Nakatingin ang lahat sa akin pagpasok ko sa Martinez Building. Naglalakad ako ng nakataas ang aking noo kahit hiyang hiya na ako sa ginagawa ko.
Hindi ko pa naman kasama si Clara kaya lalo akong kinakabahan tapos ay tumakas lang ako sa manager ko na nakabantay kanina. Sumugal lamang ako na pumunta dito para makausap ni Noah. Hindi ko din kasi alam kung saan ko kokontakin ang lalaki na iyon. Ang huli naming pagkikita ay yung sa coffee shop. Dumeretso agad ako sa front desk para magtanong kung saan ang office ni Noah. “Hi!” masiglang bati ko. “Hello po, Miss Zuzane. Ano ang maitutulong ko?” tanong ng babae sa desk. Masayang masaya ang itsura nito kaya nawala ang kaba ko. “Uhm… I just want to ask if Noah’s here?,” nahihiyang tanong ko “He’s not answering his phone eh and it is my first time going here in this building” sabi ko pa kunyari. I went to one of the most Noah buildings here in Manila. They exist in different provinces but here stands the highest. They also have two buildings in Cabanatuan but they are small compared to this building. “Yes Ma’am. Sir Noah is here because of the meeting” Sagot ulit nito. Pinagtitinginan na ako ng lahat dahil sa malakas na boses ni ate. Kahit ang mga katrabaho niya ay sumisilip pa sa gawi namin at ang iba ay napapahinto pa para tingnan ako. “Ma’am at the last floor of the building po. Pag akyat niyo po dun ay makikita ninyo ang secretary ni Mr. Noah,” sabi nito. “Pwede pong magpa autograph? Idol na idol ko po kasi kayo” bulong na sabi nito na mukhang paiyak na. “Sure po but I can't take a picture baka po pagkaguluhan tayo hehe” Medyo nahihiya na sabi ko. Naintindihan naman ni ate ang situation ko kaya pumayag agad siya. Naglabas siya ng isang marker at yung bag niya na kinuha pa sa ilalim ng desk. Mabilis naman akong pumirma at nagpaalam na pupunta na sa taas. “Grabe sobrang ganda niya sa personal,” bulong ng isa noong madaanan ko sila sa tabi. “Ang kinis at morenang morena ang kulay” Rinig ko din na wika noong isang empleyado ni Noah. Tumingin ako sa gawi nila at ngumiti ng napakaganda ganda. Napatigil naman sila sa pag uusap dahil bumati sila sa akin kaya bumati na din ako pabalik. Nagtilian pa sila nung ginawa ko iyon. Walang tao sa elevator at wala ding nag aantay kaya sa tingin ko ako lamang ang sasakay dito ngayon. Wow. nakakakaba, sa buong buhay ko ngayon lang ako nakaramdam ng ganito. Sobrang laki ng company naito kaya maraming tao. I don't know how to describe the whole place so I can't tell you anything. The only thing I can think of is that it's so beautiful. It's like I'm in another dimension because there's only glass here, it's not really all glass, maybe I just thought because the whole place is so clean it seems like everything I pass by is shining. “Hello, may appointment po kayo?” masungit na tanong nang dalagang babae. “I’m sorry, do I need it? Pinapasok na kasi agad ako dito at tinuro nila ito” mabait na sabi ko. “Walang free pass para sa mga artista, magpa appoint muna po kayo” Sagot naman nito. “No need for that. Let’s go inside my office, Love” Boses na nanggagaling sa likod ko kaya napatingin ako dun. Oh the Martinez boy with his full outfit, huh? “Sir, I’m sorry po but you have a meeting this afternoon” Sagot ng babae. “That’s okay. My fiance is here. Just cancel it and reschedule” masungit na sabi na niya. Grabe naman ang mga tao. Ang susungit nilang lahat. Inawaan pa ni Noah ng kasungitan ang secretary niya. Bago kami pumasok ni Noah sa loob ng office niya ay sinilip ko muna ang secretary na nakatingin sa amin pero hindi naman siya nagsungit bagkus ay ngumiti pa ito at kuaway sa akin kaya nginitiian ko na lang din siya. “Fiance your ass” sabi ko pagpasok na pagkapasok namin. The sterile silence of Noah's office screamed for me to flee. Polished chrome and glass walls reflected my turbulent emotions – a stark contrast to the billionaire who sat across from me, an infuriating smirk creasing his lips. "So," Noah began,mukhang tuwang tuwa pa sa nakikita, "about that little proposition of mine." "Proposition? You make it sound like a discount on a yacht." Ang taray, business minded talaga siya. "Isn't that exactly what it is? A mutually beneficial arrangement." sabi nito. Tumayo na sa inuupuan at lumipat sa harap ng sofa na inuupuan ko din. "Except most arrangements don't involve walking down the aisle in a white dress," sabi ko naman, my voice laced with sarcasm. "Details, details," Noah waved a dismissive hand. "Think of it as a...strategic partnership." Yung totoo bakit nga ba ako nandito? Parang walang sasabihing matino itong si Noah eh. "Strategic for whom? Because last I checked, your name's the one plastered all over every financial magazine." "True but a billionaire with a scandal-ridden actress clinging to his arm isn't exactly the image I'm cultivating." Realtalk na sabi niya. Medyo malaki itong sofa na inupuan ko kaya lumipat ito sa tabi ko saka nag dekwatro at isinandal ang likod ng ulo sa sofa. Hinarap ko naman siya kaya nakatagilid ako ngayon sa upuan at ipinatong ko iyong braso ko sa sofa din. Saktong pagbukas naman ng pinto at iniluwa nito ang secretary niya na may dalang juice, tubig at saka kape. Lumabas din ito pagkababa ng dala niya sa amin. Gosh, wala bang balak kumatok ito? Buti na lang ay hindi agad ako sumagot sa sinabi ni Noah. “Bat parang kasalanan ko?” Reklamo ko pagkayaring uminom ng tubig. "So you want to use me to polish your squeaky-clean image?" dagdag ko pa. "Let's not be so dramatic, Zuze," Noah countered "Think of it as a shield. The paparazzi will be too busy dissecting our every move to unearth your little secret." “Wala akong sikreto” sabi ko. “Wala ba, eh may nakita akong video na umiiyak ka sa bar nun, naglulumpasag sa lupa” nangiinis na sabi nito. Gulat na gulat naman ako sa sinabi niya dahil akala ko ay walang nakakakita. “Adi hindi na yon sikreto. Alam mo eh” balik na sabi ko. “How about the Charity Foundation?” sabi nito, ngayon ay seryoso ng nakatingin na sa akin. The "secret" – a hidden charity foundation that I poured most of my earnings into – was the only thing keeping me grounded. Noah knew about it, of course. He knew everything. "How much are you offering?" I finally asked, the question heavy in the air. I lost the game now. Noah's smirk widened. "Now you're talking about business." He leaned forward, his eyes glinting with an unreadable emotion. The foundation was constantly scraping by. This could change everything. But the idea of being tethered to this infuriating man… " What do I get in return for becoming Mrs. Martinez?" I asked. Noah's gaze held mine. "Freedom from the vultures circling you. A chance to focus on your foundation, on what truly matters. And maybe," he added, his voice dropping to a husky whisper, "a little peace." The air crackled with unspoken tension. I knew this was a gamble, a dangerous game of chess with my heart as the prize. Marupok ako, okay? Kaya nga nandito ako ngayon eh. “Look, kailangan ko ang mana ko. Kailangan kong magkapamilya para makuha ko iyon.” sabi ulit nito. "And what about the 'be my wife' part?" tanong ko. Noah's lips curved into a genuine smile, the first I'd seen on him that wasn't laced with arrogance. "That, Zuzane, is entirely up to you." The silence returned, thick with unspoken emotions. I knew this was a deal with the devil, but for the sake of my foundation, for the sake of the people who relied on it, I might just have to take a chance. "Alright, Martinez. Let's see what kind of trouble we can get ourselves into." Mayabang na sabi ko. A slow smile spread across Noah's face, erasing the usual arrogance. "Excellent decision, Mrs. Martinez," he replied, his voice warm. I knew this was far from over. The real battle, the battle for control, for my hearts, had just begun.Akala ko ay matatapos na ang araw ko pagkayari ko manggaling sa building nila Noah, hindi pala. Nagulat nalang ako na marami ang nakaabang na mga reporter sa baba ng condominium namin, hindi magkamayaw ang mga ito lalo na nung nakita nila ang sasakyan ko na papasok sa building. Marami na ding guard ang nakabantay nung huminto iyong sasakyan. Mabilis ko naman inilabas ang cellphone ko para sana tawagan si Clara ngunit sa kasamaang palad ay lowbat ito. “Kuya meron ka bang charger ng phone dyan?” tanong ko sa driver namin na kausap na ngayon ang isang guard. “Ma’am wala po pero kung tatawagan niyo si Clara ay pwede ko ipahiram ang cellphone ko” Suggestion ni Kuya Tim at inilabas ang keyboard niyang cellphone. Huh? Uso pa pala ito. Madalang na ako makakita ng ganito, hindi pa nga lalo na sa industry kaya nakakagulat naman. Tumawag nga pala si Clara kay kuya kanina at itinanong nito kung saan kami galing dahil bigla nga daw kaming umalis ng hindi man lang nagpapaalam. I felt bad dahil
Noah winced. He knew I was right, but the board of their company, is a bunch of old men stuck in their traditions, couldn't seem to grasp that concept. "I know, Zuzane, believe me. I argued my case until I was blue in the face, but they're stubborn as mules." Dahilan pa nito sa akin. "This is ridiculous! You're the best damn CEO Martinez Industries has ever had. Numbers are up, the company's reputation is stellar. What more do they want?" sabi ko sa kanya. Niyabangan pa na best Ceo siya. My ass… "Apparently, a wife and 2.5 kids," Noah muttered sarcastically. Oo nga naman. Pero nakakainis, bakit ba ako pumayag sa lalaking ito. Gusto ko lang naman na maging tahimik ang buhay ko eh, lumala pa. Jusko Baka makarating ito sa nanay ko mayayari na naman ako ng bonggang bonga. Ayaw pa naman nito ay Noah lalo na sa mga Martinez. "Well, that's just great. So, what now? Do they give you a deadline to find a wife?" "Not exactly, and I already have a wife," Noah said. Natahimik naman ako dahi
Ilang araw na simula nung pag uusap namin ni Noah sa cellphone at hanggang ngayon ay wala pa din siyang balita mula sa binata.Mas lumala pa ang mga balita tungkol sa kanilang dalawa. Na baka daw buntis siya kaya hindi na siya lumalabas at hindi pa ulit makikita sa publiko. Ang iba naman na balita ay baka daw nagpakasal na talaga siya sa matandang lalaki at iniwan si Noah at kung ano ano pang mga kwento. Habang tumatagal ay palala na ito at kung ano ano na ang lumalabas. Mas mababaliw pa siya sa mga ganung balita kesa sa problema lamang niya, na kung paano umiwas sa industriya at sa mapag-matang mga tao. “You have 1 week to rest, please nagmumukha ka ng losyang wala ka namang ginagawa” Reklamo na naman ni mama sa akin.Tumatawag na ito palagi para makabalita sa ganap ng buhay ko, na dati namang hindi nito gawain.“Ma I know, mas nakakastress ang pagtawag mo,” hindi na mapigilan na wika ko. Totoo naman, puro mali lamang ang pinapansin.Buti na lamang ay nakainom ako ng gamot kanina s
I shifted uncomfortably under Noah's arm, my gaze flickering towards the skyline as if searching for an escape route amidst the glittering skyscrapers. I think Noah, sensing my unease but unwilling to betray any hint of discord, tightened his grip around my waist with a subtle yet possessive gesture.Nakakakaba ang mga galaw niya kahit lagi ko naman itong ginagawa sa ibang lalaking katrabaho. "Smile, darling," Noah murmured through gritted teeth, his voice a low whisper intended only for my ears.Hindi ko alam kung paano nakakayanan pa ni Noah ang ganitong ayos. Hindi siya sanay, alam ko dahil lamang sa paghawak niya sa akin. Nanginginig iyon at masyado itong magaan na halos wala akong maramdaman. Hindi mabigat ang kamay niya kaya lalong hindi ako naging comfortable kahit na mahigpit naman na ang hawak niya sa bewang ko.My smile, usually so effortless and charming, felt like a mask that threatened to slip at any moment. I forced myself to turn towards him, I also did my lips curvin
Hindi nga kami nagkamali dahil kinabukasan lamang ay puno na ang newsfeed ko ng mga picture na kinuha kahapon sa Tanawan.Umiiling na pumasok si Clara sa sala dahil galing siya kusina. “Ayos ah. Anong trip niyong dalawa?” Tanong nito sa akin.“Wala, nagdate lamang kami kahapon bhie” sagot ko naman sa kanya. Ang totoo kasi ay kahit kay Clara hindi ko sinabi kung ano ang plano namin ni Noah. Walang alam si Clara dito, ang alam lamang niya ay nag sorry ako kay Noah nung araw na nagpunta ako sa building nila sa Manila. Yung kasunduan namin ay hindi ko ikinuwento.“Date? The last time I knew. You two are at war?” sarcatics na sabi nito.Nginitian ko lamang siya ng pagka tamis tamis. At bumalik ulit sa pagscroll sa cellphone ko. We went home late yesterday. We also eat in Cabanatuan MarketPlace. Nagpahangin at nagkwentuhan tungkol sa trabaho pero syempre hindi maaalis ang pag aaway namin tungkol sa mga bagay bagay. We already talk about the future ahead of us, the consequences of what w
Hindi pa ako makatulog ng maayos ay nagising na ako dahil sa isang tawag. Ayaw nito tumigil kaya kahit nakapikit pa ay sinagot ko na iyon. “Wake up sleepy head,” wika sa kabilang linya.“Noah? Anong trip to’?” medyo inis na wika ko dahil hindi pa nga ako nakakatulog ng maayos. Kanina kasi madaling araw kasi ay sumayaw lamang ako nang sumayaw tapos nung bandang mga 3 am naman ay nag cellphone lamang ako dahil kahit anong gawin ko ay hindi talaga ako makatulog. Ayoko naman uminom ng gatas or uminom ng sleeping pills.Ngayong nakakatulog na ako kahit 6am na ng umaga ay saka naman tatawag itong si Noah.“Kagabi ko inaantay ang tawag mo hindi ka tumawag. Ngayon naman na nakakatulog palang ako ay saka ka tatawag. Baliw ka ba?” Bulyaw ko sa kanya.“It’s not my fault that you did not sleep yesterday” Sagot naman nito sa akin.Oo nga naman, hindi niya sinabi kung anong oras siya tatawag. Sabi lamang niya bago ako pumasok sa bahay namin nun ay tatawag daw siya. Nag expect lang ako siguro na t
Sa tanghaling tapat na ito ay nasa ilalim na kami ng puno ng mangga, naghanda ulit ng makakain ang mommy ni Noah. Nagbake siya kanina ng manho pie dahil tas ani ng mangga nila dito sa farm ngayon. Gusto ko nga sanang tumulong eh kaso ay umupo nalang daw ako dito at antayin na lang sila. Tinatawanan pa nga ako ni Noah dahil ang tamad ko daw, princess treatment pa daw ang gusto ko . Nah hindi ko naman kasalanan na mabait yung magulang niya tas sya hindi. Saka sobrang pagod pala ang naramdaman ko kagabi, kaya kahit gustong gusto ko makipag kwentuhan sa magulang ni Noah ay hindi ko na magawa. Akala ko nga ay makakalabas ako pagkatapos ko maglinis ng katawan pero nung humiga ako sa malambot na kama nila Noah ay mabilis ako agad tinamaan ng antok. Nagtuloy tuloy na din ang tulog ko hanggang umaga. Parang dito ko pa naenjoy matulog kesa sa bahay namin sa Cabanatuan. Buti na lamang ay nakakain na kami ng dinner nun dahil kung hindi ay nakakahiya na natulog agad ako.Super nice ng parents
Umuwi na kami nung hapon din na iyon dahil nga nagkaroon ng problema sa kumpanya nila Noah. Gusto ko sana magpaiwan kaso ay babalik na din ako ng manila bukas dahil sa isang project ko.Emosyonal naman na nagpaalam ang mama ni Noah dahil tiyak na taon na naman daw bago sila magkita ng anak.“Thank you, Zane” mahinang sabi ni Noah.Kauuwi lang namin ngayon. Halos mag alas diyes na ng gabi dahil kumain pa kami sa daanan.“No, I’m the one who needs to thank you. Sa pagpapakilala mo sa magulang mo. Nag enjoy ako dun. Salamat sobra” wika ko naman na ikinangiti niya ang kaunti. Natahimik naman kaming dalawa at hindi nagsasalita. Tanging ang maingay na kalsada lamang ang naririnig namin. Nakababa naman na kami sa kotse at andito na sa harap ng bahay ko. “To much drama, ilang taon ka ba nag workshop at ang galing mo umakting” biro nito.“Not funny, Noah” ang bait ng pagkakasabi ko eh. Tumawa lang ito at ginulo iyong buhok, hindi din naman nagtagal ay nagpaalam na siya at nagpasalamat ulit