Gabriella "Gabby" Cruz died as a badass in a Motorcycle crash. Middle of a chase. Gun in one hand, vengeance in her heart. But fate had a sense of humor—she wakes up in the body of Seraphina "Sera" Elizalde, the notoriously weak, timid, and unwanted wife of cold-hearted billionaire Damian Rafael Velasco. Now trapped in a life of luxury, betrayal, and manipulation, Gabby must play the part of Seraphina—the submissive socialite cast aside by the very man she married. Too bad Gabby doesn’t do submissive. With a foul mouth, street smarts, and zero patience for bullshit, Gabby decides to flip Seraphina’s life on its head. She’s done playing the victim. If Damian wants a trophy wife? Too bad. She’s about to become the most scandalous, fearless, and powerful woman in his world. What Damian doesn’t know is that the fragile wife he ignored just became the woman who will ruin or save him—and maybe, teach him how to love.
View MoreGABBY POINT OF VIEW Tangina, I hate meetings. Lalo na kung puro matanda ang kaharap ko na mukhang hindi nasanay na may babaeng hindi nila kayang tapakan. Nasa boardroom ako ng Velasco Industries ngayon. The kind of place na tipong pag pumasok ka nang hindi naka-Brioni o Armani, automatic—you're dismissed. I wore black. Power black. With killer red heels. Yung tipong isang tapak lang, lulubog sa linoleum ang ego ng sinumang siraulong babangga sa’kin. Damian wasn’t here yet. Fine. Mas okay. I didn’t need him to fight this battle for me. I sat at the head of the long, cold table. Sila? Puro men in their sixties, seventies, may ilang babae pero halatang token lang. Parang trophies na ginagamit para masabing “inclusive.” “Mrs. Velasco,” simula ni Mr. Aguirre, one of the oldest and boldest. “We appreciate your presence, but this is a corporate meeting, not a fashion show.” I smiled. One of those slow, Gabby-style ngiti na alam mong may kasunod na sunog. “Exactly,” sagot ko.
GABBY POINT OF VIEW Parang biglang bumagal ang lahat. Isang iglap lang—mula sa pagtungga ko ng mamahaling alak sa isang hindi ko naman gustong party, hanggang sa pag-init ng leeg ko, pag-ikot ng paningin ko, at pagsigaw ng katawan kong may mali. Tangina. May lason ‘yung iniinom ko.Alam mo ‘yung sinasabi nilang may instinct ka na mararamdaman mong hindi ka ligtas? Ganun ‘yung nangyari. Nung una akala ko wine lang ‘yung sumipa, pero nung nagsimulang magdilim ang paningin ko at nanghina ‘yung tuhod ko, doon ko na-realize—target ako. At hindi ito simpleng pa-chika lang na tsismis. Literal na gusto akong patayin.Wala akong maalala masyado sa gitna ng kaguluhan, kundi ‘yung init sa dibdib ko, ‘yung hagod ng lalamunan ko na parang niluluto sa sarili kong katawan, at ‘yung boses ni Damian—oo, ‘yung tinig n’ya na lagi kong iniiwasan, biglang naging malinaw na malinaw.“Seraphina!”Putangina. Ba’t parang siya pa ‘yung nauna kong naisip?At ngayon, habang nakahiga ako sa puting kama ng ospit
GABBY POINT OF VIEW Araw ng press conference ng Velasco Global Holdings. Pormal ang lahat, mula sa mga pulitiko’t investors na nakaupo sa harapan, hanggang sa mga mamamahayag na sabik sa tsismis sa likod ng ‘di umano’y pregnancy scandal na sumabog ilang araw pa lang ang nakakalipas. At sa likod ng lahat ng ito? Syempre, si Bianca. Ang self-declared fiancée, soulmate, at forever ni Damian Velasco—kahit pa may asawa na ito.Ako, nakaupo sa dulo ng mesa ng boardroom, naka-itim na pantsuit, may manipis na pearl necklace at pulang lipstick. Hindi na ako ‘yung Seraphinang kinakaladkad lang. Hindi na ako ‘yung tahimik na trophy wife na hinahampas ng intrigang sosyal. Ako si Gabriella Cruz sa katawan ni Seraphina Velasco, at ngayong araw, may papasabugin ako.Ang buong linggo bago ‘to, napuno ng pa-suspicious na kilos si Bianca. Biglang post ng ultrasound sa Instagram story niya, may pa-caption na “God’s greatest gift” at syempre, yung mga cryptic quotes ng “Some men just know how to plant s
GABBY POINT OF VIEW Hindi ako mapakali. Ilang araw na akong nagtutulug-tulugan sa mansion na parang prinsesa sa fairy tale, pero ang totoo, para akong nakakulong sa gold-plated na selda. Sa bawat hakbang ko, sa bawat alingasngas ng mga tauhan, sa bawat malamig na tingin ni Damian, mas lalo kong nararamdaman na may malalim na baho ang mansion na ‘to—at hindi ito tungkol lang sa tsismis o social climbing. May tinatago ang pamilyang ‘to. At sa katawan kong ‘to ngayon, kasamang itinago si Seraphina. Hindi ko alam kung bakit, pero may nararamdaman akong koneksyon sa kanya. Hindi lang dahil sa katawan niya na ngayon ay akin, kundi dahil sa lungkot at takot na iniwan niya. Nananatili pa rin ‘yung bigat sa loob ng dibdib ko tuwing dumadaan ako sa kwarto niya—este, namin. Pakiramdam ko, kahit anong lakas ko bilang si Gabby Cruz dati, may bahagi akong naaapektuhan ng kung anong iniwan ng dating Seraphina Elizalde. Kaya’t isang gabi, habang tahimik ang buong mansyon at ang mga alila ay natut
GABBY POINT OF VIEW Ang ayoko talaga sa mga fancy dinner na 'to, bukod sa pangit na pagkain at overdose sa wine na lasang mamahaling suka, ay ‘yung sobrang pilit ng mga ngiti ng tao sa paligid. Halata mong lahat may tinatagong galit o chismis pero naka-coat ng sosyal na laugh at isang million-peso na gown. At ngayon, nandito ako sa gitna ng private family dinner ng Velasco clan, suot ang red silk na damit na pinili ni Clara, ang personal stylist na para bang mas kilala pa ang katawan ni Seraphina kaysa sa sarili ko. Masyado akong overdressed para sa ganitong setting, pero sabi ko nga—kung magpapakita ka sa mga kaaway mo, gawin mong mukhang award night ang datingan.Pinipilit kong huwag umikot ang mata ko habang kinikilala ko ang mga mukhang hindi ko maalala. May mga pinsan. May mga tito. May mga tita na hindi tumitigil sa tingin na para bang ine-evaluate kung original pa ba ang ilong ko o retokado na. Sa dulo ng table, naroon si Damian—nakaupo nang tuwid na parang bagong linis na scu
GABBY POINT OF VIEW Umagang-umaga pa lang, ramdam ko na ang tensyon sa hangin. Hindi ‘yung typical na tensyon ng isang babaeng inaasahang ngumiti habang umiinom ng mimosa at nagbabasa ng magazine sa harap ng pool. Iba ‘to. ‘Yung tipong parang may paparating na bagyo. At ang pinanggagalingan ng kulog? Wala sa labas. Nasa loob ng mansion. Nasa loob ng cellphone ko.Tumunog ang phone ko ng sabay-sabay—email notification, social media alerts, at sunod-sunod na tawag mula sa numero ni Damian. Hindi ko pinansin. Hindi dahil wala akong pakialam. Pero dahil alam ko na kung anong laman niyon. Mas gusto kong ako mismo ang tumingin. Ako mismo ang makakita. So binuksan ko ang tablet ko, nagbukas ng isang browser, at halos mapasigaw ako sa headline ng isang sikat na online news site:**“BILLIONAIRE’S WIFE ARMED AND DANGEROUS? SERAPHINA VELASCO CAUGHT HOLDING A GUN AT A PRIVATE RANGE!”**Leaked photo. Grainy, pero malinaw pa rin kung sino ang babae sa loob ng shooting booth. Ako. Si Seraphina. Nak
GABBY POINT OF VIEW Hindi ko alam kung normal ba talaga para sa isang mayamang housewife na biglang maghanap ng private shooting range. Pero pakialam ko. Hindi rin naman ako normal.Simula nung gabing hinarap ko si Damian at binuhos ko sa kanya lahat ng sama ng loob na hindi dapat akin, hindi na ako mapakali. Para akong sinindihang mitsa—any moment, ready sumabog. Hindi sapat ang paglalakad-lakad sa garden na parang eksena sa period drama. Hindi ako ‘yon. Gusto ko ng aksyon. Gusto kong maramdaman ulit na kontrolado ko ang katawan ko. Ang buhay ko.Kaya eto ako ngayon, nakasuot ng oversized hoodie, shades, at cap, parang adik na may tinatago—pero sa totoo lang, ako lang ‘to, sinusubukang bumalik sa sarili kong mundo. Pumasok ako sa isang exclusive private shooting range sa outskirts ng Metro Manila, ‘yung tipong kailangan ng appointment at may NDA pa. Safe na safe. Discreet. Tahimik.“Good afternoon, ma’am Seraphina,” bati ng receptionist, ngiting PR.Ngumiti ako pabalik. Pero sa isip
GABBY POINT OF VIEW Pag-uwi ko mula sa charity gala, hindi pa rin ako makapaniwala na nairaos ko 'yon nang hindi sinuntok si Bianca sa mukha o hinubad ang takong ko at itinapon sa chandelier. Achievement unlocked. Pero habang nakasandal ako sa leather seats ng mamahaling sasakyan, ramdam kong hindi pa tapos ang drama.Tahimik ang driver. Hindi siya nagtanong. Hindi ako nagsalita. Pero sa likod ng utak ko, may nag-aabang. Parang bagyong paparating. At hindi ako nagkamali.Pagkapasok ko sa mansion—hindi bahay, mansion—'yung tipong may apat na chandelier sa isang hallway pa lang, agad akong sinalubong ng malamig na katahimikan. Wala ni isang maid sa paligid. Walang staff na karaniwang nagtatago sa gilid para batiin si “Mrs. Velasco.” Medyo creepy, parang horror movie na posh ang budget.Tuloy-tuloy lang ako paakyat sa kwarto. Bitbit ang heels ko sa isang kamay, at 'yung kontratang gusto kong gawing panggatong sa kabila. Pero pagdating ko sa landing ng grand staircase, andun siya.Damian
GABBY POINT OF VIEW Hindi ko alam kung sino ang sadistang nagsabi na ang pagiging mayaman ay puro kaartehan, kaseksihan, at walang problema sa buhay. Kung sino man 'yon, gusto ko siyang ikulong sa silk na dress na hindi makahinga, tadtarin ng high heels na parang torture device, at ibato sa gitna ng ballroom kung saan lahat ng tao ay sanay manghusga kahit walang alam.Ganyan ang naramdaman ko ngayong gabi.Gala. Charity event. Social climbing circus. Tawagin mo kung anong gusto mong itawag—para sa’kin, isa lang ‘tong patibong para sa mga tulad ni Seraphina.Sinusuot ko ngayon ang isang emerald green gown na pinilit kong isuot kahit gusto kong mag-leather jacket at boots. “Required daw ang elegance,” sabi ng stylist na halos maiyak nang ikabit ang hikaw sa'kin habang naka-straggle ako sa sofa, walang pakialam.Hindi ako marunong maglakad sa takong. Pero alam mo kung anong meron ako? Grit. At galit. Magandang combo 'yan para hindi matumba sa social event ng mga elitista.Pagdating sa e
GABBY POINT OF VIEW Tangina. Yun lang talaga ang unang pumasok sa isip ko habang humaharurot ako sa EDSA, gabing-gabi, habang hinahabol ng isang itim na SUV na wala nang ibang gustong gawin kundi patayin ako. Ang lakas ng ulan. Ang lamig ng hangin. Pero ang adrenaline ko? Mas mainit pa sa impyerno.Nasa likod ko pa rin sila. Apat na putok ang narinig ko mula sa direksyon nila. Hindi ko alam kung saan tumama ‘yung bala pero sa sobrang bilis ng tibok ng puso ko, parang ako na mismo ang baril. Wala akong oras matakot. Hindi puwedeng matakot. Si Aimee ang nasa isip ko. Kung mahuli nila ako, siya ang susunod.Hinigpitan ko ang hawak sa manibela ng motor ko—isang modified na Ducati na minana ko pa kay Manong Elmer noong namatay siya. ‘Di ako sigurado kung tama bang gamitin ko ‘tong motor sa ganitong klaseng habulan, pero tangina, ito lang meron ako. “Wag kang bibitiw sa akin, baby,” bulong ko sa motor ko habang sumisirit ako sa pagitan ng dalawang bus, halos sumayad ang tuhod ko sa semen...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments