003: Secret Obsession

Third Person's Point of View

“Miss Glenda, naghahanap ng bagong babae si Mr. Montello. Hindi niya nagustuhan ang pinadala ninyo kagabi,” sabi ni Ms. Karren, ang personal na sekretarya ni Mr. Montello, na nagmamadali. Sa kabila ng kanyang edad, mabilis siyang mapagod sa paglalakad, lalo na kung dala ng takot kay Mr. Montello.

“Ano? Halos lahat ng babae namin, hindi niya gusto. Napaka-picky naman niya—sino ang ipapadala ko ngayon?” tanong ni Ms. Glenda, naiirita. Paulit-ulit na ang ganitong eksena sa loob ng isang taon. Kahit na nagkakaproblema sila, hindi nila kayang bitawan si Mr. Montello dahil malaking pera ang pumapasok sa kanilang agency.

“Kung magpapatuloy ito, tiyak na i-pull back niya ang 500k na insurance niya sa agency,” babala ni Karren, halatang natataranta. Sa kanyang pagkabahala, nasabi niya ang pagbabanta ng kanyang amo.

“Sige, gagawan ko ng paraan,” sagot ni Ms. Glenda, nagmamadali. Kahit naiinis, hindi niya maipakita ang kanyang frustration sa sekretarya. Lahat ng babae niya ay hindi mabenta ngayon, lalo na’t tag-init at wala masyadong mga businessman na pumupunta.

Pagkaalis ni Karren, tinawagan ni Ms. Glenda ang lahat ng kanyang mga babae, ngunit karamihan sa kanila ay may masakit na karanasan kay Mr. Montello. Sa kabila ng malaking halaga, hindi sila pumayag.

“Girl!” sigaw ni Vivian sa kanyang kaibigan na si Serenity.

“Oh! Bakit?” tanong ni Serenity, na parang nagbulong, sapagkat kakatulog lang ng kanyang isang taong gulang na baby. Nagulat si Vivian at napasigaw.

“Ano ba iyon?” tanong ni Serenity, medyo iritable.

“May trabaho akong inaalok sa iyo. Pwedeng makatulong sa operasyon ni Miguel,” sabi ni Vivian, puno ng sigla.

“Ano ang trabaho? legal naman ba 'yan?” tanong ni Serenity, biglang naging interesado.

“Siguro, pwede na,” sagot ni Vivian ng may pag-aalinlangan.

“Kung hindi marangal, huwag na. Ayokong ibenta ang sarili ko para sa pera. Ayokong ikahiya ng anak ko,” sagot ni Serenity, habang naglalakad pabalik sa kanyang laundry.

“Tingnan mo, maganda ang offer. 100k kada buwan. Kung tatagal ka kahit tatlong araw, pwede kang mag-advance sa manager,” pangungumbinsi ni Vivian.

“Tatlong araw? Paano ang anak ko?” tanong ni Serenity, na may malalim na pag-aalala.

“Hindi tatlong araw na makakasama mo siya. Ang ibig kong sabihin, tatlong araw kang magpapatulog sa kanya. Kung maayos ang takbo, walang mangyayari sa inyo. Ako na ang bahala kay Miguel sa bahay,” sagot ni Vivian.

“Huwag mong gamitin ang anak ko para sa trauma mo sa mga lalaki. Sinabing huwag seryosohin,” pinitik pa ni Serenity ang noo ng kaibigan.

“Ouch! Hindi naman ganoon… pero parang ganoon nga. Hahaha, seryoso, Seren! Alam kong ubos na ang ipon mo at kailangan ni Miguel ng operasyon. Siguro ito na ang pagkakataon mo para makapag-ipon habang inihahanda si Miguel,” sabi ni Vivian.

Nag-isip si Serenity. Kung hindi siya aalis ng bansa, mahirap kumita ng 100k kada buwan.

“Ano bang kailangan gawin?” tanong ni Serenity.

“Ang kondisyon ni Mr. Gwapo ay hindi siya makatulog ng maayos kung walang nangyayari. Mayaman siya at mal generous sa tips pero sobrang partikular. Laging may maskara kaya’t hindi natin makitang mukha niya. Madalas kaming napapalayas dahil sa pagtatangkang alisin ang maskara,” paliwanag ni Vivian.

“Ano namang masama sa pagiging gwapo?” tanong ni Serenity, nagtataka.

“Wala namang masama sa pagiging gwapo niya. Ang problema ay ang mataas niyang pamantayan at ang maskara. Napaka-discerning niya, alam niya kapag niloloko siya,” sagot ni Vivian. “Kailangan mong may malinis na medical record at walang nakatalik sa loob ng anim na buwan para makapasok.”

“Parang kathang-isip lang ang kwento mo. Kung mayaman siya, sana bumili na lang siya ng virgin,” sabi ni Serenity, nagdududa.

“Hindi ganoon kadali. Masisira ang pangalan niya, kaya nga sa mga legal agency siya bumibili ng babae e. Ang gwapo niya ay kasing level ni Ricky Dave Montello. Magkapareho sila ng taas pero magkaiba ng boses,” sagot ni Vivian, parang na-imagine pa ang hitsura niya.

“Montello?” nagulat na tanong ni Serenity.

“Oo, anak siya ng mga Montello at tunay na tagapagmana. Ang chismis, si Richard Montello ay hindi pala tunay na tagapagmana. Sabi, si Richard Dane Montello ay ikinasal sa isang napakagandang babae sa kanilang industriya. Hindi ito secret marriage pero intimate wedding. Hindi ko alam kung nasaan ang asawa niya ngayon, ano kayang reaksyon niya kung malaman niyang hindi pala tagapagmana ang pinakasalan niya,” sabi ni Vivian, may lungkot sa kanyang mata.

“Sandali, si Ricky Montello ba ang may sakit o may secret obsession?” paglilinaw ni Serenity.

Hindi na nakapagpigil si Vivian at tiningnan ang kaibigan. “Sabi ko, parang kahawig niya si Ricky Montello, hindi ko sinabing siya yun. Remember, may maskara siya.”

“Eh, hindi ko alam. Naipon mo na ang kwento mo tungkol sa Montellos. Akala ko ang pinag-uusapan natin ay ang trabaho para sa akin,” sagot ni Serenity, medyo nalilito.

Ang totoo, kinakabahan siya sa tuwing naririnig ang apelyido. Ramdam pa rin niya ang sakit at takot mula sa kanyang nakaraan. Kung wala lang siyang anak, baka sumuko na siya, ngunit kailangan siya ng kanyang anak. Kailangan niyang maging matatag para sa kanilang dalawa.

Pagkatapos ng mahaba at mabigat na usapan kasama si Vivian, buong gabi na hindi nakatulog si Serenity. Bumabalik-balik sa isip niya ang alok—ang 100k na maaaring magbago ng buhay nilang mag-ina, at ang panganib na kasama nito. Si Miguel, na nagkakasakit nang madalas, ang pangunahing dahilan kung bakit kailangan niyang magdesisyon agad. Ngunit hindi niya kayang ikompromiso ang kanyang prinsipyo at dangal.Kinabukasan, maaga pa lang, nag-text na si Vivian:Vivian: “Girl, napag-isipan mo na ba? Kailangan kong sabihin kay Ms. Glenda bago tanggihan ang offer.”Habang nakatingin sa natutulog na anak, naramdaman ni Serenity ang bigat ng responsibilidad. Gusto niyang gumaling si Miguel, ngunit hindi niya matanggap ang ideyang maaring mailagay sa alanganin ang kanyang sarili sa paraang hindi siya sigurado. Kinailangan niyang magdesisyon, ngunit ramdam niyang kulang ang oras.

----------

Pagdating ni Serenity sa bahay nila, nakita niya si Miguel na kumakain ng lugaw.

"Tita Vivi cooked for me!" masiglang sabi ng bata.Ngumiti si Serenity, pero hindi niya maitago ang lungkot sa kanyang mga mata. Kailangan na niyang magdesisyon.

Napansin ni Vivian ang kanyang kalungkutan, kaya’t lumapit ito."Seren, alam kong hirap na hirap ka sa pagpili. Kung gusto mong tumanggi, tanggapin ko. Pero tandaan mo, kung hindi mo kakayanin, nandito lang ako," wika ni Vivian, puno ng malasakit.

"Salamat, Viv. Kailangan ko lang ng konting oras para mag-isip," sagot ni Serenity.

Bumalik sa kanyang kwarto si Serenity at kinuha ang cellphone.Tinawagan niya si Ms. Glenda."Good morning, Ms. Glenda. I’ve thought about your offer," simula ni Serenity, kaba sa boses.

"And?" sagot ni Ms. Glenda, halatang sabik.

"Matutulungan niyo ba akong mapanatiling ligtas at masigurong walang anumang mangyayari na labag sa aking kagustuhan?" tanong ni Serenity, iniisip ang kaligtasan niya at ang kanyang anak.

"Of course, we always prioritize the safety of our clients and staff," mabilis na sagot ni Ms. Glenda, kahit alam niyang hindi laging kontrolado ang sitwasyon sa mga ganitong trabaho.

"Then, I’m willing to try for one night," sabi ni Serenity, pakiramdam na para siyang sumubok lumakad sa manipis na yelo.

Pagkababa ng telepono, luminga si Serenity sa paligid ng kanyang maliit na kwarto. Alam niyang kailangan niyang maging matatag, hindi lang para sa kanyang sarili, kundi para rin kay Miguel. Sa darating na gabi, haharapin niya ang isang mundo na hindi niya inaasahang papasukin—isang mundo ng lihim at panganib.