Chapter 14- REMINISCING

Saktong bumababa si Noah nung natapos na mag ayos ng pagkain sa lamensa.

As usual mataray pa din ang mukha, nakapang bahay ito ngayon at inip na inip ang itsura. In fairness, gwapo siya sa suot niyang white t-shirt at naka khaki short lang ito na kulay itim. You know what’s the problem? Nakasapatos ito.

Yes! You heard me? Nakasapatos ito. Jusko naman yung lalaki na to, pati sa bahay ay nasa sapatos.

Pero habang papalapit ito sa akin, yung vision ko ay nag iiba. Lumiliit ito sa paningin ko at nagiging bata. Batang tumatakbo papunta sa hapag kainan. Nakangiti ng malaki at may hawak na isang robot.

“Anong tinitingin mo dyan?” boses niya na nagpabalik sa realidad ko. Nasa harap ko na ito at masamang nakatingin sa akin. Natameme naman ako dahil dun at hindi agad nagsalita.

“Gosh ano iyong nakita ko?” Tanong ko sa isip.

“Do you have to plan to go somewhere? I thought this is your rest day” sabi ko pagkaupo niya sa harapan ko. Oo, yun na lang ang itinanong ko.

“No, and yup it is m