"Chiara, totoo ba na inaway mo si Sir Gustavo kaya ka tinanggap dito? Balita sa buong kumpanya ang nangyari sa inyo sa coffee shop ah."Parang ang weird pakinggan diba? Pero parang ganun nga ang nangyari. "Ang astig mo daw. Alam mo ba na walang nakasagot-sagot dyan kay Sir Gus? Gulat nga daw lahat ng empleyado na nakasaksi eh. Akala nila sa kulungan ang bagsak mo pero iba ang nangyari. Ekwento mo nga sa akin kung ano ang nagyari, Chiara."Hindi ako nagkomento kay Cherry dahil una wala akong ganang makipag-usap, pangalawa busy ako sa pagma-mop ng sahig at pangatlo ayaw kong gawing big deal ang pagtanggap sa akin dito sa kompanya ng mga Sandoval.Inaamin ko nagulat ako nung una at wala pa sanang balak na tanggapin ang trabaho pero ang makulit na kapatid ng may-ari nito ayaw akong tantanan. Hindi talaga ako iniwan ni Sir Gaston hanggat hindi natapos lahat ng kailangan ko sa araw na yun. Sinamahan niya pa ako sa HR nila at siniguradong matatapos lahat ng kailangan ko.Masaya akong tinang
"Stay, Andromeda."Tinaliman ko ng tingin ang lalaking pangiti-ngiti ngayon sa harapan ko. Ang walang hiya muntik pa akong kargahin kanina nung nagmatigas ako. Kung hindi ko lang sya naitulak baka parang sako niya na akong binuhat sa harapan ng mga empleyado niya.Ang ending, para tuloy akong batang hila-hila niya hanggang sa makarating kami dito sa opisina niya. Lintek talaga! Hindi man lang ba niya naisip ang kahihiyan ko? Ano nalang ang sasabihin ng mga kasamahan ko? Sigurado akong pinagpi-pyestahan na naman nila ako ngayon. Ano bang akala ng lalaking to sa akin, kung sino-sino lang na babae na basta niya nalang bubuhatin?Hindi ba siya nag-aalala sa kung anuman ang sabihin ng mga empleyado niya dito? Hindi man ba niya naisip ang reputasyon niya?Eh kung kasuhan ko kaya siya ng illegal...ano nga ba ang kasong yun? Illegal position? Illegal parking? Ah basta!" Stop frowning, Andromeda. You eat first" Isa-isa niyang binuksan ang mga pagkain sa harapan habang ako ay nakasimangot
"C'mon Andromeda, sit down. We will eat." Pinaupo na ako ng masungit na dragon. Nakasimangot na rin ang mukha nito sa kapatid na nandun pa rin nakatayo nakatingin sa amin."Yiz! May food" Parang batang pumalakpak at excited sa pagkain si Sir Gaston"Kain ako Kuy--" Pero hindi pa man ito nakahakbang palapit sa amin binara na ito ng Kuya niya." Get out Gaston Pierre and tell Ms. Santos to cancel my meeting. We want to eat in peace." Kinuha ni Sir Gustavo ang plato ko na nilagyan niya ng pagkain kanina at dinala sa harapan niya. Kumuha ito ng panibagong plato para lagyan ng pagkain ko at nilagay ito sa harapan ko.Nakatingin lang ako sa kanya. Gusto kong tumanggi pero..."You have to eat. Alam kong kanina ka pa nagugutom." Balik na naman ito sa pagiging masungit niya kaya hindi na rin ako kumontra at baka mag-aaway pa kami sa harap ng pagkain."What are you standing there, Gaston? Get out now." Sinungitan niya ang kapatid pero parang bata lang itong nagmamaktol sa kanya."Kuya naman! Kak
"Where have you been, Andromeda? I've been looking for you everywhere."Nagloading ng mga sixty seconds and utak ko. Ilang beses pa akong kumurap at baka namamalik mata lang ako. Kiniling ko pa ang ulo at baka namali lang ako ng dinig pero hindi. Nandito talaga si Sir Gustavo sa harapan ko. Sigurado akong sya ito at hindi guni-guni ko lang dahil nakasimangot na naman ito habang nakatingin sa akin. Dala-dala niya ang signatured angry dragon look niya. Pawisan ang mukha na mukhang kagagaling lang sa marathon at natalo tapos ngayon ako ang pinagbunbuntunan. "S-sir?" tanong ko pero galit niya lang akong tinitigan. Aba parang kasalanan ko pa kung natalo sya. Lalong tumingkad ang kulay asul niyang mga mata sa intensidad ng pagtitig niya sa akin. Para bang nanunuot sa kaloob-looban ko ang uri ng kanyang tingin. May halong galit na hindi ko maipaliwanag. Nakadama ako ng pagkailang. Nakapagpalit na ako ng damit. Luma pero malinis na puting t-shirt na pinaresan ko ng maong na pantalon ang
... Sa silong ni kaka (aha, aha) may taong nakadapa (nakadapa)Kaya pala nakadapa (why, why) naninilip ng palaka (Ay sus!)...Goodness gracious! Nung nagpaulan ata na kakulitan dito sa mundo nasalo lahat nitong kapatid. Andito na naman sya ngayon sa opisina ko. Umalis lang ako saglit kanina dahil may meeting ako pagkabalik andito naman sya ulit. Ayos lang naman sana. Walang problema sa akin kung dito sya tumambay basta ba tumahimik siya. Pero ang lintek, hindi ko alam kung anong trip. Kung nung nakaraan STUPID-STUPID yung kantang trip niya ngayon iba na naman. Nakakarindi ang boses niya. He is banging his head, really feeling the song. May pasayaw-sayaw pa ito, sabay pikit ng mga mata niya. Ang gago, ang lakas ng loob kumanta tunog palaka naman. Palakang naipit....Palakang may buhok ( may buhok) ngipin ay nakalubog (nakalubog)Ang kulay nito'y itim (itim yoh) hindi naman sunog (aha,aha)..."What the fuck Gaston Pierre, hindi ka ba talaga titigil?"What's wrong with this brute
Mag-isa na naman ako ulit.Nanginginig ang mga kamay ko. Yumuyogyog ang mga balikat ko at masakit na ang aking lalamunan sa impit na pag-iyak. Sa loob ng mahabang panahon ngayon lang uli ako nakadama ng ganito. Sanay na akong mag-isa. Sanay na akong sarili ko lang ang inaalala ko. Sanay na akong walang kasama. Ayos na ako eh, kontento na ako na ako lang pero dumating silang tatlo sa buhay ko. At kung kelan nasanay na akong nandyan sila kasama ko, saka naman sila mawawala sa akin. Kausap ko lang silang tatlo kagabi. Ang saya pa nilang tatlong nagtatawanan. Ang dami pa nilang plano at kalokohan. Andito lang silang tatlo kaninang umaga. Dito ko lang sila iniwan. Sabi ko dito ko sila babalikan. Walang aalis ng hindi nagpapalam pero nasaan sila ngayon?"Luningning! Milagring! Mariposa!" Tawag ko ulit pero kinain lang ang boses ko ng ingay ng mga sasakyang dumadaan. Balik na ulit ang mga tao sa kanya-kanyang buhay. Na parang wala lang nangyaring clearing. Samantalang kaming mga nanini
"What the hell are you doing?!""B-boss.""You're fired!" Pagalit na sigaw ng lalaki gwardya."Don't show your face ever again!"At bago paman ako makaangat ng tingin may ng kumuha kay Luningning mula sa mga braso ko.Hindi ako nakagalaw kahit narinig ko na ang malakas na iyakan ni Mariposa at Milagring. Para akong napako sa kintatayuan ko."Ate Chichay si Ningning! Kinuha ng lalaki si Ningning. Kunin mo si Ningning Ate.""Follow me, Miss." Sabi ng lalaki at doon pa ako nahimasmasan. Nagulat ako pagkakita sa mukha niya pero hindi ko na ito binigyang pansin."Wag kayong malikot sa loob. Wag kayong humiwalay sa akin kahit anong magyari. Tara!" Kinuha ko ang gitara kay Milagring at ako ang nagdala nito. Nakasunod na kaming tatlo ngayon sa lalaki. "Get out of my way!" Sigaw niya sa mga taong nakaharang sa dinadaanan at parang may hangin na humawi sa mga taong nagbigay daan sa amin.Nakasunod lang kami sa kanya, mukhang alam niya kung saan dadalhin si Ningning. Lakad takbo na ang ginawa ni
"You'll stay with me until you reached eighteen and we will get married. Take it or take it. You choose." "F*ck Lexus! Ang astig ng style ni Kuya. Take it or take it daw. Kopyahin natin." Parang batang sabi ni Sir Gaston sabay akbay dun sa lalaking tinawag niyang Lexus pero pumiksi ito. "Bilatibay! Indi niyo bala ko idamay sa mga style nyo na. Ano pamati niyo sa akon, law-ay? Depuga! Daw si gago ka bala Kuya G ah! Arang style ni Kuya Gus, pang-mal-am kag panglaw-ay lang na! Lantawa bala ni chura ko, amo ni ang in-demand yah.Tinonto!" [ Kalokohan! Wag niyo akong idamay sa style na ganyan. Anong akala niyo sa akin, pangit? Para kang gago Kuya G! Yang style na ganyan ni Kuya Gus, pangmatanda at pangpangit lang yan. Tingnan mo itong pagmumukha ko, ito ang mukha ng mga in-demand." Sa tingin ko hindi magkakalayo ang edad nilang dalawa. Parehas matangkad, parehas ng built ng katawan at parehas din ang mukha. Actually magkakahawig silang tatlo ni Sir Gustavo. Yun ang una kong napansin.
"Pandiwa."I saw how Andromeda stopped from making her assignment and shifted her gaze at the three kids. She also looked at me but I pretended that I didn't hear them. I lowered my head acting like I'm busy reading her assignments. Milagring read that word 'pandiwa' from her notebook out loud facing the two other girls, Luningning and Mariposa, whose face were now plastered with a playful grin. Alam kong may kalokohan na namang pumasok sa isipan ng mga batang 'to. Sila yung mga batang hindi nauubusan ng kalokohan. Probably because they grow up in the street. Kung ano-ano ang mga naririnig at nakikita nila sa paligid. But other than being maloko at palabiro, they are the sweetest and very respectful kids.I saw how they treated my baby with so much love and respect. They treated each other like family. They're so adorable and amazing children. Despite the hardships they've been through they never gave up on life.Andromeda and the kids are going to school now and every night after
"Dragustavo what?" Gaston Pierre exclaimed laughing. The brute saw me already and he smiled even more." Oo dragustavo dahil mukha siyang dragon na pangit."Dragustavo?D-dragustavo what?! Same reaction with my brother when I heard that word clearly coming from her mouth. Seems like she's mad at me but I don't even know her. Sabagay hindi na ako magtataka kung madaming galit sa akin.The fuck he called me? Pangit? This face? "Dragustavong pangit? Si Kuya Gustavo ko?"Gaston repeated looking at me while asking those questions. Really Gaston Pierre are you really confirming in front of me that I am pangit?I'm way more handsome than the five of you combined. You all didn't even made it to one fourth."May iba pa ba? Malamang yung kuya mong dragon! Kulang nalang bugahan ako ng apoy ng kapatid mong pinaglihi ata sa dragon na masama ang loob."What the hell is happening right now? Can someone explain this to me? Did this young miss just called me dragon?What did I do to her? I don't reme
"Gagi Kuya, seryoso? Nasira daw ang vintage car mo? Sinong gumawa?" I looked at my brother annoyed. Ke aga-aga alam niya na agad ang chismis? Wala bang ibang pinagkakaabalahan ang lalaking 'to? "Bat mo kasi dinala sa palengke Kuya? Anong akala mo nasa BGC ka? Tsaka anong ginagawa mo dun?" Oh about that, I couldn't tell him my reason dahil alam kong di niya ako titigilan sa mga tanong nya. But I was there dahil may nakapagsabi sa aking may lead na daw sila dun sa nawawalang bata nung magsasakang pinatay. Ang batang naging dahilan kung bakit ako nakulong ng anim na buwan. I've been looking for that kid, for a while now. But I am not sure if I can still recognize her face. By now, if I'm not mistaken maybe she's teenager already. Fourteen, fifteen or sixteen perhaps. "What are you doing here Gaston Pierre? Tapos mo na ba ang trabaho mo?" I ask him instead but the spoiled brute just pouted his lips like a kid. Pumunta pa ito sa harapan ko at umupo na akala mo talaga ang laking abala
Hinayaan ko siyang umiyak at ilabas lahat ng mga nagpapabigat sa puso niya. Kahit sa gAnung paraan man lang maibsan ang sakit na dinadala niya. That night Gustavo slept with a heavy heart. Nakatulugan nito ang pag-iyak habang yakap ako. Nalulungkot ako sa nangyayari sa pamilya nila pero wala naman akong magagawa. Tanging magagawa ko lang ay ang suportahan ang asawa ko. Kinabukasan maaga na naman itong gumising. Balik sa pag-aasikaso sa negosyo nila. It was like a routine for him. But despite his busy schedule he never fails to take care of me. He still finds way to go with me for my check ups. He still wakes up in the middle of the night checking if I am okay and the babies inside my tummy. He knew about my pregnancy already. It was supposed to be a surprised but one time he had a breakdown and I don't know what to do with him anymore. Hindi ko na napigilan ang sarili kong sabihin sa kanya. I gave him something he could look forward to. And I can say that it helped him. May surp
Once again, another story has reached an end. This is the second installment of my Sandoval Series. 2/7 completed. Thank you so much AVAngers for being with me in Baba and Chichay's journey! Salamat sa iyakan at tawanan, sa mga tampuhan at walang sawang pagsuporta nyo sa akin. Thank you for the votes, comments and for sharing my stories. Most of all, thank you for being patient with me and for not leaving me. I wouldn't reach this far if not all because of you and I will be forever grateful for that. Maraming, maraming salamat sa patuloy na pagmamahal at pagsuporta sa akin. Sana may nakuha kayong aral sa pagmamahalan nina Gustavo at Chiara. See you in my next story. Who do you think? Another series will be posted soon. Labyu all mga Langga! Amping mong tanan sa kanunay. Life is short always choose to be happy. God Bless us all! ________________________________ Sunod-sunod ang mga pagsubok na dumating sa pamilya namin ni Gustavo. Namatay si Lolo Ignacio, ang lolo ni Camilla a
"Thank you Atty. Gonzales—"I was cut off from thanking our lawyer Atty. Tristan Angelo Gonzales when a soft grip touched my wrist. Pagtingin ko sa may -ari ng kamay na nakahawak sa akin, nasalubong ko ang luhaang mukha ng doktora. Hindi paman ako nakapagsalita nang dahan-dahan nitong binaba ang katawan para lumuhod sa aking harapan. "What are you doing Miss Gatchalian? Stand up.""Chiara..." Lumakas ang pag-iyak nito ang lumuwag ang pagkakahawak niya sa kamay ko. Agad naman akong inalalayan ni Gustavo para ilayo sa kanya. "Let's go, Baby." Sabi ni Gustavo sa akin pero hindi ko maalis ang tingin sa babaeng nakaluhod sa harapan ko. "Please G, I just want to ask something. Nakikiusap ako wag muna kayong umalis.""Stand up, Dra. Gatchalian." Mahina kong sabi sa kanya. Ang mga tao sa paligid ay nabaling na ang tingin sa amin. "Your dad admitted to his crimes. If you want to file a petition our lawyer will see you in court."Sunod-sunod itong umiling. Humahagulhol na pero wala akong na
"Baby, are you really sure about this? Ako ang mapapagalitan ng Tito mo kapag tumuloy tayo—" tinaliman ko ng tingin si Gustavo kaya natigil ito sa pagsasalita. Siya ang nagmamaneho at papunta kami ngayong presinto imbes na magpahatid sa mansion ni Tito Conrad. "Mas natatakot ka kay Tito Conrad kesa sa akin, Gustavo?" Maldita kong tanong sa kanya."Sabi ko nga tuloy tayo, Baby. Maano ba't mabugbog ako ni General basta wag lang magalit ang asawa ko. Ayos na ako doon." Malambing itong tumingin sa akin at pilyong kumindat. Inabot niya pa ang kamay ko at dinala sa kanyang labi. "Wag na simangot ang baby na yan, labyu!" Nakangiti nitong sabi pero inikutan ko lang ito ng mata. Ayokong sungitan si Gustavo pero nitong mga huling linggo napapansin ko na madaling mag-init ang ulo ko sa kanya. Mabilis akong mairita kapag nakikita ko sya lalo na ang kulay asul niyang mga mata pero kapag hindi ko naman sya nakikita nalulungkot din ako. Gusto ko nasa tabi ko lang sya at wag lang magsalita. Basta
Third person POV"Montenegro, I'm reminding you. We are not criminals here." Nathaniel said in low voice reminding Gaden because the brutes looks so furious. His jaw is clenching like he's ready for a battle. Magkatabi silang dalawa ngayon pero para itong walang kasama. Ni hindi man lang sya tinapunan ng tingin. "Lucas are you listening?" Uli ni Castillo pero hindi sya pinansin ng huli. Tila ba wala itong narinig. Kanina pa ito hindi mapakali. Madilim at diritso ang tingin nito sa unahan habang mahigpit at nagngangalit ang mga ugat na hawak ang baril nya. Sa kanilang magkakaibigan si Gaden ang isa sa pinaka masayahin, pinaka maligalig at pinaka magaling makisama pero sya din ang pinaka iba sa lahat kapag nagagalit. Nawawala ito sa sarili niya.Tumawag kanina ang mga tauhan nila para ipaalam na nahuli na nila ang mga lalaking gumawa ng krimen sa pamilya ni Chiara at Jia."We are all mad at what they did but we need to control ourselves. Remember, we are not criminals here?" Kalmado
"Chiara?" I am lost for words. My knees are trembling, my whole body is shaking, my eyes are blurry because of the tears. Gustavo is calming me but I can't contain my emotions anymore. I feel like my head turns numb. I can't think of anything to say while looking at the woman whom I though I wouldn't see for the rest of my life. She changed. Everything about her changed. Her body, her hair, her aura but still my heart recognizes her. My heart remembers every detail about her. She is still the same person I know before. The person who first taught me of everything. The one who taught me how to see life in a beautiful perspective despite the hardships. The one who taught me how to love, how to fight and how to dream. My first teacher. My first bestfriend. My Ate Jingjing. Oh God. My Ate Jingjing is here. She is here. She is alive. Is this for real? Am I not dreaming? Totoo ba talagang buhay ang Ate ko? Hindi ba ito guni-guni lang? Ito na ba ang sinasabi ni Gustavo na b