Novels by Luxerious

VIVIENNELahat ng ginagawa ni Marisse—ang pagsundo kay Elias, ang pagiging malapit nito sa anak niya—ay hindi aksidente.Lahat ng ito ay utos ni Damian at nasa plano niyang talaga. Napakasakit no’n para kay Vivienne.Kaya pala palaging pinapadala ni Damian si Elias sa bahay ng kanyang ina.At ang kanyang biyenan naman, palihim na dinadala si Elias kay Marisse.Pinapayagan silang magkaroon ng koneksyon, upang mas lumalim ang ugnayan nilang dalawa.Kaya pala…Ang mga guro sa kindergarten ay tinatawag si Marisse na ina ni Elias.Samantalang siya, ang tunay na ina, ay hindi man lang kilala.Tanga. Napakatanga niya.Sa lahat ng ito, siya pa rin ang pilit na nagpapatawad.Siya pa rin ang nag-aalok ng pang-unawa.Hindi mapigilan ni Vivienne ang panginginig ng kanyang katawan.Pilit niyang pinapakalma ang sarili, pero wala itong silbi.Mas lalo lang niyang naramdaman ang panghihina niya…Bago pa man makasagot si Damian, biglang tumunog ang telepono nito.Sinagot niya agad.“Marisse?”“Ano?! S

VIVIENNE Sa gitna ng sakit at pagkabigla, may isang tanong na bumabagabag kay Vivienne… Bakit hindi siya kilala ng mga guro sa kindergarten ni Elias? Ngunit si Marisse, alam nila kung sino. Nasa loob ng isang taxi si Vivienne, tahimik na nakaupo sa likuran habang nakatingin sa labas ng bintana. Ang kumpanya ni Damian ay hindi kalayuan mula sa presinto—sampung minuto lang ang layo. Akala niya, sapat na ang sampung minutong biyahe para kumalma siya… Ngunit habang iniisip niya ang lahat ng nangyari, mas lalo lang bumibigat ang kanyang pakiramdam. At bago pa niya namalayan, muli nang bumagsak ang mga luhang kanina pa niyang pinipigilan. Elias… mahal mo ba talaga si Marisse nang ganoon kalaki? Mahal mo siya nang labis, hanggang sa kaya mo akong talikuran bilang ina mo? I am his mom… Pagdating niya sa gusali ng kumpanya, hindi siya nagdalawang-isip. Hindi siya tumigil ni lumingon man lang—dumiretso siya sa opisina ni Damian. Ngunit bago pa niya mabuksan ang pinto, may nar

Sa harap ng gate ng paaralan, sa gitna ng dagsa ng mga magulang na naghihintay sa kanilang mga anak, naroon si Vivienne—nakapako ang tingin sa maliit na pigura ng kanyang anak na mahigpit na nakahawak sa kamay ng ibang babae. Hindi niya alam kung paano ito nangyari, kung kailan nagsimulang mapalayo sa kanya si Elias. Ngunit sa harap ng lahat, isang masakit na katotohanan ang kanyang kailangang tanggapin.Ang kanyang sariling anak… hindi siya kinilala bilang ina.“Nanay ni Elias?” Tanong ng guro, may halong pag-aalinlangan ang tono. “Kilala mo po ba siya? Kanina, nang tawagin ko ang mga magulang ni Elias, siya rin ang sumagot.”Tumigil ang mundo ni Vivienne.Ang guro mismo ang nag-aakalang si Marisse ang tunay na ina ng kanyang anak?Nanginginig ang kanyang mga kamay habang pinagmamasdan ang babaeng iyon—si Marisse—na tila walang bahid ng pagkabahala. Nang magtama ang kanilang mga mata, saglit itong nagulat, ngunit mabilis ding bumalik ang kumpiyansa sa kanyang postura. Lumapit siya ka

VIVIENNENang marinig ni Damian ang ingay mula sa sala, mabilis siyang lumabas ng kwarto. Sa kanyang harapan ay ang magulong kwarto, mga sirang gamit, at si Elias na tila nawawala sa sarili.“Elias,” malamig ngunit may awtoridad ang boses ni Damian, “Ano ang ginagawa mo?”Agad na tumigil si Elias, ngunit nang makita niya ang ama, mabilis itong tumakbo papunta rito. Hinawakan niya ang laylayan ng shirt nito habang humihikbi. “Dad! Di ba gusto mo si Tita Marisse? Please, maghiwalay na kayo ni Mommy! Pakasalan mo na si Tita Marisse!”“Gusto ko si Tita Marisse ang maging nanay ko! Gusto kong mabuhay kasama siya!”Tahimik ang buong paligid. Si Vivienne ay nanatiling nakatayo, tila nawalan ng lakas mula sa narinig. Samantalang si Damian, nanatiling tahimik sa ilang sandali bago yumuko sa harap ni Elias.“Elias,” madiin ngunit mahinahon ang tono niya, “tama na.”“Pero Dad—”“Hindi.” Ang malamig na tugon ni Damian ay nag-iwan ng bigat sa hangin. “Ang mommy mo ay si Vivienne, at wala nang iba

VIVIENNEAng walang muwang ngunit prangkang mga salita ni Elias ay tila karayom na tumusok sa puso ni Vivienne. Noong si Elias ay may sakit at nasa pinakamahina niyang kalagayan, iniisip pa rin nito ang babaeng naging dahilan ng kanyang pagkakasakit.Tumingin si Vivienne pababa sa bata. May hinanakit sa kanyang puso, halatang marami siyang iniinda para sa anak, ngunit matapos lamang ang ilang salita, muling nakatulog si Elias.Malinaw na narinig ni Damian ang mga sinabi ni Elias. Lumapit ito at marahang hinawakan ang kamay ni Vivienne. “Wife,” mahina at puno ng pagsisisi ang kanyang tawag.Walang nais sabihin si Vivienne sa kanya, kaya’t sinubukan niyang hugutin ang kamay mula sa hawak nito. Ngunit pinaghigpitan pa ni Damian ang hawak at hindi siya pinakawalan. “Ang nangyari ngayon ay aksidente lamang,” paliwanag nito. “Nagdesisyon ang nanay ko nang walang pahintulot, at ang anak natin ay nagkasakit kaya hindi ko ito agad nabanggit…”Hindi sumagot si Vivienne. Kinuha niya si Elias at

VIVIENNE Napalunok si Vivienne habang nakatitig sa mga mata ni Damian. Seriyoso ang ekspresyon nito—hindi iyon mukhang kasinungalingan. Nag-atubili siyang sumagot, ngunit sa huli, binitiwan niya ang mga salitang may bahid ng pag-aalala. “Kung ganon, alagaan mo ang sarili mo at magtulungan tayo para mamuhay ng maayos…” Hinawakan ni Damian ang kanyang mukha gamit ang dalawang kamay. Ngumiti ito bago siya banayad na hinalikan sa mga labi. “Habang papunta ako dito, nakausap ko si Elias. Sinabi niya na gusto rin niya ng kapatid na lalaki o babae.” Tumigil ito sandali at hinagod ang kanyang mukha. “Alam mo, pangarap ko talagang magkaroon ng dalawang anak. Kaya, wife…” Huminga ito ng malalim. “Huwag mo akong tanggihan, okay?” Ang mga mata ni Damian ay puno ng pagmamahal, at iyon ang bumighani kay Vivienne. Hindi niya na kayang tumanggi. Mayroon na silang isang anak na lalaki, ngunit naisip niyang maganda nga kung magkakaroon sila ng isa pang anak—isang babae. Simula sa araw na iyo