Chapter 3

“SIR congrats po,” bati ng doktor kay Billy.

“Hay! Hindi ako ang tatay noh, kadiri,” tanggi ni Billy.

Hindi makagalaw si Lara sa pagkakaupo, inakay na lang siya ni Billy palabas ng clinic.

“Girl buntis ka, kaya pala. Naku congrats kay Eric kahit di ko pa siya nakikita.”

Nilingon lang niya si Billy habang tuliro na naglalakad.

“Huy girl ano okay ka lang?”

Biglang tumulo ang kanyang luha at buong pait na umiyak. Buntis siya pero hindi si Eric ang ama at ang ama ay walang iba kundi ang lalaki iyon na hindi niya man lang kilala. Iniwan niya si Billy at tinungo ang Empress hotel, hinanap niya si Wendell ang waiter na nakilala niya. Nagtanong siya sa guard pero hindi siya agad pinapasok. Paano masyadong agresibo ang kanyang kilos kaya napagkamalan siyang wala sa sarili at malapit na nga siyang mawala sa sarili. Naniniwala siyang matutulungan siya ni Wendell. Pero hindi siya pinapasok sa loob kaya naghintay siya sa labas at umupo sa gutter. Nalilito habang umiiyak. Natanaw niya sa malayo si Wendell at hindi siya nag-aksaya ng oras para kausapin ito.

“Wendell,” tawag niya dito. Hindi naman siya nabigo sapagkat nakangitl itong sumagot sa kanya.

“Good evening po Mam,” waring hindi siya nito nakikilala.

“Hindi mo ba ako natatandaan?” Napaisip ang waiter ng sandali.

“Ah kayo po yung naka-yellow ng gabing maulan.”

Nakakita siya ng pag-asa sa tinuran ni Wendell, nakikilala na siya nito.

“Ahm may itatanong sana ako sayo,” medyo tensiyonado niyang pakiusap.

“Sige po Mam ano po ba iyon?”

“Nakita mo ba kung sino ang kasama ko ng gabing iyon, at saang kwarto ako pumasok? Medyo lasing kasi ako noon e kaya hindi ko maalala.”

Medyo kumamot sa batok si Wendell, “Naku mam masyado pong personal yung tanong ninyo, at saka wala po akong alam kung sino ang nakasama ninyo ng gabing iyon, pasensiya na po.”

Napanghinaan ng loob si Lara sa narinig, totoo ang sinabi nito hindi naman talaga dapat itanong ang ganong klase ng tanong.

“Sige po Mam maiwan ko na po kayo male-late na po ako sa shift ko e.”

Pinakawalan na niya si Wendell. Nilakad niya ang daan na iyon at ang kahabaan ng bridge na punung- puno ng pag-aalala. Mabigat na problema ang kinahaharap niya ngayon. Buntis siya at hindi niya nakilala ang ama ng kanyang magiging anak. Paano na ano na ang gagawin niya? Hinawakan niya ang phone at nag-type ng message para kay Eric. Tapusin na natin ang ating relasyon. Pagkatapos niyang i-send ay pinatay na niya ang phone ayaw na muna niyang makipag-usap. Sa ngayon nagpaalam sa kanya si Eric na pupunta siya sa isang business trip kaya malamang na nasa out of town pa ito ngayon. Kahit pa nga ganoon ang sitwasyon ay pinilit muna niya ang sarili na magtrabaho dahil wala siyang ibang aasahan kundi ang sarili. Pinuntahan siya ni Billy para kausapin ng sarilinan.

“Kumusta na?”

Nilingon niya lang si Billy.

“Nakausap mo na ba si Eric?”

Hindi pa rin siya umiimik.

“Heto nga pala kailangan na iyan ni Sir ngayon,” hard copy na kailangan niya ulit i-book-bind.

“Okay,” matamlay niyang sagot.

Kahit masama ang kanyang pakiramdam ay pilit na lang niyang inaayos ang trabaho. Pero wala na yung ganda at artistic na hinahangaan ng lahat pati ng boss niya. Balita niya galit na ito sa mga outcome ng trabaho niya.

“SUZY tapos na bang iprint yung presentation na pag-uusapan mamaya ng board?” atubiling tanong ni Liam.

“Naku Sir hindi pa po nagagawa ni Miss Bernal.”

Parang umakyat sa ulo ang init ng galit na naramdaman niya. Bakit ba parang iresponsable na ang empleyado na iyon. Mukhang hindi na nito siniseryoso at pinahahalagahan ang trabaho niya.

“Balaan mo siya na last chance na niya ito ngayon kapag hindi pa siya nagbago I will fire her!”

“Ay! Opo Sir,” nabitiwan ni Suzy ang hawak na ballpen sa sobrang gulat nang sumigaw si Liam. Ilang araw na niyang naririnig na sumisigaw si Mr. Legaspi na dati naman ay malumanay lang ito. Mukhang nagagalit na talaga ito kay Miss Bernal.

Naabutan ni Suzy na nakasandal sa upuan si Lara at tulog, lalong nag-alala ito. Lumipas na ang thirty minutes kaya agad na siyang tinawagan ni Mr. Legaspi.

“Tell that clerk that I’m gonna talk to her later. Kukumprontahin ko na siya sa katamaran niya. Umakyat ka na dito at nagsisismula na ang meeting!”

“Yes Sir.”

KITA ni Billy kung gaano nahihirapan si Lara sa paglilihi niya. Parang habang tumatakbo ang araw ay pahirap ng pahirap. Halos hindi na ito makakain at laging nagsusuka. Nag-aalala din siya na baka sisantehin na rin siya ni Mr. Legaspi.

Ayan na nga dumating na ang Boss nila at si Lara tulog pa rin na naka-subsob sa desk. Galit na dumating si Mr. Legaspi. Ito pa naman ang unang pagkakataon sa loob ng mahabang taon na dalawin sila ni Mr. Legaspi at makita ang buong team ng clergy.

“Where is Miss Bernal!” pasigaw na tanong ni Liam.

Si Lara hindi pa rin nagigising habang ang mga kasamahan niya ay nanginginig na sa takot.

“Anong klase kayong empleyado ni hindi n’yo man lang pinaalalahanan ang kasamahan ninyo!”

“Nako sino ba yan ang ingay-ingay, wag kang maingay,” saway ni Lara na walang kaalam-alam sa nangyayari at kung sino ang nasa harapan niya.

“Miss Bernal can you please stand and wake up!”

“Hayyy sino ka ba ang ingay mo,” hindi pa rin siya tumatayo at gumigising.

Hindi na nakatiis si Billy, nilapitan na niya ito at binulungan.

“Lara nandito si Boss.”

Parang biglang nawala ang antok niya at umahon ang kaba sa kanyang dibdib at walang anu-anoy tumayo. Nabigla siya kaya muntik siyang matumba. Nakaalalay naman si Billy sa kanyang likod. Lahat sila ay natahimik sa reaksiyon ni Mr. Legaspi. Sinisisi ni Lara ang sarili dahil alam niyang siya ang dahilan ng galit ng kanilang Boss at dahil doon madadamay pa yata ang buo nilang team.

Sa gitna ng katahimikan, nilakasan niya ang loob na humingi ng sorry baka sakaling mapawi ang galit ni Mr. Legaspi.