LM Studio , 11.25 AM.
"สวยครับ เอียงข้างสองนาฬิกา"
แช๊ะ แช๊ะ!!
"ทีนี้หมุนกลับมา เชิดหน้าขึ้น เอียงสี่สิบองศา ดีมากครับ"
แช๊ะ แช๊ะ แช๊ะ!!
"เดี๋ยวย้ายไปนั่งไขว่ห้าง เอาแบบที่คิดว่าเซ็กซี่ที่สุดนะครับ"
"ดีครับ แบบนั้นแหละครับ"
"โอเค เยี่ยมมาก น้องแยมนี่มืออาชีพจริง ๆ สวยทุกรูปเลย"
หลังจากถ่ายแบบชุดเดรสแบรนด์นำเข้าจากปารีสเสร็จ พี่ดนัย ช่างภาพของ
costumeวันนี้ก็เอ่ยชมฉันไม่ขาดปาก
"ขอบคุณค่ะ เพราะได้ช่างภาพฝีมือดีอย่างพี่ดนัยร่วมงานด้วยมากกว่า"
ถึงจะเห็นฉันเวลาอยู่กับเพื่อนเหมือนคนไร้สาระ แต่เวลางานฉันจริงจังและรู้มารยาทของสังคมดี
"เหนื่อยมั้ยแยม" ลูกหว้าเดินมาถามพร้อมน้ำสตอเบอรี่ปั่นของโปรดฉัน
"ไม่เท่าไหร่ ดีนะที่พวกพี่ ๆ ทีมงานเขายอมมาถ่ายที่สตูฯ หว้าน่ะ"
ได้ดื่มของโปรดเย็น ๆ แล้วมันกระชุ่มกระชวย
จริง ๆ งานถ่ายแบบวันนี้ต้องถ่อกันไปถ่ายที่ริมทะเลเพื่อให้เข้ากับชุดเดรสบางเบาเวลาต้องลมทะเลแล้วพริ้วไหวเป็นธรรมชาติ
แต่อย่างที่รู้เมื่อคืนฉันดริ้งค์หนักไปหน่อยเลยขับรถไปไม่ไหว ดีที่เจ๊เอมี่ผู้จัดการส่วนตัวผู้น่ารักช่วยเคลียร์ทีมงาน แล้วแนะนำสตูดิโอถ่ายภาพของเพื่อนรักฉันที่มีพร้อมทุกอย่าง พี่ ๆ ทีมงานเขาเลยยอมถ่ายทำที่นี่
"แล้วเจ๊เอมี่ไปไหนอะ"
ฉันไม่เห็นผู้จัดการส่วนตัวมาสักพักตั้งแต่เริ่มถ่ายชุดที่สองแล้ว
"เห็นออกไปรับโทรศัพท์นะ แต่นี่ก็นานแล้วนะ" ลูกหว้าชะเง้อมองไปทางประตู
เจ๊เอมี่ที่ว่าเธอเป็นสาวประเภทสองแต่หุ่นแซ่บมาก ใบหน้าก็สวยเหมือนผู้หญิง นี่ถ้าอายุไม่เข้าเลขสามปลาย ๆ ฉันว่าเธอถ่ายแบบได้เลยแหละ
"เดี๋ยวคงมาแหละ" พึมพำก่อนจะหยิบเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเข้าแอปฯ สีฟ้า
กึก... มือฉันหยุดชะงักเมื่อเจอสเตตัสหนึ่งที่ตั้งค่าให้เฉพาะเพื่อนเท่านั้น
พออ่านสเตตัสนั้นเสร็จความสั่นเทาเริ่มทำฉันหายใจหอบหืด มือกำโทรศัพท์มือถือเคสสีชมพูฟรุ้งฟริ้งแน่นจนอยากจะบีบให้แตกละเอียด
Arlongkron tharnnarongphaisarn : 15 นาที : เพื่อนเท่านััน
'เมื่อคืนโดนคนบ้าขโมยจูบ ดูสิ ปากบวมเลย'
แค่สเตตัสสั้น ๆ ที่พิมพ์คงกลัวคนไม่เห็นภาพ หมอนั่นเลยถ่ายรูปใบหน้าครึ่งซีกตั้งแต่สันจมูกช่วงปลาย ลงต่ำมาจนถึงปลายคางคมสัน
ไหนบอกว่าให้ดูปากบวม ที่แท้ก็แค่จะล่อเหยื่อสาว ๆ ที่เป็นเพื่อนกับตัวเองมาคอมเม้นท์สิท่า มือที่สั่นเทารอไม่ไหว กดออกจากแอปฯ ที่ใช้งานอยู่ เข้าไปเมนูรายชื่อแล้วเลื่อนหาเบอร์ ๆ หนึ่งที่ฉันบันทึกว่า 'หมาบ้ากิเลน' กำลังโทร...
แนบหูรอสัญญาณโทรศัพท์อยู่สามสี่ตู๊ดก็ไร้คนรับสาย แต่เสียใจ นี่คือแยมโรล โทร.ครั้งเดียว ไม่รับไม่ล้มเลิก!!
ตู๊ดดดด...
ฉันกดโทร.ครั้งที่สอง รอปลายสายรับอย่างจดจ่อ นี่ถ้าเขาไม่รับสายอีกเจอฤทธิ์แยมโรลคนนี้แน่นอน
[ฮัลโหล] หึ! ในที่สุดก็รับสายสักทีนะไอ้หมาบ้ากิเลน
"นึกว่าตายซะแล้ว" ฉันแว๊ดใส่ทันทีที่เพื่อนอีกกลุ่มรับสาย
[เธอเองเหรอ?] เสียงเหมือนคนงัวเงียถามกลับ
อะไรของหมอนี่ เพิ่งโพสต์สเตตัสลงไปแค่สิบกว่านาทีหลับต่อเลยเหรอ ฉันล่ะเชื่อเลย อ้อ ลืมไป กิเลนเป็นพวกนกเค้าแมว ออกหากินกลางคืนเพราะเขาเปิดคลับเข้าหุ้นกันกับเพื่อนในกลุ่มที่ชื่อ 'ลัคกี้' และคลับที่ว่าก็คลับเดียวกับไอ้คลับเมื่อคืนที่ฉันเมาหัวราน้ำนั่นแหละ
"ไปลบโพสต์ล่าสุดนายออกเดี๋ยวนี้!" ฉันเดินปลีกตัวออกมาคุยโทรศัพท์ที่ริมระเบียงด้านนอกสตูดิโอ ปล่อยให้ลูกหว้าจัดการสตูดิโอถ่ายภาพของเธอต่อ
[โพสต์ไร อันไหนวะ!?] คนถูกสั่งทำเหมือนคิดแล้วก็หัวเสียเมื่อคิดไม่ออก
"ก็รูปทุเรศ ๆ ของนายไง" พยายามหายใจเข้าออกช้า ๆ เพื่อไม่ให้ปรี้ดแตกหนักกว่าที่เป็นอยู่ [รูปที่ฉันลงไม่มีรูปไหนทุเรศเลยสักรูป]
ได้ยินแล้วถึงกับแหวะออกมา ช่างมั่นหน้า มั่นปากจริง ๆ พ่อคุณ
ยอมรับว่า 'กิเลน' หรืออีกชื่อคือ 'กิล' เพื่อนอีกกลุ่มที่ฉันรู้จักผ่านเฮียราชันย์ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉันน่ะเขาหล่อ รวย โพรไฟล์ดี แต่เสียอย่างเดียว ปากหมา ปากจัด
ซึ่งสองข้อหลังมันทำให้เราสองคนแทบจะไม่ถูกกัน
"ทุเรศทุกรูป" หมั่นไส้น่ะ [แน่ใจว่าทุเรศ ให้พูดอีกที]
ตอนนี้รู้สึกเหมือนเสียงเขาจะเป็นปกติกว่าตอนแรกที่รับสาย
"อย่าพาออกทะเล นายรีบ ๆ ไปลบไอ้โพสต์ทุเรศ ๆ ที่ทำให้คนอื่นเสื่อมเสียเดี๋ยวนี้!" ฉันขึ้นเสียงใส่เขาจนต้องมองหน้ามองหลังว่าเสียงดังรบกวนห้องสตูฯ อื่น ๆ หรือเปล่า
[ฉันโพสต์อะไรเธอจะเดือดร้อนทำไม]
[ทำอย่างกับว่าคนที่ขโมยจูบฉันคือเธองั้นแหละ]
จึก... ถึงกับสะอึกเมื่อถูกย้อนกลับมา
จำได้ไหมเมื่อคืนที่ฉันบอกว่าฉันจำกลิ่นของผู้ชายคนนั้นที่ขโมยจูบฉันได้ดีน่ะ
ไม่ผิดหรอกที่ฉันจะเฉลยว่าคน ๆ นั้น คือไอ้เพื่อนอีกกลุ่มที่สนิทกันที่อยู่ในสายตอนนี้ หลังจากที่ฉันตื่นมาเมื่อเช้าพร้อมสติที่ดีขึ้น ฉันรู้สึกว่าในกระเป๋ากางเกงยีนส์ที่สวมไปเมื่อคืนมีอะไรบางอย่างถูกหย่อนใส่ไว้
พอล้วงออกมาดูถึงเห็นว่ามันเป็นแหวนรูปหมาป่าตัวเล็ก ๆ ที่เป็นไซซ์ผู้ชายใส่และฉันก็คุ้นกับแหวนวงนั้นดีเพราะมีเพียงคนเดียวในกลุ่มที่สวมมัน
ใช่...กิเลนนั้นแหละ ถ้าถามว่าพอรู้ความจริงว่าเป็นคนรู้จักที่เมื่อคืนเรา...
เออ นั่นแหละ ที่ฉันทำไปเพราะเมาแล้วรู้สึกยังไง บอกเลยว่า แย่!!
ฉันรู้สึกแย่มาก และฉันคิดว่ากิเลนก็รู้ว่าเมื่อคืนคือฉันไม่งั้นหมอนั่นไม่กล้าเอาแหวนของตัวเองยัดใส่กางเกงฉันเพื่อบอกตัวตนของเขาแบบนี้หรอก
เดี๋ยว ๆ อย่าเพิ่งคิดไปไกล เมื่อคืนมันเกิดเพราะความเมา ฉันกับหมอนั่นไม่ได้มีซัมธิงอะไรเกินกว่าคำว่า 'เพื่อน' แน่นอน
"นายอย่ามาเล่นลิ้น ฉันรู้ว่านายรู้ดี"ปลายสายเงียบไป แต่หูฉันดี ฉันได้ยินเสียง 'หึ' ดังลอดผ่านปลายสายออกมาเบา ๆ คงสะใจมากสินะที่ทำให้แยมโรลคนนี้เดือดได้[โทร.มาแค่นี้ใช่ไหม ฉันจะนอน]นึกแล้วแหละว่าหมอนี่ต้องกวนประสาทไม่ยอมทำตามที่ฉันบอกแน่ ๆ"ห้ามวาง!!" ฉันตะคอกเสียงลงไปอย่าหมดความอดทน[เป็นแม่?] แม่ไม่ได้เป็นโว้ย!!"นายจะลบโพสต์นั้นดี ๆ หรือจะให้ฉันแฉคืนที่นายโกงที่สนามเฮียราชย์"หึ! มุมปากฉันยกสูงเมื่อความลับของกิเลนถูกฉันล่วงรู้เข้าแล้ว[โกงอะไร คนอย่างกิเลนไม่เคยเล่นลูกไม้]ฉันทำปากเบี้ยวทันทีที่ได้ยินคำพูดทุเรศ ๆ นั้นนอกจากเขาจะเปิดคลับแล้ว เวลาว่างกิเลนมักจะลงแข่งรถที่สนามเฮียราชันย์ลูกพี่ลูกน้องฉันแก้เบื่อ แต่โชคดันดีที่เขามีความสามารถด้านนี้เลยทำให้กลายเป็นคนดังระดับสามของสนามแห่งนั้น"วันที่ 17 รอบคัดเลือกตัว”“มีใครบางคนจ้างเด็กในสังกัดสลับตัวกับตัวเองไปแข่งแทน"[เธอ!!]"“หึ จำได้แล้วเหรอ ทีนี้มายื่นหมูยื่นแมวกันดีกว่า นายไปลบโพสต์นั้นทิ้ง ฉันก็จะลบเมมโมรี่เรื่องนี้ออกจากสมอง"เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับเจ้าแม่ผู้หยั่งรู้อย่างแยมโรล จริง ๆ เรื่องที่ฉันแบล็คเมล์กิเลนไปเมื่อ
สิบห้านาทีต่อมา"ขึ้นรถ" เสียงทุ้มบอกฉันรอบที่ล้านได้"ใครบอกว่าฉันจะกลับรถนาย" ฉันเชิดหน้าเอียงใบหน้ามองไปทางซ้ายเพื่อรอรถอีกคัน "ฉันบอกแล้วว่าจะมารับ""ใช่นายบอก แต่ฉันบอกตอนไหนว่าจะกลับ ๆ นาย?" คนถูกย้อนถึงกับเถียงไม่ออก ก่อนที่จะได้เอ่ยอะไร เสียงแตรรถอีกคันที่เพิ่งขับเข้ามาก็ดังขึ้นปี้น ปี้นฉันยิ้มดีใจที่เห็นรถสปอร์ตสีน้ำเงินเข้มขับเข้ามาจอดตรงหน้า"มาทำไมวะ" ได้ยินกิเลนสบถอย่างหัวเสีย ส่วนฉันเดินลอยหน้าลอยตาผ่านเขาไปหาเจ้าของรถคันที่เพิ่งมาใหม่ปัง!! เสียงประตูปิดลงหลังจากเจ้าของรถคันงามลงจากรถเรียบร้อยผมสีแดงเพลิงของเขาทำฉันส่ายหน้าไปมา ไม่ใช่ว่าคนทำไม่หล่อ เบ้าหน้าคมคาย จมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาวจนผู้หญิงบางคนยังอาย เขาเหมาะกับผมทุกสีอยู่แล้วแต่ที่ฉันส่ายหน้าเพราะสีผมมันโดดเด่นสะดุดตาเกินไป"อ้าว มึงมาทำอะไรตรงนี้" ทันทีที่คนเพิ่งมาถึงเห็นอีกคนที่มาถึงก่อนก็ชี้นิ้วถามทันที "ผมต้องถามเฮียมากกว่าว่ามาทำอะไร"กิเลนที่ถูกถามรีบเดินวนซ้ายวนขวาถาม 'เฮียราชย์' หรืออีกชื่อคือ 'เฮียราชันย์' ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด"แยมโทร.ตาม" เฮียราชันย์ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉันเอ่ยตอบ"ทำไมเธอเข้าใจอะไร
ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน พอตื่นมาอีกทีรู้สึกถึงความมืดสลัว ๆ ครั้นขยี้ตาเพื่อปรับโฟกัสจึงรู้ว่านี่คือชั้นจอดรถที่ไหนสักที่"เดี๋ยวนะ!?" กำลังจะเปิดลงจากรถเพราะคิดว่าเป็นคอนโดฯ ตัวเอง แต่พอมองบริเวณรอบ ๆ ชั้นจอดรถชั้นนี้แล้วรู้สึกว่ามันไม่ใช่"นายพาฉันมาที่ไหนเนี่ย!" รีบหันไปแว้ด ๆ ใส่คนข้าง ๆ ที่นั่งใช้มือขวาวางพาดพวงมาลัยรถหันหน้ามองฉันกวน ๆ อยู่ก่อนแล้ว"คอนโดฯ ไง"ดูความกวนประสาทของหมอนี่แล้วกัน "กิล ฉันรู้ว่าที่นี่ไม่ใช่คอนโดฯ ฉัน”“ทั้ง สอง ที่" ฉันเน้นท้ายประโยคชัด ๆ อย่างหัวเสียนี่เหนื่อยนะ วันนี้ถ่ายแบบตั้งแต่เช้าจนบ่ายแก่ ๆ ข้าวก็กินไม่ค่อยลงเพราะยังแฮงค์อยู่ แถมยังต้องมาจิกกัดกับไอ้เพื่อนบ้าข้าง ๆ นี่อีก มันเหนื่อยมากบอกเลย"ก็เธอบอกว่าที่ไหนก็ได้"ถึงกับอ้าปากเหวอ ฉันพูดแบบนั้นจริง แต่ฉันหมายความว่า ให้เขาเลือกเอาคอนโดฯ ใดคอนโดฯ หนึ่งที่ฉันพักอยู่ "แล้วตกลงนายพาฉันมาที่ไหน"สูดอากาศเข้าปอดลึก ๆ พยายามข่มอารมณ์ไม่ให้ปรี๊ดแตกไปมากกว่านี้แล้วถามเขา "ขึ้นไปเดี๋ยวก็รู้เอง"แทนที่ถูกถามแล้วจะตอบ เสียมารยาทไม่พอ ยังเดินดุ่ม ๆ ตรงไปกดลิฟต์ที่อยู่ไม่กี่เมตรจากตรงที่เขาจอดรถไว้มอง
"เออ เอาไปเลย! กิ๊กนายย่อมสำคัญกว่าเพื่อนอย่างฉันสินะ"งอนแบบไม่มีสาเหตุเลยแยมโรลเอ้ย!"กิ๊ก?" กิเลนหันกลับมาพร้อมกระทะที่มีข้าวผัดกระเทียมส่งกลิ่นหอมชวนน้ำลายสอมาตักใส่จานทีละจาน"ไม่ต้องมาสร้างภาพ ฉันไม่ปากโป้งไปบอกกิ๊กคนอื่น ๆ ในสต็อกนายหรอก"กิเลนเป็นคนหล่อ เฟรนลี่ แถมเจ้าชู้โคตร ๆ ตั้งแต่ที่ฉันรู้จักหมอนี่มาเกือบจะห้าปี (โห.. นานเหมือนกันนะ) นั่นแหละตั้งแต่รู้จักกิเลนและลัคกี้เพื่อนในกลุ่มเฮียราชันย์มาเกือบห้าปี ฉันก็เห็นหมอนี่เปลี่ยนสาวไม่ซ้ำหน้า เจ้าชู้โคตร ๆ แต่สับรางเก่งจนฉันนับถือต่างจากลัคกี้ หมอนี่เจ้าชู้จริง เจ้าชู้แบบออกหน้าออกตาแบบไม่เกรงใจใคร"เดี๋ยว ๆ นี่เธอเห็นเพื่อนคนนี้เป็นคนแบบไหนกัน" กิเลนตักข้าวผัดกระเทียมใส่จานสองจานเสร็จเรียบร้อยแล้วเอ่ยถามฉันดูสิ หมอนี่ไม่ได้กะจะให้ฉันกินจริง ๆ ด้วย ตักสองจานแบบนี้ จานนึงต้องของเขา ส่วนอีกจานต้องเป็นของผู้หญิงข้างห้องที่ชื่อแต้วแน่ ๆ"แบบนี้แหละ!" กอดอกทำปากเบะอย่างงอน ๆ"แยมโรล เลิกทำหน้าแบบนั้นแล้วหันมาพูดกันดี ๆ"ชิ! ไม่ต้องมาทำเสียงเหมือนรู้สึกผิด ฉันไม่มีสิทธิ์งอนหรือโมโหนายอยู่แล้วนี่ห้องนี้ก็ห้องนาย ข้าวในจานก็ของน
สิ่งแรกที่ฉันทำคือหลับตาเพราะตกใจกลัว สิ่งที่สองคือเมื่อตั้งสติได้จึงยกมือเตรียมประทุษร้ายร่างสูงใหญ่ตรงหน้าแต่ต้องค้างมือไว้เมื่อสายตามองเห็นอะไรบางอย่างที่นั่งขลุกอยู่บนโซฟาสีเบจ"เอา! เจอกันแล้วก็ทักทายกันซะสิ นั่นพี่แต้ว ส่วนนี่แยมโรล เพื่อนฉันเอง""เงี้ยววว" ถึงกับอึ้งไปเลยสิเมื่อได้รู้จักพี่แต้วของกิเลน"เนี่ยเหรอพี่แต้วของนาย?" เบือนสายตาจากเจ้าแมวขนสีส้มแซมขาวตัวอ้วนปุ๊ก มามองหน้าไอ้ผมสีเงินข้าง ๆ แทน"อืม แล้วทีนี้จะเลิกคิดว่าพี่แต้วเป็นกิ๊กฉันได้หรือยัง?""..." ถึงกับพูดไม่ออกกันเลยทีเดียว ใครจะไปคิดล่ะว่าพี่แต้วที่ว่าจะเป็นแมวมีอย่างที่ไหนเรียกแมวว่าพี่ แถมยังตั้งชื่อไม่เหมือนแมวให้อีกตุ้บ..."เมี๊ยววววว"ตอนที่กำลังยืนหน้าแตกนิ่ง ๆ เป็นก้อนหินก็รู้สึกเหมือนมีอะไรสักอย่างมาพันแข้งพันขา พอก้มลงมองถึงได้เห็นว่าเป็นพี่แต้วของกิเลน"เจ้าชู้เอาเรื่องนะพี่แต้ว"กิเลนก้มลงไปอุ้มเจ้าแมวสีส้มขาวตัวนั้นขึ้นมาแนบอกพร้อมลูบหัวมันเบา ๆ"แง้ววววว" คราวนี้มันร้องเหมือนคุยกับกิเลนรู้เรื่อง ก่อนจะหันมามองฉันตาบ๊องแบ๊ว งื้อ น่ารัก น่าจับฟัดจัง"อยากให้พี่แยมอุ้มเหรอ""เมี้ววววว" ฉันถึงกับห
"นายเลยยอมเสียเงินเช่าห้องให้พี่แต้วเลยว่างั้น""อืม""ป๋านะเนี่ย นึกว่าจะเปย์แต่ผู้หญิง กับแมวตัวผู้ก็ไม่เว้น""เฮอะ! ฉันรู้ว่าเธอกำลังหลอกด่าฉันในใจ""หลอกด่าอะไร ไม่มีย่ะ!""อย่าให้จับได้"'ไม่ มี ทาง' ฉันทำปากขมุบขมิบแบบไม่มีเสียงล้อเลียนเขาใช่ เมื่อกี้ฉันหลอกด่ากิเลนจริง ๆ นั่นแหละหลอกด่าว่าเขาทำตัวเป็นคนดีเหมือนคนอื่นได้ด้วยเหรอน่ะ"สงสัยจะอร่อยจัด""หืม?" ฉันเลิกคิ้วถามเมื่อจู่ ๆ กิเลนก็โพล่งออกมาเบา ๆ"ฉันบอกว่า สงสัยพี่แต้วจะอร่อยจัด ดูสิ กินหมดเลย"เดี๋ยวนะ! ถ้าหมายถึงพี่แต้วจริง ทำไมนายต้องยิ้มมุมปากแล้วเหลือบมองมาทางฉันแบบมีเลศนัยด้วยอะ?อ้อ... รู้เหตุผลแล้ว เพราะว่าข้าวผัดที่กิเลนทำฉันกินเกลี้ยงไม่เหลือสักเม็ดแม้แต่กระเทียมนี่เอง"ที่กินหมดเพราะว่าฉันกลัวนายจะเสียใจหรอกนะ ไม่ไช่เพราะรสชาติอร่อยสักนิดเลย" ฉิบ!! อยากตีปากตัวเองจังแบบนี้หมอนี่ก็รู้สิว่ากับข้าวฝีมือเขามันอร่อยจนฉันหยุดกินไม่ได้"น่าซาบซึ้งใจจัง" เกลียดหมอนี่ตอนที่ทำหน้ากวนประสาทที่สุด!!"อิ่มแล้ว ฉันไม่ช่วยล้างนะ ขอตัวกลับเลยแล้วกัน""เดี๋ยวไปส่ง""ไม่เป็นไร ฉันเรียกแท็กซี่กลับเองได้""แต่นี่มืดมากแล้ว ระว
เลิศฟ้าคอนโดฯ, 08.34 PMฉันออกจากคอนโดฯ กิเลนราว ๆ ทุ่มนิด ๆ แล้วรู้อะไรไหม? คอนโดฯ หมอนี่ไม่ได้ไกลจากคอนโดฯ ที่ฉันพักอยู่เลย ห่างกันแค่สองซอยเล็ก ๆ เท่านั้นคำถามคือ... แล้วทำไมหมอนั่นไม่มาส่งที่คอนโดฯ ฉันตั้งแต่แรก?[หว้าเช็ครูปที่แยมถ่ายเมื่อเช้าแล้ว สวยทุกรูปเลย นี่ว่าจะเอารูปที่แยมนั่งเหม่อมองวิวข้างหน้าไปแขวนไว้หน้าสตูฯ เพราะหว้าชอบรูปนั้นมันดูมีเสน่ห์]ลูกหว้าที่อยู่ในสายวิดีโอคอลฯ กับฉันพูดขึ้น"เอาสิ ถ้าหว้าชอบแยมอนุญาต" ฉันกำลังซับผมที่เพิ่งสระอยู่ที่ปลายเตียง[เราบอกหลายครั้งแล้วอย่าสระผมก่อนนอน] ยูโรแทรกขึ้นด้วยใบหน้าบึ้งตึง"ก็วันนี้แยมเหนื่อยและเหนียวตัว ไม่สระผมคงนอนไม่หลับ"โดนพี่ ๆ ช่างทำผมเปลี่ยนทรงผมไปตั้งหลายทรง น้ำยาเคมีทั้งนั้นบนหัว ไม่ให้สระคงไม่ไหวมั้ง [งั้นก็เช็ดให้แห้ง อย่าเพิ่งนอนตอนผมหมาด ๆ ล่ะ]"จ้า ๆ คุณพ่อยูโร"เสียงเหน็บแนมของฉันเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะลูกหว้าและยูโรติ๊งหน่อง ติ๊งหน่องเสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น นี่เกือบจะสามทุ่มแล้วใครมาหาฉันตอนนี้"แป๊บนะทุกคน มีคนมาน่ะ" ฉันบอกเพื่อน ๆ ที่อยู่ในสาย ก่อนจะสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองแล้วเดินไปส่องตาแ
ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่องอะไรนักหนาเนี่ย จำได้ว่าเพิ่งล้มหัวลงหมอนได้ไม่ถึงชั่วโมง ใครที่ไหนมากดกริ่งหน้าห้องฉันอีกเนี่ย! "ใครกล้ามาลองดีกับแยมโรลคนนี้นะ"ปากบ่น ตาก็ยังลืมไม่เต็มที่ ขาก็เดินโงนเงนสะเปะสะปะออกจากห้องนอน ตรงไปยังประตูหน้าห้องโถงครั้งนี้ไม่ส่องตาแมวให้ยุ่งยากเสียเวลาเพราะเตรียมปากไว้ด่ากราดคนที่มากดกริ่งยามวิกาลเต็มที่แกร๊ก...."ใครมาดึก ๆ ดื่น ๆ"ตุ้บ!"โอ้ย! เฮ้ นี่นาย!?" ยังด่าไม่จบคนที่ยืนกดกริ่งหน้าห้องฉันก็เดินชนไหล่เข้าไปในห้องฉันแบบไร้มารยาท "ไอ้เฮียอยู่ไหน?"เดินดุ่ม ๆ เข้ามาเพื่อถามหาญาติฉันเนี่ยนะ?"หน้านายเหมือนจะฆ่าคนได้เลยนะลัค" ฉันถามเจ้าของร่างสูงร้อยแปดสิบกว่าผมสีน้ำตาลเข้มที่ทำหน้ายักษ์เหมือนโมโหใครมา"ไอ้เฮีย ออกมานะเว้ย!"พอไม่ได้คำตอบ'ลัคกี้' หนึ่งในเพื่อนในกลุ่มก็โวยวายลั่น"ลัค! นายจะเสียงดังทำซากอะไรเนี่ย" ฉันรีบโวยวายพร้อมเดินไปดักหน้าเขาที่กำลังจะก้าวเข้าไปพื้นที่ส่วนตัวคือห้องนอน "ไปเรียกไอ้เฮียออกมา ฉันรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่"ลัคกี้ชูไอโฟนเครื่องหรูที่แจ้งพิกัดจีพีเอสสีแดงวงเบ้อเริ่มให้ฉันดูสำทับคำพูดเขา"นี่เป็นอะไรกัน นายกลัวเฮียราชย์นอก
เดี๋ยวจะงงว่าพวกฉันทำอะไรกัน คืองี้นะ สืบเนื่องมาจากวันก่อนนั่นแหละ ที่เจ๊เอมี่ผู้จัดการส่วนตัวฉันโดดงานไปเที่ยวบาร์ผู้ชายที่ดอนเมืองนู้น ก็ด้วยฝีมือของไอ้บ้ากิเลนนั่นแหละที่ชอบแกล้งฉันน่ะแล้วทีนี้วันนี้ช่วงบ่ายฉันมีประชุมเพื่อคัดเลือกตัวนางแบบให้กับแบรนด์ชุดว่ายน้ำที่ต้องถ่ายกันใต้น้ำ เจ๊เอมี่คงได้รับโทรศัพท์จากทางบริษัทนั้นด้วยเลยรีบมาหาฉันที่คอนโดฯ ฉันเลยแกล้งเจ๊แกด้วยการทำเป็นโกรธเรื่องวันนั้นและขู่จะเปลี่ยนผู้จัดการคนใหม่ สถานการณ์เลยเป็นอย่างที่ทุกคนเห็นเมื่อกี้นั่นแหละ"นี่สิถึงจะเป็นเจ๊เอมี่ที่จะปกป้องแยมโรลคนนี้ได้" ฉันฉีกยิ้มกว้างทำหน้าทะเล้นใส่เจ๊แก"หน็อยยยย นี่แกล้งเจ๊หรอกเหรอ ร้ายนะคะคุณน้อง!""..." ฉันนั่งทำหน้าลอยชายไม่สนใจคำจิกกัดนั้น"แล้วนี่เราพอจะรู้ไหมว่าใครเข้าร่วมคัดตัวในวันนี้บ้าง" พวกเราเริ่มเข้าสู่โหมดจริงจังกันแล้ว"จะมีใครอีกล่ะเจ๊ หนึ่งในนั้นก็ไม่พ้นคู่แข่งตลอดกาลของเรา"ไม่ว่าจะวงการไหน ๆ ก็ต้องมีเรื่องคู่แข่ง คู่กัด คู่ขัดขากันทั้งนั้น อย่างเช่นวงการนางแบบของฉันก็มีคนที่คอยอิจฉาตาร้อนและหวังจะก้าวขึ้นมาเทียบเพื่อยืนหนึ่งแข่งกับฉันเหมือนกัน"คอนเซปต์งานน
ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่องอะไรนักหนาเนี่ย จำได้ว่าเพิ่งล้มหัวลงหมอนได้ไม่ถึงชั่วโมง ใครที่ไหนมากดกริ่งหน้าห้องฉันอีกเนี่ย! "ใครกล้ามาลองดีกับแยมโรลคนนี้นะ"ปากบ่น ตาก็ยังลืมไม่เต็มที่ ขาก็เดินโงนเงนสะเปะสะปะออกจากห้องนอน ตรงไปยังประตูหน้าห้องโถงครั้งนี้ไม่ส่องตาแมวให้ยุ่งยากเสียเวลาเพราะเตรียมปากไว้ด่ากราดคนที่มากดกริ่งยามวิกาลเต็มที่แกร๊ก...."ใครมาดึก ๆ ดื่น ๆ"ตุ้บ!"โอ้ย! เฮ้ นี่นาย!?" ยังด่าไม่จบคนที่ยืนกดกริ่งหน้าห้องฉันก็เดินชนไหล่เข้าไปในห้องฉันแบบไร้มารยาท "ไอ้เฮียอยู่ไหน?"เดินดุ่ม ๆ เข้ามาเพื่อถามหาญาติฉันเนี่ยนะ?"หน้านายเหมือนจะฆ่าคนได้เลยนะลัค" ฉันถามเจ้าของร่างสูงร้อยแปดสิบกว่าผมสีน้ำตาลเข้มที่ทำหน้ายักษ์เหมือนโมโหใครมา"ไอ้เฮีย ออกมานะเว้ย!"พอไม่ได้คำตอบ'ลัคกี้' หนึ่งในเพื่อนในกลุ่มก็โวยวายลั่น"ลัค! นายจะเสียงดังทำซากอะไรเนี่ย" ฉันรีบโวยวายพร้อมเดินไปดักหน้าเขาที่กำลังจะก้าวเข้าไปพื้นที่ส่วนตัวคือห้องนอน "ไปเรียกไอ้เฮียออกมา ฉันรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่"ลัคกี้ชูไอโฟนเครื่องหรูที่แจ้งพิกัดจีพีเอสสีแดงวงเบ้อเริ่มให้ฉันดูสำทับคำพูดเขา"นี่เป็นอะไรกัน นายกลัวเฮียราชย์นอก
เลิศฟ้าคอนโดฯ, 08.34 PMฉันออกจากคอนโดฯ กิเลนราว ๆ ทุ่มนิด ๆ แล้วรู้อะไรไหม? คอนโดฯ หมอนี่ไม่ได้ไกลจากคอนโดฯ ที่ฉันพักอยู่เลย ห่างกันแค่สองซอยเล็ก ๆ เท่านั้นคำถามคือ... แล้วทำไมหมอนั่นไม่มาส่งที่คอนโดฯ ฉันตั้งแต่แรก?[หว้าเช็ครูปที่แยมถ่ายเมื่อเช้าแล้ว สวยทุกรูปเลย นี่ว่าจะเอารูปที่แยมนั่งเหม่อมองวิวข้างหน้าไปแขวนไว้หน้าสตูฯ เพราะหว้าชอบรูปนั้นมันดูมีเสน่ห์]ลูกหว้าที่อยู่ในสายวิดีโอคอลฯ กับฉันพูดขึ้น"เอาสิ ถ้าหว้าชอบแยมอนุญาต" ฉันกำลังซับผมที่เพิ่งสระอยู่ที่ปลายเตียง[เราบอกหลายครั้งแล้วอย่าสระผมก่อนนอน] ยูโรแทรกขึ้นด้วยใบหน้าบึ้งตึง"ก็วันนี้แยมเหนื่อยและเหนียวตัว ไม่สระผมคงนอนไม่หลับ"โดนพี่ ๆ ช่างทำผมเปลี่ยนทรงผมไปตั้งหลายทรง น้ำยาเคมีทั้งนั้นบนหัว ไม่ให้สระคงไม่ไหวมั้ง [งั้นก็เช็ดให้แห้ง อย่าเพิ่งนอนตอนผมหมาด ๆ ล่ะ]"จ้า ๆ คุณพ่อยูโร"เสียงเหน็บแนมของฉันเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะลูกหว้าและยูโรติ๊งหน่อง ติ๊งหน่องเสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น นี่เกือบจะสามทุ่มแล้วใครมาหาฉันตอนนี้"แป๊บนะทุกคน มีคนมาน่ะ" ฉันบอกเพื่อน ๆ ที่อยู่ในสาย ก่อนจะสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองแล้วเดินไปส่องตาแ
"นายเลยยอมเสียเงินเช่าห้องให้พี่แต้วเลยว่างั้น""อืม""ป๋านะเนี่ย นึกว่าจะเปย์แต่ผู้หญิง กับแมวตัวผู้ก็ไม่เว้น""เฮอะ! ฉันรู้ว่าเธอกำลังหลอกด่าฉันในใจ""หลอกด่าอะไร ไม่มีย่ะ!""อย่าให้จับได้"'ไม่ มี ทาง' ฉันทำปากขมุบขมิบแบบไม่มีเสียงล้อเลียนเขาใช่ เมื่อกี้ฉันหลอกด่ากิเลนจริง ๆ นั่นแหละหลอกด่าว่าเขาทำตัวเป็นคนดีเหมือนคนอื่นได้ด้วยเหรอน่ะ"สงสัยจะอร่อยจัด""หืม?" ฉันเลิกคิ้วถามเมื่อจู่ ๆ กิเลนก็โพล่งออกมาเบา ๆ"ฉันบอกว่า สงสัยพี่แต้วจะอร่อยจัด ดูสิ กินหมดเลย"เดี๋ยวนะ! ถ้าหมายถึงพี่แต้วจริง ทำไมนายต้องยิ้มมุมปากแล้วเหลือบมองมาทางฉันแบบมีเลศนัยด้วยอะ?อ้อ... รู้เหตุผลแล้ว เพราะว่าข้าวผัดที่กิเลนทำฉันกินเกลี้ยงไม่เหลือสักเม็ดแม้แต่กระเทียมนี่เอง"ที่กินหมดเพราะว่าฉันกลัวนายจะเสียใจหรอกนะ ไม่ไช่เพราะรสชาติอร่อยสักนิดเลย" ฉิบ!! อยากตีปากตัวเองจังแบบนี้หมอนี่ก็รู้สิว่ากับข้าวฝีมือเขามันอร่อยจนฉันหยุดกินไม่ได้"น่าซาบซึ้งใจจัง" เกลียดหมอนี่ตอนที่ทำหน้ากวนประสาทที่สุด!!"อิ่มแล้ว ฉันไม่ช่วยล้างนะ ขอตัวกลับเลยแล้วกัน""เดี๋ยวไปส่ง""ไม่เป็นไร ฉันเรียกแท็กซี่กลับเองได้""แต่นี่มืดมากแล้ว ระว
สิ่งแรกที่ฉันทำคือหลับตาเพราะตกใจกลัว สิ่งที่สองคือเมื่อตั้งสติได้จึงยกมือเตรียมประทุษร้ายร่างสูงใหญ่ตรงหน้าแต่ต้องค้างมือไว้เมื่อสายตามองเห็นอะไรบางอย่างที่นั่งขลุกอยู่บนโซฟาสีเบจ"เอา! เจอกันแล้วก็ทักทายกันซะสิ นั่นพี่แต้ว ส่วนนี่แยมโรล เพื่อนฉันเอง""เงี้ยววว" ถึงกับอึ้งไปเลยสิเมื่อได้รู้จักพี่แต้วของกิเลน"เนี่ยเหรอพี่แต้วของนาย?" เบือนสายตาจากเจ้าแมวขนสีส้มแซมขาวตัวอ้วนปุ๊ก มามองหน้าไอ้ผมสีเงินข้าง ๆ แทน"อืม แล้วทีนี้จะเลิกคิดว่าพี่แต้วเป็นกิ๊กฉันได้หรือยัง?""..." ถึงกับพูดไม่ออกกันเลยทีเดียว ใครจะไปคิดล่ะว่าพี่แต้วที่ว่าจะเป็นแมวมีอย่างที่ไหนเรียกแมวว่าพี่ แถมยังตั้งชื่อไม่เหมือนแมวให้อีกตุ้บ..."เมี๊ยววววว"ตอนที่กำลังยืนหน้าแตกนิ่ง ๆ เป็นก้อนหินก็รู้สึกเหมือนมีอะไรสักอย่างมาพันแข้งพันขา พอก้มลงมองถึงได้เห็นว่าเป็นพี่แต้วของกิเลน"เจ้าชู้เอาเรื่องนะพี่แต้ว"กิเลนก้มลงไปอุ้มเจ้าแมวสีส้มขาวตัวนั้นขึ้นมาแนบอกพร้อมลูบหัวมันเบา ๆ"แง้ววววว" คราวนี้มันร้องเหมือนคุยกับกิเลนรู้เรื่อง ก่อนจะหันมามองฉันตาบ๊องแบ๊ว งื้อ น่ารัก น่าจับฟัดจัง"อยากให้พี่แยมอุ้มเหรอ""เมี้ววววว" ฉันถึงกับห
"เออ เอาไปเลย! กิ๊กนายย่อมสำคัญกว่าเพื่อนอย่างฉันสินะ"งอนแบบไม่มีสาเหตุเลยแยมโรลเอ้ย!"กิ๊ก?" กิเลนหันกลับมาพร้อมกระทะที่มีข้าวผัดกระเทียมส่งกลิ่นหอมชวนน้ำลายสอมาตักใส่จานทีละจาน"ไม่ต้องมาสร้างภาพ ฉันไม่ปากโป้งไปบอกกิ๊กคนอื่น ๆ ในสต็อกนายหรอก"กิเลนเป็นคนหล่อ เฟรนลี่ แถมเจ้าชู้โคตร ๆ ตั้งแต่ที่ฉันรู้จักหมอนี่มาเกือบจะห้าปี (โห.. นานเหมือนกันนะ) นั่นแหละตั้งแต่รู้จักกิเลนและลัคกี้เพื่อนในกลุ่มเฮียราชันย์มาเกือบห้าปี ฉันก็เห็นหมอนี่เปลี่ยนสาวไม่ซ้ำหน้า เจ้าชู้โคตร ๆ แต่สับรางเก่งจนฉันนับถือต่างจากลัคกี้ หมอนี่เจ้าชู้จริง เจ้าชู้แบบออกหน้าออกตาแบบไม่เกรงใจใคร"เดี๋ยว ๆ นี่เธอเห็นเพื่อนคนนี้เป็นคนแบบไหนกัน" กิเลนตักข้าวผัดกระเทียมใส่จานสองจานเสร็จเรียบร้อยแล้วเอ่ยถามฉันดูสิ หมอนี่ไม่ได้กะจะให้ฉันกินจริง ๆ ด้วย ตักสองจานแบบนี้ จานนึงต้องของเขา ส่วนอีกจานต้องเป็นของผู้หญิงข้างห้องที่ชื่อแต้วแน่ ๆ"แบบนี้แหละ!" กอดอกทำปากเบะอย่างงอน ๆ"แยมโรล เลิกทำหน้าแบบนั้นแล้วหันมาพูดกันดี ๆ"ชิ! ไม่ต้องมาทำเสียงเหมือนรู้สึกผิด ฉันไม่มีสิทธิ์งอนหรือโมโหนายอยู่แล้วนี่ห้องนี้ก็ห้องนาย ข้าวในจานก็ของน
ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน พอตื่นมาอีกทีรู้สึกถึงความมืดสลัว ๆ ครั้นขยี้ตาเพื่อปรับโฟกัสจึงรู้ว่านี่คือชั้นจอดรถที่ไหนสักที่"เดี๋ยวนะ!?" กำลังจะเปิดลงจากรถเพราะคิดว่าเป็นคอนโดฯ ตัวเอง แต่พอมองบริเวณรอบ ๆ ชั้นจอดรถชั้นนี้แล้วรู้สึกว่ามันไม่ใช่"นายพาฉันมาที่ไหนเนี่ย!" รีบหันไปแว้ด ๆ ใส่คนข้าง ๆ ที่นั่งใช้มือขวาวางพาดพวงมาลัยรถหันหน้ามองฉันกวน ๆ อยู่ก่อนแล้ว"คอนโดฯ ไง"ดูความกวนประสาทของหมอนี่แล้วกัน "กิล ฉันรู้ว่าที่นี่ไม่ใช่คอนโดฯ ฉัน”“ทั้ง สอง ที่" ฉันเน้นท้ายประโยคชัด ๆ อย่างหัวเสียนี่เหนื่อยนะ วันนี้ถ่ายแบบตั้งแต่เช้าจนบ่ายแก่ ๆ ข้าวก็กินไม่ค่อยลงเพราะยังแฮงค์อยู่ แถมยังต้องมาจิกกัดกับไอ้เพื่อนบ้าข้าง ๆ นี่อีก มันเหนื่อยมากบอกเลย"ก็เธอบอกว่าที่ไหนก็ได้"ถึงกับอ้าปากเหวอ ฉันพูดแบบนั้นจริง แต่ฉันหมายความว่า ให้เขาเลือกเอาคอนโดฯ ใดคอนโดฯ หนึ่งที่ฉันพักอยู่ "แล้วตกลงนายพาฉันมาที่ไหน"สูดอากาศเข้าปอดลึก ๆ พยายามข่มอารมณ์ไม่ให้ปรี๊ดแตกไปมากกว่านี้แล้วถามเขา "ขึ้นไปเดี๋ยวก็รู้เอง"แทนที่ถูกถามแล้วจะตอบ เสียมารยาทไม่พอ ยังเดินดุ่ม ๆ ตรงไปกดลิฟต์ที่อยู่ไม่กี่เมตรจากตรงที่เขาจอดรถไว้มอง
สิบห้านาทีต่อมา"ขึ้นรถ" เสียงทุ้มบอกฉันรอบที่ล้านได้"ใครบอกว่าฉันจะกลับรถนาย" ฉันเชิดหน้าเอียงใบหน้ามองไปทางซ้ายเพื่อรอรถอีกคัน "ฉันบอกแล้วว่าจะมารับ""ใช่นายบอก แต่ฉันบอกตอนไหนว่าจะกลับ ๆ นาย?" คนถูกย้อนถึงกับเถียงไม่ออก ก่อนที่จะได้เอ่ยอะไร เสียงแตรรถอีกคันที่เพิ่งขับเข้ามาก็ดังขึ้นปี้น ปี้นฉันยิ้มดีใจที่เห็นรถสปอร์ตสีน้ำเงินเข้มขับเข้ามาจอดตรงหน้า"มาทำไมวะ" ได้ยินกิเลนสบถอย่างหัวเสีย ส่วนฉันเดินลอยหน้าลอยตาผ่านเขาไปหาเจ้าของรถคันที่เพิ่งมาใหม่ปัง!! เสียงประตูปิดลงหลังจากเจ้าของรถคันงามลงจากรถเรียบร้อยผมสีแดงเพลิงของเขาทำฉันส่ายหน้าไปมา ไม่ใช่ว่าคนทำไม่หล่อ เบ้าหน้าคมคาย จมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาวจนผู้หญิงบางคนยังอาย เขาเหมาะกับผมทุกสีอยู่แล้วแต่ที่ฉันส่ายหน้าเพราะสีผมมันโดดเด่นสะดุดตาเกินไป"อ้าว มึงมาทำอะไรตรงนี้" ทันทีที่คนเพิ่งมาถึงเห็นอีกคนที่มาถึงก่อนก็ชี้นิ้วถามทันที "ผมต้องถามเฮียมากกว่าว่ามาทำอะไร"กิเลนที่ถูกถามรีบเดินวนซ้ายวนขวาถาม 'เฮียราชย์' หรืออีกชื่อคือ 'เฮียราชันย์' ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด"แยมโทร.ตาม" เฮียราชันย์ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉันเอ่ยตอบ"ทำไมเธอเข้าใจอะไร
"นายอย่ามาเล่นลิ้น ฉันรู้ว่านายรู้ดี"ปลายสายเงียบไป แต่หูฉันดี ฉันได้ยินเสียง 'หึ' ดังลอดผ่านปลายสายออกมาเบา ๆ คงสะใจมากสินะที่ทำให้แยมโรลคนนี้เดือดได้[โทร.มาแค่นี้ใช่ไหม ฉันจะนอน]นึกแล้วแหละว่าหมอนี่ต้องกวนประสาทไม่ยอมทำตามที่ฉันบอกแน่ ๆ"ห้ามวาง!!" ฉันตะคอกเสียงลงไปอย่าหมดความอดทน[เป็นแม่?] แม่ไม่ได้เป็นโว้ย!!"นายจะลบโพสต์นั้นดี ๆ หรือจะให้ฉันแฉคืนที่นายโกงที่สนามเฮียราชย์"หึ! มุมปากฉันยกสูงเมื่อความลับของกิเลนถูกฉันล่วงรู้เข้าแล้ว[โกงอะไร คนอย่างกิเลนไม่เคยเล่นลูกไม้]ฉันทำปากเบี้ยวทันทีที่ได้ยินคำพูดทุเรศ ๆ นั้นนอกจากเขาจะเปิดคลับแล้ว เวลาว่างกิเลนมักจะลงแข่งรถที่สนามเฮียราชันย์ลูกพี่ลูกน้องฉันแก้เบื่อ แต่โชคดันดีที่เขามีความสามารถด้านนี้เลยทำให้กลายเป็นคนดังระดับสามของสนามแห่งนั้น"วันที่ 17 รอบคัดเลือกตัว”“มีใครบางคนจ้างเด็กในสังกัดสลับตัวกับตัวเองไปแข่งแทน"[เธอ!!]"“หึ จำได้แล้วเหรอ ทีนี้มายื่นหมูยื่นแมวกันดีกว่า นายไปลบโพสต์นั้นทิ้ง ฉันก็จะลบเมมโมรี่เรื่องนี้ออกจากสมอง"เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับเจ้าแม่ผู้หยั่งรู้อย่างแยมโรล จริง ๆ เรื่องที่ฉันแบล็คเมล์กิเลนไปเมื่อ