Chapter 5

Huminto ang sasakyan sa restaurant, at huminga ako ng malalim habang tinitingnan ang relo ko. Alas siyete lampas na ng kaunti, at anumang oras ay dapat na darating na si Pia. Nagpadala ako ng kotse para sunduin siya, tinitiyak na hindi siya mag-aalala tungkol sa transportasyon. Ang La Belle Époque ay isa sa mga pinakamagagandang restaurant sa lungsod, na kilala sa katangi-tanging lutuin at hindi nagkakamali na serbisyo. Nais kong maging maayos ang lahat tungkol sa gabing ito.

Bumaba ako ng sasakyan, inayos ang jacket ko. Ang charcoal-gray na suit na pinili ko ay iniakma sa pagiging perpekto, at ang aking puting kamiseta ay nagdagdag ng isang malutong na kaibahan. Inayos ko ang aking kurbata, isang malalim na burgundy na nagdagdag ng kakaibang kulay nang hindi masyadong marangya. Ang mga hitsura ay mahalaga, lalo na sa isang lugar na tulad nito, at gusto kong itakda ang tamang tono para sa gabi.

Isang makinis na itim na kotse ang huminto sa pasukan, at alam kong si Pia iyon. Pinagmasdan ko ang paglabas niya, ang kanyang mga galaw ay maganda at nakapoised. Nakasuot siya ng navy-blue na damit na simple ngunit eleganteng, nakayakap sa kanyang pigura sa lahat ng tamang lugar.

Ang kanyang buhok ay nakalugay sa kanyang mga balikat, at ang kanyang makeup ay maliit ngunit maganda. Sa kabila ng kahinhinan ng kanyang pananamit, napakaganda niyang tingnan.

Naglakad ako para batiin siya, inilahad ang kamay ko. "Pia, ang ganda mo."

"Salamat," sagot niya, panay ang boses ngunit may bahid ng kaba. Hinawakan niya ang kamay ko, at hinila ko siya papasok sa restaurant.

Mainit na sinalubong kami ng maître d' at inihatid kami sa isang pribadong mesa malapit sa likod ng dining room. Perfect-soft lighting ang ambiance, eleganteng palamuti, at mahinang tunog ng classical music na tumutugtog sa background.

Umupo na kami, at pinagmasdan ko si

Pia sa paligid niya. Malinaw na medyo nabigla siya sa karangyaan ng lugar, ngunit mabilis niyang inayos ang sarili.

Ibinigay sa amin ng waiter ang mga menu, at saglit akong napatingin sa akin bago ito itabi. "Mag-order ka ng kahit anong gusto mo," sabi ko kay Pia. "Pambihira ang pagkain dito."

Tumango siya, tinitigan ng mabuti ang menu. "Ang lugar na ito ay hindi kapani-paniwala," sabi niya, ang kanyang mga mata ay nanlaki sa pagpapahalaga.

"Isa ito sa mga paborito ko," pag-amin ko. "Gusto kong siguraduhin na ang gabing ito ay espesyal."

Pagkatapos naming mag-order, sumandal ako sa upuan ko, pinag-aaralan si Pia. "Kamusta ka na? Simula nung huli nating pag-uusap, I mean."

Humigop siya ng tubig niya, nagtama ang mga mata niya sa akin. “It’s been... a lot to think about,” pag-amin niya. "Ang buong sitwasyong ito ay hindi inaasahan."

"Naiintindihan ko," sabi ko. "And I appreciate you considering my proposal. I know it's not a easy decision."

Tumango si Pia. "Hindi naman talaga. Pero pinag-isipan ko na, and I believe it could work. For both of us."

Dumating na ang aming mga pampagana, at nagsimula na kaming kumain, mas madali na ngayon ang pag-uusap. Nag-usap kami tungkol sa mga makamundong bagay noong una-ang aming mga paboritong pagkain, libangan, at mga lugar na aming binisita. Nakita ko si Pia na nagsisimula nang mag-relax, ang kanyang unang kaba ay nawala.

Habang inihain ang pangunahing pagkain, nagpasiya akong oras na para pag-usapan ang mga detalye ng aming kaayusan. "So, about the marriage," panimula ko, pinagmamasdan siyang mabuti para sa anumang reaksyon.

Tumingala siya mula sa kanyang plato, seryoso ang kanyang ekspresyon. "Oo. Iniisip ko kung ano ang kaakibat nito."

"I've asked my lawyer to draft a contract," I said, making a mental note to call him first thing in the morning."It will outline the terms of our agreement. The plan is to stay married for two years. After that, we can amicably divorce and go our separate ways."

Huminga ng malalim si Pia. "Two years is a long time. What happens during that period? What are the expectations?"

"We would need to present ourselves as a genuine couple," paliwanag ko. "Sa pamilya ko, sa publiko. It will require a certain level of commitment and cooperation from both of us. We'll live together, attend events together, and basically play the role of a married couple."

Marahan siyang tumango. "And your family? How do you plan to introduce me to them?"

Napangiti ako. "Iyon ang susunod na hakbang. Gusto kong makilala mo ang aking pamilya. Sasabihin natin sa kanila na nagkita tayo kamakailan at mabilis ang pag-unlad ng mga bagay. Sanay na sila sa aking pagiging pribado, kaya hindi ito magiging masyadong kahabaan. ."

Si Pia ay mukhang nag-iisip, isinasaalang-alang ang mga implikasyon. "It sounds... manageable. Pero ang dami pang detalyeng dapat ayusin."

"Of course," pagsang-ayon ko. "Maaari naming gawin ito nang hakbang-hakbang. Ang pinakamahalagang bagay ay ang pakikipag-usap namin nang bukas at sinusuportahan ang isa't isa sa buong prosesong ito,".Ibinaba niya ang kanyang tinidor, ang kanyang mga mata ay sumasalubong sa akin nang may determinasyon. "Kaya ko 'yon. Pero kailangan kong malaman na mapagkakatiwalaan kita, Luke.

"Kaya mo," paniniguro ko sa kanya. "I want this to work for both of us. And I'll do everything I can to make sure it does."

Dinala ng waiter ang aming dessert, at ipinagpatuloy namin ang pagtalakay sa mga mas pinong punto ng aming pag-aayos. Sa pagtatapos ng pagkain, nakaramdam ako ng kumpiyansa na nasa iisang pahina kami. Si Pia ay matalino, praktikal, at, higit sa lahat, handang harapin ang hamong ito.

Nang matapos na ang aming dessert, tumingin ako sa kanya, nakaramdam ako ng determinasyon. "May isa pa," sabi ko. "Para gumana ito, kailangan nating magkaroon ng sense of familiarity. I want you to meet my family in two weeks and also get to meet yours. It will give us some time to prepare."

Mukhang nagulat si Pia pero tumango. Gumapang ang kanyang balat sa ideyang ipakilala si Luke sa kanyang pamilya. "I suppose that makes sense. Kailan ka nag-iisip?"

"Next two weeks weekend, kung available ka," mungkahi ko. "Bibigyan tayo nito ng ilang oras para maghanda."

"Okay," pagsang-ayon niya. "Next two weeks na."

Napangiti ako, nakaramdam ako ng bigat sa balikat ko. "Salamat, Pia. I believe this will work out well for both of us."

Nang sumapit ang gabi, inihatid ko si Pia palabas sa naghihintay na sasakyan. "I'll see you soon," sabi ko sabay bukas ng pinto para sa kanya.

"Yes," sagot niya sabay pasok sa kotse. "Magkita na lang tayo, Luke."

Habang papalayo ang sasakyan, saglit akong nakatayo doon, nanonood hanggang sa mawala ito sa gabi.

Kinaumagahan, nagising ako na may panibagong pakiramdam ng layunin. Maraming dapat gawin upang matiyak na ang aming pag-aayos ay natuloy nang walang sagabal.

Ang una kong ginawa ay tumawag sa aking abogado para pag-usapan ang pagbalangkas ng kontrata.

"Good morning, Mr. Anderson," sagot ni David, malutong at propesyonal ang boses.

"Good morning, David. I need you to draft a contract for me. It's regarding an arrangement with Mia."

"Of course, Mr. Anderson. I'll need some specifics."

Ginugol ko ang susunod na kalahating oras na binabalangkas ang mga tuntunin ng kasunduan. Tinalakay namin ang tagal ng kasal, ang mga pinansiyal na kaayusan, at ang mga kondisyon kung saan kami maghihiwalay.

Tiniyak sa akin ni David na magkakaroon siya ng draft sa loob ng ilang araw.

Nang maayos na iyon ay nabaling ang atensyon ko kay Pia. Kailangan kong tiyakin na komportable siya at sinusuportahan sa buong prosesong ito. Isang paraan para gawin iyon ay ang tulungan siyang lumipat sa papel na gagampanan niya.

Kinuha ko ang phone ko at tinawagan siya. "Hi, Pia. Si Luke naman."

"Hi, Luke Kamusta?"

"I'm good. I wanted to talk to you about something."

"Oo naman, ano yun?"

"I was thinking that, to make this transition smoother, we should take some time to get to know each other better. Maybe do some things together."

"That makes sense. Ano bang nasa isip mo?"

"Well, for starters, I'd like to take you shopping. We need to make sure you're comfortable and confident sa role na gagampanan mo. It's not just about appearances, but I want you to feel prepared."

Saglit na nag-alinlangan si Pia. "Shopping? I'm not sure I'm comfortable with that."

"Naiintindihan ko. Pero importante para sa ating dalawa. Isipin mo nalang na investment sa arrangement natin"

"Okay," walang ganang pagsang-ayon niya. "Kailan mo naisip?"

"Libre ka ba ngayong Sabado?

Maaari naming gugulin ang araw sa pamimili at mas kilalanin ang isa't isa."

"Saturday works. Thank you, Luke. I appreciate your help."

"It's my pleasure, Pia. I'll send a car to pick you up at ten."

Pagkatapos ng tawag namin, nakaramdam ako ng ginhawa. Ito ay isang maliit na hakbang, ngunit isang mahalagang hakbang. Nais kong maging kumpiyansa at komportable si Pia sa kanyang bagong tungkulin. Ito ay mahalaga para sa tagumpay ng aming pag-aayos.

Mabilis na dumating ang Sabado, at nakita ko ang aking sarili na naghihintay na makasama si Pia.

Nais kong matiyak na naramdaman niyang sinusuportahan at pinahahalagahan siya. Dumating ang kotse sa kanyang apartment nang sampu, at pinanood ko ang paglabas niya, mukhang excited at kinakabahan.

"Good morning, Pia," nakangiting bati ko sa kanya. "Handa ka na ba sa araw natin?"

"May choice pa ba ako?" nahihiyang sagot niya.