CHAPTER 1.

Ma’am Lyn mag cr kana po.

Napalingon ako kay claire ng tawagin nya ang pangalan ko abala ako sa pag eemail dito sa back office para sa mga out of stocks na gamot, tatlo lang kasi kami ngayon dito sa pharmacy kaya naman hindi pwedeng sabay kaming mag ccr.

Sige claire kayo muna bahala sa store babalik ako agad sasabog na pantog ko.

“Okay ma’am.

Nagmamadali akong lumabas para mag cr, halos takbuhin ko ang escalator dahil nasa 2nd floor pa ang banyo.

Napalingon ako sa paligid, napapansin ko kasi yung mga janitor na nakatingin sakin pagkatapos ay parang nag raradyo. Hindi ko na gaanong pinag tuunan yun ng pansin inisip ko nalang na baka naguusap lang sila nang mga katrabaho nila. dumiretso ako sa cr.

Pagpasok ko ay occupied ang isang cubicle na nasa unahan kaya naman sa katapat ng cubicle na yun ako nag cr.

Whooo, usal ko ng mailabas ko ang kanina ko pa pinipigilan kung bakit ba naman kasi iniwanan ako ng supervisor ko ngayon, hindi kasi ito nagsipasok ngayon kaya naman nahirapan ako at limitado tuloy yung pag ccr ko.

Isinuot ko ang aking itim na stocking at binaba ang skirt saka inapakan ang flush pag labas ko ay occupado parin ang nasa unahang cubicle.

“Baka tumatae. “

Naghugas ako ng kamay at saka nagsalamin, katapat nga ng salamin na yun ang okupadong cubicle. Kaya makikita mo ang lalabas at papasok doon.

Nakangiti pa akong nakatingin sa salamin na kita ang buong katawan mo. Sandali akong natigilan nang maamoy ko ang pamilyar na amoy ng pabango. Hindi ko alam san nang gagaling yun pero binibigyan ako nun ng takot.

“Jervis…

Maya maya pa ay nag flush ang okupadong

Cubicle habang nagsasalamin ay pinagmasdan ko ang lalabas dun, nagitla ako nang tumambad sakin ng taong naroon kanina pa.

“Long time no see baby..

Napasinghap ako ng lumabas si jervis dun, naka business suit ito ang isang kamay ay nakalagay sa bulsa nakangisi ito, naglalakad palapit sakin

Napaka gwapo parin nito,Sampung taon ang tanda sa akin nito at 29 na ako, kung may nagbago man sa anyo nito mas lalo ata itong kumisig at mas naging matured.

Akma akong tatakbo ngunit mas mabilis ang naging pagkilos ni Jervis hinarap ako nito sa may salamin at dun namin tinitigan ang isat-isa.

“Ano tatakasan mo nanaman ako huh!? Pagalit nitong sambit tapos ay inamoy amoy ang buhok ko hanggang sa tenga.

“Jervis please leave me alone,” naiiyak kong usal nanginginig ang mga tuhod ko sa takot.

Why should i? Sagot nito habang patuloy parin akong inaamoy amoy. “After all those years i’ve been suffer because you left me!”

“Ayoko na sayo,” pagsisinungaling ko. “You are obsessing over me and it’s creeping me out.”

“Because thats the way i love you,”malamig nitong sagot. “And i’ll do everything Just to have you again.”

But..

“No buts baby,”

Iginala ni jervis ang mga kamay nya sa kurbado kong katawan, punong puno nang paghanga ang mga mata ni Jervis habang pinapasadahan ako ng tingin mula sa salamin. Tapos ay hinawakan nito ang magkabila kong balakang.

“Your uniform really looks good on you,” papuri nito habang nakangiti. “mas lalo kang sumexy for all those years na hindi kita nakasama,” Sabi pa nito habang ang mga kamay ay naglalakbay paakyat sa dibdib ko, nang makarating ay marahan niya itong pinisil napasinghap na lamang ako.

“You cant escape on me baby,” kahit saan pa mahahanap kita alam mo kung bakit? Tanung nito habang unti unting binubuksan ang butones ko. ipinasok nito kamay sa loob ng uniform ko at nilaro laro ang u***g ko na ngayon ay naninigas na.

“Because i know everything about you,” nakangising bulong nito. “Even the smell of your skin.

“Tigilan mo na nga ako! Sa wakas nagkaroon na ako ng lakas na tanggalin ang kamay niya sa dibdib ko subalit agad niyang naagaw ang mga kamay ko at mahigpit na hinawakan yun sa likod ko.

“A-Aray! Reklamo ko, ramdam ko ang kakaibang lakas ni Jervis kahit black belter ako ay hindi ko talaga kayang pumalag pag siya ang kalaban. Pinagmasdan ko ang ginagawa niya may binubunot ito sa bulsa niya.

Maya maya pa inilabas nito ang isang puting panyo alam ko na ang balak nito kaya naman lalo akong natakot sumigaw sigaw ako. Nagbabakasakali na may makarinig sakin.

“Kung kelan kailangan ko ng tulong saka walang taong nagbabanyo ngayun,” sigaw ng isip ko.

“Help me! Sigaw ko nagpupumiglas ako sa kanya subalit parang walang nakakarinig sakin.

“ kahit sumigaw sigaw kapa dyan walang tutulong sayo. You dont know how i plan this moment kaya sayang lang yang laway at boses mo kasisigaw!”Mariin nitong sambit tapos ay inilagay na ang panyo sa ilong ko.

Nagpupumiglas pa ako gusto ko makawala sa kanya. subalit unti unti na akong nawawalan ng lakas.

“You’re mine now.. rinig kong bulong ni Jervis bago tuluyang magdilim ang paningin ko.