"Camilla apo, may pinadala ang Senyorito Gaston." Tumigil ako sa pagtutupi ng mga damit pagkarinig ng pangalan niya. Ilang araw ko na itong hindi nagpapakita dito sa amin. It's not that it's his obligation to show up here pero hindi ko alam parang may kulang. Kahit na wala naman ginagawa ang senyorito kundi ang asarin at kulitin lang ako.Dati wala naman akong pakialam, kaya nga wala akong masyadong kaibigan dito sa hacienda dahil wala ring nagkakalakas loob na dumalaw sa akin maliban kina Longlong at Jepoy. Pero ngayon pakiramdam ko talaga may kulang simula nung hindi na siya nadalaw dito sa amin.Nung araw na naligo kami sa ilog, hinatid niya lang ako pauwi pero after nun hindi na ito nagpakita sa akin. Hindi na rin ito pumupunta at nanggugulo dito sa bahay sa tuwing umaga kaya hindi na kami nagkita. Naging busy din ako dahil pumunta akong university nitong nakaraan para magpa-enroll. "Ano po yun, Lo?" tanong ko. Si Lolo ay nasa harap ng salamin kanina pa sinusuklay ang bagong g
"Apo, ba't gising ka pa?"Naabutan ako ni Lolo na nakatulala sa sala. Pagkatapos kung e-off ang cellphone ko kanina lumabas ako ng silid at dito nga sa sala umupo. "May hinihintay ka?" may halong panunuksong sabi nito. "May aakyat na ba ng ligaw sa apo ko?" Humaba ang nguso ko sa sinabi ni lolo kaya napalakas ang tawa nito. Mukhang good mood ang Lolo Ignacio ngayon. Siguro maganda kinalabasan ng panunuyo kay Aling Edna. "Hindi pa ako magpapaligaw, Lolo. Tsaka walang magkakalakas loob na ligawan ako, takot lang nila sa 'yo."sabi kaya lalong lumakas ang tawa nito. Umupo ito sa tapat ko habang tinatanggal ang sapatos na suot niya. Akalain mo yun, nagsapatos pa pala talaga siya kanina, hindi ko man lang napansin. "Alam mo apo, malaki ka na. Sa edad mong yan, hindi ko naman mapipigilan kung may magugustuhan ka o may manligaw na sayo. Pero syempre, bilang Lolo andito ako para bantayan at protektahan ka." nakangiti itong sumulyap sa akin. Ngumiti din ako pabalik sa kanya. Ang swerte ko
" Did my baby, miss me?" tanong niya sabay halik sa ulo ko. "Opo." nahihiyang kong sagot. Narinig ko ang mahina niyang tawa. "I miss you too, Baby, a loooooot." he whispered and kissed me on the side of my head and rested his lips in there. " I miss you so damn much, Camilla."Mahabang katahimikan ang namagitan sa amin. Tanging ang tibok lang ng aming mga puso ang aking naririnig. Nanatili ako sa kandungan niya at siya naman ay mahigpit na nakayakap sa akin. "Are you drunk? Bakit ka napasugod dito gabing-gabi na? Hindi ka ba natatakot kay lolo?" tanong ko dahil naamoy ko ang pinaghalong alak at mint sa hininga niya. Gusto ko iangat ang ulo ko para tingnan ang mukha niya pero sa sobrang dilim wala akong makita kaya hinilig ko nalang ang mukha ko sa kanyang dibdib."Konti lang ang naimon ko, Baby, nag-aya kasi si Kuya sa akin. Do I smell bad? I'm sorry." Bahagya niya akong nilayo sa katawan niya pero muli akong sumiksik.Nawala na yung hiya ko sa katawan. Bahala na. "Why are you he
"Gaston! Gaston! Wake up! The fuck are you doing, fucker?!"Mula sa loob ng silid ko dinig ko ang malaking boses ng isang lalaki mula sa sala na tila may ginigising. Mabilis akong bumangon sa kama ko at dali-daling nagsuot ng bra at nagpalit ng damit. Sumilipi muna ako sa pintuan. Kita ko mula sa pwesto ko ang isang matangkad na lalaki na may malaking pangangatawan na nakaupo paharap sa lalaking hanggang ngayon ay nakahilata pa rin sa sa sala na tanging banig, manipis na kumot at isang unan lang ang gamit.Kung hindi ako nagkakamali, base sa paraan ng pananalita niya. Si senyorito Gustavo ito."What the hell, Gaston Pierre?!" bakas ko na ang inis sa boses niya. "Ang kapal ng mukha mo gago, dito ka pa talaga natulog! Huy gumising ka!"pero hindi ito gumalaw.Umangat ang tingin nung lalaki kay Lolo Ignacio na ngayon ay seryosong nakatingin sa kanila. Kinakabahan ako sa reaksyon ni Lolo. Hindi niya naman kasi alam na pumunta si Senyorito Gasto kagabi at hindi nakauwi. Papauwiin ko na sa
"Hell no, Kuya!"Tila binuhusan ng malamig na tubig si Senyorito Gaston at nauna pa itong tumayo sa kuya niya. Agad naman akong umiwas ng tingin dahil ayokong mahuli nila akong nakatingin sa nakakampong sundalo sa harapan ng senyorito. "Hala!" nagpapanic niyang sabi. " Bakit ako nandi---Hi Lolo IG! Good morning! Hi Ba--" I glared."Hi Cam! Good morning sayo." hilaw pa itong ngumiti. Pagkatapos bumaba ang tingin niya sa kanyang harapan. Nang matantong wala siyang suot na damit at tanging boxers lamang mabilis niya itong tinakpan. "Bakit ako nakahubad, Kuya? Bakit ka nandito? Dito ka rin natulog?"Pero imbes na sagutin siya ni Senyorito Gustavo masungit siya nitong tinapunan ng tingin. "Fix yourself Gaston Pierre and explain yourself to Mang Ignacio."Mabilis niyang kinuha ang damit at pantalon na nakasabit sa may upuan. Tumalikod ako saglit dahil nakakahiya naman kung pati sa pagbihis niya nakatingin pa rin ako at mas lalong nakakahiya dahil alam kong nagmamasid lang si lolo Ignacio
"Bakit palagi kong napapansin si Senyorito Gaston na nakasunod kay Camilla? Noong nakaraan kita kong sinakay siya ni senyorito sa kabayo papuntang burol, kaninang umaga kita kong bumaba si Camilla mula sasakyan ni senyorito." Si Roda na parang may naka built-in na megaphone sa bibig sa lakas ng boses niya habang kausap ang kaibigan niyang si Minggay. Pati tuloy ang ibang mga skolar na andito sa hall ngayon ay nagbubulungan na din.Pinatawag ang mga skolars ng Sandoval Foundation para sa dagdag na allowance, pambili ng gamit para sa opening ng klase. Kanina pa ako pinaparinggan ni Roda pero hindi ko siya pinapansin. Una, ayokong tanggapin ang basurang lumalabas sa bibig niya, pangalawa ayokong sayangin ang lakas ko para patulan ang mga parunggit nila sa akin."Ang yabang hindi naman kagandahan. Maputi lang siya kaya mukhang maganda pero kung naging maitim yan sigurado akong hindi yan mapapansin ni senyorito.""Oh talaga? Share mo lang." mahina kong bulong. "Hindi ko na kailangang magpa
"Lo, baka matagalan ako ng uwi mamaya. Pupunta kami sa kaibigan ni Senyorito Gaston."pagpapaalam ko kay Lolo Ignacio.Senyorito Gaston parin ang tawag ko kay senyorito kahit na sinabihan niya na akong 'Mahal' ang dapt kung itawag sa kanya. Naiilang ako at mukhang hindi pa rin masasanay yung dila ko. Nahihiya rin ako lalo na kung may ibang nakakarinig. Hindi dahil sa kinakahiya ko ang senyorito kundi dahil sa feeling ko hindi pa ako umabot sa puntong karapat dapat akong maging nobya niya.Sino lang ba ako kumpara sa mga babaeng nagkakagusto sa kanya? Ang dami kong narinig tungkol sa mga babaeng na link sa kanya at halos lahat galing sa mayamang angkan dito sa probinsya. Yung iba mga modelo at yung iba naman mga sikat na artista. I know hindi ako dapat mainsecure dahil nararamdaman ko naman mahalaga ako kay Senyorito pero hindi ko talaga maiwasan.Kaya nga magsisikap talaga akong makapagtapos ng pag-aaral. Para kahit papano may maipagmamalaki din ako sa kanya. That way, baka sakaling m
Sakay ng itim na Hummer ni Senyorito Gaston pumunta kami sa bahay ng bestfriend niya. Malayo pa lang tanaw na namin ang isang magandang babae na nakaabang sa labas ng bahay nila. Katabi nito ang isang lalaking matangkad na may bibit na payong na halos yumakap na sa kanya at sa harapan naman nila ay isang batang lalaki na sa palagay ko ay nasa sampung taong gulang. Malayo palang kami kumakaway na ito sa amin. Nakaplaster ang malawak na ngiti sa kanyang magandang mukha. Matangkad, maganda ang katawan, morena ang kulay ng balat. In short she is really beautiful. Tama lahat ng sinabi ni Lolo Ignacio tungkol sa kanya. "That's Zia." bulong ni Senyorito sa akin. "Beside him is Dominguez, her first love and father of her son, Dalton Ambert. Siyan yung batang nasa profile pic ko noon.""Papa G!!!!!! I missssss you." Naunang bumati ang batang lalaki. Tumakbo ito palapit sa amin at mabilis na yumakap kay senyorito."Up! Up!" aniya, nagpapabuhat. " I know how to ride a horse now, daddy taught
"Kuya calm down. You need to calm down."How can I calm down? My wife left me. My Star is nowhere to be found. Tuluyan niya na akong iniwan. Tuluyan ng nawala sa akin si Camilla. Napakalaki kong gago. "Camilla! Please Baby wag mo akong iwan." I was crying loud begging for Camilla to come back but she didn't hear me anymore. "Ibalik niyo sa akin ang asawa ko! Ibalik niyo sa akin si Camilla. Kahit hindi niyo na ibalik ang paningin ko basta ibalik niyo lang si Camilla sa akin."Nagwawala na ako sa loob ng ospital. Mula nang magkamalay ako sa pagka aksidente ko walang mintuo na hindi ako nagwawala at umiiyak. "Parang awa niyo na ibalik niyo sa akin si Camilla.Star! Please Baby nagmamakaawa ako, patawarin mo ako, Cam. I'm so sorry wife . I'm so sorry."Pero kahit anong pagmamakaawa ko, kahit anong pag-iyak ko, walang Camilla ang bumalik sa akin. My wife hated me. She loathed me to death kaya kahit di na maibalik ang paningin ko ayos lang sa akin. Wala na din namang silbi ang buhay ko
"Tilapya lang ba talaga ang pakay mo doon, son? Baka ibang tilapya na yan ah?" nakangiting komento ni Papá na may pritong tilapya din naman sa plato niya, pati si Kuya nga meron din. Si Mamá lang ang hindi kumakain ng tilapya dito sa bahay. Hindi ako sumagot sa kanila. Ngumiti lang ako saka nagsimula ng kumain pero ilang subo palang ang nagawa ko ng mabaling ang tingin ko kay Kuya Gustavo dahil biglang itong nagsalita."She's too young for you Gaston, kung wala kang balak seryosohin ang bata wag mong sirain ang kinabukasan niya." Umangat ang isang kilay ko dahil sa sinabi ni Kuya. Talaga lang huh? Coming from him? Kung maka-too young siya, akala mo naman may pagkakaiba kami? Like , as if I don't know about his love interest also? Tsaka anong too young? Isang taon lang ang tanda ko kay Camilla ah. Syempre hindi ko sasabihin na sampu.Hindi pa nga ako nakasagot muli na naman itong nagsalita."She's one of the best scholar of our foundation Gaston. The kid has so many things in stor
" Bawal mag-boyfriend hanggat di nakatapos ng college."Seriously fucker! At bakit di pwede magboyfriend? Maypa-rule-rule ka pang nalalaman huh?"Wala pang boyfriend ang apo ko, Senyorito. Madaming gustong manligaw pero ayaw ng apo ko.""That's good, Lo. Nakakasira ng pag-aaral yang boyfriend-boyfriend na yan."Talagang lang Gaston huh? Panindigan mo yan."Ano nga pala ang gustong kunin na kurso ng apo niyo at saan niya gustong mag-aral, Lo?" kapagkway tanong ko."Nursing, senyorito. Gusto niya daw sana maging doctor pero saka nalang daw kapag kaya niya ng pag-aralin ang sarili niya."Oh doctor. That's nice course huh? May kamahalan pero kung maganda naman ang performance niya sa school okay lang willing akong gumastos para sa kanya. I mean, willing ang foundation na tumulong sa kanya."Mahal mahimong doctor, Senyorito?""Doctor ba kamu ang gusto niya Lo? Wag kang mag-alala kaya ko yun.""S-Senyorito?""Ibig kong sabihin, kaya yun e-finance ng foundation, Lo. Baka siya pa ang kauna-un
Gaston's POV_____________________________"Good morning, Senyorito. Ang aga mo atang napasyal dito sa amin. May kailangan ka?"Inayos ko muna ang pagkakatali sa kaayo kong si Rodrigo bago ako lumapit kay Lolo IG na nagsisibak ng kahoy sa harapan ng bahay niya. Si Lolo IG ay isa sa mga katiwala dito sa hacienda, siya ang tumutulong kay Kuya at Papá sa pamamahala ng niyugan at planta. Mag-isa lang siya dito sa bahay niya dahil wala na siyang asawa kaya palagi ko siyang dinadalaw. Gaya na lang ngayon, sabado at walang pasok sa shool. Maaga akong nangabayo ngayon dahil dito ako magkakape sa kaniya. Paborito ko yung tsokolateng gawa niya galing sa mga bunga ng cacao na pinaparesan namin ng suman na gawa ng kaibigan niyang si Aling Edna. "Magandang umaga, Lolo IG." bati ko. Lumapit ako sa kanya para magmano. Pinunasan niya pa muna ang pawis sa kamay niya bago ito inabot sa akin. "May dala akong karne para ihawin natin mamaya." sabi ko sabay pakita ng ecobag na may lamang karne ng babo
Sabay na kaming apat na lumabas sa silid. Uuwi na sana kami Gaston pero nag-aya si Ate Ezra at ang asawa niya na sabay na kaming maghapunan. May restaurant daw silang pinareserve dyan lang sa unahan. Tinawagan ko na lang ang mga bata na male-late kami ng uwi ng tatay nila pero mukhang masaya pa ang mga ito. Sabagay andun si Kuya Hawk nila sa bahay may kalaro ang mga ito. "Cam, I'll go to the washroom first pwede mo akong samahan?" sabi ni Ate Ezra pagkarating namin doon. "Sure Ate." pagpayag ko at himala na hindi man lang nagprotesta si Gaston.The place is so nice, one of the coziest place in the area. The interior is well planned , modern design and well coordinated. The ambiance is nice, the lightings are perfect, adding warmth to the place. Based on the article I read recently, this place is owned and managed by the youngest CEO in town, the seventeen year old, Dalton Ambert Dominguez. Yes, the same Dalton na inaanak ni Gaston na anak ni Ate Zia at Kuya Ethan. Oh, how I miss
I was nervous but at the same time excited. Who would have thought that the woman I met in the airport years ago is the same woman that will handle my annulment today. No other than the famous Atty. Ezra Monique Torrecelli.Nangangarap lang kaming dalawa noon na sana balang araw maging doktor ako at siya naman maging abugado. Dreams really do come true and now we are living our dreams. Kailangan lang ng tiyaga, determinasyon at pagsisikap. "Camilla! Oh God. You're so pretty! How are you, Doc?" Atty Ezra welcomed me with a hug. Years passed but still hasn't changed. Kung may nagbago man, yun ay lalo siyang gumanda. She look fiercer, stronger and more empowered. But nevertheless she's still the same person I met before, sweet, caring ang gentle."Ang ganda mo ba Babe, saan ang camera? Dito ba? " tinuro niya ang cctv na nasa uluhan namin. "Artista ka ba? Saan mga kasamahan mo?" Naguguluhan pa ako nung una pero bigla akong natawa ng maalala ko ang pinagsasabi ko noong akala ko nasa soc
Hindi naman masama ang magpatawad diba? Bagkus naging magaan pa ang iyong kalooban. Ang sarap mabuhay ng walang galit sa puso. Something came up. Ate Beth called informing me that the meeting is cancelled. Hindi na natuloy ang pakikipagkita ko kay Atty. Torrecelli kaya napagdesisyunan nalang namin ni Gaston na umuwi. Sumabay kami kay Kuya Falcon at walang ginawa si Gaston buong byahe kundi ang kulitin si Kuya. Noong una banas pa si Kuya sa kanya pero kalaunan, nakikipagtawanan na rin ito. Hanggang sa sila nalang ang nag-uusap. Maraming silang napag-usapan ang surprisingly alam pala ni Kuya ang mga ganap sa buhay ni Gaston nung panahong hindi pa ito nakakakita. "I'm really sorry, Bro." Gaston whispered softly. "Alam ko marami akong pagkukulang sa mag-ina ko, pero babawi ako." ginagap niya ang kamay ko, dinala ito sa kanyan labi at masuyong ginawaran ng halik. Kuya Falcon was just looking at us. His reaction is not the same as before. I can see the gentleness in his eyes this time a
Finally, another story has reached an end. So, far ito ang story ko na umabot ng fifty chapters and I would like to thank all of you for not leaving me. Thank you Avangers for making it this far! Thank you for being with me in this heartbreaking journey in finding Gaston and Camilla's forever. Maraming salamat sa votes, comments at sa lahat ng encouragements niyo sa akin. I'm so honored and feel loved. Feeling ko ang galing-galing kong magsulat dahil sa mga positive messages niyo sa akin. Hanggang sa susunod kong story. Thank you so much and I love you all!_____________________________________"Ouch! Ouch! Nanay help! Aray! Aray! Kuya wag po." Gaston is exclaiming exaggeratedly like someone is really beating him. What the heck Gaston Pierre? Anong pinagsasabi ng lokong to? Anong ouch!? Anong aray?Ni hindi nga siya tinamaan. He's screaming like a beaten kid."Tangna! Ang arte mo di ka nga natamaan." pabulyaw na sabi ni Kuya Falcon, umamba pa itong susuntukin si Gaston kaya di ko
"Tatay, bakit po ikaw naga-iyak?" A soft voice from our baby star, Castor made me look at them. He's with his twin brother, the one whom they called my mini me, si Pollux. They are looking at me confused. I was crying inside our room when the twins came in and it's too late for me to hide 'cos they saw me already. The reason why I was crying is that last night my brightest star left me. Their Nanay, my wife, Camilla, left me for New York to speak with her lawyer regarding the annulment of our marriage.Sino ang hindi maiiyak kapag ganun ang rason diba? Pwede namang magpakasal nalang kami ulit para mapalitan yun. Tapos sana ang usapan, pero ayaw naman niya. She said, she wants us to start in a clean slate and all other people inside our house agreed with her. Pinagkaisahan nila ako.Pumayag lang naman ako dahil sabi niya kailangan lang talagang ayusin ang mga papers namin dahil nga iba na ang pangalan niya ngayon. Madaming conflicts, madaming restraints, madaming hindrance at madami p