Huwag po natin kalimutang mag-comment at i-vote ang kuwentong ito. Salamat po...
NAKIPAGKASUNDO SI YANA kay Parker na siya lang ang tanging isama nito sa bahay nila sa kadahilanang siya lang naman ang rason kaya siya nito gustong makasama dahil inako na agad nito ang nasa sinapupunan niya kahit hindi pa siya sigurado na si Parker nga talaga ang ama nang dinadala niya. Noong una'y ayaw pa ni Parker dahil desidido talaga itong isama si Inigo at papa niya sa bahay nila dahil ayaw raw siya nitong maging malungkot. Pero hindi pumayag si Yana. Nahihiya siya sa pamilya ni Parker kaya mas pinili na lang niyang manatili si Inigo at papa niya sa bahay nila. Nangako naman siya na palagi siyang bibisita sa kanila. Tutol ang papa niya noong una pero pumayag na rin ito nang mangako si Parker dito na aalagaan siya nito sa bahay nila. Kaya ngayon, lulan na si Yana sa kotse ni Parker. Nasa passenger seat siya, sa tabi mismo ni Parker na seryosong nagmamaneho ng sasakyan nito. Bahagyang naiilang si Yana kaya hindi siya makatingin nang diretso sa lalaki. Nakamasid lang siya sa laba
NASA KAHABAAN NG highway si Cathy sakay ng kaniyang kotse nang maramdaman niyang may mainit na likidong umaagos sa kaniyang hita pababa. Sandali niya iyong tiningnan at napamura siya nang mapagtantong pumutok na ang panubigan niya.Dali-daling iniliko ni Cathy ang kaniyang kotse upang maghanap ng hospital sapagkat nagsisimula nang sumakit ang kaniyang tiyan. Sakit na halos magpasigaw na sa kaniya.Pinagpapawisan na rin siya ng sandaling iyon at halos hindi na niya makaya ang sakit na nararamdaman niya. Pakiramdam niya'y binibiyak ang tiyan niya ng sandaling iyon at gustuhin man niyang ihinto ang kotse pero mas iniisip niya ang kapakanan ng mga nasa sinapupunan niya.Nanatili pa rin siyang kalmado at nang makarating sa hospital, inihinto ni Cathy ang kotse sa harap at pababang lumabas ng sasakyan habang sapo-sapo ang kaniyang malaking tiyan.Nang makita siya ng guwardya, dali-dali itong tumawag ng tulong sa loob at inalalayan siya hanggang sa makaupo siya sa wheelchair na dala ng dalaw
FIVE YEARS LATER…Nakaupo si Parker sa metal chair habang abala sa paglalaro ng mga dinosaur sa lamesa. Kasalukuyan siyang nasa pool area ng bahay at kitang-kita ang kasiyahan sa mga mata nito pero ang pisngi naman nito ay namumula. Sa loob lang ng araw na ito, hindi na mabilang ng inosenteng bata kung ilang beses dumapo ang kamay ng tiyahin niya sa kaniyang mukha.“Bakit hindi ka pa kumakain?!” tanong nang kakarating lang na si Laura sa galit na tono.Hindi sumagot si Parker, imbes, nagpatuloy lang ito sa paglalaro habang hindi pa rin nawawala ang ngiti sa mga labi nito. Na kahit hindi maganda ang mga pinagdadaanan niya sa mga kamay ni Laura, nakukuha niya pa ring ngumiti at maski ang mga mata niya ay nangniningning dahil sa kasiyahan.“Kinakausap kita, Parker, bakit hindi ka sumasagot?!” hiyaw ni Laura at walang ano-ano'y dinampot ang mga dinosaur ni Parker at ibinato iyon sa pool.Bumaba si Parker sa upuan at tiningnan ang mga nakalutang niyang laruan sa tubig. Bumaling siya sa kan
Kinagabihan, umakyat si Laura sa kuwarto ni Parker pero nakita niyang nakahiga ito sa kama habang nakataklob ang kumot sa buong katawan nito. “Wake up, parating na ang daddy mo!” hiyaw niya bago hinila ang kumot.Pagkaalis ng kumot, nakita ni Laura na yakap-yakap ni Parker ang sarili. Nakapikit ang mga mata nito at bahagyang nanginginig ang katawan nito.Lumapit si Laura kay Parker at sinalat ang noo nito. Nanlaki ang mga mata niya nang maramdamang mainit iyon. Inalog niya ang katawan ng bata dahilan para magising ito.“Hindi ka pa magbibihis?!” iritadong tanong niya rito.Dahan-dahang umupo si Parker sa kinahihigaan. “I'm sick, Tita Laura. I don't wanna go.”“Ano?! Hindi puwede! Magbihis ka na, ngayon din!” galit niyang utos dito bago ito hinila pababa sa kama. “Stop, Tita Laura. I'm hurt…” At nagsimula nang mamayagpag ang luha nito pababa.“Wala akong pakialam sa nararamdaman mo. Basta magbihis ka na dahil dadating na ang daddy mo! Nagkakaintindihan ba tayo?” At pinalinsikan ni La
PARANG BINIBIYAK ANG ulo ni Dr. Catherine nang magising siya mula sa malalim na pagkakatulog. Bumungad sa harap niya si Mr. Harold, na director ng Montgomery Medical Center kung saan din siya nagtatrabaho bilang surgeon.“Is there a problem, Mr. Harold?” naguguluhang tanong ni Catherine.“I need you right now, Dr. Catherine. We have a patient. No, we have a special patient that needs special treatment. At nakikita ko na kaya mo iyon.”Napatayo si Catherine sa kaniyang kinauupuan. Papungay-pungay pa ang mga mata niya ng sandaling iyon dahil kakagaling lang niya sa malalim na pagkakatulog.“Sino siya?” tanong niya kapagkuwan.“Parating na sila, follow me.”Tumango si Catherine. Kinuha niya muna ang kaniyang lab gown na nakasabit sa upuan at kumuha rin siya ng face mask bago sinundan si Mr. Harold.Walang ideya si Catherine kung bakit siya ang pinuntahan ni Mr. Harold gayong marami namang doktor dito sa Montgomery Medical Center. Pero hindi mawala sa isip niya ang sinabi nito. Special pa
“ANG KAPAL NG mukha mo para tanggihan ang tagapagmana ng hospital na ito!” hiyaw ni Laura habang patuloy niyang hinihila ang buhok ni Catherine.“Tama na po, nasasaktan niyo na po siya!” pigil ni Drax sa babae. Pero kahit anong gawing pagpigil ni Drax kay Laura ay hindi niya magawang matanggal ang mga kamay nito sa buhok ni Catherine. Sunod-sunod na rin ang pagdaing ni Catherine ng sandaling iyon habang si Johanna naman ay nakaalalay kay Catherine.Nag-ipon nang maraming lakas si Catherine bago walang pagdadalawang-isip na itinulak si Laura dahilan para mapasalampak ito sa sahig. At nang akmang susugod na siya, bigla siyang pinigilan ni Johanna.“How dare you push me?!” gulat na bulalas ni Laura bago dahan-dahang tumayo sa kinasasalampakan nito.“Sa ating dalawa, ikaw ang mas makapal ang mukha. Hindi kita kilala at wala akong panahon na kilalanin ka. Wala akong pakialam kung sinong santo ka pa!” bulyaw ni Catherine sa babae habang inaayos ang buhok niyang nagulo na dahil sa pagsabuno
“I DON'T KNOW what you're talking about!” turan ni Catherine bago tuluyang umalis subalit hindi pa man siya nakakailang hakbang nang biglang pigilan siya ni Phoenix sa pamamagitan nang paghawak nito ng braso niya.Puwersahan siya nitong iniharap at walang pag-aalinlangang hinaklit ang suot niyang face mask. Dahil sa ginawa ni Phoenix, bumalandra rito ang mukhang itinatago ni Catherine. She can't do anything now, but to accept her fate.“I knew it. From the moment I saw you, I felt something. Your smell… iyong amoy mo ang pruweba na ikaw nga si Cathy. I wasn't wrong. Behind this mask, there's a woman hiding her identity, but she can't hide her identity anymore,” wika nito habang pinagmamasdan si Cathy mula ulo hanggang paa. “I thought you're dead, how come you're alive now?” tanong pa ni Phoenix.“Nagulat ka ba, Phoenix? Na ang patay mong ex-wife ay bumangon sa hukay?” Tumawa si Cathy. “Oo, buhay na buhay ako, Phoenix.”“Bakit bumalik ka pa?!” malamig na tanong ni Phoenix kay Cathy hab
NAKAUPO SI CATHY sa dulong pasilyo habang nakayuko ang ulo at magkasalikop ang mga kamay. Malalim ang iniisip niya. Matapos ang pag-uusap nila ni Phoenix, hindi na nawala sa utak niya ang mga sinabi nito. Hindi puwedeng gawin iyon ni Phoenix sa kaniya dahil anak niya si Parker—siya ang ina nito at siya mismo ang nagluwal dito. Hindi siya nito puwedeng tanggalan ng kaparatan dahil kahit anong mangyari—umikot man ang mundo—anak niya pa rin si Parker. “Kanina pa kitang hinahanap, Dr. Cathy. What are you doing here?” Nang mag-angat ng ulo si Cathy, bumungad sa kaniya si Dr. Sigmud. Umupo ito sa tabi niya at matamang tiningnan ang mga mata niya. Bumuntong-hininga si Cathy bago ibinalik sa pagkakayuko ang ulo. “I want to be alone, Dr. Sigmud. Please, leave me alone,” pagtataboy ni Cathy sa lalaki. “Can you not call me Dr. Sigmud? Tayo-tayo lang naman ang nandito, Dr. Cathy.” “Then don't call me Dr. Cathy, too, Sigmud.” “I'm just concerned about you, Cathy. Ganiyan ka na simula