Saktong bumababa si Noah nung natapos na mag ayos ng pagkain sa lamensa. As usual mataray pa din ang mukha, nakapang bahay ito ngayon at inip na inip ang itsura. In fairness, gwapo siya sa suot niyang white t-shirt at naka khaki short lang ito na kulay itim. You know what’s the problem? Nakasapatos ito. Yes! You heard me? Nakasapatos ito. Jusko naman yung lalaki na to, pati sa bahay ay nasa sapatos. Pero habang papalapit ito sa akin, yung vision ko ay nag iiba. Lumiliit ito sa paningin ko at nagiging bata. Batang tumatakbo papunta sa hapag kainan. Nakangiti ng malaki at may hawak na isang robot. “Anong tinitingin mo dyan?” boses niya na nagpabalik sa realidad ko. Nasa harap ko na ito at masamang nakatingin sa akin. Natameme naman ako dahil dun at hindi agad nagsalita. “Gosh ano iyong nakita ko?” Tanong ko sa isip. “Do you have to plan to go somewhere? I thought this is your rest day” sabi ko pagkaupo niya sa harapan ko. Oo, yun na lang ang itinanong ko. “No, and yup it is m
Nasa market kami ngayon ni Noah. Naaya ko siya na bumili ng sangkap sa pasta na gusto ko lutuin para sa miryenda. Ayaw niya pumayag nung una pero sa huli ay naawa ata sakin at pinag bigyan ako. My craving for a simple street food paste had led us to the bustling market section, a world away from our gilded lives. Alam ko na pag uusapan na naman ang paglabas namin na ito pero gusto ko kasi talaga ng pasta eh.“I told you, it’s got to be malunggay leaves, not spinach,” Noah insisted, his voice rising now. We are here now surrounded by colorful stalls, each offering a tantalizing array of local ingredients.“Spinach is healthier, Noah. It’s packed with iron.” Sagot ko, aba kailangan ko pa ding imaintain ang body ko since may mga shooting pa din ako this month. Kaso ay ayaw niya magpatalo, alam nyo naman ang ugali niya. A small crowd had begun to gather, their eyes wide with amusement and disbelief. Of course, here were two of the most recognizable faces in the country, arguing over a b
Neon signs bled into the Cabanatuan night, painting the penthouse windows a kaleidoscope of colors. Sa loob nun nakatambay ang nag iisang Noah Martinez, the billionaire bachelor, and the next Ceo of Martinez Company. Nakatingin siya sa kabilang building kung saan nakalagay ang poster ng isang sikat na babaeng artista - Zuzane Dela Fuente, the Philippines’ most captivating actress. Nakangiti ito ng napaka ganda ganda sa litrato, minomodel nito ang isang sikat na beauty products. Tatlong buwan na ang lumipas simula ang nangyaring aksidente sa pagitan nilang dalawa. Nagkaissue sila at kumalat ito sa buong pilipinas. Ang nakasulat sa tabloid- NOAH MARTINEZ AND ZUZANE DELA FUENTE: A SECRET AFFAIR? Ang daming galit, lahat ng investors nila sa company ay nagreklamo. Sinasabing siya ang susunod na namumuno sa kumpanya kaya dapat ay malinis ang image nito. Kahit anong tanggol ang ginagawa ng pamilya niya sa kanya ay wala pa ding nagbabago. Parang masamang gawain ang magkaroon ng kasamang ba
Applause, a tidal wave of adoration, crashed over me as I took my final bow. The standing ovation, a symphony for my performance, was a familiar melody, yet tonight felt different for me.“Shesh Clara sobrang sakit ng katawan ko!” Reklamo ko sa P.A. ko pagkauwi namin sa bahay.Kagagaling lamang namin sa isang event kung saan nanalo ako bilang Best Actress sa ginampanang isang movie. Hindi ko nga alam na nanominate ako dun, ang alam ko lang ay invited kami ng partner ko pero sa kasamaan, ako lamang ang umattend dahil nagbabakasyon iyon sa ibang bansa ngayon.Sa movie na iyon ay isa akong bidang katulong sa ibang bansa. Sumikat ito dahil maraming nakarelate na mga ofw sa story at syempre hindi mawawala ang kilig kaya lalo itong sumikat dahil sa chemistry namin ng partner ko.“Congrats Zane!” Bati ng PA ko sa akin. May dala dala na siyang cake na hindi ko naman alam saan niya kinuha. “Si ante naman makatingin. Binili ko ito ano kaba?” sabi nito na naka nguso na. Natawa naman ako sabay y
Sa sobrang init sa Cabanatuan ay hindi na tumatagal ang tatlong aircon ng Cabana Brew. Isang sikat na coffeeshop na pag aari ng isa sa mga naging kaibigan ko nung college. Yes, taga Cabanatuan ako at dito ako nagaral nun sa cabanatuan kahit sa manila naman ang trabaho ko. Kung paano ko nakayanan? Hindi ko din alam. Bawat punta ko dito ay lalo pang umiinit or baka ako lang iyon dahil hot ako? Kidding. Mainit na talaga dito sa Cab. at lalo pang umiinit dahil wala ng puno, puro building na din ang mga nakatayo. Taga dito si mama, si papa naman talaga Romblon. I perched on a stool by the window, nursing a lukewarm iced latte and a simmering frustration. My agent's voice echoed in my head, a litany of rejections and cancellations. "You're too old for the role, Zuzane," sabi nito sa akin bago kami bumalik ng Cabanatuan pagkatapos ng shooting ko, "but not established enough for the leading lady parts." Hindi pa naman ako ganong katanda eh, at the age of 29 I was considered past my prim
Nakatingin ang lahat sa akin pagpasok ko sa Martinez Building. Naglalakad ako ng nakataas ang aking noo kahit hiyang hiya na ako sa ginagawa ko. Hindi ko pa naman kasama si Clara kaya lalo akong kinakabahan tapos ay tumakas lang ako sa manager ko na nakabantay kanina. Sumugal lamang ako na pumunta dito para makausap ni Noah. Hindi ko din kasi alam kung saan ko kokontakin ang lalaki na iyon. Ang huli naming pagkikita ay yung sa coffee shop. Dumeretso agad ako sa front desk para magtanong kung saan ang office ni Noah. “Hi!” masiglang bati ko. “Hello po, Miss Zuzane. Ano ang maitutulong ko?” tanong ng babae sa desk. Masayang masaya ang itsura nito kaya nawala ang kaba ko. “Uhm… I just want to ask if Noah’s here?,” nahihiyang tanong ko “He’s not answering his phone eh and it is my first time going here in this building” sabi ko pa kunyari. I went to one of the most Noah buildings here in Manila. They exist in different provinces but here stands the highest. They also have two
Akala ko ay matatapos na ang araw ko pagkayari ko manggaling sa building nila Noah, hindi pala. Nagulat nalang ako na marami ang nakaabang na mga reporter sa baba ng condominium namin, hindi magkamayaw ang mga ito lalo na nung nakita nila ang sasakyan ko na papasok sa building. Marami na ding guard ang nakabantay nung huminto iyong sasakyan. Mabilis ko naman inilabas ang cellphone ko para sana tawagan si Clara ngunit sa kasamaang palad ay lowbat ito. “Kuya meron ka bang charger ng phone dyan?” tanong ko sa driver namin na kausap na ngayon ang isang guard. “Ma’am wala po pero kung tatawagan niyo si Clara ay pwede ko ipahiram ang cellphone ko” Suggestion ni Kuya Tim at inilabas ang keyboard niyang cellphone. Huh? Uso pa pala ito. Madalang na ako makakita ng ganito, hindi pa nga lalo na sa industry kaya nakakagulat naman. Tumawag nga pala si Clara kay kuya kanina at itinanong nito kung saan kami galing dahil bigla nga daw kaming umalis ng hindi man lang nagpapaalam. I felt bad dahil
Noah winced. He knew I was right, but the board of their company, is a bunch of old men stuck in their traditions, couldn't seem to grasp that concept. "I know, Zuzane, believe me. I argued my case until I was blue in the face, but they're stubborn as mules." Dahilan pa nito sa akin. "This is ridiculous! You're the best damn CEO Martinez Industries has ever had. Numbers are up, the company's reputation is stellar. What more do they want?" sabi ko sa kanya. Niyabangan pa na best Ceo siya. My ass… "Apparently, a wife and 2.5 kids," Noah muttered sarcastically. Oo nga naman. Pero nakakainis, bakit ba ako pumayag sa lalaking ito. Gusto ko lang naman na maging tahimik ang buhay ko eh, lumala pa. Jusko Baka makarating ito sa nanay ko mayayari na naman ako ng bonggang bonga. Ayaw pa naman nito ay Noah lalo na sa mga Martinez. "Well, that's just great. So, what now? Do they give you a deadline to find a wife?" "Not exactly, and I already have a wife," Noah said. Natahimik naman ako dahi