"You are my uncluttered mess, my organized chaos and my beautiful nightmare." -Gustavo Orion Sandoval- He wants nothing but the best. Be the top of his game and remain on the top for a lifetime. Despite being the youngest most successful CEO, most sought after bachelor, nothing can give him the happiness his heart is longing for years. There’s only one woman who can give that to him. The woman who never left his heart and his mind. She's an orphan. At a very young age she managed to live a life on her own. Street smart, fearless and wise. She always dreamed for a better life not for herself but for the family she found in the street. She fell in love and gave her all but he left her heart broken. The man who promised her forever is the same man who broke her young heart. Will the day come he'll gonna find her dream? or She will remain forever a beautiful nightmare?
view moreWarning: ESPEGE! Sa mga ayaw magbasa ng ganitong part, please skip this chapter. Read responsibly. Wag niyo akong ma-gross, eww, yuck! You've been warned.———————————————-Mahigpit akong napayakap sa balikat ni Gustavo. Pakiramdam ko bumaon pa ang mga kuko ko sa balat nya sa higpit ng pagkakahawak ko sa kanya. Ang sakit parang may napunit sa pagkababae ko.Tuluyan na nyang tinanggal ang damit na suot ko. Inayos nya ang pagkakapatong ko sa kanya. Hindi pa ito gumagalaw hinayaan nya muna akong maka-adjust sa laki at haba niya.Pakiramdam ko sobrang nainat ang pagkababae ko. Punong-puno ako at hindi ko alam kung saan umabot ang kabahaan nya sa kaloob-looban ko. Wala naman sigurong organ na natamaan dahil wala naman akong naramdamang sakit. Sa halip nararamdaman ko na pumipintig ang pagkalalaki nya sa loob.Bumaba ang halik niya mula sa balikat ko hanggang sa nadako ito sa aking dibdib. Napaliyad ako at napahawak sa buhok niya nang muling sakupin ng mainit nyang bibig ang utong ko, salita
Warning: ESPEGE! - Gustavo 'Sobrang Patay Gutom' SandovalSa mga hindi naman gutom dyan, skip nyo nalang ito. Hahaha!_______________________Flashback continue... "Yes baby. I'm hungry and I want to eat you." he whispered, almost losing his breath. Bumaba ang tingin nito sa mga labi ko at narinig ko ang mahina nyang pagmura. Nilapit ko ang mukha sa kanya. Sobrang lapit na halos nararamdaman ko na ang hangin mula sa mainit niyang hininga. Bahagyang nakanganga ang bibig nito. Nalalasing ang mga matang nakatitig sa akin. Wala sa sariling nakagat ko ang aking pang-ibabang labi. Ang kagustuhan kong mahalikan sya ay lalong sumidhi. "Fuck, Baby I wanna eat you here."Napalunok ako. Nag-iinit na naman ang katawan ko. "I want to eat you, right here, right now." Lalong tumindi ang kuryusidad at kagustuhan kong masubukan ang hinihiling niya. Pero nagdadalawang isip ako na baka may makakakita sa amin dito. Isang malaking eskandalo. "I own this hotel, Baby and this is my private parking s
Flashback continue...***"Let me correct my mistake Baby. Let's get married today. Please be my wife."Kahit nasasaktan man ako, sa muling pagkakataong pinili ko pa rin na biglang laya ang aking puso ko. Tinraydor ko na naman ang akin sarili at sumama ako kay Gustavo."Yes, Ba. I will marry you."Hindi kagaya ng ibang kasal na may mahabang paghahanda, ang kasal namin ni Gustavo ay minadali. Pagkatapos naming magpunta sa sementeryo, may tinawagan lang ito pagkatapos doon na kami dumiritso."Good thing Judge Gonzales is available. We'll meet him after an hour."Tumango lang ako sa kanya. Hawak niya ang kaliwang kamay ko habang nagmamaneho at panaka nakang dinadampian ng halik.Tahimik lang ako, pinapakiramdaman ko ang aking puso . Pwede pa akong umatras pero wala akong nararamdamang ganun.Hindi ko alam kung bakit pagdating sa kanya ang daling mawala ng galit ko.I should be hating him sa lahat ng ginawa niya sa akin pero ang traydor kong puso ay hindi ito kayang gawin."I love you, And
"Apo, sino yung dumat— o, anong nangyari sa labi mo senyorito bakit may sugat yan?"Lumagpas ang tingin ni Lolo sa labas, nahabol pa nito ng tingin ang papaalis na sasakyan ni Damon. "Si Damon ba yun apo? Bakit umalis agad?"Palipat-lipat ang tingin niya sa aming dalawa ni Gustavo dahil walang sumagot sa kanya. Si Gustavo naman ay hindi ko alam kung ano ang iniisip. Tahimik ito pero umiigting ang mga panga."Si Damon po yun, Lo, pero umalis na." Hindi ko na hinabaan ang sagot ko. Nakakaunawa namang tumango si Lolo sa akin. Hinila ko na si Gustavo papasok ng bahay dahil madami na ring mga kapitbahay ang nasa labas. Sigurado na naman akong pagpi-pyestahan na naman nila kami. Ewan ko ba kahit saan ata ako mapunta, lapitin talaga ako na kontrobersya. "Umupo ka muna, kunin ko lang ang first aid kit ko." Sabi ko kay Gustavo. Hindi ito nagsalita pero sinunod nya naman ang sinabi ko. Tahimik itong umupo sa sofa. "May damit ka ba? Magbihis ka muna." Utos ko sa kanya dahil yung tuwalya ko lan
Present time...***Hindi ko alam kung anong oras ako nakatulog kagabi sa sobrang pag-iisip kung bakit sya andito ulit. Bakit ginugulo na naman nya na naman ako? Tahimik na ang buhay ko. Pinaubaya ko na siya pero bakit ba nagpakita sya ulit sa akin ngayon? Ang dami kong katanungan sa aking isip. Gulong-gulo ang utak ko. Nasira na naman ang sistema ko. Ang resulta, mataas na ang araw ng magising ako at medyo masama ang aking pakiramdam. Saan na kaya ang lalaking yun ngayon? Umuwi na kaya ito? Dito kaya talaga sya natulog kagabi?Nauulinigan kong may nag-uusap sa labas ng bahay at parang may lumalagitik na para bang tunog galing sa pagsisibak. Ang aga namang nagsibak ni Lolo at sino ang kausap nya? Kailangan ko na palang bumangon para maghanda ng agahan namin. Mabilis kong inayos ang aking sarili. Kahit na medyo nahihilo pa ako lumabas na ako ng silid. Tinali ko ang mahabang buhok, naghilamos at nagtoothbrush bago ako nagpakita sa kanila. "Tama na yan, Senyorito. Madami-dami na ito
Flashback...***"Anak, birthday mo na bukas. Anong gusto mong ihanda natin?"Birthday ko na pala bukas muntik ko pang makalimutan. Bukas na pala sana yun.Mula sa pagtutupi ng mga damit nag-angat ako ng tingin kay Nanay at Tatay. Magaan ang mukha at nakangiti silang dalawa sa akin pero napansin ko ang kanilang pag-aatubili.Kahit dalawang buwan na kaming magkasama dito sa probinsya hindi pa rin ako masyadong nakikipag-usap sa kanila. Madalas, tahimik lang akong tumutulong sa mga gawaing bahay.Pakiramdam ko bumalik ako muli sa dati. Ang dating pader na binuo ko para sa aking sarili ay muli na namang nakaangat. Muli na namang nawala ang tiwala ko sa mga tao sa aking paligid."Magiging eighteen ka na anak. Magiging ganap ka nang dalaga. Madadagdagan na naman ng isang taon ang buhay mo. Panibagong buhay, panibagong pag-asa." Si Tatay Dom.Hindi ako nagkomento dahil hindi ko alam kung ano ang aking sasabihin. Panibagong buhay at pag-asa nga ba? May pag-asa pa kaya para sa akin na sinukua
I went inside my room to get some beddings for Gustavo. I'm not sure if he's really serious na dito sya matutulog o nang-go-good time lang pero naghanda pa rin ako. Wala din naman akong choice dahil pumayag na si Lolo tsaka konsenysa ko pa kapag nadisgrasya sa daan.Dalawa lang ang silid dito sa bahay ni Lolo. Ang isa ay doon natutulog si Lolo at ang isa naman ay ang silid na ginagamit ko. Maliit lang ang kama ni Lolo at hindi sya pwedeng tumabi doon. Medyo malaki ang kama sa silid ko dahil ito ang dating ginagamit ni Nanay at Tatay kapag dumadalaw sila dito pero hindi ibig sabihin na pwede siyang tumabi sa akin dito. Ano sya sinuswerte?Pinalitan ko ng punda ng mga unan at kumuha din ako ng kumot at banig para ibigay sa kanya sakaling totohanin niyang dito siya matutulog. Which I doubt kung kaya nya ba? I'm sure hindi ito sanay matulog sa matigas na higaan. Bahala sya! Wala kaming extrang foam pero meron akong manipis na conforter. Meron din kaming extrang kulambo na ginagamit lan
"Hala nakuyapan! Unsay gibuhat nimo apo? Ginoo ko! E-prc dayon. Dalii! ["Hala nahimatay! Anong ginawa mo apo? Juskopo! E-prc mo. Bilis!"]Nagkukumahog si Lolo Domeng na hinila ako palabas ng bahay. Wala pa itong tsinelas sa sobrang pagmamadali niya pagkarinig ng malakas na kalabog. Lumuhod ito para e-check ang palapulsuhan ng lalaki pati ang sa gilid ng leeg nito. Nakatingin lang ako sa kanilang dalawa ni Lolo. Nagulat din ako sa aking nagawa. Hindi ko naman inaasahan na ganun kalakas ang pagkasara ko sa pintuan at lalong hindi ko inaasahan na tatamaan sya sa mukha. "E-prc na Andromeda tawon malooy ka." [E-prc mo na Andromeda parang awa mo na.]"Anong prc Lo? Di ko alam kung anong prc.." Nanginginig na rin ako at kinakabahan dahil hindi parin ito gumagalaw. Parang hindi na humihinga. Mahina kong sinipa ang paa nito pero parang wala itong naramdaman. "Huy lalaki gumising ka!""E-prc na ba, katong lips to lips gud para makaginhawa! Giatay kang bataa ka giunsa man gud nimo ni?" [E-prc
"Araguy! Lintian Kuya Gus! Kagaina ka pa bala. Gaina mo pa ako ginasakit ha. Sakit-sakit na sang dapungol mo sa akon ginkusi mo pa gid ko. Ako na gani nagbantay sa bebe mo ako pa akigan mo? Sumbong ta gid ka bala kay Papá." [Ouch! What the hell Kuya Gus! You are too much. Kanina mo pa ako sinasaktan. Ang sakit ng suntok mo kinurot mo pa ako. Ako na nga nagbabantay sa bebe mo, ako pa pinapagalitan mo? Isusumbong na talaga kita kay Papá"]The guts of this brute to act hurt after I punched his face. Kulang pa nga yun kung tutuusin. Sino ba naman kasi ang hindi magagalit sa ginawa nyang paglilihim sa akin?I told him to tell me everything and anything about Andromeda but he didn't. Ang masaklap pa ngayon ko lang nalaman na may anak na kami. The hell!I was fuming mad. Galit ako hindi kay Cairo kundi sa sarili ko. Fuck! I'm so stupid!"Why didn't you tell me?" I asked trying to control my anger. I should think calmly now. Hindi ako pwedeng magpadalos-dalos lalo't kita ko ang galit sa mga
"You are my uncluttered mess, my organized chaos and my beautiful nightmare." -Gustavo Orion Sandoval-He wants nothing but the best. Be the top of his game and remain on the top for a lifetime. Despite being the youngest most successful CEO, most sought after bachelor, nothing can give him the happiness his heart is longing for years. There's only one woman who can give that to him. The woman who never left his heart and his mind.She's an orphan. At a very young age she managed to live a life on her own. Street smart, fearless and wise. She always dreamed for a better life not for herself but for the family she found in the street. She fell in love and gave her all but he left her heart broken. The man who promised her forever is the same man who broke her young heart. Will the day come he'll gonna find her dream? or She will remain forever a beautiful nightmare?********"Tatay, bakit po wala kayong chicken joy at spaghetti?" Tanong ko kay tatay ng makitang kami lang ni Ate Ji...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Mga Comments