Chapter 4

"Lo, ang sarap naman ng apo mo..."

Natigil ako sa tangkang paglabas pagkarinig ko sa boses ng nagsasalita sa labas. Kung hindi ako nagkakamali ang malokong senyorito na naman ang kausap ni lolo Ignacio ngayon. Alas sais palang ng umaga andito na naman siya? Wala bang ibang magawa ang senyoritong ito kundi ang mambwesit ng tao?

At anong sabi niya? Masarap ako? Bastos!

"...I mean ang sarap ng suman na gawa ng apo mo, Lo."

Susugurin ko sana ito, mabuti na lang at binawi niya agad. Hindi man lang nahiya, senyorito pa namang naturingan. Wala sa ayos ang bunganga.

"Masarap talaga magluto ang batang yan? Swerte ko nga at dumating si Camilla sa buhay ko, bukod sa matalino na, masipag pa. Lahat ng gawain dito sa bahay siya na ang gumagawa, mula pagluto, paglaba at paglinis."

"Oo nga Lo, mukhang mabait yong apo niyo. Masarap pa...magluto ng ulam. Ang sarap nung tilapya ni Camilla kagabi." May nakabuntot pang tawa sa sinabi niya kahit wala naman akong nakitang nakakatawa.

Tilapya ni Camilla...

Pero teka, ulam pa ba ang pinag-uusapan nila mukhang iba ang dating sa akin nung mga sinasabi niya ah? Ang sagwa naman kasing pakinggan nung tilapya ni Camilla, parang iba yung dating.

Mukhang nahawaan na ata ang utak ko ng kalaswaan ng utak ng senyorito. Bakit ba kasi kapag nanggaling sa kanya nag-iiba ang pagkakaintindi ko dito?

"Nga pala, Lo, bakit may suman ngayon? Anong meron?"maya-maya ay dinig kong tanong niya.

Bakit kailangan ba may dahilan para magsuman? Hindi ba pwedeng gumawa lang ako dahil gusto kung kumain? O baka naman may iba na naman itong naiisip?

"Ah may-outing daw sila mamaya kasama ang mga kaibigan niya, yan daw ang ambag niya."

Kagabi nga dahil wala naman kaming ibang libangan ni Amor naisipan naming dalawang gumawa ng suman, may malagkit kasi akong nabili sa bayan nung nakaraang araw. Ito na rin ang plano naming dalhin mamaya doon sa talon para sa outing namin kasama ang ibang mga scholar ng mga Sandoval. Malapit na kasi kami mag-back to school.

"Sinong mga kaibigan, Lo? Saan daw sila pupunta? Baka naman may mga lalaki doon, delikado pa naman ang panahon ngayon, Lo. Kung ako sa inyo hindi ko yan basta-basta pinapayagan."

Wow! Ang lakas ng loob makasulsol kay Lolo ah. Kala mo naman kung saan kami pupunta e doon lang naman sa may talon. Isa pa kilala ni lolo ang mga kasama ko. Apaka judgmental niya!

"Mga skolar lang yung kasama niya mamaya, anak ng mga kapitbahay ko. Kilala ko din ang lalaking kasama nila, si Jepoy na anak ni Ruben at Long-long na anak ni Dencio, mga trabahador ng planta. Kasama din ang kaibigan niyang palaging pumunta dito sa bahay, si Amor."

"Apat lang sila, Lo? Pares-pares?"

Wow ulit! Anong pares-pares? Kung maka-intriga ang senyoritong to apaka chismoso. Anim kaming pupunta doon, kami ni Amor at ang dalawang kapatid niyang babae, si Jepoy at si Long-long.

"Saan daw sila pupunta, Lo? Baka naman may boyfriend na ang apo mo, Lo. Hindi mo lang alam."

Napaka tsismoso! Wow na wow kung maka-intriga dinaig pa ang dakilang marites na mga kapitbahay namin.

Ano naman ngayon kung me nobyo ako? Sino ba siya para magtanong ng ganun? Kuya ko ba siya?

"Wala pang nobyo yang apo ko." dinig ko pa ang mahinang tawa ni Lolo. "Gusto niya dawng magtapos ng pag-aaral bago siya magnobyo. Pero swerte ang lalaking mapapangasawa niyan, marunong sa buhay at madiskarte. Wag lang talaga magkamali ang sinumang lalaki na saktan ang apo ko dahil hindi ako magdadalawang isip na ibigay ang buhay ko para sa kanya."

Hindi ko na pinakinggan pa kung ano ang maging sagot ni senyorito at baka lalo lang akong mairita sa kanya. Ano ba kasi ang ginagawa niya dito at ke aga aga pa?

Tumuloy ako sa kusina sa likod bahay, sa dirty kitchen namin ni lolo para maghanda ng agahan namin. Tortang talong, pritong tuyo at salad na talbos ng kamote ang gagawin ko. May kalamansi din akong naharvest sa isang punong tanim ni lolo kaya gagawa ako ng kalamansi juice para sa amin ni Lolo mamaya.

Nakasaing na si lolo ng kanin kaya ulam na lang ang lulutuin ko. May kaunting apoy pa mula sa pinagsaingan ni lolo, yun na lang din ang gagamitin ko, pababagahin ko na lang ulit. Ininit ko muna ang tsokolate mula sa tableya na tinira ni lolo para sa akin para pang-pares ko sa suman at habang naghihintay na mainit, hinugasan ko muna ang talong at talbos ng kamote.

Sinilip ko ang kanin na niluto ni lolo mukhang madami ito ngayon. Dito na naman siguro kakain ang senyorito.

Hmm, okay, e di dito, pagtiisan niya kung anong ulam namin. For sure hindi ito kagaya ng pagkain sa mansion nila. Bakit ba kasi ke aga-aga andito na siya?

Ang sarap talaga pampares ng tableya sa suman. Sarap na sarap ako habang kumakain. Siguradong matutuwa ang mga kaibigan ko mamaya dito sa suman ko.

"Good morning beautiful."

Nabitin sa ere ang suman ko ng biglang may bumulong sa akin at kahit hindi ko man ito lingunin alam ko na kung sino ito. Walang iba kundi ang hambog na senyorito. Sobrang lapit niya sa likod ko na pati ang mainit niyang hininga ay tumama sa aking batok kaya hindi ako gumalaw.

Ano na naman kaya ang kailangan nito sa akin at ako na naman ang pini-peste niya?

"Hmmm...ang sarap ng suman." walang pagdadalawang isip itong kumagat sa suman na nasa kamay ko. "Gawan mo din ako nito Cam, ito na ang bago kong paborito."

Wow! Feeling close?

Umalis ito sa likuran ko at umupo sa upuang nasa tapat ko. Parang bata pa itong pangiti-ngiti sa akin habang nginunguya ang suman na nasa bibig niya na akala mo naman ay may nakakatawa. Pagkatapos, walang pag-aalinlangan itong humigop sa tsokolateng nasa tasa ko.

"Magdamit ka." saway ko sa kanya.

Hindi porke't maganda ang katawan niya ay pwede niya ng ibalandra. Isa pa ke aga-aga naghuhubad na? Ano na lang iisipin ng mga kapitbahay namin kapag nakitang n*******d ang senyorito sa harapan ko? Mahirap machismis, kaya kung maari lang iwasan ko na ngayon pa lang.

"Oh sorry." Aniya sabay suot ng damit niyang nakasampay sa kanyang balikat. "I helped lolo I G cut the woods."

Whatever! Naiinis ako sa kanya dahil dinig ko kung paano siya makasulsol kay lolo kanina. Buti na lang may tiwala si lolo sa akin kundi tiyak na mapupurnada pa ang outing namin ng mga kaibigan ko.

"Ang sarap talaga ng buhay probinsya, I miss this life."

Umangat ang isang kilay ko sa kanya. May nagtanong ba?

"Share ko lang." nakangiti nitong sabi sabay taas-baba ng kilay niya.

Inis ko siyang inikutan ng mata pero tumawa lang ito sa akin at mukhang tuwang -tuwa pa.

"May-outing daw kayo ngayon? Sama ako..." parang bata nitong sabi sa akin. Nagpapaawa pa ang mukha akala mo naman effective. Feeling close kahit hindi naman kami close.

I don't know why this senyorito is acting like this? Ang alam ng karamihan dito sa hacienda ang mga senyorito ay masususungit pero mukhang hindi naman. Ahm, siguro si senyorito Gustavo pero ang isang to? I doubt! Mukhang mas isip bata pa nga ito sa kakulitan at kadaldalan niya.

"Sige na Cam, akong bahala sa softdrinks. Yun lang muna ang ambag ko, wala pa kasi akong sahod mula kay Kuya, wala akong pera."

Daming sinabi, hindi naman ako nagtatanong. Isa pa, hindi niya naman kailangan mag-ambag dahil hindi ko siya isasama.

Hindi ako sumagot at pinagpatuloy lang ang pagkakape ko. Wala akong balak isama siya sa outing at baka kung ano pa ang isipin ng mga kasama ko. Kahapon nga lang na nakita siya ng mga kapitbahay may nagtanong na, paano na lang kung sasama pa siya sa amin?

"Sige na Cam, akong magdadala ng suman mo para hindi ka mahirapan. Tapos isasakay kita kay Rodrigo para di ka na maglakad papunta doon malayo-layo pa naman yun."

Ano naman kung malayo? Buti sana kung kakasya kami ng mga kaibigan ko sa kabayo niya.

"Sige na...friends naman na tayo diba?"

Sinabi ko bang magkaibigan na kami? Kelan pa?

"Cam ha?" Si senyorito kung makaasta parang bata. Dinaig pa kami ng mga kaibigan ko sa kakulitan niya.

"Yes! Sama ako." pinal niyang sabi.

Hindi pa rin ako sumagot, pinagpatuloy ko ang pagkakape na parang wala akong kausap. Hindi rin ito umalis sa harapan ko, kumuha pa ito ng suman at muling kumain. Nakiinom din ito ulit sa tsokolate ko na para talagang close kami. Hindi man lang nandiri sa laway ko.

"Sarap noh? Gusto mo pa?" tanong niya sabay angat sa tasa ko.

"Ubusin mo na yan." Masungit kong sabi kahit gusto ko pang uminom. Nilawayan niya na eh, ayoko ng ganun, laway conscious ako.

"Arte naman nito, hindi naman mabaho hininga ko ah." hiningahan niya pa ang palad niya para masiguro. Yuck kadiri!

"Ang bango kaya ng hininga ko."aniya saka muling binalik ang tasa sa akin. "Inumin mo na alam kung gusto mo pa." sabi niya pero umiling ako. Ayoko nga may laway niya na yun e.

"Pag di mo yan ininum crush mo ako at naniniwala ko dun sa indirect-indirect kiss na pauso ng mga millenials ngayon." nang-aasar nitong sabi.

Nagkibit balikat pa ito na para bang nagyayabang. Sarap talaga bangasan ang mukha. Hambog! Feeling gwapo! Kainis.

"Okay...I'll finish this." kinuha niya muli ang tasa na may nakakalokong ngiti sa akin pero bago niya pa ito nahawakan ay kinuha ko na at ininom. Sa sobrang pagmamadali ko, hindi ko man lang naisip na mainit pa pala ang tsokolate kaya napaso ang dila ko.

"Oh shit!" mabilis niyang sinakop ang mukha ko para tingnan ang aking dila. "Open your mouth."

"Aray..." naluluha kong sabi.

"Show me your tongue." natataranta nitong utos sa akin dahil nakita niyang napaluha na ako. Ang init talaga kasi ng tsokolate, buong dila ko ata ang napaso.

"Fuck!" mura niya sabay hinipan ito. Ilang ulit niya pa itong ginawa bago ko narealize na ang akward palang tingnan naming dalawa.

"Ayos na ako." sabi ko. Itutulak ko sana ito pero mahigpit niyang napigilang ang aking mukha.

"Stay still, let me see your tongue." seryoso nitong sabi kaya wala akong nagawa kundi sundin ang sinabi niya. Wala na din kasi ang mapaglarong ngiti nito kanina, biglang naging seryoso.

Pagkatapos ay tumayo ito at pumasok sa loob. Pagbalik niya may dala na itong malamig na tubig at fresh milk. Saan galing ang fresh milk? Wala naman akong biniling ganito.

"Hold this cold water in your mouth for while then drink this milk after."

I followed what he said. I took the water from him and hold it in my mouth for a minute.

"Here." sabi niya, sabay abot ng isang basong gatas. Hindi ko pa sana ito tatanggapin pero iniumang niya na sa bibig ko kaya napainum ako.

"I brought you and lolo fresh milk from the dairy farm." paliwanag nito kahit naman ako nagtanong.

"Kasalanan mo 'to." sa halip na magpasalamat sa kanya ay sinisi ko siya. Siya naman talaga ang may kasalanan kung bakit ako napaso. Maypa-challenge challenge pa kasing nalalaman.

"Why me?" kunwari gulat nitong sabi pero halata namang natatawa. "I didn't force you to drink, ikaw tong nagmamadaling inumin ang tsokolate." depensa niya sa sarili.

"So kasalanan ko?" mataray kong tanong sa kanya. Isang maling sagot na lang talaga at lalabas na ang tinatago kong kamalditahan para sa kanya. "For your information hindi kita crush."

"Hmm...okay, it's my fault." nakangiting amin nito. Halatang nang-aasar kaya lalo akong sumimangot sa kanya.

"What? I already said it's my fault..."

"Umalis ka nga dito sa harap ko senyorito? Ang aga-aga nambubwesit ka e."

Tumayo na ako at umalis sa harapan niya. Ang suman na naiwan sa plato ko ay mabilis niyang inubos, pati ang tsokolate ininom niya rin.

Isa-isa ko ng sinalansan sa apoy ang talong para sa gagawin kong torta. Akala ko aalis na ito, pero tumabi lang pala sa akin at pinapanood ang ginagawa ko.

"Let me help you." he offered but I declined.

"Kaya ko na po ito senyorito."

"No let me help you, baka hindi mo pa pakainin dito e. " aniya saka kinuha niya ang pang-ipit sa kamay ko. Hindi na ako naka-protesta, hinayaan ko siyang mag-ihaw sa talong. As if naman may makakapigil sa kanyang hindi kumain dito.