“So, did you enjoy the look on Michaela’s face?” tanong ni Wallace.Nagbe-breakfast sila nang sumunod na araw. Hindi naman intended ni Margarette na mag-almusal, pero nadatnan niya si Wallace sa dining room nang kukuha lang sana siya ng maiinom. Pinilit na siya nitong sabayan itong kumain kaya hindi na siya nakatanggi. Inakit na siya ng mga nakahain sa mesa at nauna pa nga siyang sumubo kaysa sa lalaking nag-imbita sa kanya.“Ginawa mo talaga ‘yon? Mr. Soh, sinira mo ang Europe tour nila,” natatawa niyang sagot. Naikwento niya rito ang pagsugod ni Michaela sa opisina niya pati na rin ang sinabi nitong card ni Bobby na pinutol ni Wallace.“Hindi na bata si Bobby, pero nakadepende siya sa allowance niya galing sa akin. Now that he’s married, kailangan niyang matutong tumayo sa sarili niyang mga paa.” “But ain’t that cruel?” Hindi naman siya naaawa kay Bobby. Naisip lang niya na sana pinatapos man lang nito ang happy days ng pamangkin nito. “Come on, I had fun doing that to him. He d
Tanghali na at nangalahati na ang araw. Pero si Margarette, lutang pa rin ang pakiramdam. Hindi pa siya nakaka-get over sa first kiss niya sa pisngi. Sino ang mag-aakala na ang makaka-distract lang sa kanya nang gano'n ay isang simpleng halik sa pisngi? Kahit noong nalaman niyang nawala na sa kanya si Bobby, nagawa pa rin niyang magtrabaho at kapag libre na siya saka lang siya umiiyak. Pero ngayon, buong umaga na siyang distracted. "Mrs. Soh?" Untag ni Gilbert sa kanya pero hindi niya ito napapansin. "Mrs. Soh?""H-huh?" Gulat pa siyang napatingin sa secretary na nakatayo na pala sa harapan niya.Tumikhim ang lalaki bago nagsalita ulit. "Nakabalik na po ako. Nakuha ko na ang sasakyan sa bahay ni Mr. Soh.""Okay. Salamat," saad niyang ibinalik sa laptop ang tingin kahit wala roon o sa kausap ang atensyon niya. "Then I'll call you when I need you." Bahagyang yumuko si Gilbert at iniwanan na siya. Inis naman sa sariling padabog niyang isinara ang laptop niya. Ano ang nangyayari sa k
"Ano pong kasal ang ibig ninyong sabihin? Ma, boyfriend ko si Bobby!"Paakkk!Isang matunog na sampal ang naging sagot sa tanong ni Margarette. Nanlalaki ang mga matang napasapo siya sa pisnging dinapuan ng palad ng kanyang ina. "Ano ang karapatan mong kwestyunin ang desisyon ko, Margarette?! Kahit kailan ay hindi ka marunong rumespeto!" Lalong napat*nga ang dalaga sa sinabi ng ina. Siya? Walang respeto? Napadako ang tingin niya sa umiiyak na nakababatang kapatid na si Michaela. Yakap-yakap ito ng nobyo niyang si Bobby na matiim ang pagkakatingin sa kanya. Naramdaman niya ang pagbabadya ng kanyang mga luha sa ayos ng dalawa. Isang linggo lang siyang nawala para ayusin ang gulong kinasangkutan ni Mich sa ibang bansa. Pero heto at sa pagbabalik niya, buhay na niya ang ginulo ng kanyang kapatid.Ang masakit, mukhang may permiso ng kanilang ina. "Ma, ako ba ang walang respeto?! Hindi ba ang paborito mong anak? Kasintahan ko si Bobby! Pero ano ang ginawa niya?!" sumbat niya. Halos map
Pinilit ni Margarette na tanggapin ang kapalaran niya. Pero sa bawat araw na lumilipas na sadyang ini-involve siya ng ina sa pagpaplano ng kasal ng mga taksil, bumigay rin ang kanyang pasensya.Ngayon ay nag-walk out siya nang sabihin ni Magda na siya ang magiging maid of honor ni Michaela. Ano siya? Baliw? Sinong pinagtaksilan ang masokista pa para pagbigyan ang hiling na iyon? Sumusobra na ang mga ito! Hindi siya gano'n ka-gullible para pumayag! Alam naman niyang nais lang ipamukha sa kanya ni Michaela na naagaw nito sa kanya si Bobby. At hindi niya ibibigay ang layaw nitong saktan pa siya lalo."Margarette!" sigaw ni Magda. Pero hindi niya nilingon ang ina. Tama na ang pagpaparaya! Gusto nilang magpakasal? Eh 'di magpakasal sila! Pero gawin nila nang hindi na siya idinadamay pa. Kasi masakit pa rin. Hindi naman siya plastik para sabihin na naka-move on na siya. Hindi pa! At palagay niya ay habambuhay na niyang dadalhin sa dibdib niya ang sama ng loob niya sa ina at kapatid. Na
"'Yong boyfriend ko nang limang taon, ginalaw ang kapatid ko na isang linggo pa lamang niyang nakikilala! At ngayon, ikakasal na sila sa darating na Linggo. Ilang araw na lang iyon! At alam mo ba? Gusto ng magaling kong ina na ako pa ang maid of honor! Wala na silang itinirang respeto sa akin! Hindi ko ito deserve! Hindi…" Kalahating oras pa ang lumipas, natagpuan ni Margarette ang sarili na nakasandal sa hood ng mamahaling sasakyan ng lalaking kasama. Nasa tabi rin niya ito at nakatingala sa maaliwalas na kalangitan. Marami ngang bituin doon. Pero wala siya sa mood na mag-appreciaate ng nature. Hindi niya nga alam kung saan siya nito dinala. Ginamit nila ang sasakyan nito paalis ng bar. Ni hindi niya maalala kung bakit siya sumama rito.Inaya ba siya nito? O nirekomenda niya ang sarili na sumama para lang may makausap kahit na kanina ay nagalit siyang bigla itong sumasagot sa kanya. Basta namalayan na lang niyang nasa medyo mataas na lugar sila base sa dumadamping malamig na hangi
"Sino ka?!" Halos mapatili si Margarette nang magising na may katabing lalaki sa kama.At hindi lang basta lalaki! Isang gwapong lalaki! Hindi, sobrang gwapo! Iyong tipong hindi lang lilingunin. Ito iyong klase ng gwapo na gusto mong titigan maghapon magdamag.Nakahubad ito ng pang-itaas kaya naman kita ng mga nanlalaki niyang mga mata ang tila mga inukit sa pagkaperpekto nitong mga abs!"Done checking me out?" Tumaas ang sulok ng mga labi nito sa isang ngisi. "Anong checking you out?! Hoy, kung sino ka man, lumabas ka ngayon din! Kung hindi ay kakasuhan kita! Kakasuhan kita ng, ng—" napatingin siya sa sarili niyang balot na balot. "Ng?" Kunot noo nitong hamon sa pagitan ng nakakaloko pero gwapo nitong pagkakangiti. "Basta! Lumabas ka!" tili niya."Unang araw nating mag-asawa pero pinapalayas mo na ako agad, Mrs. Soh?" Nanlaki ang mga mata niya. Ano ang sinasabi nito?! "Hoy, hindi magandang biro 'yan, ha? Kung ayaw mong lumabas, ako ang aalis!" Hinagilap niya ng tingin ang bag ni
Naging malaking sorpresa ang pagdalo ni Margarette sa kasal ng kapatid. Pero hindi iyon dahil sa kasal din iyon ng dati niyang kasintahan at alam iyon ng majority ng mga bisita. Ang dahilan ay ang pagdating niya kasama si Wallace. Sa katunayan, maging si Margarette ay nasorpresa. Hindi niya kasi inaasahan na kilala ng ex niyang si Bobby si Wallace. At hindi lang basta kilala, kilalang-kilala!"Uncle!" Rumehistro ang gulat at bahagyang pamumutla sa mukha ni Bobby. "Anong ginagawa mo rito? Ang sabi ng Lola ay hindi ka makakapunta! At," sinulyapan siya nito at ang kamay niyang maingat na nakasalikop sa kamay ni Wallace. "Kasama mo si Margarette," nadagdagan pa ng pagkalito ang mukha nitong hindi na maintindihan. Nagpapawis si Bobby at kitang-kita ang pagka-tense nito sa presensya ni Wallace na tinawag nitong Uncle. Tiyuhin ito ng ex niya?! Pero hindi sila pareho ng apelyido! Montealba si Bobby.Hindi makapaniwala si Margarette. Alam ba iyon ni Wallace buong pagkakataon na magkasama sil
Nalula si Margarette sa laki ng bahay ni Wallace. Tatlong palapag iyon na moderno ang disenyo. Malawak din sa tantya niya ang hindi bababa sa eight thousand square feet na property. "Ako lang ang nakatira rito," sabi pa nito na lalo niyang ikinamangha. "But now that you're here, that makes the two of us."Lumaki rin naman siyang marangya. Pero wala pa pala iyon kumpara sa karangyaan ng napangasawa niya. Sino ba talaga ito? "And of course, a bunch of security and househelps."Sa gate pa lang ay sinalubong na sila ng mga unipormadong gwardiya. At sa entrance naman na papunta sa high ceiling at malawak na living room ay nakahilera ang mga naka-uniform din na kasambahay. Ipinakilala siya ni Wallace bilang asawa nito nang walang pangingimi. Hindi naman proud, pero walang bahid nang pagkahiya na katulad niya ang napangasawa nito. Hindi nakaligtas kay Margarette ang gulat sa mukha ng mga kasambahay. Pero wala siyang pakialam. Amo na rin siya ng mga ito kaya walang magagawa ang gulat at k