เคยได้ยินเขาพูดกันว่า 'เพื่อนกันมันดีย์' ตอนแรกก็ไม่เชื่อหรอก แต่มาวันนี้ผมพิสูจน์แล้วว่า แม่ง! โคตรของโคตรดีย์!! "จะไปตายที่ไหนก็ไป" "งั้น..." เข้าทางล่ะ ผมแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองก่อนจะเอ่ยให้จบประโยค "ขอตาย บน อก ตูม ๆ เธอ ได้ปะ?" #กอยอกินแยม
View Moreเดี๋ยวจะงงว่าพวกฉันทำอะไรกัน คืองี้นะ สืบเนื่องมาจากวันก่อนนั่นแหละ ที่เจ๊เอมี่ผู้จัดการส่วนตัวฉันโดดงานไปเที่ยวบาร์ผู้ชายที่ดอนเมืองนู้น ก็ด้วยฝีมือของไอ้บ้ากิเลนนั่นแหละที่ชอบแกล้งฉันน่ะแล้วทีนี้วันนี้ช่วงบ่ายฉันมีประชุมเพื่อคัดเลือกตัวนางแบบให้กับแบรนด์ชุดว่ายน้ำที่ต้องถ่ายกันใต้น้ำ เจ๊เอมี่คงได้รับโทรศัพท์จากทางบริษัทนั้นด้วยเลยรีบมาหาฉันที่คอนโดฯ ฉันเลยแกล้งเจ๊แกด้วยการทำเป็นโกรธเรื่องวันนั้นและขู่จะเปลี่ยนผู้จัดการคนใหม่ สถานการณ์เลยเป็นอย่างที่ทุกคนเห็นเมื่อกี้นั่นแหละ"นี่สิถึงจะเป็นเจ๊เอมี่ที่จะปกป้องแยมโรลคนนี้ได้" ฉันฉีกยิ้มกว้างทำหน้าทะเล้นใส่เจ๊แก"หน็อยยยย นี่แกล้งเจ๊หรอกเหรอ ร้ายนะคะคุณน้อง!""..." ฉันนั่งทำหน้าลอยชายไม่สนใจคำจิกกัดนั้น"แล้วนี่เราพอจะรู้ไหมว่าใครเข้าร่วมคัดตัวในวันนี้บ้าง" พวกเราเริ่มเข้าสู่โหมดจริงจังกันแล้ว"จะมีใครอีกล่ะเจ๊ หนึ่งในนั้นก็ไม่พ้นคู่แข่งตลอดกาลของเรา"ไม่ว่าจะวงการไหน ๆ ก็ต้องมีเรื่องคู่แข่ง คู่กัด คู่ขัดขากันทั้งนั้น อย่างเช่นวงการนางแบบของฉันก็มีคนที่คอยอิจฉาตาร้อนและหวังจะก้าวขึ้นมาเทียบเพื่อยืนหนึ่งแข่งกับฉันเหมือนกัน"คอนเซปต์งานน
ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่องอะไรนักหนาเนี่ย จำได้ว่าเพิ่งล้มหัวลงหมอนได้ไม่ถึงชั่วโมง ใครที่ไหนมากดกริ่งหน้าห้องฉันอีกเนี่ย! "ใครกล้ามาลองดีกับแยมโรลคนนี้นะ"ปากบ่น ตาก็ยังลืมไม่เต็มที่ ขาก็เดินโงนเงนสะเปะสะปะออกจากห้องนอน ตรงไปยังประตูหน้าห้องโถงครั้งนี้ไม่ส่องตาแมวให้ยุ่งยากเสียเวลาเพราะเตรียมปากไว้ด่ากราดคนที่มากดกริ่งยามวิกาลเต็มที่แกร๊ก...."ใครมาดึก ๆ ดื่น ๆ"ตุ้บ!"โอ้ย! เฮ้ นี่นาย!?" ยังด่าไม่จบคนที่ยืนกดกริ่งหน้าห้องฉันก็เดินชนไหล่เข้าไปในห้องฉันแบบไร้มารยาท "ไอ้เฮียอยู่ไหน?"เดินดุ่ม ๆ เข้ามาเพื่อถามหาญาติฉันเนี่ยนะ?"หน้านายเหมือนจะฆ่าคนได้เลยนะลัค" ฉันถามเจ้าของร่างสูงร้อยแปดสิบกว่าผมสีน้ำตาลเข้มที่ทำหน้ายักษ์เหมือนโมโหใครมา"ไอ้เฮีย ออกมานะเว้ย!"พอไม่ได้คำตอบ'ลัคกี้' หนึ่งในเพื่อนในกลุ่มก็โวยวายลั่น"ลัค! นายจะเสียงดังทำซากอะไรเนี่ย" ฉันรีบโวยวายพร้อมเดินไปดักหน้าเขาที่กำลังจะก้าวเข้าไปพื้นที่ส่วนตัวคือห้องนอน "ไปเรียกไอ้เฮียออกมา ฉันรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่"ลัคกี้ชูไอโฟนเครื่องหรูที่แจ้งพิกัดจีพีเอสสีแดงวงเบ้อเริ่มให้ฉันดูสำทับคำพูดเขา"นี่เป็นอะไรกัน นายกลัวเฮียราชย์นอก
เลิศฟ้าคอนโดฯ, 08.34 PMฉันออกจากคอนโดฯ กิเลนราว ๆ ทุ่มนิด ๆ แล้วรู้อะไรไหม? คอนโดฯ หมอนี่ไม่ได้ไกลจากคอนโดฯ ที่ฉันพักอยู่เลย ห่างกันแค่สองซอยเล็ก ๆ เท่านั้นคำถามคือ... แล้วทำไมหมอนั่นไม่มาส่งที่คอนโดฯ ฉันตั้งแต่แรก?[หว้าเช็ครูปที่แยมถ่ายเมื่อเช้าแล้ว สวยทุกรูปเลย นี่ว่าจะเอารูปที่แยมนั่งเหม่อมองวิวข้างหน้าไปแขวนไว้หน้าสตูฯ เพราะหว้าชอบรูปนั้นมันดูมีเสน่ห์]ลูกหว้าที่อยู่ในสายวิดีโอคอลฯ กับฉันพูดขึ้น"เอาสิ ถ้าหว้าชอบแยมอนุญาต" ฉันกำลังซับผมที่เพิ่งสระอยู่ที่ปลายเตียง[เราบอกหลายครั้งแล้วอย่าสระผมก่อนนอน] ยูโรแทรกขึ้นด้วยใบหน้าบึ้งตึง"ก็วันนี้แยมเหนื่อยและเหนียวตัว ไม่สระผมคงนอนไม่หลับ"โดนพี่ ๆ ช่างทำผมเปลี่ยนทรงผมไปตั้งหลายทรง น้ำยาเคมีทั้งนั้นบนหัว ไม่ให้สระคงไม่ไหวมั้ง [งั้นก็เช็ดให้แห้ง อย่าเพิ่งนอนตอนผมหมาด ๆ ล่ะ]"จ้า ๆ คุณพ่อยูโร"เสียงเหน็บแนมของฉันเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะลูกหว้าและยูโรติ๊งหน่อง ติ๊งหน่องเสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น นี่เกือบจะสามทุ่มแล้วใครมาหาฉันตอนนี้"แป๊บนะทุกคน มีคนมาน่ะ" ฉันบอกเพื่อน ๆ ที่อยู่ในสาย ก่อนจะสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองแล้วเดินไปส่องตาแ
"นายเลยยอมเสียเงินเช่าห้องให้พี่แต้วเลยว่างั้น""อืม""ป๋านะเนี่ย นึกว่าจะเปย์แต่ผู้หญิง กับแมวตัวผู้ก็ไม่เว้น""เฮอะ! ฉันรู้ว่าเธอกำลังหลอกด่าฉันในใจ""หลอกด่าอะไร ไม่มีย่ะ!""อย่าให้จับได้"'ไม่ มี ทาง' ฉันทำปากขมุบขมิบแบบไม่มีเสียงล้อเลียนเขาใช่ เมื่อกี้ฉันหลอกด่ากิเลนจริง ๆ นั่นแหละหลอกด่าว่าเขาทำตัวเป็นคนดีเหมือนคนอื่นได้ด้วยเหรอน่ะ"สงสัยจะอร่อยจัด""หืม?" ฉันเลิกคิ้วถามเมื่อจู่ ๆ กิเลนก็โพล่งออกมาเบา ๆ"ฉันบอกว่า สงสัยพี่แต้วจะอร่อยจัด ดูสิ กินหมดเลย"เดี๋ยวนะ! ถ้าหมายถึงพี่แต้วจริง ทำไมนายต้องยิ้มมุมปากแล้วเหลือบมองมาทางฉันแบบมีเลศนัยด้วยอะ?อ้อ... รู้เหตุผลแล้ว เพราะว่าข้าวผัดที่กิเลนทำฉันกินเกลี้ยงไม่เหลือสักเม็ดแม้แต่กระเทียมนี่เอง"ที่กินหมดเพราะว่าฉันกลัวนายจะเสียใจหรอกนะ ไม่ไช่เพราะรสชาติอร่อยสักนิดเลย" ฉิบ!! อยากตีปากตัวเองจังแบบนี้หมอนี่ก็รู้สิว่ากับข้าวฝีมือเขามันอร่อยจนฉันหยุดกินไม่ได้"น่าซาบซึ้งใจจัง" เกลียดหมอนี่ตอนที่ทำหน้ากวนประสาทที่สุด!!"อิ่มแล้ว ฉันไม่ช่วยล้างนะ ขอตัวกลับเลยแล้วกัน""เดี๋ยวไปส่ง""ไม่เป็นไร ฉันเรียกแท็กซี่กลับเองได้""แต่นี่มืดมากแล้ว ระว
สิ่งแรกที่ฉันทำคือหลับตาเพราะตกใจกลัว สิ่งที่สองคือเมื่อตั้งสติได้จึงยกมือเตรียมประทุษร้ายร่างสูงใหญ่ตรงหน้าแต่ต้องค้างมือไว้เมื่อสายตามองเห็นอะไรบางอย่างที่นั่งขลุกอยู่บนโซฟาสีเบจ"เอา! เจอกันแล้วก็ทักทายกันซะสิ นั่นพี่แต้ว ส่วนนี่แยมโรล เพื่อนฉันเอง""เงี้ยววว" ถึงกับอึ้งไปเลยสิเมื่อได้รู้จักพี่แต้วของกิเลน"เนี่ยเหรอพี่แต้วของนาย?" เบือนสายตาจากเจ้าแมวขนสีส้มแซมขาวตัวอ้วนปุ๊ก มามองหน้าไอ้ผมสีเงินข้าง ๆ แทน"อืม แล้วทีนี้จะเลิกคิดว่าพี่แต้วเป็นกิ๊กฉันได้หรือยัง?""..." ถึงกับพูดไม่ออกกันเลยทีเดียว ใครจะไปคิดล่ะว่าพี่แต้วที่ว่าจะเป็นแมวมีอย่างที่ไหนเรียกแมวว่าพี่ แถมยังตั้งชื่อไม่เหมือนแมวให้อีกตุ้บ..."เมี๊ยววววว"ตอนที่กำลังยืนหน้าแตกนิ่ง ๆ เป็นก้อนหินก็รู้สึกเหมือนมีอะไรสักอย่างมาพันแข้งพันขา พอก้มลงมองถึงได้เห็นว่าเป็นพี่แต้วของกิเลน"เจ้าชู้เอาเรื่องนะพี่แต้ว"กิเลนก้มลงไปอุ้มเจ้าแมวสีส้มขาวตัวนั้นขึ้นมาแนบอกพร้อมลูบหัวมันเบา ๆ"แง้ววววว" คราวนี้มันร้องเหมือนคุยกับกิเลนรู้เรื่อง ก่อนจะหันมามองฉันตาบ๊องแบ๊ว งื้อ น่ารัก น่าจับฟัดจัง"อยากให้พี่แยมอุ้มเหรอ""เมี้ววววว" ฉันถึงกับห
"เออ เอาไปเลย! กิ๊กนายย่อมสำคัญกว่าเพื่อนอย่างฉันสินะ"งอนแบบไม่มีสาเหตุเลยแยมโรลเอ้ย!"กิ๊ก?" กิเลนหันกลับมาพร้อมกระทะที่มีข้าวผัดกระเทียมส่งกลิ่นหอมชวนน้ำลายสอมาตักใส่จานทีละจาน"ไม่ต้องมาสร้างภาพ ฉันไม่ปากโป้งไปบอกกิ๊กคนอื่น ๆ ในสต็อกนายหรอก"กิเลนเป็นคนหล่อ เฟรนลี่ แถมเจ้าชู้โคตร ๆ ตั้งแต่ที่ฉันรู้จักหมอนี่มาเกือบจะห้าปี (โห.. นานเหมือนกันนะ) นั่นแหละตั้งแต่รู้จักกิเลนและลัคกี้เพื่อนในกลุ่มเฮียราชันย์มาเกือบห้าปี ฉันก็เห็นหมอนี่เปลี่ยนสาวไม่ซ้ำหน้า เจ้าชู้โคตร ๆ แต่สับรางเก่งจนฉันนับถือต่างจากลัคกี้ หมอนี่เจ้าชู้จริง เจ้าชู้แบบออกหน้าออกตาแบบไม่เกรงใจใคร"เดี๋ยว ๆ นี่เธอเห็นเพื่อนคนนี้เป็นคนแบบไหนกัน" กิเลนตักข้าวผัดกระเทียมใส่จานสองจานเสร็จเรียบร้อยแล้วเอ่ยถามฉันดูสิ หมอนี่ไม่ได้กะจะให้ฉันกินจริง ๆ ด้วย ตักสองจานแบบนี้ จานนึงต้องของเขา ส่วนอีกจานต้องเป็นของผู้หญิงข้างห้องที่ชื่อแต้วแน่ ๆ"แบบนี้แหละ!" กอดอกทำปากเบะอย่างงอน ๆ"แยมโรล เลิกทำหน้าแบบนั้นแล้วหันมาพูดกันดี ๆ"ชิ! ไม่ต้องมาทำเสียงเหมือนรู้สึกผิด ฉันไม่มีสิทธิ์งอนหรือโมโหนายอยู่แล้วนี่ห้องนี้ก็ห้องนาย ข้าวในจานก็ของน
ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน พอตื่นมาอีกทีรู้สึกถึงความมืดสลัว ๆ ครั้นขยี้ตาเพื่อปรับโฟกัสจึงรู้ว่านี่คือชั้นจอดรถที่ไหนสักที่"เดี๋ยวนะ!?" กำลังจะเปิดลงจากรถเพราะคิดว่าเป็นคอนโดฯ ตัวเอง แต่พอมองบริเวณรอบ ๆ ชั้นจอดรถชั้นนี้แล้วรู้สึกว่ามันไม่ใช่"นายพาฉันมาที่ไหนเนี่ย!" รีบหันไปแว้ด ๆ ใส่คนข้าง ๆ ที่นั่งใช้มือขวาวางพาดพวงมาลัยรถหันหน้ามองฉันกวน ๆ อยู่ก่อนแล้ว"คอนโดฯ ไง"ดูความกวนประสาทของหมอนี่แล้วกัน "กิล ฉันรู้ว่าที่นี่ไม่ใช่คอนโดฯ ฉัน”“ทั้ง สอง ที่" ฉันเน้นท้ายประโยคชัด ๆ อย่างหัวเสียนี่เหนื่อยนะ วันนี้ถ่ายแบบตั้งแต่เช้าจนบ่ายแก่ ๆ ข้าวก็กินไม่ค่อยลงเพราะยังแฮงค์อยู่ แถมยังต้องมาจิกกัดกับไอ้เพื่อนบ้าข้าง ๆ นี่อีก มันเหนื่อยมากบอกเลย"ก็เธอบอกว่าที่ไหนก็ได้"ถึงกับอ้าปากเหวอ ฉันพูดแบบนั้นจริง แต่ฉันหมายความว่า ให้เขาเลือกเอาคอนโดฯ ใดคอนโดฯ หนึ่งที่ฉันพักอยู่ "แล้วตกลงนายพาฉันมาที่ไหน"สูดอากาศเข้าปอดลึก ๆ พยายามข่มอารมณ์ไม่ให้ปรี๊ดแตกไปมากกว่านี้แล้วถามเขา "ขึ้นไปเดี๋ยวก็รู้เอง"แทนที่ถูกถามแล้วจะตอบ เสียมารยาทไม่พอ ยังเดินดุ่ม ๆ ตรงไปกดลิฟต์ที่อยู่ไม่กี่เมตรจากตรงที่เขาจอดรถไว้มอง
สิบห้านาทีต่อมา"ขึ้นรถ" เสียงทุ้มบอกฉันรอบที่ล้านได้"ใครบอกว่าฉันจะกลับรถนาย" ฉันเชิดหน้าเอียงใบหน้ามองไปทางซ้ายเพื่อรอรถอีกคัน "ฉันบอกแล้วว่าจะมารับ""ใช่นายบอก แต่ฉันบอกตอนไหนว่าจะกลับ ๆ นาย?" คนถูกย้อนถึงกับเถียงไม่ออก ก่อนที่จะได้เอ่ยอะไร เสียงแตรรถอีกคันที่เพิ่งขับเข้ามาก็ดังขึ้นปี้น ปี้นฉันยิ้มดีใจที่เห็นรถสปอร์ตสีน้ำเงินเข้มขับเข้ามาจอดตรงหน้า"มาทำไมวะ" ได้ยินกิเลนสบถอย่างหัวเสีย ส่วนฉันเดินลอยหน้าลอยตาผ่านเขาไปหาเจ้าของรถคันที่เพิ่งมาใหม่ปัง!! เสียงประตูปิดลงหลังจากเจ้าของรถคันงามลงจากรถเรียบร้อยผมสีแดงเพลิงของเขาทำฉันส่ายหน้าไปมา ไม่ใช่ว่าคนทำไม่หล่อ เบ้าหน้าคมคาย จมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาวจนผู้หญิงบางคนยังอาย เขาเหมาะกับผมทุกสีอยู่แล้วแต่ที่ฉันส่ายหน้าเพราะสีผมมันโดดเด่นสะดุดตาเกินไป"อ้าว มึงมาทำอะไรตรงนี้" ทันทีที่คนเพิ่งมาถึงเห็นอีกคนที่มาถึงก่อนก็ชี้นิ้วถามทันที "ผมต้องถามเฮียมากกว่าว่ามาทำอะไร"กิเลนที่ถูกถามรีบเดินวนซ้ายวนขวาถาม 'เฮียราชย์' หรืออีกชื่อคือ 'เฮียราชันย์' ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด"แยมโทร.ตาม" เฮียราชันย์ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉันเอ่ยตอบ"ทำไมเธอเข้าใจอะไร
"นายอย่ามาเล่นลิ้น ฉันรู้ว่านายรู้ดี"ปลายสายเงียบไป แต่หูฉันดี ฉันได้ยินเสียง 'หึ' ดังลอดผ่านปลายสายออกมาเบา ๆ คงสะใจมากสินะที่ทำให้แยมโรลคนนี้เดือดได้[โทร.มาแค่นี้ใช่ไหม ฉันจะนอน]นึกแล้วแหละว่าหมอนี่ต้องกวนประสาทไม่ยอมทำตามที่ฉันบอกแน่ ๆ"ห้ามวาง!!" ฉันตะคอกเสียงลงไปอย่าหมดความอดทน[เป็นแม่?] แม่ไม่ได้เป็นโว้ย!!"นายจะลบโพสต์นั้นดี ๆ หรือจะให้ฉันแฉคืนที่นายโกงที่สนามเฮียราชย์"หึ! มุมปากฉันยกสูงเมื่อความลับของกิเลนถูกฉันล่วงรู้เข้าแล้ว[โกงอะไร คนอย่างกิเลนไม่เคยเล่นลูกไม้]ฉันทำปากเบี้ยวทันทีที่ได้ยินคำพูดทุเรศ ๆ นั้นนอกจากเขาจะเปิดคลับแล้ว เวลาว่างกิเลนมักจะลงแข่งรถที่สนามเฮียราชันย์ลูกพี่ลูกน้องฉันแก้เบื่อ แต่โชคดันดีที่เขามีความสามารถด้านนี้เลยทำให้กลายเป็นคนดังระดับสามของสนามแห่งนั้น"วันที่ 17 รอบคัดเลือกตัว”“มีใครบางคนจ้างเด็กในสังกัดสลับตัวกับตัวเองไปแข่งแทน"[เธอ!!]"“หึ จำได้แล้วเหรอ ทีนี้มายื่นหมูยื่นแมวกันดีกว่า นายไปลบโพสต์นั้นทิ้ง ฉันก็จะลบเมมโมรี่เรื่องนี้ออกจากสมอง"เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับเจ้าแม่ผู้หยั่งรู้อย่างแยมโรล จริง ๆ เรื่องที่ฉันแบล็คเมล์กิเลนไปเมื่อ
11.45 PM @LKR-ClubHappy birthday to you , happy birthday to you , happy birthday happy birthday , happy birth...day to URO.แปะ แปะ แปะหลังจบเพลงอวยพรวันเกิดครบรอบยี่สิบแปดปีของ 'ยูโร' เพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว ฉัน ลูกหว้า ต่างก็พากันปรบมือพร้อมถือเค้กหน้าแยมส้มให้เพื่อนรักเป่า"เฮ้! เดี๋ยวดิ นายต้องอธิษฐานก่อน" ฉันรีบดึงเค้กถอยร่นกลับมาเมื่อเจ้าของงานวันเกิดไม่ยอมทำตามขั้นตอน "โอเคครับ ๆ" ยูโรรีบหลับตาอธิษฐานทันที"นายอธิษฐานว่าอะไรเหรอ" เมื่อเพื่อนรักลืมตาขึ้นฉันก็รีบถามอย่างอยากรู้เพียะ!!แรงตีที่ต้นแขนระดับเบสิกของลูกหว้าทำฉันสูดปากราวกับเจ็บปวดแสนสาหัส"ใครให้ถามแบบนี้กันล่ะ เดี๋ยวคำอธิษฐานก็ไม่เป็นจริงหรอก"นี่ก็จริงจัง ฉันแค่อยากแกล้งยูโรเล่นก็แค่นั้นเอง"รู้แล้วค่าแม่ เอ้า เป่าสักทีสิเดี๋ยวเสียฤกษ์หมด"เจ้าของวันเกิดส่ายหน้าให้ฉันเล็กน้อยเพราะเริ่มพาลหน่อย ๆ ที่ยังไม่ได้แตะแอลกอฮอล์สักหยดตั้งแต่มาเหยียบคลับ"เย่ ๆ" เราสามคนปรบมือเมื่อเจ้าของวันเกิดทำครบทุกขั้นตอนแล้ว"นี่จ้ะของขวัญวันเกิด" ฉันยื่นกล่องขนาดเท่าฝ่ามือที่มีนาฬิกาข้อมือสีดำแบรนด์ดังที่นักแสดงฮอลลีวูดชอบสวมก...
Comments