดินสำรวจห้องทดลองขนาดเล็กของเธอด้วยความสนใจ

“อืม ดีกว่าที่ฉันคิดไว้ นี่ของใหม่หมดเลยเหรอ”

เขาหยิบจับอุปกรณ์ต่างๆ ที่ดูใหม่มาก  และบางชิ้นเหมือนยังไม่ถูกใช้งาน

“มีของเก่าไม่กี่ชิ้น  ที่ฉันขนมาจากแซมเบีย  แต่ก็ยังมีที่ยังมาไม่ถึง  เพราะส่งมาทางเรือ”

เธอตอบเขา ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม  เพราะเขาพาเธอไปในสถานที่ชื่นชอบทั้งนั้น ดูเธอมีความสุขจากการแสดงออกที่ใบหน้า เขานึกทึ่งเธอยู่ไม่น้อย

“ฉันขอมาเล่นสนุกกับเธอที่นี่ด้วยคนนะ” เขายื่นหน้าเข้ามากระซิบที่ข้างหูเธอเบาๆ

“แปลกใจที่นายขอ  เห็นทำอะไรตามใจตัวเองตลอด แต่ก่อนไม่เห็นเคยขอเลย ไม่ว่าจะเรื่องไหน” นับหนึ่งประชด

ธนญ ก้มลงจูบเธอที่ซอกคอ จากด้านหลังไม่ทันตั้งตัว  และดูดจนเป็นรอย นับหนึ่งสะดุ้งตกใจ เขาจึงโอบแขนรัดเธอไว้ที่รอบเอว

“อีกแล้วนะ” นับหนึ่งพยายามเอียงหลบ

“จะทำมากกว่านี้อีก” เขาหัวเราะ แล้วหมุนเธอกลับมาประจันหน้า  แล้วยกตัวขึ้นให้นั่งบนโต๊ะ เขาโอบกอดและเริ่มจูบเธออย่างหนักหน่วง

ก่อนที่อะไรจะเกินเลยไปกว่านี้  เสียโทรศัพท์มือถือของนับหนึ่งก็ดังขึ้น  เธอจึงได้โอกาสที่จะผละจากเขา

“ว่า...”

“แกอยู่ไหน  คุณพ่อให้เรียกแกมาทานข้าวที่บ้าน” ณัฐการเพื่อนรัก

“เอ่อ  อยู่บ้าน” นับหนึ่งตอบไม่เต็มเสียงนัก

“ทำเสียงแบบนี้  เหมือนซ่อนอะไรไว้  แกอยู่กับใครบอกมา” เพื่อนสาวรู้ทัน

“ธนญ อยู่ด้วย” เธอตอบแล้วหมุนตัวกลับ ปลีกตัวไปคุยลำพัง

นับหนึ่งพูดคุยกับณัฐการอยู่ 2-3 นาทีก่อนจะวางสาย  เธอเดินยิ้มอ่อยๆ มาหาเขา ทำให้ ธนญ เข้าใจ ว่าเธอคงมีธุระสำคัญกับฝั่งโน้น  และเขาคงต้องกลับก่อน  แผนสำหรับคืนนี้เป็นต้องปรับเปลี่ยน

“คุณลุงให้ อิ๋ง โทรมาเรียกไปทานข้าว จริงสิเรายังไม่ได้ทานมื้อเย็นเลย นายจะไปทานด้วยกันไหม” เธอประสานมือไว้ด้านหน้า เม้มปากและฉีกยิ้ม

“ไม่หละ” เขาปฏิเสธ

“แต่อิ๋งบอกว่าให้ชวนนายได้” เธอทำหน้าแห้งๆ เหยเก รู้สึกผิดที่ต้องจากไปที่อื่น

“ไปหาผู้ใหญ่ ไม่เป็นไรหรอก  เดี๋ยวฉันไปส่งเธอเอง  แล้วก็เลยกลับ” เขาใช้มือประคองแก้มเธอทั้งสองข้าง อย่างเอ็นดู

ธนญ ส่งนับหนึ่งถึงหน้าบ้านของณัฐการ  ทันทีที่เพื่อนสาวเห็นรถคันงานจอดนอกรั้ว  เธอรีบวิ่งมาเปิดประตูให้นับหนึ่งด้วยตัวเอง  เชิงอยากรู้อยากเห็น

“แหม แหม มีรถรับส่งไม่ต้องพึ่งฉันแล้วสิ ชิ แม่สาวไฟแรงสูง” ณัฐการเย้านับหนึ่ง โบกมือทักทาย ธนญ ก่อนที่เขาจะออกรถ ธนญแค่พยักหน้ารับและจากไปเท่านั้น

นับหนึ่งยกมือไหว้ทำความเคารพพ่อ แม่ และคุณย่าของณัฐการอย่างอ่อนน้อม ชวนให้ผู้ใหญ่เอ็นดู รักใคร่ ต่างพากันถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ ติดปัญหาเรื่องการใช้ชีวิต หรือเรื่องการเรียนอะไรไหม  ทางนี้พร้อมจะคอยช่วยเหลือดูแลเป็นพิเศษ อีกทั้งยังฝากฝังนับหนึ่งให้ช่วยดูแลและติวภาษาอังกฤษให้ณัฐการด้วย  เพราะต่อไป เมื่อไปเรียนต่อเมืองนอกจะได้ง่ายขึ้น การอยู่ในต่างประเทศจะได้ไม่ลำบาก

จบมื้อค่ำ เป็นเวลาของหญิงสาว  ณัฐการซักไซ้ถามนับหนึ่งถึงเรื่อง ธนญ ด้วยความอยากรู้และไขข้อข้องใจของตัวเอง  ว่าระหว่างเขาและเธอเป็นอย่างไร  และเลยเถิดกันถึงขั้นนั้นแล้วหรือ  มันเกิดอะไรขึ้น  ทำไมถึงรวดเร็วนัก เพราะด้วยกิตติศัพท์ของ ธนญ ไม่เคยพลาดเรื่องบนเตียงกับผู้หญิงที่เขาคบหา  ไม่ว่าจะสถานะไหนก็ตาม  ยกเว้นยายพีมคนเดียวที่พยายามมากเกินไป  แต่ก็ไม่เคยได้ตัวเขา  และอีกทั้งยายพีมเป็นลูกสาวของคนใกล้ชิดพ่อของเขา  เลยต้องกลายเป็นข้อยกเว้น

นับหนึ่งไม่ได้ปิดบังณัฐการ  แต่ตอบไปตามความจริง มันเป็นการสมยอมทั้งสองฝ่าย  ไม่มีอะไรนอกจากความรู้สึกดีที่เริ่มต้นจากจุดนั้น  และเมื่อได้ใกล้ชิดกัน  มันทำให้มีอะไรหลายๆ อย่างในตัวของ ธนญ และนับหนึ่งเข้ากันได้ดี ทั้งเรื่องเรียน และทัศนคติการใช้ชีวิต ความฝันเรื่องการงานในอนาคต

ณัฐการเคารพการตัดสินใจของเพื่อน  แต่ก็ยังอยากเตือนเรื่องบางเรื่อง  ที่เธอยังไม่เห็นในตอนนี้ อาจเกิดขึ้นกับเธอในอนาคต  เขาและเธอก็เหมือนเด็กน้อยที่เพิ่งได้ของเล่นใหม่  ที่สนใจ สนุกสนานกับของเล่นใหม่  นานไปก็อาจเริ่มเบื่อ  และขว้างทิ้งอย่างไม่เหลือชิ้นดี  นับหนึ่งใช้ชีวิตอย่างอิสระทั้งทางกายและใจ  ความคิดแบบโลกตะวันตก แต่เมื่อมาใช้ชีวิตในเมืองไทย  ที่ค่อนข้างปิดกั้น เคร่งครัดวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี  ถึงแม้แค่เพียงฉากหน้าสำหรับบางคน  ก็อาจหนีไม่พ้นการติฉินนินทา ซุบซิบ ดูถูกเหยียดหยาม

ณัฐการรู้ดีว่านับหนึ่งไม่ใช่คนอ่อนแอหรือยอมแพ้เมื่อถูกรังแก  แม้นับหนึ่งจะพยายามหลีกเลี่ยงปัญหา  แต่ณัฐการเชื่อว่าปัญหาต่างๆ จะไล่ตามนับหนึ่งไม่วันจบ  หากยังคบหากับ ธนญ แต่เมื่อถึงเวลานั้น  เธอก็ยังจะยืนหยัดเพื่อเพื่อนรักของเธอตลอดไป

ธนญเมื่อไปส่งนับหนึ่งที่บ้านของณัฐการแล้ว  แต่เขายังไม่ตรงกลับบ้านของตัวเองเช่นเคย  ในเมื่อนับหนึ่งจุดไฟให้เขาก่อนจากมา  มันก็ยากสำหรับชายหนุ่มที่จะดับไฟในกายให้สงบลงได้  ทางออกสำหรับเขาคือใครสักคนที่เขาจะเลือกให้ปลดเปลื้องไฟราคะ  มีผู้หญิงมากมายที่รอเขาอยู่  ตั้งแต่นับหนึ่งเข้ามา  หญิงสาวเหล่านั้นแทบไม่มีความหมาย และเขาเองเกือบลืมไปแล้วว่ามีใครบ้าง

ธนญตัดสินใจไปที่ผับดัง สถานที่ผ่อนคลายประจำของเขา  และเป็นที่ ที่ทำให้เขาและนับหนึ่งได้มีอะไรลึกซึ้งต่อกัน เขานั่งดื่มลำพัง  ระหว่างที่รอให้พัศวีมาสมทบ  ห่างไปไม่ไกลหญิงสาวหน้าตาสระสวย เฉียบคม มองเขาไม่วางตา ยิ้มให้เขาอย่างเชิญชวน ธนญจ้องมองผู้หญิงคนนั้นอยู่นาน เกิดความสับสนภายในตัวของเขาเอง เขาเริ่มชั่งใจตัวเอง  เหมือนการที่มีนับหนึ่งข้างกาย  ตัวเขาเองเริ่มเปลี่ยนไป  การมองผู้หญิงทั่วไป  ไม่น่าสนใจอีกต่อไปสำหรับเขา  มีเพียงนับหนึ่งเท่านั้นที่เขาต้องการ

ทันทีที่เขาเบือนหน้าหนี  หญิงสาวใจกล้านางนั้นก็เดิมตรงมานั่งข้างๆ เขาพร้อมแก้วเครื่องดื่ม

“ฉันกำลังหาเพื่อนดื่ม  เราดื่มด้วยกันสิ” เธอยกแก้ขึ้นชนแก้วของเขาเบาๆ

“ใครอนุญาตให้คุณมานั่งข้างๆ ผม” เขากล่าวเรียบ ๆ แต่เฉียบขาด

“ตาคุณยังไงล่ะ คุณมองฉันตั้งนาน” เธอตอบและมองเขาอย่างเชิญชวน

“เดี๋ยวเพื่อนผมก็มา  ตอนนี้ผมไม่ได้ต้องการใคร ขอบคุณ” เขาปฏิเสธอย่างไว้หน้าหญิงสาว 

เธอวางมือไว้บนไหล่ของเขา  ใช้ปลายนิ้วเขี่ยปกเสื้อ ไล้ไปตามลำคอเบาๆ โดยท้าวศอกไว้ที่พนักพิงของโซฟา  แสดงออกอย่างเปิดเผย ว่าอยากไปต่อกับเขา  เธอโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้กระซิบที่ข้างหู  ขบริมฝีปากลงเบาๆ

“ถ้าเพื่อนคุณไม่มา ถ้าต้องการก็มาหาฉันนะ” และลุกจากไปด้วยท่วงท่าสง่างาม และเย้ายวน ไปนั่งที่โต๊ะเดิมของเธอ

ธนญ ยอมรับว่า  เธอค่อนข้างต้องใจเขา  เธออาจเป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับค่ำคืนนี้  เขาได้แต่ปรายตามองอยู่เงียบๆ

พัศวีมาถึงแล้ว  เขาก็เป็นหนุ่มหล่ออีกคนหนึ่ง  ที่ดึงดูดความสนใจ  และดูเป็นมิตรกว่า ธนญเสียอีก  สายตาที่จับจ้องของหญิงสาวคนนั้น ทำให้ธนญถึงกับยิ้มเยาะ เมื่อพัศวีสังเกตุเห็นสายตาที่ ธนญมองใครคนหนึ่ง  เขาจึงหันไปมอง  หญิงสาวก็เดินมาปรากฎตรงหน้า  แสดงตนให้เขาเห็นจนเต็มตา  เขาเองก็เชื่อมั่น  ว่าเธอไม่มีทางพ้นมือเขาแน่นอน  เมื่อสังเกตุจากการยิ้มเยาะของ ธนญเมื่อครู่  เธอไม่มีวันได้ขึ้นเตียงกับ ธนญ ชายหนุ่มไม่ปฏิเสธให้เธอนั่งร่วมวง

“ยินดีที่ได้พบกับสาวสวย คุณคือใครครับ” พัศวีเชิญเธอนั่งและถามเธอก่อน

“เกศิตาค่ะ” เธอนั่งลงข้างๆ เขา เหมือนที่ทำกับธนญ  ภาพเบื้องหน้าถึงกับทำให้ ธนญยิ้ม และเบือนหน้าไปทางอื่น

“ผมพัศวี  นั่นเพื่อนผม ธนญ เราเป็นสมาชิกที่นี่  เราไม่เคยพบคุณมาก่อน  คุณมากับใคร สมาชิกใหม่หรือ คุณรู้ใช่ใหมว่าคนที่มาที่นี่ เป็นคนพิเศษ แล้วคุณล่ะพิเศษไหม” แม้พัศวีจะพูดจาไพเราะ และดูเป็นมิตร  แต่มิวายค่อนขอด

“แน่นอน พิเศษ จนคุณต้องจดจำ” เธออ่อยเขา และปรายตาให้ธนญ

พัศวีพยักหน้า  โยกขึ้นลงเบาๆ แล้วยิ้ม

“ผมให้คุณเลือก ระหว่างผมกับเขา คืนนี้คุณจะเลือกใคร” พัศวี มองตา ธนญ แล้วปรายตามาที่หญิงสาว  เหมือนรู้คำตอบอยู่แล้ว

“ตอนนี้ฉันสนใจคุณไม่ใช่เขา” เธอตอบและยกแก้วขึ้นแตะแก้วของเขา แล้วยิ้ม  ไม่มองธนญเลยด้วยซ้ำ

ธนญ ยกแก้วให้เพื่อน เชิงยินดีที่ได้สาวเกรดเอไปครอง  เมื่อนึกถึงตัวเอง  เขาก็เซ็งขึ้นมานิดหน่อย  นึกเคืองที่นับหนึ่งจุดไฟ แล้วก็จากไป  โดยไม่คิดว่าไฟมันจะเผาผลาญตัวเขาเอง  คืนนี้เหมือนอะไรๆ ก็น่าเบื่อไปหมดสำหรับเขา  ไม่นานเขาก็ขอตัวแยกกับพัศวี  ในเมื่อเพื่อนมีคนข้างกายแล้ว  เขาคงต้องไปจัดการเรื่องของตัวเองให้เรียบร้อยก่อนที่ไฟที่ครุกรุ่น  จะเผาผลาญเขาไปมากกว่านี้  ต่อหน้า ธนญ สองหนุ่มสาว ทั้งการกอดจูบ ลูบคลำ ทำเหมือนเขาเป็นส่วนเกิน ทั้งที่สาวนางนั้นมาอ่อยเขาก่อนเสียอีก

เกือบเที่ยงคืนแล้ว  นับหนึ่งยังไม่นอน  เนื่องจากเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เธอกกลับมาถึงบ้านทำให้นึกถึงเขา  และเสียใจนิดๆ ที่คืนนี้เขาไม่อยู่ที่นี่ เธอสวมชุดนอนเนื้อผ้าบางเบา กางเกงขาสั้นตัวจิ๋วรั้งสะโพกขาวจนเห็นเนินแก้มก้นนุ่มนิ่ม เหมือนเด็กอ่อน  ผมยาวๆ ถูกมวยไว้หลวมๆ เผยลำคอระหง นวลเนียน ลูกผมเล็กๆ โรยตัวอยู่ประปราย

นับหนึ่งลองใช้น้ำหอมขวดใหม่ที่ ธนญ มอบให้  มันหอมหวานและเย้ายวนใจเป็นอย่างมาก อีกใจหนึ่งเธอก็แอบนึกถึงเขา อยากให้เขาได้กลิ่นหอมนี้คนแรก คิดแล้วเธอก็อดอมยิ้มไม่ได้