Chapter 18

[Luke]

Mas tahimik ang bahay kanina. Kahit na nasa paligid si Pia, parang nawala ang presensya niya sa background. Hindi ko ito napansin noong una; Masyado akong nababalot sa trabaho, sa kasalukuyang presyon ng pagpapanatiling nakalutang sa negosyo. Ngunit isang gabi, habang nakaupo ako sa sala pagkatapos ng mahabang araw, napagtanto kong may mali.

Wala na si Pia sa sarili niya.

Hindi ko masyadong matukoy kung kailan nagsimula, pero mas lumayo siya, parang dumulas, unti-unti. Hindi na napuno ng kanyang pagtawa ang mga silid tulad ng dati, at ang panunukso na minsan ay tila walang kahirap-hirap sa pagitan namin ay napalitan ng maikli, magalang na pag-uusap. Kahit na magkasama kami, may hindi nakikitang pader sa pagitan namin. May nagbago, at hindi ko na kayang balewalain.

Sumandal ako sa sofa, nakatingin sa walang laman na fireplace. Ito ba ang distansya na gusto ko? Pumasok kami sa kasal na ito bilang isang transaksyon-isang kasunduan na tulungan ang isa't isa. Kailangan kong