002: Divorce

Third Person’s Point of View

Hindi mapakali ang ina ni Serenity nang gabing iyon, kaya kinaumagahan, kahit pagod, ay pinuntahan niya ang bahay ng anak. Hindi kasi ito sumasagot ng kahit anong tawag.

“Diyos ko po! Anong nangyari dito? Bakit napaka-aga ay ang gulo ng buong bahay? Princess?!” tawag niya nang makapasok sa loob ng bahay, nagmamadaling hinahanap ang anak. Ngunit walang sagot mula kay Serenity, kaya inikot niya ang buong bahay. “Napakalat naman! Richard!!” tawag niya rin sa asawa ng kaniyang anak.

“Bakit kaya mukhang wala dito ang dalawa? Anong nangyari?!” sigaw niya nang makita si Serenity na nakahandusay sa sahig ng kusina.

Agad siyang tumawag ng tauhan nila upang buhatin si Serenity. Pinilit niyang gisingin ang anak habang hinihintay ang tulong, ngunit walang senyales ng buhay maliban sa mahinang tibok ng pulso nito. Sobrang pag-aalala ang nararamdaman ng kaniyang ina lalo na sa batang nasa sinapupunan nito.

Dinala si Serenity sa emergency room. Ang asawa naman nito ay pinahanap agad ng kaniyang ama.

“Ito na nga ba ang sinasabi ko, hindi magtatagal magsasakitan silang dalawa,” nag-aalalang wika ng ina ni Serenity sa labas ng emergency room.

“Paano ka naman nakakasiguro na sasaktan ng anak ko ang anak mo?” singhal ng ina ni Richard. “Mabuting tao ang anak ko. Hindi mananakit ng basta-basta!”

“Abay! Sinasabi mo bang may ginawa ang anak ko kung bakit siya nasaktan?! Ang kapal—”

“Tama na iyan! Pare-pareho tayong walang alam sa nangyari kaya manahimik!” awat ng matandang lalaki, ang ama ng ina ni Serenity, na kaniyang lolo.

“Umuwi ka na lang at hanapin ang anak mo. Ipasundo mo na rin si Ricky Dave sa mga tauhan. Hindi na kamo siya masusundo dahil may nangyari.” Utos ng ama ni Richard sa asawa nito.

Lahat ng tao sa labas ng emergency room ay alalang-alala kay Serenity. Ang mga in-laws nito ay present din. Lumabas ang doktor mula sa loob ng emergency room. Nagmamadaling lumapit ang ina ni Serenity.

“Kamusta, doc? Anong lagay ng anak ko ngayon?” tanong niya habang kinikiskis ang kaniyang palad dahil sa kaba.

“Nasa maayos naman po siyang kalagayan. Any moment pwede na siyang magising. Na-over fatigue lang siya dahilan para mahimatay siya. Ligtas din sa kapahamakan ang batang nasa sinapupunan niya. Wag na po kayong mag-alala, misis. Excuse me.” Lahat sila ay nakatingin sa ina ni Serenity, naghihintay ng sagot dahil pareho silang gulat na buntis si Serenity.

“Kahapon ko lang nalaman, ang alam ko susurpresahin niya ang kaniyang asawa. Hindi ko na alam ang sunod na nangyari,” depensa ng ina nito.

“Kumpare, pwede bang kami muna ang haharap sa anak namin? Baka kasi may nangyari sa kanilang dalawa,” pakiusap ng ama ni Serenity.

“Pero pamilya na din kami ni Seren!” pangangatwiran ng ama ni Richard.

“Pasensya na, sa nakikita ko mukhang hindi magkukwento ang anak ko kung nandyan kayo. Mas maganda kakausapin ko ang aking anak, tapos kayo naman hanapin niyo ang inyong anak,” pagmamatigas ng ama ni Serenity.

Gusto man magmatigas ni Mr. Montello, nirespeto na lang niya ang gusto mangyari ng kabilang panig. Agad na pumasok ang mag-asawang Pernez kasama ang kanilang ama.

“Anak! Kamusta ka? Anong nangyari?” agad namang niyakap ni Luiza ang kaniyang anak na si Serenity.

Umiyak lang si Serenity sa bisig ng kaniyang ina. Nang kumalma ito makalipas ng ilang sandali ay tinanong ito kung anong nangyari.

“He filled for divorce,” tanging nasabi ng dalaga sa harap ng kaniyang magulang at ng kaniyang lola na dahilan kung bakit sila naikasal.

“Pasok!” sigaw ni Luiza nang may kumatok.

“Anong balita?”

“Nasa Batangas po si Sir Richard with Ms. Angel Reyes. Nagtanan po sila,” sagot ng isang tauhan.

“Sino si Angel?”

“His ex,” sagot naman ni Serenity.

“Ibig sabihin, hiwalay na kayo ni Richard? Hindi mo napanatili ang inyong kasal!” may mataas na tonong boses na sabi ng kaniyang lolo na si Luiz.

“Dad, hindi kasalanan ni Serenity kung nagloko si Richard! Bakit sa kaniya kayo nagagalit?” depensa ni Luiza sa kaniyang anak.

“Kung naging mabuting asawa iyang anak mo, siguradong hindi maghahanap ang lalaki ng ibang babae. Kung hindi niyo maayos ang relasyon niyo, sisiguraduhin kong wala kang makukuha mula sa akin, Serenity! Ayusin mo iyan! Gamitin mo ang bata para bumalik iyang asawa mo! Ayokong mauwi sa wala lahat ng pinaghirapan ko!” may pagduro at halatang galit si Mr. Luiz sa kaniyang tinuran. Hindi naman makapagsalita ang ama ni Serenity na si Adrian dahil maging ito ay takot sa kaniyang biyenan.

Walang nagawa si Serenity kundi ang umiyak. Alam niyang maging ang kaniyang ina ay walang magagawa para pigilan ang sinabi ng kaniyang lolo. Walang ibang tumatakbo sa isip ni Serenity kundi buhayin ang anak niya dahil hindi ito kabilang sa kasalanan ng ama niya sa kaniya.

“Susubukan kong kausapin si Richard para balikan ka,” tanging nasabi ng kaniyang ama.

“Ano ka ba, Adrian? Tanga ka ba talaga? Niloko na ang anak mo pero ikaw pa din ang makikiusap? Nasaan ang utak mo?” singhal ni Luiza sa kaniyang asawa.

“Anong gusto mong gawin? Saan pupulutin si Serenity at ang kaniyang anak? Hindi naman natin matutulungan kung hindi pumayag ang iyong papa! Alam mo iyan! Wala tayong sariling pera para palakihin ang batang nasa sinapupunan niya!”

“No! Hindi ka magmamakaawa sa kahit sino!” bulong ni Luiza sa kaniyang anak na si Serenity na patuloy pa rin sa pag-iyak habang kaniyang inaalo ito.

Inaalala ang araw kung paano siya dinurog ni Richard.

FLASHBACK

Pagkaraan ng kanilang kasal, mabilis na nagbalik sa normal ang buhay ni Ricky Dave. Siya'y abala sa pamamahala ng The Montello Group of Companies, habang si Serenity naman ay nanatili sa bahay, nag-aalaga ng kanilang tahanan at umaasa sa araw na magiging magkaibigan sila ng kanyang asawa.

Minsan, isang umaga, habang nag-aalmusal sila, hindi mapigilang magtanong ni Serenity tungkol sa kanyang mga plano para sa araw na iyon.

“Richard Dane, may plano ka ba mamaya?” tanong niya, umaasa na makakasama niya ito kahit sandali lang.

Sumulyap si Richard dane sa kanya habang s********p ang kanyang kape. "Maraming meetings sa opisina. Baka gabihin na ako ng uwi."

Napatango na lamang si Serenity, sinusubukang itago ang lungkot. Alam niyang abala si Richard Dane ngunit umaasa siyang bibigyan siya ng kahit konting oras.

“Okay lang. Sana mag-ingat ka,” sagot ni Serenity nang may pilit na ngiti. Nagpatuloy siya sa pagkain, pilit na iniintindi ang sitwasyon.

Lumipas ang mga araw at linggo na puno ng parehong rutinaryo: si Richard Dane ay laging abala sa trabaho, samantalang si Serenity ay nagmumuni-muni sa kanilang tahanan. Hindi maiwasang magduda si Serenity kung may pag-asa pang maging masaya ang kanilang pagsasama.

Isang gabi, nang makauwi si Richard Dane, nakatulog na si Serenity habang naghihintay sa kanya sa sofa. Maingat siyang lumapit at tinanggal ang kumot na nakabalot sa kanyang asawa. Napansin niya ang mga luha sa gilid ng mga mata nito.

Nang umaga, nang magising si Serenity, nakita niyang nakaayos na ang almusal sa mesa. May kasamang bulaklak at isang maliit na sulat mula kay Ricky Dave.

“Pasensya ka na sa lahat ng pag-aalala. May kailangan lang akong ayusin sa trabaho. Umaasa akong mas magkaintindihan tayo sa mga susunod na araw. – Richard Dane"

Nagdulot ito ng kaunting ligaya kay Serenity. Bagaman malamig at puno ng distansya ang kanilang relasyon, naniniwala siyang may puwang pa rin para sa kanilang dalawa.

Ngunit isang araw, habang nag-aayos ng mga gamit sa kanilang kwarto, may napansin si Serenity na isang dokumento sa bag ni Richard Dane. Nang buklatin niya ito, hindi niya napigilang magulat at maguluhan sa kanyang nabasa: divorce papers.

Nang gabing iyon, hindi napigilan ni Serenity ang sarili. Nilapitan niya si Richard Dane na kakauwi lang galing opisina.

“Richard Dane, ano ang ibig sabihin ng mga papeles na ito?” tanong niya, hindi na kayang itago ang takot at pangamba.

Huminga ng malalim si Richard Dane. “Serenity, may gusto akong sabihin sa’yo. Nagkabalikan na kami ng ex-girlfriend ko. Mahal ko siya, hindi kita niloko, pero hindi ko rin kayang iwanan siya.”

Para bang gumuho ang mundo ni Serenity. Ang lahat ng kanyang pinangarap at inaasahan ay parang bula na nawala. Ngunit sa kabila ng sakit, pinilit niyang maging matatag.

“Kung ganun, bakit mo pa ako pinakasalan? Bakit mo ako pinaasa?” nangingilid ang luha ni Serenity habang nagtanong.

“Dahil sa pamilya natin, sa negosyo. Pero hindi ko kayang lokohin ka pa. Mas mabuti nang maghiwalay tayo habang maaga o magpatuloy tayo pero hindi ko iiwan kung sino ang mahal ko.,” sagot ni Richard Dane hindi makatingin ng diretso kay Serenity.

Naramdaman ni Serenity ang bigat ng mga salita nito. Alam niyang wala na siyang magagawa upang mabago pa ang isip ng kanyang asawa. Ang tanging nagawa na lang niya ay umiyak nang tahimik sa kanyang kwarto, habang iniisip kung paano niya haharapin ang bagong kabanata ng kanyang buhay.

END OF FLASHBACK

Sa kabilang banda naman ay nagpapakasaya si Ricky dahil sa atensyon na binibigay sa kaniya sa kompanya. Pinakilala siyang director ng Montello Group of Companies. Alam din niya kung nasaan ang kaniyang magaling na kapatid ngunit wala siyang pakialam dito.

Pagsapit ng gabi ay agad na tumawag si Ricky sa manager ng isang company na nagbebenta ng babae para tulungan siyang makatulog tuwing gabi.

“Ang bilin ko, kung matapos na at nakatulog ako, agad na umalis at wag na lumikha ng kahit anong gulo. Nauunawaan niyo ba? Kasi kung hindi, hindi ako magbabayad at ang susunod na ipapadala niyo ay libre na,” pagbabanta nito.

Nagkasundo sila sa gagawin kaya masaya na lang naghintay si Ricky sa loob ng kaniyang condo.

Habang ang isa ay malalim ang iniisip, ang isa naman ay masayang ninanamnam ang kaniyang unang gabi sa bansa.