Serenity's Point of View Pagod na ako sa lahat ng nangyari, ngunit ang isip ko ay gulong-gulo pa rin sa eksenang nasaksihan ko kanina. Pagbalik ko sa upuan ko, hindi ko mapigilang sundan ng tingin ang gwapong lalaking umalis. May kung anong pwersa sa loob ko ang nagtutulak na sundan siya, na alamin kung sino siya, ngunit nilabanan ko iyon. Sino ba naman siya sa akin? Wala akong karapatan, wala akong dahilan.Sa gilid ng mata ko, nakita kong papalapit ang butler na kanina'y kasama ng gwapong lalaki. Balak yata niya itong sundan, ngunit biglang iniharap ng lalaki ang palad niya, na tila isang tahimik na utos na huminto. Sumunod naman ang butler, tumigil ito sa paglakad at nanatiling nakatayo, tila walang imik at naghihintay ng susunod na ipag-uutos.Hindi ko maiwasang mag-isip: Sino kaya ang lalaking iyon? Anong kaugnayan niya sa kliyente ko? Maraming tanong ang nagsulputan sa isipan ko, ngunit wala akong sapat na impormasyon para sagutin ang mga ito.“Sumunod na po kayo, ihahatid ko n
Serenity’s Point of ViewTumigil ang sasakyan sa harap ng isang napakagarang mansyon, at agad kong naramdaman ang kakaibang kaba na sumiklab sa aking dibdib. Sa labas, nakatayo si Ricky Dave Montello, tinitingnan ang kanyang wristwatch na parang naghihintay ng isang mahalagang sandali. Nang bumaba ang butler at bumulong kay Ricky Dave, nakita kong agad siyang tumingin sa direksyon ko, mabilis na naglakad papalapit sa sasakyan.Nang buksan niya ang pintuan, ramdam ko agad ang bigat ng kanyang presensya. Tila ba kaya niyang kontrolin ang lahat ng nasa paligid niya, at sa sandaling iyon, ako ang sentro ng kanyang atensyon."Serenity," malamig niyang sabi, at tila tumigil ang oras. "Kailangan mong umakto ng tama. Sa loob ng bahay na ito, ikaw ang girlfriend ko, o fiancée. Bahala ka na kung ano ang mas madaling gawin. Pero dapat, umakto ka nang maayos."Napakabilis ng tibok ng puso ko. Ano ba ang pinasok ko? Alam kong walang ibang pagpipilian kundi sundin siya, kahit na hindi ko alam kung
Serenity's Point of ViewPagkarating namin sa condo ni Ricky Dave, hindi ko maiwasang mapansin ang kagandahan ng lugar. Moderno ang disenyo, malinis, at eleganteng-elegante—parang ipininta para maging tahanan ng isang taong may mataas na pamantayan sa buhay. Ngunit sa kabila ng lahat ng kagandahang ito, mayroong isang tensiyon sa pagitan namin ni Ricky Dave na hindi ko maipaliwanag.Pagkasara ng pinto, naramdaman ko agad ang bigat ng kaniyang presensya. Tumalikod siya upang ilapag ang kaniyang mga gamit sa lamesa, ngunit ang katahimikan ay nagsimulang bumalot sa amin. Humarap siya pabalik sa akin, at sa sandaling iyon, ang mga mata namin ay nagtagpo—mataas ang kaniyang mga kilay, parang may sinasabi na hindi ko mahulaan.“Ito ang lugar ko,” mahinahong sabi niya, habang unti-unting lumalapit sa akin. “Dito tayo mag-uusap, nang walang ibang makakasagabal.”“Anong gusto mong pag-usapan?” tanong ko, pero alam kong may mas malalim na usapan ang nais niyang ipahiwatig. Nakaramdam ako ng kab
Vivian's Point of View“Girl, ano pagod na pagod? Halos buong araw kang tulog,” puna ko kay Serenity pagkalabas niya ng kwarto. Hindi niya ako pinansin at diretsong pinuntahan si Miguel, ang kanyang anak, na naglalaro sa crib."Hindi ba nagliligalig si Miguel?" tanong niya habang nilalaro ang bata. Tumango ako at ngumiti.“Hindi naman,” sagot ko habang kumakain. “Sobrang behave niya alagaan. Akala mo hindi siya 1-year-old. Tuwing nagugutom siya, iiyak lang sandali, tapos matutulog. Kung may ginagawa naman ako at nagising siya, naglalaro lang siya o kaya nananatiling nakahiga. Hindi nga halatang anak mo siya e, hindi kasing kulit mo," biro ko habang nagpapatuloy sa pagkain.Napangiti lang si Serenity, pero hindi ko maiwasang magtanong tungkol sa nangyari kagabi. “Nga pala, anong koneksyon mo kay Ricky Dave? Hindi ba may kliyente ka kagabi? Bakit tauhan niya ang sumundo sa iyo dito?”"What you see is what you get!" simpleng sagot niya habang sinusubuan si Miguel ng cerelac. Sanay kaming
Ricky Dave's Point of View Sa ilalim ng maskara ko, pakiramdam ko’y nanginginig ang aking mga kamay habang inaabangan ang pagdating ng babaeng nakatakdang makakasama ko sa gabing ito. Hindi ko akalaing ganito ako kakabado—ito ang unang pagkakataon na nakakaramdam ako ng ganitong klase ng pag-aalala.Nakita ko siya habang papasok sa silid. Hindi ko pa man siya nakikita ng buo, ramdam ko ang tensyon at kaba na bumabalot sa kanya. Ang bawat galaw niya ay puno ng takot at pagdududa. Hindi ko rin alam kung bakit ang pag-aalinlangan at ang pakiramdam na tila may alam akong kakailanganin niya ay umabot sa ganito.Nang pumasok siya, nakita kong sumunod siya sa mga utos ng babae na nagdala sa kanya dito. Napansin ko ang kanyang mahigpit na pagtingin sa paligid, tila may hinahanap na sagot sa bawat sulok ng silid. Ang mga galaw niya, bagaman tahimik, ay puno ng pag-aalinlangan.Nang sinabi kong mag-umpisa na, nagpatugtog ako ng mabigat at seksi na musika sa mga speakers. Hindi ko alam kung ano
Ricky Dave's Point of View Ngayong hawak ko na ang impormasyon, alam ko na ang tamang galaw. Si Serenity, ang ex-wife ni Richard, ang magiging susi ko para mapabagsak ang kapatid ko. Matagal na siyang naghahari-harian sa kumpanya, akala ng lahat siya ang tagapagmana. Ngunit hindi na ako ang dating Ricky Dave na nagpatapon kung saan-saan. Bumalik ako para kunin ang nararapat sa akin, at alam ko kung paano gamitin si Serenity sa laro na ito.Nagsimula akong magplano. Kailangan makilala ni Serenity ang tunay na ako—hindi ang lalaking kinikilala ng lahat bilang ang perfect na successor o ang taong binabalewala ng mga babaeng nakasama ko. Hindi ko inaasahan na papakasalan ako ni Eunice, alam ko na rin na marami siyang dahilan, tulad ng mga nauna kong nakarelasyon. Pero iba si Serenity. May kakaiba sa kanya na alam kong magagamit ko.Alas sais pa lang, sinigurado ko nang maayos ang lahat. Kailangan niyang makita na hindi ako katulad ni Richard. At kapag nakuha ko na ang loob niya, magiging
Gulat ang namutawi sa akin nang makita kong papalapit si Ricky Dave sa aming bahay. Huli na para makatakbo pabalik sa loob—hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Ang tanging nasa isip ko ay paano ko siya maiiwasan, pero huli na ang lahat. Nang magtama ang aming mga mata, ramdam ko ang panginginig ng buong katawan ko. "Anong ginagawa mo dito?" tanong ko sa kanya, pilit na itinatago ang kaba sa boses ko. "Sa tingin mo?!" sagot niya, may bahid ng yabang sa kanyang tono. Napataas pa ang kilay niya na parang alam na niya ang lahat ng iniisip ko. Hindi ko malaman kung paano ko siya sasagutin—masyado akong nataranta sa presensya niya. Bago pa ako makahanap ng tamang sagot, lumabas si Vivian mula sa loob ng bahay. Agad itong napatitig kay Ricky, halatang humahanga. "Ow! Ang pogi mo pala talaga sa personal," sabi niya na parang wala akong nararamdaman na tensyon. Tiningnan ko siya ng masama, pero tila hindi niya iyon napansin o kaya'y hindi niya pinansin. "Ano po bang ginagawa niyo dito
Serenity's Point of View Nang buksan ko ito, ang mga larawan na lumantad sa akin ay nagdulot ng matinding pagkabigla. Ang mga litrato ay mga alaala ng aming kasal ni Richard, kasama na ang mga larawan ng akin at ng aking mga magulang noong bata pa ako. Ang mga larawan na matagal ko nang tinangkang kalimutan.Ang kaba ko ay lumakas, ang mga kamay ko ay nanginig habang tinitingnan ko ang mga litrato. Ang mga alaala ng nakaraan ay muling bumabalik sa akin, at ang mga tanong ay patuloy na umuukit sa aking isipan. Naramdaman ko ang takot na hindi ko kayang ipaliwanag—tila ba ang lahat ng aking lihim ay muling nabuhay sa harapan ko.Ang mga mata ko ay pumipikit sa pangungulila habang ang mga larawan ay nagdadala sa akin sa mga araw ng ligaya at sakit. Alam kong kailangan kong malaman ang katotohanan, ngunit sa sandaling ito, ang aking puso ay puno ng takot at pangamba.Nang makita ko ang mga larawan sa envelope, naguluhan ako at natakot. Nakita ko ang mga larawan ng kasal namin ni Richa