Ito na po ang simula ng Book 2. Huwag po sana kayong malito dahil kuwento po ito nina Yana at Parker. Please, sana po ay mag-comment kayo ng feedback or thought niyo sa kabanatang ito. Huwag niyo rin pong kalimutan na i-vote at i-rate ang kuwentong ito. Maraming salamat at nawa'y magustuhan niyo ang Book 2.
“SAAN GALING ITO, Yana?” hindi makapaniwalang tanong ng mama niya nang iabot niya rito ang bente mil. Ngumiti si Yana. “‘Ma, huwag niyo na pong isipin kung saan galing iyan. Dapat nga po'y maging masaya na kayo dahil may pambayad na tayo ng upa natin kay Aling Isabel. Hindi na po natin kailangan mabahala at hindi na rin po tayo mapapalayas dito. Huwag po kayong mag-alala, aabutan ko pa po kayo sa mga susunod na araw. May panggastos na rin po tayo kay bunso.” Ilang araw ng nasa ospital ang bunsong kapatid ni Yana dahil may sakit itong dengue. May natanggap naman silang tulong sa kanilang mayor subalit hindi pa rin iyon sapat kaya ngayon ay nagsusumikap si Yana para may panggastos sila. “Anak, bakit ayaw mong sabihin sa akin ang trabahong pinasok mo? At isa pa, noong isang araw mo lang tinanggap ang raket na inalok sa ‘yo ni Kristin kaya paano ka kumita ng ganitong kalaking halaga sa loob lamang ng dalawang a—” “Hindi na po iyon mahalaga, ma—” “Mahalagang malaman ko kung saan ka nag
MADALING-ARAW NA NANG makauwi si Yana pero maaga pa lang ay nagising na siya hindi dahil may hinahabol siyang bagay o oras—iyon ay dahil hindi mawala sa kaniyang isipan ang mga tinuran ni Carmen sa kaniya. Bakit napakadaling sabihin nito na kapag nabuntis sila ay puwede namang ipalaglag ang bata? Paano nito naaatim na gawin ang bagay na iyon? Wala ba itong konsensya para isipin na masama iyon? Ipapalaglag ang batang walang kamuwang-muwang? Ipapalaglag ang bata na hindi pa nagagawang masilayan ang mundong ibabaw? Napakasama! Marami pang katanungan si Yana subalit mas pinili na lang niyang manahimik at magsawalang-kibo dahil baka hindi lang sampal ang abutin niya kay Carmen. Baka alisin na siya nito sa trabaho niya kaya hanggat maaari ay kinokontrol ni Yana ang kaniyang sarili na magsalita o komprontahin ito. Ngayong araw, mag-isa lamang si Yana sa kanilang bahay. Pinuntahan ng mama niya ang asawa nito sa ospital na kasalukuyang nagbabantay kay Inigo—ang bunsong kapatid ni Yana. Tatlo
HINDI MAWALA-WALA SA isip ni Yana ang ginawang karahasan sa kaniya ng lalaking bumili sa kaniya noong nakaraang gabi. Nakatatak pa rin sa utak ni Yana ang nangyari kaya ilang araw siyang nakakulong sa kuwarto niya at hindi nagtrabaho dahil sa takot na baka maulit muli iyon.Pero dahil may prayoridad siya, kahit natatakot, nagpatuloy pa rin siya sa pagtatrabaho bilang pókpok. Naging maayos naman ang pagpapatuloy niya hanggang sa lumipas ang isang buwan—unti-unti nang nagbago ang buhay nila.Nakalabas na si Inigo sa ospital at maski ang Kuya Fernando niya ay nakalabas na rin dahil nagpyansa siya sa kagustuhan ng mama niya na makalabas ito ng kulungan. Pinagtigil na rin ni Yana ang papa niya sa pagtatrabaho nito bilang construction worker habang ang mama naman niya ay hindi na nakakaligtaang uminom ng mga gamot nito dahil kumpleto na iyon. Sa katunayan, bumili na rin siya para sa susunod na buwan.Masaya si Yana dahil unti-unti na silang nakakaahon sa hirap. Malaking tulong talaga sa kan
HINDI NA PINALIPAS ni Yana ang araw dahil pagkatapos na pagkatapos niyang sabihin sa doktor na gawin na ang operasyon sa mama niya, agad siyang nagtungo sa bahay ni Carmen. “Desidido ka na ba talaga riyan, Yana?” paninigurado ni Carmen kay Yana. Mabilis pa sa alas-kuwatrong tumango si Yana. “Desidido na po ako, Momshie Carmen. Kailangan ko po talaga ngayon nang malaking halaga ng pera para sa operasyon ni mama.” “Talagang gagawin mo ang lahat para sa pamilya mo, ‘no? Bilib na bilib talaga ako sa ‘yo, Yana. Balita ko rin, ikaw ang nagpyansa sa kapatid mong batugan, tama ba? Matanda na, pero pabigat pa rin sa pamilya. Alam mo, dapat pinalayas na ng mga magulang mo ang kapatid mong ‘yon. Hindi ba’t dapat may asawa na siya at nakabukod na?” Lumunok si Yana. “Hindi po magagawang palayasin nina mama at papa si Kuya Fernando, Momshie Carmen. Kahit na… kahit na sabihing pabigat siya sa bah—” “Paanong hindi lalaki ang ulo, e kinukunsinte niyo pala?” Humalakhak si Carmen. “Hindi naman po
ILANG ARAW NA ang nakalipas nang ikulong si Yana sa loob ng isang madilim na silid kasama si Kristin at iba pang mga babae. Sa loob ng mga araw na nagdaan, wala silang ibang ginawa kundi ang umiyak at magmakaawa. Subalit tila mga manhid ang mga lalaking nagbabantay sa kanila—hindi man lang nakaramdam nang pagkahabag ang mga ito.Gustuhin mang magpakapositibo ni Yana ngunit unti-unti na siyang sumusuko—iniisip niya na ganito na talaga ang magiging buhay niya at dito na siya masasadlak habang-buhay. Wala na siyang ibang magawa. Pakiramdam niya ay dito na matatapos ang buhay niya. Isama pa ang segu-segundong pagpasok sa utak ng pamilya niya lalo na ang mama niya. Kumusta na kaya ito ngayon? Maayos ba ang operasyon nito? Kung naging matagumpay ang operasyon, saan naman kukuha ang papa niya nang pambayad sa ospital? Sa kaniya nakasalalay ang lahat… ngunit anong magagawa ngayon ni Yana kung nandito siya ngayon sa loob ng isang madilim na silid?Isang marahas na buntong-hininga ang pinakawal
“KASALAN MO KUNG bakit namatay si mama!” bulyaw ni Fernando sa kaniyang kapatid.Mabilis na napa-awang si Yana nang marinig iyon mismo sa kaniyang nakakatandang kapatid. Hindi niya inaasahan na masasabi nito ang ganoong bagay sa kaniya. Nagtatalo silang dalawa at hindi niya sukat akalain na magagawa nitong isisi sa kaniya ang pagkawala ng mama nila.“Kuya naman, naririnig mo ba ang sarili mo? Bakit mo sa ‘kin isinisisi ang pagkawala ni mama? Kung alam mo lang ang nangyari, Kuya Fernando. Kung alam mo lang ang dinanas ko, baka maintindihan mo a—”“Kahit kailan ay hindi kita naintindihan, Yana! Akala mo ba'y hindi ko malalalaman ang kasinungalingan mo kina mama at papa? Nagsinungaling ka tungkol sa trabaho mo kahit ang totoo ay pokpok ka! Marumi kang babae, Yana! Paano mo nagawang ibenta ang sarili mo? Baka nga may sakit ka na, hawaan mo pa ka—”Hindi na pinatapos ni Yana ang nakakatanda niyang kapatid. Sinampal niya ito habang maluha-luha ang kaniyang mga mata.“Oo na! Sige na, sa tin
NASA KAHABAAN NG highway si Cathy sakay ng kaniyang kotse nang maramdaman niyang may mainit na likidong umaagos sa kaniyang hita pababa. Sandali niya iyong tiningnan at napamura siya nang mapagtantong pumutok na ang panubigan niya.Dali-daling iniliko ni Cathy ang kaniyang kotse upang maghanap ng hospital sapagkat nagsisimula nang sumakit ang kaniyang tiyan. Sakit na halos magpasigaw na sa kaniya.Pinagpapawisan na rin siya ng sandaling iyon at halos hindi na niya makaya ang sakit na nararamdaman niya. Pakiramdam niya'y binibiyak ang tiyan niya ng sandaling iyon at gustuhin man niyang ihinto ang kotse pero mas iniisip niya ang kapakanan ng mga nasa sinapupunan niya.Nanatili pa rin siyang kalmado at nang makarating sa hospital, inihinto ni Cathy ang kotse sa harap at pababang lumabas ng sasakyan habang sapo-sapo ang kaniyang malaking tiyan.Nang makita siya ng guwardya, dali-dali itong tumawag ng tulong sa loob at inalalayan siya hanggang sa makaupo siya sa wheelchair na dala ng dalaw
FIVE YEARS LATER…Nakaupo si Parker sa metal chair habang abala sa paglalaro ng mga dinosaur sa lamesa. Kasalukuyan siyang nasa pool area ng bahay at kitang-kita ang kasiyahan sa mga mata nito pero ang pisngi naman nito ay namumula. Sa loob lang ng araw na ito, hindi na mabilang ng inosenteng bata kung ilang beses dumapo ang kamay ng tiyahin niya sa kaniyang mukha.“Bakit hindi ka pa kumakain?!” tanong nang kakarating lang na si Laura sa galit na tono.Hindi sumagot si Parker, imbes, nagpatuloy lang ito sa paglalaro habang hindi pa rin nawawala ang ngiti sa mga labi nito. Na kahit hindi maganda ang mga pinagdadaanan niya sa mga kamay ni Laura, nakukuha niya pa ring ngumiti at maski ang mga mata niya ay nangniningning dahil sa kasiyahan.“Kinakausap kita, Parker, bakit hindi ka sumasagot?!” hiyaw ni Laura at walang ano-ano'y dinampot ang mga dinosaur ni Parker at ibinato iyon sa pool.Bumaba si Parker sa upuan at tiningnan ang mga nakalutang niyang laruan sa tubig. Bumaling siya sa kan