Chapter 2

VIVIENNE

Habang hawak ang tablet, tumungo si Vivienne sa study room ng asawa niyang si Damian. Hindi niya napigilan ang magulo niyang emosyon. Ang tanong na paulit-ulit niyang binabanggit sa kanyang isip ay, “Bakit si Marisse? Bakit siya pa?”

Ang pangalang Marisse ay hindi na bago kay Vivienne. Una niya itong narinig sa araw ng kanilang kasal. Sa mga sandaling iyon, akala niya ay perpekto ang lahat sa kanilang relasyon. Subalit, nang marinig niya ang usapan ng mga kaibigan ni Damian, nabalot ng duda ang kanyang puso.

“Noong mga panahong nagmamahalan sina Damian at Marisse, akala ko talaga sila ang magkakatuluyan,” sabi ng isang kaibigan.

“Oo nga, bagay na bagay sila. Sayang talaga,” dagdag pa ng isa.

Ang mga salitang iyon ay nanatili sa isipan ni Vivienne kahit matapos magpakasal. Ngunit nang ipakita ni Damian ang galit niya sa tuwing nababanggit ang pangalan ni Marisse, unti-unti siyang naniwala na wala na itong puwang sa buhay ng kanyang asawa.

Ngunit ngayon, tila bumalik ang multo ng nakaraan. Bakit muling bumalik si Marisse sa kanilang buhay?

Hindi na siya nag-aksaya ng panahon para mag-isip. Binuksan niya ang pinto ng study room nang walang paalam.

Si Damian, na abala sa trabaho, ay agad lumingon nang marinig ang pagbukas ng pinto. Nang makita si Vivienne, ibinaba niya ang mga papeles at mabilis na tumayo.

“Mahal, ano’ng nangyari?” tanong nito nang may pag-aalala.

Ang boses ni Damian ay puno ng lambing, ngunit si Vivienne ay hindi na mapanatag. Lumapit siya sa asawa, nanginginig ang kamay habang hawak ang tablet.

Tiningnan niya nang diretso ang asawa, hinayaan niyang makita nito ang sakit sa mga mata ni Vivienne.

“Nakita ko ang group chat niyo ni Marisse,” sabi niya nang direkta, pinipigil ang galit na namumuo sa kanyang dibdib.

Napakurap si Damian, tila nagulat, ngunit hindi ito tumugon agad.

“Damian, huwag mo na akong gawing tanga,” mariing sabi ni Vivienne. “Nakita ko na ang lahat. Ang mga larawan, ang video, at pati na rin ang mga mensaheng tinatawag niyang tahanan ninyo!”

Huminga nang malalim si Damian bago sumagot, “Si Elias ang gumawa ng grupong iyon.”

Sa puntong ito, magpapanggap pa rin ba si Damian?

“Si Elias?” tanong ni Vivienne, naguguluhan. Paano nakilala ng kanilang anak si Marisse?

Ipinaliwanag ni Damian na si Marisse ang madalas nilang makasama sa mga family gatherings noong bata pa si Elias. Subalit, ang detalyeng ito ay hindi nagbigay linaw kay Vivienne. Sa halip, mas lalong sumikip ang kanyang dibdib.

Pero bukod doon ay walang ibang maramdaman si Vivienne kundi ang tensyon sa pagitan nila ng asawa, parang tali na handang maputol anumang sandali.

“Damian,” mahina niyang sabi, “ano’ng nangyari sa atin? Paano mo nagawang hayaan ang anak natin na ituring siyang ina?”

Tila nabalot ng tensyon ang silid. Tumayo si Damian, lumapit kay Vivienne, at marahang niyakap ito.

“Pasensya ka na,” sabi niya, halos pabulong. “Hindi ko akalaing ganito ang magiging epekto nito sa’yo.”

Ngunit hindi ito sapat kay Vivienne. Pakiramdam niya’y hindi niya nakikita ang buong larawan.

“Ako ang dapat sisihin dito. Wala ako sa tamang timpla. Inakala ko lang na sobrang pagod mo na araw-araw kay Elias, kaya gusto ko sanang tumulong at bawasan ang bigat na dala mo.” Hindi makapaniwalang tumawa si Vivienne, tawa na may halong pait.

“Tulungan? Ganito ba ang tawag mo sa ginawa mo, Damian? Hindi mo man lang naisip ang nararamdaman ko?” bulalas niya.

Hinawakan ni Damian ang kanyang mga kamay, pilit na pinapakalma ang asawa. “Vivienne, nangangako ako, iiwasan ko na si Marisse. Hindi ko na siya kailanman kakausapin. Wala na akong ibang iniisip kundi ikaw at si Elias.”

Ang boses niya ay puno ng pagsisisi. Halos magmakaawa ito. “Yung grupo na iyon, ide-delete ko! Kahit si Marisse ay aalisin ko mismo. Patawarin mo lang ako mahal, please?”

“Para sa relasyon natin, para sa pamilya natin, para kay Elias mahal, bigyan mo naman ako ng isa pang pagkakataon,” dagdag niya.

Sa puntong iyon, naisip ni Vivienne si Elias. Napakabata pa nito upang maapektuhan ng komplikasyon sa kanilang relasyon. Kung hahayaan niyang magpatuloy ang tensyon na ito, mas mahihirapan ang kanilang anak.

Nasa isip rin ni Vivienne na kapag hihiwalayan niya si Damian at magkatuluyan si Marisse at Damian ay masisira lamang ang buhay ng anak nilang si Elias. Napakabata pa nito at walang kamuwang muwang sa ganito karuming mundo.

Sa maiksing panahon pa lamang nga na nakasama ni Elias si Marisse ay malaki na ang naging epekto nito sa kanya, lalo na sa kalusugan ng kanilang anak na si Elias.

Huminga siya nang malalim, pilit na tinatanggap ang bigat ng sitwasyon.

“Sige,” sagot niya, halos pabulong. Para kay Vivienne ay napakahirap ng apat na letra na ‘yon banggitin. Tila bangungot sa kanya ang pangyayari.

Nagpakawala si Damian ng isang malalim na hininga. “Salamat, mahal. Pangako, hindi ko na kayo bibiguin ulit.”

Ngunit sa kabila ng mga salitang iyon, may sugat na nananatili sa puso ni Vivienne—isang sugat na hindi madaling maghilom.

Nang marinig iyon ni Damian, mahigpit niyang hinawakan ang bewang ni Vivienne at pilit siyang pinapaharap sa kanya.

Tiningnan ni Damian ang asawa, at sa mga mata nito, kitang-kita ang saya.

Hinawakan niya ang mukha ni Vivienne at hinalikan ito.

Ngunit kahit na parang naresolba na ang problema, ang sakit na dulot ng pagtataksil ni Damian at ang ginawa ni Elias ay nanatili pa ring sugat sa puso ni Vivienne.

Tinalikuran niya ang halik ng asawa. Ayaw niyang magkaroon ng kahit anong dikit dito habang hindi pa niya nalilimutan ang lahat ng nangyari.

Sa susunod na segundo, bigla siyang umangat mula sa sahig. Ang biglaang pakiramdam ng kawalan ng balanse ay nagdulot sa kanya ng kaba, kaya’t napakapit siya kay Damian.

Tumawa ang lalaki.

“Galit ka pa rin ba?” tanong nito.

“Kailangan ko ng oras,” sagot ni Vivienne nang deretso.

Sa mahigpit na tinig na puno ng pang-aakit, sinabi ni Damian,

“Sige, magpapakabait ako ngayong gabi. Puwede bang magpakumbaba ka na?”

Noon, hindi napipigilan ni Vivienne ang sarili niya kapag ganito si Damian. Ngunit ngayon, parang nawala na ang interes niya.

Alam ni Damian ang sagot ng asawa, kaya hindi na niya ito binigyan ng pagkakataong tumanggi.

Ibinagsak niya si Vivienne sa malambot na kama.

Pilit itong bumangon, ngunit agad siyang pinigilan ni Damian. Hinawakan niya si Vivienne sa dibdib upang pigilan ang anumang galaw nito.

Pilit namang itinulak ni Vivienne si Damian gamit ang kanyang mga kamay, ngunit mabilis niyang hinawakan ang magkabilang pulso nito gamit ang isang kamay at iniangat iyon.

Napakalakas ni Damian. Para siyang isang hayop na walang laban. Wala siyang magawa upang makatakas sa pag-angkin ng asawa.