Dumating na rin ang araw. Ang kasal sa korte sa pagitan namin ni Pia ay nakatakdang maganap, at naramdaman ko ang kakaibang halo ng emosyon na pumupukaw sa loob ko. Ang aking ama ay pumanaw dalawang linggo na ang nakararaan, at bagama't sariwa pa ang pagkawala, alam kong kailangan kong tuparin ang kanyang mga huling kahilingan. Nakilala niya si Pia bago siya pumanaw at nagustuhan niya ito, isang bagay na nagbigay sa kanya ng kaunting kapayapaan sa kanyang mga huling araw. Habang nakatayo ako sa harap ng salamin, inaayos ang aking kurbata, hindi ko maiwasang isipin kung gaano kalaki ang nabago sa loob ng maikling panahon. Mula sa sandaling ipinahayag ng aking ama ang kanyang nais na magpakasal ako, hanggang sa makilala si Pia at ayusin ang kasal na ito,, naging ipoipo ang lahat. Gayunpaman, narito ako, naghahanda na pumasok sa isang kasal na higit pa sa isang kasunduan sa negosyo kaysa sa isang romantikong pagsasama. Ang suit na isinuot ko ay pinasadya sa pagiging perpekto, isang m
Ang karangyaan ng mansyon ay nagsimulang maramdaman na parang ginintuan na hawla. Isang buwan na ang lumipas mula noong kasal sa korte, at ang matingkad na katotohanan ng pamumuhay kasama si Luke ay papasok na. Ang kumikinang na mundong pinasok ko ay lalong naghihiwalay, habang ang kilos ni Luke ay lumalamig sa araw. Isang tahimik na gabi, natagpuan ko ang aking sarili sa sala, sinusubukang gambalain ang aking sarili sa aking bagong-buhay na libangan: pagsusulat. Nagsimula ako ng isang hindi kilalang blog kung saan ibinahagi ko ang aking mga saloobin sa iba't ibang paksa, mula sa musika at mga palabas sa TV hanggang sa mga personal na pag-iisip. Nagbigay ito ng malugod na pagtakas mula sa monotony ng aking mga araw. Lalong lumayo si Luke at mahirap balewalain ang pagiging malamig niya. Inaasahan ko na ang isang pag-uusap ay maaaring maging malinaw, ngunit siya ay lalong hindi magagamit o malupit. Ang aming mga pakikipag-ugnayan ay naging minimal at maikli. Isang araw, mas maag
Mas tahimik ang mansyon kaysa sa karaniwan habang nakaupo ako sa aking opisina, ang bigat ng mga pakikipag-ugnayan ni Pia noong nakaraang buwan sa aking isipan. Alam kong malayo ako at malamig, ngunit hindi ko maalis ang kawalang-katiyakan na bumabalot sa aking isipan. Ang aking paunang desisyon na mapanatili ang isang magalang ngunit hiwalay na kilos ay nilayon na magtakda ng malinaw na mga hangganan, ngunit natakot ako na baka ito ay mapagtanto bilang kabastusan. Ako ay palaging isang tao ng lohika at kontrol. Ang mga emosyon ay isang komplikasyon na iniwasan ko simula noong pumanaw si Ama. Ang aking pokus ay sa pamamahala ng aking negosyo at pagbibigay para sa aking mga kapatid.Ang pag-iisip na sumabak sa isang romantikong relasyon-o kahit na magpanggap na emosyonal na available-ay parang isang mapanganib na sugal. Hindi na ako naniniwala sa pag-ibig, at ayokong umasa si Pia sa isang bagay na wala ako. Tumatak sa isip ko ang usapan kagabi. Ako ay bigo sa kung paano nangyari ang
[Claire] POV Ako ay palaging umunlad sa drama - ito ang aking oxygen, ang aking lifeblood. At walang makakapantay sa kilig na makita ang ex ko, si Luke Anderson, sa mga column ng tsismis-maliban, siyempre, ang pagkabigla nang malaman kong ikinasal siya sa isang tulad ni Pia Barrington. Tinamaan ako nito na parang tidal wave, na nagpatumba sa akin sa aking pedestal. Nakahandusay ako sa malambot na velvet sofa sa aking marangyang apartment sa Manila, ang aking blonde na buhok ay kulot na kulot sa paligid ko, at ang aking hubog na pigura ay nakasuot ng silk robe. Malayo ako sa dati kong glamorous self. Ang imahe ni Luke kasama ang kanyang bagong asawa ay nangingibabaw sa mga screen at mga pahina sa paligid ko. Ang mga pahina ng lipunan ay nakakalat sa salamin na coffee table, isang salamin ng aking hindi paniniwala. Ang headline ay sumisigaw: "Luke Anderson Ties the Knot with Pia Barrington." Ang pangalan lamang ay sapat na upang ako ay panunuya. Pia Barrington-dating barmaid, ngay
[PIA POV] Nakatayo ako sa may pintuan, ang lakas ng tibok ng puso ko habang kaharap ko ang babaeng kakapakilala lang bilang si Claire. Siya ay kapansin-pansing matangkad, na may umaagos na blonde na buhok na bumabagsak sa kanyang likod sa perpektong alon. Ang kanyang presensya ay magnetic, ang kanyang pulang damit ay nakayakap sa kanyang mga kurba sa paraang parehong matikas at mapang-akit. Natuyo ang lalamunan ko. Pakiramdam ko ay inano ako sa kanyang kumpiyansa at kagandahan. "Hello," mahinang sabi ni Claire, ang kanyang boses ay malabong umungol. "Ako si Claire. Girlfriend ni Luke" Napalunok ako ng mariin, sinusubukan kong panatilihin ang aking kalmado. Wala akong sinabi kahit gusto ko. Ang mga mata ni Claire ay kumikislap sa kasiyahan, at sinulyapan niya ako ng halos hindi mahahalata na ngiti. Ang kanyang titig ay parang malamig na simoy ng hangin na tumatama sa aking balat, nanlamig ako sa talas nito. Ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko habang sinusubukan kong tumayo, ngu
Ang mga buwan mula noong pagbisita ni Claire ay isang paglalakbay ng banayad ngunit malalim na pagbabago. Ang aking buhay, na minsang tinukoy ng isang maingat na pinapanatili na distansya at gawain, ay nagsimulang magbago sa mga paraan na hindi ko inaasahan. Ang kontraktwal na pag-aayos kay Pia ay umunlad sa isang bagay na mas malalim, at kahit na hindi ko ito pinlano, natagpuan ko ang aking sarili na inaabangan ang mga sandaling magkasama kami nang higit pa kaysa sa naisip kong posible. Hindi ko matukoy ang eksaktong sandali na nagsimulang magbago ang mga bagay, ngunit alam kong may kinalaman ito sa paraan ng pagsasama ni Pia sa aking buhay. Ang mansyon, na dating santuwaryo ng pag-iisa at walang personal na espasyo, ngayon ay mayroong bagong init. Ang kanyang presensya ay nagdulot ng ibang uri ng ginhawa, isa na tumatagos sa mismong tela ng aking pang-araw-araw na gawain. Kapag wala ako sa trabaho, madalas bumabalik ang isip ko sa kanya. Ito ay isang kakaibang ugali, ngunit nata
Ang gabi ay itinakda para sa kung ano ang pakiramdam tulad ng isang perpektong gabi ng pelikula. Inaabangan namin ni Luke ang gabing ito sa buong linggo, at ang pag-asam ay nagparamdam na espesyal ito mula sa sandaling nagising ako. Iyon ang aming unang opisyal na gabi ng pelikula na magkasama, at ginugol ko ang araw sa paghahanda ng lahat para maging komportable at kaakit-akit. Ang engrandeng sala, kadalasang napakapormal at walang personalan, ay ginawang kanlungan ng pagpapahinga. Nagkalat ang mga kumot sa sahig, nakatambak ang mga unan, at ang malambot na kislap ng mga string na ilaw ay lumikha ng mainit at nakakaengganyang ambiance. Habang palipat-lipat ako sa pag-aayos ng mga meryenda-popcorn, cookies, at ilan pang pagkain-narinig ko si Luke na papasok sa harap ng pinto. Nagmamadali akong tapusin ang lahat, nasasabik at medyo kinakabahan sa darating na gabi. "Hey, Pia," bati sa akin ni Luke na may pamilyar na init sa pagpasok niya sa kwarto. Agad na nanlambot ang kanyang mg
Nagising ako noong umaga na parang may gumalaw sa loob ko. Ang araw ay dumaloy sa mga bintanang mula sa sahig hanggang kisame, na nagbibigay ng ginintuang liwanag sa mga minimalist na kasangkapan ng aking penthouse, ngunit tila hindi ko maalis ang anino ng kagabi. Ang halik. Hindi dapat nangyari. Ako at si Pia ay gumaganap ng isang papel, at ako ay dapat na maging master ng kontrol. Ang halik ay hindi hihigit sa isang madulas, isang mapusok na reaksyon sa pagiging malapit namin sa nakalipas na ilang buwan. Or at least yun nasabi ko sa sarili ko. Pero ang totoo, mas naramdaman. Ramdam ko pa rin ang multo ng labi niya sa labi ko, ang habol ng hininga niya nang sumandal ako, ang lambot ng buhok niyang humahaplos sa pisngi ko. Ang tindi ng lahat ng ito ay nagulat ako, at kinasusuklaman ko ang mga sorpresa. Hindi ako gumawa ng emosyon. Hindi ako gumawa ng mga koneksyon. Hindi pagkatapos ng nangyari kay Claire, hindi pagkatapos ng mga taon ng paglilibing sa aking sarili sa trabaho upa