Semua Bab Unfriend สถานะเมีย: Bab 1 - Bab 10

ตุ้บ!!"เฮ้ย! เดินยังไงวะ""อุบ อึก แหวะ..""เชี่ย!!"อืม.. โล่งท้องแล้วแฮะ ว่าแต่ ทำไมฉันเดินถึงห้องน้ำเร็วจัง จำได้ว่าเพิ่งเลี้ยวซ้ายแล้วกำลังจะเลี้ยวซ้ายอีกทีดันถึงห้องน้ำเสียก่อนเลยรีบปลดปล่อยออกมา"ทำอะไรของเธอวะ แม่ง ทั้งเหม็น ทั้งเลอะ!"อา... เสียงใครแสบหูชะมัดพยายามหรี่ตามองก็มองไม่ชัดเพราะว่าตรงทางเดินนี้มันมืด"อืมมม หอมจัง" จู่ ๆ จมูกก็ได้กลิ่นอะไรบางอย่างโชยออกมาจากคนตรงหน้าจนต้องเอาใบหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ใกล้อีก ใกล้...จนจมูกสัมผัสเนื้อผิวนุ่มลื่นที่น่าจะเป็นซอกคอ กลิ่นตรงนี้หอมมาก หอมคล้ายโรลออนที่ใครบางคนใช้ใครบางคนที่ฉันรู้สึกคุ้นกลิ่นเมื่อนานมาแล้ว ใครบางคนที่อยู่ในความทรงจำฉันแต่นึกไม่ออก"อ่า ยัยบ้า จะข่มขืนฉันหรือไง" ทำไมเสียงเซ็กซี่จังหมับ... ตุ้บ"อ๊ะ" จู่ ๆ รู้สึกเหมือนร่างกายลอยหวือจนสลับตำแหน่งกับอีกคนที่ฉันกำลังแทะเล็มเขาอยู่ "จะ 'เอา' แบบนี้ใช่มั้ย?" เขากำลังถามฉันอยู่หรือเปล่านะ"อื้อ" ไม่รู้เพราะฤทธิ์เหล้าหรือผีหื่นเข้าสิง มือบางถึงกับเอื้อมไปเกาะเกี่ยวท้ายทอยคนตรงหน้าไว้ ก่อนจะทำในสิ่งที่ไม่คาดคิดคือการประกบริมฝีปากตัวเองนาบกับริมฝีปากของใครอีกคน"อืม" ฉัน

"นายอย่ามาเล่นลิ้น ฉันรู้ว่านายรู้ดี"ปลายสายเงียบไป แต่หูฉันดี ฉันได้ยินเสียง 'หึ' ดังลอดผ่านปลายสายออกมาเบา ๆ คงสะใจมากสินะที่ทำให้แยมโรลคนนี้เดือดได้[โทร.มาแค่นี้ใช่ไหม ฉันจะนอน]นึกแล้วแหละว่าหมอนี่ต้องกวนประสาทไม่ยอมทำตามที่ฉันบอกแน่ ๆ"ห้ามวาง!!" ฉันตะคอกเสียงลงไปอย่าหมดความอดทน[เป็นแม่?] แม่ไม่ได้เป็นโว้ย!!"นายจะลบโพสต์นั้นดี ๆ หรือจะให้ฉันแฉคืนที่นายโกงที่สนามเฮียราชย์"หึ! มุมปากฉันยกสูงเมื่อความลับของกิเลนถูกฉันล่วงรู้เข้าแล้ว[โกงอะไร คนอย่างกิเลนไม่เคยเล่นลูกไม้]ฉันทำปากเบี้ยวทันทีที่ได้ยินคำพูดทุเรศ ๆ นั้นนอกจากเขาจะเปิดคลับแล้ว เวลาว่างกิเลนมักจะลงแข่งรถที่สนามเฮียราชันย์ลูกพี่ลูกน้องฉันแก้เบื่อ แต่โชคดันดีที่เขามีความสามารถด้านนี้เลยทำให้กลายเป็นคนดังระดับสามของสนามแห่งนั้น"วันที่ 17 รอบคัดเลือกตัว”“มีใครบางคนจ้างเด็กในสังกัดสลับตัวกับตัวเองไปแข่งแทน"[เธอ!!]"“หึ จำได้แล้วเหรอ ทีนี้มายื่นหมูยื่นแมวกันดีกว่า นายไปลบโพสต์นั้นทิ้ง ฉันก็จะลบเมมโมรี่เรื่องนี้ออกจากสมอง"เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับเจ้าแม่ผู้หยั่งรู้อย่างแยมโรล จริง ๆ เรื่องที่ฉันแบล็คเมล์กิเลนไปเมื่อ

ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน พอตื่นมาอีกทีรู้สึกถึงความมืดสลัว ๆ ครั้นขยี้ตาเพื่อปรับโฟกัสจึงรู้ว่านี่คือชั้นจอดรถที่ไหนสักที่"เดี๋ยวนะ!?" กำลังจะเปิดลงจากรถเพราะคิดว่าเป็นคอนโดฯ ตัวเอง แต่พอมองบริเวณรอบ ๆ ชั้นจอดรถชั้นนี้แล้วรู้สึกว่ามันไม่ใช่"นายพาฉันมาที่ไหนเนี่ย!" รีบหันไปแว้ด ๆ ใส่คนข้าง ๆ ที่นั่งใช้มือขวาวางพาดพวงมาลัยรถหันหน้ามองฉันกวน ๆ อยู่ก่อนแล้ว"คอนโดฯ ไง"ดูความกวนประสาทของหมอนี่แล้วกัน "กิล ฉันรู้ว่าที่นี่ไม่ใช่คอนโดฯ ฉัน”“ทั้ง สอง ที่" ฉันเน้นท้ายประโยคชัด ๆ อย่างหัวเสียนี่เหนื่อยนะ วันนี้ถ่ายแบบตั้งแต่เช้าจนบ่ายแก่ ๆ ข้าวก็กินไม่ค่อยลงเพราะยังแฮงค์อยู่ แถมยังต้องมาจิกกัดกับไอ้เพื่อนบ้าข้าง ๆ นี่อีก มันเหนื่อยมากบอกเลย"ก็เธอบอกว่าที่ไหนก็ได้"ถึงกับอ้าปากเหวอ ฉันพูดแบบนั้นจริง แต่ฉันหมายความว่า ให้เขาเลือกเอาคอนโดฯ ใดคอนโดฯ หนึ่งที่ฉันพักอยู่ "แล้วตกลงนายพาฉันมาที่ไหน"สูดอากาศเข้าปอดลึก ๆ พยายามข่มอารมณ์ไม่ให้ปรี๊ดแตกไปมากกว่านี้แล้วถามเขา "ขึ้นไปเดี๋ยวก็รู้เอง"แทนที่ถูกถามแล้วจะตอบ เสียมารยาทไม่พอ ยังเดินดุ่ม ๆ ตรงไปกดลิฟต์ที่อยู่ไม่กี่เมตรจากตรงที่เขาจอดรถไว้มอง

สิ่งแรกที่ฉันทำคือหลับตาเพราะตกใจกลัว สิ่งที่สองคือเมื่อตั้งสติได้จึงยกมือเตรียมประทุษร้ายร่างสูงใหญ่ตรงหน้าแต่ต้องค้างมือไว้เมื่อสายตามองเห็นอะไรบางอย่างที่นั่งขลุกอยู่บนโซฟาสีเบจ"เอา! เจอกันแล้วก็ทักทายกันซะสิ นั่นพี่แต้ว ส่วนนี่แยมโรล เพื่อนฉันเอง""เงี้ยววว" ถึงกับอึ้งไปเลยสิเมื่อได้รู้จักพี่แต้วของกิเลน"เนี่ยเหรอพี่แต้วของนาย?" เบือนสายตาจากเจ้าแมวขนสีส้มแซมขาวตัวอ้วนปุ๊ก มามองหน้าไอ้ผมสีเงินข้าง ๆ แทน"อืม แล้วทีนี้จะเลิกคิดว่าพี่แต้วเป็นกิ๊กฉันได้หรือยัง?""..." ถึงกับพูดไม่ออกกันเลยทีเดียว ใครจะไปคิดล่ะว่าพี่แต้วที่ว่าจะเป็นแมวมีอย่างที่ไหนเรียกแมวว่าพี่ แถมยังตั้งชื่อไม่เหมือนแมวให้อีกตุ้บ..."เมี๊ยววววว"ตอนที่กำลังยืนหน้าแตกนิ่ง ๆ เป็นก้อนหินก็รู้สึกเหมือนมีอะไรสักอย่างมาพันแข้งพันขา พอก้มลงมองถึงได้เห็นว่าเป็นพี่แต้วของกิเลน"เจ้าชู้เอาเรื่องนะพี่แต้ว"กิเลนก้มลงไปอุ้มเจ้าแมวสีส้มขาวตัวนั้นขึ้นมาแนบอกพร้อมลูบหัวมันเบา ๆ"แง้ววววว" คราวนี้มันร้องเหมือนคุยกับกิเลนรู้เรื่อง ก่อนจะหันมามองฉันตาบ๊องแบ๊ว งื้อ น่ารัก น่าจับฟัดจัง"อยากให้พี่แยมอุ้มเหรอ""เมี้ววววว" ฉันถึงกับห

เลิศฟ้าคอนโดฯ, 08.34 PMฉันออกจากคอนโดฯ กิเลนราว ๆ ทุ่มนิด ๆ แล้วรู้อะไรไหม? คอนโดฯ หมอนี่ไม่ได้ไกลจากคอนโดฯ ที่ฉันพักอยู่เลย ห่างกันแค่สองซอยเล็ก ๆ เท่านั้นคำถามคือ... แล้วทำไมหมอนั่นไม่มาส่งที่คอนโดฯ ฉันตั้งแต่แรก?[หว้าเช็ครูปที่แยมถ่ายเมื่อเช้าแล้ว สวยทุกรูปเลย นี่ว่าจะเอารูปที่แยมนั่งเหม่อมองวิวข้างหน้าไปแขวนไว้หน้าสตูฯ เพราะหว้าชอบรูปนั้นมันดูมีเสน่ห์]ลูกหว้าที่อยู่ในสายวิดีโอคอลฯ กับฉันพูดขึ้น"เอาสิ ถ้าหว้าชอบแยมอนุญาต" ฉันกำลังซับผมที่เพิ่งสระอยู่ที่ปลายเตียง[เราบอกหลายครั้งแล้วอย่าสระผมก่อนนอน] ยูโรแทรกขึ้นด้วยใบหน้าบึ้งตึง"ก็วันนี้แยมเหนื่อยและเหนียวตัว ไม่สระผมคงนอนไม่หลับ"โดนพี่ ๆ ช่างทำผมเปลี่ยนทรงผมไปตั้งหลายทรง น้ำยาเคมีทั้งนั้นบนหัว ไม่ให้สระคงไม่ไหวมั้ง [งั้นก็เช็ดให้แห้ง อย่าเพิ่งนอนตอนผมหมาด ๆ ล่ะ]"จ้า ๆ คุณพ่อยูโร"เสียงเหน็บแนมของฉันเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะลูกหว้าและยูโรติ๊งหน่อง ติ๊งหน่องเสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น นี่เกือบจะสามทุ่มแล้วใครมาหาฉันตอนนี้"แป๊บนะทุกคน มีคนมาน่ะ" ฉันบอกเพื่อน ๆ ที่อยู่ในสาย ก่อนจะสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองแล้วเดินไปส่องตาแ