Chapter 1

" Camilla, dinig mo ba ang balita?" tanong ni Amor. Tumigil pa ito sa pangunguha ng mga ligaw na bulaklak para lang humarap sa akin. 

Bahagya lang akong sumulyap sa kanya dahil hindi ko naman alam kung anong balita ang ibig niyang sabihin. Sa dami kasi ng mga kinukwento niya sa akin hindi ko na maalala kung alin dun ang tinutukoy niya.

Si Amor ang una kong naging kaibigan dito. Scholar din siya ng mga Sandoval at parehas kami ng paaralang pinapasukan. Education ang kinuha niya dahil gusto niya daw maging guro, habang ako naman ay nursing dahil gusto kong magtrabaho sa hospital. Isa pa nagagandahan ako sa mga nurses lalo na kapag naka-uniporme na ang mga ito kaya gusto kong gumaya.

Andito kami kami ngayon sa mababang bahagi ng burol. Hindi na kami tumuloy doon sa taas dahil natatakot akong baka bumalik na naman yong lalaking kulay asul ang mata at magpakita sa akin. 

Hanggang ngayon hindi ko pa makalimutan ang ginawa niyang pagkukunwari. Takot na takot pa naman ako noon, yun pala nagpapanggap lang pala siya. Ilang beses pang dumampi ang labi ko sa labi niya para buhayin siya pero iba naman pala ang nabuhay sa kanya. Gago talaga. Sana nga natuluyan na lang ang gagong yun. 

Sino ba kasi yon? 

Isang linggo na akong nagmamasid sa mga trabahante dito sa hacienda pero hindi ko talaga ito makita. Sa pagkakaalam ko naman walang sinumang napapadpad dito sa hacienda ng mga Sandoval maliban sa mga trabahante at mga bisita ng mga may-ari dito.

Sana nga bisita lang ito para hindi ko na ito makita. Magnanakaw na lalaki. Ninakaw pa sa akin ang first kiss ko. Kainis!

Pero wait lang,  pamilyar sa akin ang mukha ng lalaking yun. Hindi ko lang masyadong maalala kung sino dito sa hacienda ang kamuka niya dahil sandali ko lang naman nabistahan ang mukha niya nung nakadilat na ang mga mata niya sa akin. Pero kapag nakita ko ulit ang mukhang yon sigurado akong makikilala ko ito dahil ilang gabi niya din akong binagabag sa panaginip ko. Yong kulay asul niyang mga mata ay paulit-ulit na nagpapakita sa akin, na katagalan ay naiisip kong nakatingin na ito sa akin kahit natutulog ako.

That's so creepy...Bigla kong naramdaman na nanayo ang mga balahibo ko. Bakit ba kasi kahit sa pagtulog dinadalaw niya pa rin ako? Hindi naman siguro yon maligno or engkanto dahil may maligno bang nangangabayo?

Isa pa sa nagpapabagabag sa akin ay yong sinabi niyang hinalikan ko daw siya. Excuse me lang sa kanya! Hindi ako ang naghalik sa kanya, kundi siya. Hindi lang basta halik, dinilaan niya pa ang labi ko. 

Yuck! Kadiri talaga ang lalaking yon. Akala niya siguro ikina-gwapo niya yong kalokohan niya sa akin. Kung alam ko lang na nagkukunwari lang pala ang lalaking yon ako na mismo ang lumunod sa kanya doon sa ilog. 

Apaka bastos! Siya na nga yong tinulungan, ninakawan niya pa talaga ako ng halik. Hindi lang basta halik dahil first kiss ko sana yon. 

Bwisit siya! Naiinis ako sa kanya. Wag lang talaga siyang magpakita sa akin at ipagkalat na akong nanghalik sa kanya kundi tatagain ko ang... ang talong niya.

"Camilla, nakikinig ka ba?" Nakangusong tanong ni Amor sa akin. Siguro kanina pa ito nagsasalita at napansin niyang hindi ako nakikinig sa kanya. 

Malaya akong nakahiga sa damuhan habang nakatingin sa malawak na kalawakan habang ninamnam ang simoy dala ng hanging panghapon mula dito sa tambayan namin ng kaibigan ko.

"Ano ba yan? Kanina pa ako nagdadaldal dito wala naman palang nakikinig sa akin." reklamo niya pa pero tinawanan ko lang. Ganyan naman si Amor kunwari nagtatampo pero ito din naman ang hindi nakakatiis kapag hindi niya 'nai-ispluk' according to her ang mga chika niya.

Bumangon ako mula sa pagkakahiga sa damuhan at umupo paharap sa kanya.

"Sorry, Mor, may iniisip lang kasi ako pasensya ka na." sabi ko. "Kwento mo na lang ulit sa akin, makikinig na ako."

Nanantya pa itong tumingin sa akin bago naglakad at umupo sa tabi ko. 

"May problema ka?" Binigay niya sa akin ang isang bungkos ng mga puting ligaw na bulaklak na nakuha niya. "Lately napapansin kong palagi kang tulala, may bumabagabag ba sayo?"

I really appreciate Amor's kindness towards me. Kahit hindi ako masyadong nagkukwento sa kanya ito ang unang nakakapansin kapag may iniisip ako. Si Amor din ang tipo ng kaibigan na handang dumamay at hindi nang-iiwan.

Tipid akong ngumiti sa kanya saka umiling. Gusto ko mang e-share sa kanya ang nangyari doon sa talon pero  nahihiya ako. Baka kasi dumating ang araw na makikita ko ang lalaking 'yon tiyak na tutuksuhin ako ni Amor sa kanya.

"Ipagpatuloy mo na lang ang pagkwento sa akin nong sinabi mo kanina ,Mor." pag-iba ko sa usapan. "Yon parang interesado, mas interesado pa sa buhay ko." sabi ko kaya sabay kaming natawa. 

"May nasagap akong balita mula kina Cha-cha at Ramona." panimula niya. Mga kababata niya ito, pero sa kabilang hacienda nagtatrabaho ang mga magulang. Kagaya namin mga scholar din ang mga ito. kung ang grupo namin binansagang Sandoval babies, sila naman ang Valderama angels. 

 Inilibot niya pa muna ang tingin sa paligid para masiguradong walang makakarinig sa amin na akala mo naman ganun ka-confidential ang ibabalita niya sa akin kaya gusto ko tuloy matawa sa inaakto niya. Ano ba kasing chika yon?

"Umuwi na daw nung nakaraang linggo si Senyorito Gustavo at si Senyorito Gaston." kinikilig nitong sabi. May pahawak-hawak pa ito sa dibdib niya at nangangarap na tumingala sa langit. "Ang gwapo pa naman ng mga senyorito, payag na ako kahit masilayan ko lang kagwapauhan nila." nangangarap nitong sabi.

Sa isip ko ano naman ngayon kung umuwi ang magkapatid na Sandoval? Malamang uuwi talaga ang mga 'yon kasi sila ang mga anak ng may-ari nitong hacienda. Ano naman ang bago doon? Ito namang si Amor, sa dinami-dami ng mga kaedad naming pwede niyang magustuhan sina senyorito pa talaga. Pati sina Cha-cha at Ramona dahil magkasing edad lang din naman kami.

Pero bilib ako sa kanila ha, pati ang ganitong bagay pinag-uukulan pa nila ng pansin. Anong meron sa magkapatid na Sandoval? Sa pagkakatanda ko ang sabi ni Lolo tapos na ang mga ito sa pag-aaral kaya may kanya-kanyang ng trabaho, ibig sabihin lang nun matatanda ito ng ilang taon sa amin. Kahit nga si Senyorito Gustavo nung nakita ko ito kahit sa malayuan lang halatang matured na. 

Panigurado ang mga lalaking kagaya ng mga senyorito mas pipiliin pa yong mga kaedad nila kesa yong sobrang bata at baka sumakit pa ang ulo nila. At sa agwat ng pamumuhay namin, malamang hindi pipili ang mga yon ng mga kagaya namin. Ano na lang ang sasabihin ng mga katulad nilang alta?

"Nakita mo na ba si Senyorito Gaston, Camilla?" maya-maya ay baling ni Amor sa akin pero mabilis akong umiling. 

"Si senyorito Gustavo lang ang nakita ko minsan, pero sa malayuan lang." 

"Naku ses! Jusko! Pagnakita mo si Senyorito Gaston tiyak maglalaway ka. Ang pogi niya ses, ang ganda ng katawan at ang ganda ng mga mata niya. Isang tingin lang siguro ni Senyorito Gaston sa akin, mahihimatay na ako. Lord, please lang nagmamakaawa ako, ibigay mo sa akin ang senyorito." eksaherada nitong sabi.

 Nagkunwari pa itong nagdadasal. Mukhang timang si Amor, kaya hindi ko napigilan ang sariling matawa sa kanya. Ganyan  din kasi ang sinabi niya nung nakaraan ang kaibahan nga lang si senyorito Gustavo ang pinagdasal niya noon. 

"Why sudden changed of heart, Mor? Akala ko si senyorito Gustavo ang crush mo?" natatawa kong tanong sa kanya. Muli akong bumalik sa pagkahiga sa damuhan at ganun din ang ginawa ni Amor. Parehas na kami ngayong nakatingin sa kalawakan pero ako diritso lang ang tingin, nang sinulyapan ko si Amor, bahagya itong nakangiti na tila ba nangangarap.

"Na-realize ko kasi na mas bagay kami ni Senyorito Gaston." muli itong umirit, kilig na kilig na pati ako ay kinikilig na rin para sa kanya kahit hindi ko pa nakikita ang senyoritong sinasabi niya. 

"Si Senyorito Gustavo kasi, bali-balita ng mga mosang naming kapitbahay nakita daw pinasakay si Ate Chiara papuntang Cabana." nilagay pa nito ang daliri sa bibig niya para sensyasan akong wag ipagkalat ang 'inispluk' niya.

"Si Ate Chiara na apo ni lolo Doming?" mangha kong tanong na agad namang tinaguan ni Amor. 

"Tumpak girl, si Ate Chiara na maganda, maputi at mestiza. Walang iba!"

Sabagay sa ganda ni Ate Chiara hindi na ako magtataka kung maraming magkakagusto dito, pati na ang senyorito. Bukod sa maganda na, mabait pa. 

 "Atin-atin lang yan ses ah, baka makarating kay Senyorito Gustavo, tiyak patay tayong lahat. Ang sungit pa naman non."

Sunod-sunod akong tumango sa kanya. As if naman may iba pa akong mapagsabihan. Sa mga kaedad ko si Amor lang naman ang ka-close ko. Yong iba kasing mga kaedaran namin na mga anak din ng mga trabahador dito sa hacienda kung hindi nang-iirap sa akin, ayw namang makipagkaibigan. 

Hindi ko din naman sila masisisi dahil salata lang naman ako dito. The friendship and the bonding they had with each is already strong at ayaw na nilang may dumagdag pa doon. Sila-saila lang din kasi yung mga magkakabata at sabay-sabay na lumaki dito sa hacienda. Swerte na nga lang ako at napakiusapan ni Lolo si Senyor Gideon na ipasok ako sa foundation nila.

"Ikaw Camilla, may crush ka na ba?"

Bahagya akong natawa sa tanong ni Amor pero sa di ko malamang dahilan biglang nagpakita sa utak ko ang mukha nung lalaki sa ilog. 

Oh no! I can't admire that jerk! Gwapo nga ito pero bastos naman!

"Siguro may crush ka na ano?" Bahagya pa itong  lumingon sa akin kaya naabutan niyang nakakunot ang noo.

"Wala akong crush, Amor, bata pa ako para dyan. Hindi pa pwede. " Pero pagkatapos kung sabihin yon muli ko namang naalala ang kulay asul na mata ng lalaking yon. 

Hala baka kinulam niya na ako. Ano to? Bakit bigla na lang sumusulpot ang mukha niya sa isip ko? Baka mangkukulam ang lalaking yun, nagkukunwari lang o di kaya maligno at nagkatawang tao para may mabiktima. Sasabihin ko kaya kay Lolo ang nangyari, baka kailangan ko ng magpatawas?

"Kung ako siguro kasing ganda mo Cam, marami na ang nahuhumaling sa akin. At kapag nagkataon, uunahin ko talagang akitin si Senyorito Gaston para wala na siyang kawala."

"Kung magkakagusto sa iyo ang isang tao, hindi mo na kailangang akitin pa ito." mahina kong sabi sapat lang para marinig niya. "Mahirap din yun magkataluyan nga kayo pero dahil inakit mo lang siya o naakit lang siya sayo. Kapag nagkataon ikaw lang din ang masasaktan nun."

Hindi ito umimik pero maya-maya ay narinig ko ang malakas niyang buntong hininga.

"Don't rush in love, Mor, marami pang magagandang pangyayari na nag-aabang sa atin. We're too young for that. Wag mo ring isiping hindi ka maganda because you are."

"Sabagay tama ka..." malungkot nitong sabi, siguro na realize niyang tama ang punto ko. "Pero advantage din kasi kapag maganda ka diba? Mas madaming nakakapansin sayo..." bumangon ito sa pagkakahiga at umupo paharap sa akin. Ako ay nanatiling nakahiga sa damuhan dahil gustong-gusto kong tingnan ang maulap na kalangitan. 

"Hindi din naman Amor, beauty is in the eye of the beholder diba? And when it comes to love lahat pantay-pantay walang maganda, walang pangit, walang mayaman, walang mahirap. All in love is fair."

Pero kung ako lang ayokong maging masyadong maganda. Kaya nga muntik ng...

"Baka nasasabi mo lang yan dahil maganda ka, samantalang kaming medyo tagilid pa ay nangangara na maging maganda kahit konti man lang.

"Hindi naman lahat ng maganda masaya sa pagmumukha nila."

Just like me, kung pwede ko lang palitan itong pagmumukha ko matagal ko ng ginawa. Pakiramdam ko ang pagmumukhang to ay may sumpa ata. Maraming nahuhumaling at marami ding gustong manamantala.

"Weee? Gusto mo palit tayo?" kwela nitong tanong sa akin kaya pati ako ay napatawa ana rin. Pinasadahan niya pa ng tingin ang buong mukha at katawan ko. Inabot niya pa ang kamay ko at sinipat ang aking kutis. 

Likas na ang kaputian ko, kulay abo ang aking mga mata, alon-alon ang aking buhok. Hindi ako katangkaran, nasa 5'6" lang ang height ko, sakto lang.

"Anong gamit mong sabon, Cam?" mabilis kong kinuha ang kamay ko kay Amor at gusto kong matawa sa tanong niya sa akin. "Ang ganda kasi ng kutis mo parang walang pores, sobrang kinis. Siguro kung hindi ko alam na apo ka ni Lolo Ignacio iisipin kong anak mayaman ka."