001: Simula

Third Person's Point of View

Ang mainit na liwanag ng araw ay dumampi sa mukha ni Serenity habang siya'y naglalakad papasok sa simbahan. Ang araw ng kanyang kasal ay tila isang panaginip na nagkatotoo, kahit pa ito'y isang arranged marriage na pinilit ng kanyang mga lolo't lola. Habang naglalakad siya sa aisle, hindi niya maiwasang humanga sa kagandahan ng simbahan na puno ng mga bulaklak at mga kaibigan at kamag-anak na nakangiti at nag-aabang.

Sa dulo ng aisle, nakatayo si Richard Dane Montello ang lalaking matagal na niyang hinahangaan. Ang kanyang puso ay tumibok ng mabilis, hindi dahil sa kaba kundi dahil sa saya. Alam niyang hindi siya gusto ni Richard ngunit umaasa siyang sa paglipas ng panahon ay magbabago ang kanyang damdamin.

Sa kanyang mga mata, si Richard Dane ang perpektong lalaki – matalino, mayaman, at kaakit-akit. Kaya't nang ipahayag ng kanilang mga lolo't lola ang kasal na ito, hindi siya nag-alinlangan na pumayag.

"Serenity," bulong ni Ricky Dave nang siya'y makarating sa kanyang tabi. Ang kanyang tinig ay malamig at walang emosyon, ngunit hindi iyon pinansin ni Serenity. Sa halip, ngumiti siya at hinawakan ang kamay ng kanyang magiging asawa. Ang kanyang puso ay puno ng pag-asa na balang araw ay magbabago ang lahat.

Sa harap ng altar, ang pari ay nagsimula nang basahin ang mga panalangin. Habang nagaganap ang seremonya, hindi maiwasang mapaluha si Serenity. Ang mga luha ng kaligayahan ay nagpatotoo sa kanyang pag-asa at pananabik sa bagong kabanata ng kanyang buhay.

"Ikaw ba, Richard Dane Montello, ay buong puso't kaluluwang tatanggapin si Serenity bilang iyong asawa?" tanong ng pari.

Tumango si Ricky Dave at sumagot ng "Oo," kahit na hindi niya ito tinitigan ng diretso sa mata. Napansin ito ni Serenity ngunit pinilit niyang ngumiti. Ang mahalaga, sila na ngayon ay mag-asawa. Sa isip niya, magtatagal ang kanilang pagsasama, lalo na kung magkakaroon sila ng anak.

Matapos ang seremonya, nagdaos sila ng isang engrandeng pagtitipon. Ang mga bisita ay nag-uumapaw sa saya at pagbati para sa bagong kasal. Si Serenity ay nakatanggap ng maraming papuri at pagbati, ngunit ang kanyang mga mata ay laging nakatuon kay Richard Dane. Gusto niyang masiguro na masaya rin ito sa kanilang kasal.

Habang lumalalim ang gabi, unti-unti nang umaalis ang mga bisita. Naiwan sina Serenity at Richard Dane sa isang tahimik na sulok ng bulwagan. Tila hindi mapakali si Richard at sinubukan ni Serenity na basahin ang kanyang iniisip.

"Mahal na asawa," simula ni Serenity, "alam kong hindi mo ako gusto, pero sana'y mabigyan mo ako ng pagkakataong ipakita sa'yo na kaya kitang mahalin ng buo."

Tiningnan siya ni Richard Dane at sa unang pagkakataon, nakaramdam siya ng kaunting lungkot sa kanyang mga mata. "Serenity, hindi madali para sa akin ito. Pero susubukan kong gawin ang lahat para maging mabuting asawa."

Niyakap siya ni Serenity nang mahigpit, na parang natagpuan na niya ang kanyang lugar sa mundo. Sa kanyang isipan, ang kanilang kasal ay simula ng isang magandang kwento. Ngunit hindi niya alam, ang tunay na hamon ng kanilang relasyon ay magsisimula pa lamang.

Makalipas ang ilang buwan,

Hindi mapakali si Serenity habang hinihintay ang resulta. Dumadagundong ang kaniyang dibdib dahil sa sobrang kaba na kaniyang nararamdaman. Lumabas ang doktor mula sa pintuan, isang oras na ang nakakalipas. Ngumiti ito sa kaniya habang papalapit.

“Congratulations, Misis! You are 3 weeks pregnant!” masayang bati sa kaniya ni Dr. Castro. Napahawak na lang siya sa kaniyang labi dahil sa magandang balitang narinig niya. Bakas ang saya sa kaniyang mukha at maging kaniyang mata ay kumikinang sa kasiyahan.

Matapos ang ilang habilin ng doktor, agad siyang dumiretso sa malapit na grocery para makapagluto siya ng cake. Ito kasi ang kaniyang naisip na paraan para sorpresahin ang kaniyang asawa. Naniniwala siyang ang bata sa kaniyang sinapupunan ang magpapatibay lalo ng kanilang pagsasama.

Tatlong taon na simula ng maikasal silang dalawa. Isa itong matagumpay na arranged marriage na ipinlano ng kanilang mga magulang. Ang kaniyang asawa ay ang tagapagmana ng Montello Group of Companies, ang pinakamayamang kumpanya sa bansa.

Naging masaya naman ang kanilang relasyon; hindi sila nagkakaroon ng pagtatalo o kahit anong hindi pagkakaunawaan. Mabait kasi ang asawa niyang si Richard Montello, masunurin ito at hindi mahilig makipagtalo. Matured enough to handle any situations, isa ito sa mga nagustuhan niya mula noong bata pa sila.

“Hi, Love. Anong oras ka makakauwi?” masayang tinype ni Serenity sa kaniyang cellphone para ipadala sa kaniyang asawa na nasa trabaho. Ilang sandali din siyang naghintay ngunit walang reply mula rito kaya napagpasyahan niyang umuwi na lang. Sa isip niya, baka nasa importanteng meeting ito kaya hindi agad makareply.

Nang makauwi siya, alas-dose na ng tanghali. Napagpasyahan niyang mag-asikaso ng tanghalian para sa kaniya. Healthy lunch ang bilin sa kaniya ng doktor. Kumakanta-kanta pa siya habang naghihiwa ng rekadong lulutuin niya.

Walang mapagsidlan ang saya na kaniyang nararamdaman. Hindi na siya makapaghintay na umuwi ang kaniyang asawa upang masabi ang magandang balita. Minsan niyang sinulyapan ang kaniyang cellphone para tingnan kung may reply na ito bago siya sumubo, ngunit wala pa rin. Hindi na siya nag-isip ng dahilan sa utak niya dahil minadali na niyang makakain para masimulan ang pagbi-bake ng cake. Ihahanda na niya ito para anumang oras dumating ang kaniyang asawa, nakahanda na siya para sa magandang sorpresa.

Habang naghahanda siya ng mga kakailanganin at gagamitin, tumunog ang kaniyang cellphone. Nagmamadali siyang tingnan ito, umaasang ang kaniyang asawa ang tumatawag ngunit nang tingnan niya ang pangalan, napahibi na lang siya dahil ito ay ang kaniyang ina.

“Hi, Mommy!” masayang bati nang sagutin ang tawag.

“Kamusta ka na, iha? Mukhang masaya ah. Kamusta ang check-up mo kanina? Ano daw ang resulta ng madalas mong pagkahilo at pagsakit ng lalamunan dahilan para madalas mong pagsusuka?” nag-aalalang tanong nito.

“Normal lang naman, Mommy, sa isang buntis ang mahilo at magsuka. Morning sickness daw po ang tawag doon,” kagat-daliring wika ni Serenity. Hindi niya agad sinabi ang punto dahil kilala niya ang kaniyang Mommy.

“Oo nga! Pero hindi ka naman—Omg! Don’t tell me ang isang gabing iyon ay nakabuo kayo?” Ramdam ni Serenity ang saya at gulat sa reaksyon ng kaniyang Ina. Patango-tango pa siya na parang nakikita siya nito. “Jusko! Salamat, Ama, at binigay mo ang matagal naming hinihiling! Sana pala sinamahan kita kanina,” nanghihinayang nitong wika.

“Ayos lang po, Mommy. Alam ko naman pong abala kayo sa negosyo. Maayos po ako, susundin ko ang bilin ng doktor para maging malusog siya habang nasa loob ng tiyan ko,” masayang sagot niya sa kaniyang Ina. “Anyways, Mommy, can you please don’t tell Dad and anyone there in the house, lalo na kay Richard. Gusto ko silang sorpresahin eh.”

“Oo naman, anak! Can’t wait to see you here! Alagaan mo sarili mo ha? May next meeting na ako. I love you always, princess!” paalam ng kaniyang Ina.

Huminga ng malalim si Serenity, hindi dahil sa lungkot kundi sa sayang nararamdaman niya sa kaniyang dibdib.

“Ano kayang magandang theme? Red for celebration or pink for simple?” nakahawak sa baba na tanong ni Serenity sa kaniyang sarili.

Nakasalang na sa oven ang cake at naghahanda na lang siya ng icing for decorations at fonts ng cake. Hindi pa siya nakakatapos sa ginagawa nang may kung sino ang nag-doorbell. Inalis ni Serenity ang kaniyang apron at lumabas ng kanilang malaking pinto.

Nasa exclusive subdivision naman sila kaya wala silang guard sa gate. Wala din silang katulong sa bahay dahil sila lang naman mag-asawa ang nakatira. Full-time housewife naman siya kaya naaasikaso niya ang lahat ng kailangan nila.

“Para po kay Ms. Princess Serenity Pernez?” tanong ng isang mail boy.

“Yes, sir, ako po iyon. Ano daw po ito?” tanong niya habang inaabot ang puting sobre.

“Hindi ko po alam, ma’am. Pakipirmahan na lang po dito bilang katibayan na na-receive niyo po.” Agad namang ginawa ni Serenity iyon.

“Thank you po,” paalam ng mail boy. Nagpasalamat din si Serenity. Pumasok siya sa loob ng bahay ng masaya ang kaniyang kaisipan. Hindi niya masyadong iniisip kung anong laman ng sobre. Hindi pa siya nakakalapit sa kusina pero narinig na niya ang alarm ng oven, indikasyon na tapos na ito.

Inilabas niya ito mula sa oven para palamigin habang inihahanda ang kailangan sa decorations nito na hindi natapos kanina. Ipinatong niya sa isang table sa koridor ang sobreng natanggap.

Habang nagpapalamig at hinihintay na maging chilled ang cake sa chiller, sinimulan niyang linisin ang lababo. Hindi niya napansin na alas-singko na at tapos na ang working hours ng kaniyang asawa. Maari itong dumating anumang sandali kaya agad siyang nag-order ng hapunan nila. Wala na siyang oras para magluto pa. Ang mahalaga lang naman ay nakahanda na ang kaniyang magandang surpresa.

Dumating ang order, handa na ang lahat; si Richard na lang ang hinihintay. Habang nakaupo, naalala niya ang sobre. Wala naman siyang inaasahan kaya nagtataka siyang buksan ito.

Napaluhod siya sa sakit dahil sa nabasa. Pakiramdam niya ay pinagsakluban siya ng langit at lupa. Walang luha ang lumalabas sa mata niya, hindi siya sigurado kung totoo ba ang nabasa. Kahit medyo shock ay naglakas-loob siyang tawagan ang kaniyang asawa.

“H-hindi! Busy lang siya!” bulong niya sa kaniyang sarili ng ilang tawag na ngunit hindi pa rin ito sumasagot.

“Sagutin mo naman, Love, nag-aalala ako.” Text niya dito ngunit wala namang naging sagot. Sinubukan niya muling tumawag ngunit pareho lang ang nakukuha niya.

“H-hindi! Mahal niya ako e. Hindi pwede ito, baka may importanteng meeting lang siya.” Nagsisimula nang mag-unahan ang kaniyang luha mula sa kaniyang mata.

“Hindi! Hindi niya magagawa sa akin ito! H-hindi siya makikipag-divorce! Baka namali lang ‘yong nag-deliver.” Muli niyang binuksan ang sobre at tiningnan ang address at pangalan na naka-imprinta dito. Pinunasan niya ang kaniyang mata para makita nang malinaw ngunit hindi nagbago. Nakapangalan sa kaniya at ang address ay tama maging ang maiden name niya ay nakalagay.