Share

Chapter 3

Author: SKYGOODNOVEL
last update Last Updated: 2024-11-03 14:09:04

Chapter 3

Brandon POV

Nandito kami ni Kurt sa isang birthday ng kakilala niya sa school. Naimbitahan kasi kami, kaya pinaunlakan namin. Habang papasok kami, napansin ko ang apat na babae na pumasok sa loob. Yung tatlo ay masayahin, pero yung isa ay napaka-seryoso. Pagpasok nila, nagtinginan silang apat saka pumunta sa lamesa kung nasaan ang mga pagkain.

Hindi sila nag-atubiling kumuha. Yung isa, humiwa ng lechon sa bandang tiyan na malaki, habang yung isa ay kumuha ng iba’t ibang putahe—dalawang plato ang nakuha niya. Yung isa naman, kumuha ng maraming kanin. Pero yung isang babae na seryoso, pumunta sa lihenang inumin at may sinabi sa nakatalaga roon. Binigyan siya ng dalawang wine. Siguro kakilala siya ng may kaarawan. Pagkatapos, lumabas sila, at sinundan ko sila hanggang sumakay sa tricycle. Mukhang papunta sila sa dagat.

"Oh bro, tulala ka ata..." tanong sa aking kaibigan.

"Ha? Ah, eh may iniisip lang," palusot ko dito.

"Ano?" tanong muli niya sa akin.

"Tungkol sa pagpunta sa stage para mag-aral ng college," alibay ko, pero may katutuhan din naman -yun.

"Ah, ako rin. Sinabihan din ako kina Dad at Mom, pero pinag-iisipan ko pa," tugong nito.

"So kung matutuloy, siguro magkikita pa rin tayo doon," wika ko dito.

"Sana nga. Syanga pala, tumawag ba sayo si Jayson?" tanong niya sa akin.

"Hindi pa. Iwan ko na lang doon. Mula nang magka-relasyon sila ni Jeanne, parang wala nang time para sa atin," sagot ko saka ko sinubo ang lumpia.

"Napansin ko nga, mahirap maging in-love," Tumango lang ako sa sinabi niya habang nag-sikainan na kami. Hanggang sa nagpaalam na kami na uuwi dahil may project pa kaming gagawin, kahit na wala naman talaga.

Paglabas namin, sumakay na kami ng sasakyan at pinatakbo ito. Nadaanan namin ang apat na babae sa tabing-dagat na nagsitawanan. Napa-ngiti lang ako kasi ang saya nilang tingnan, parang walang problema sa mundo.

Pagdating namin sa paaralan, tulad ng dati, pinagtinginan kami ng mga estudyante.

“Hi, Kurt!” sabi sa babaeng nadaanan namin.

“Hello, Brandon!” wika din sa isa.

“May party kami mamaya, baka gusto niyong sumama,” yaya ng isang babae.

Nagtinginan kami ni Kurt. Basta babae ang nag-imbita, game agad kami.

“Sure, saan?” tanong ko agad.

“Sa isang beach resort na malapit lang dito," sagot naman nito na parang nanalo ng lotto dahil sa ngiti.

“Okay, game!” sabay naming sambit tatlo.

Umabot na kami sa oras ng klase at nagkalat ang mga hiyawan ng mga babae. Pagdating namin sa beach resort, nandoon pa ang apat na kasama. Mukhang naubos na nila ang mga dala nilang pagkain. Napatingin ako sa isang babae na kumuha ng malaking lechon. Hindi na siya naka-uniform, naka-shorts at bra lang siya. Yung iba, ganun din ang suot.

Isang babae ang tumatawa na nakakuha ng atensyon ko. Ang daming lalaki ang nakatingin sa kanila, kaya tinawag ko ang isang kasama naming babae at tinanong kung kilala niya ang mga ito. Tumango siya at sinabing sila ay mula sa kabilang paaralan. Itinuro niya ang isa-isa ang mga ito. Nang tumingin ang isa sa kanila sa direksyon namin, ngumiti siya at kumaway. Kakaway sana ako, pero may dumating na kalalakihan, akala ko ako ang kinawayan.

“Halika, doon tayo sa kubo,” sabi ng kasama ko.

Tumango ako sa kanya, pero paglingon ko, wala na si Kurt. Hindi ko alam kung saan siya pumunta. Hanggang nakaupo na kami sa may kubo pero wala pa rin si Kurt. Malapit na mag-6:30, wala pa rin siya.

“Asan na ba si Trishia?” takang tanong ko dito. Dahil pati ito ay nawawala.

“Iwan ko, basta ang alam ko, kasama niya si Kurt," sambit sa kasama ko.

“Hay nako, anong ginagawa ng dalawa? Mukhang naka-tikim na naman ng hatdog ang isa,” hagikhik na sambit sa kasama naming babae.

Napangiti na lang ako sa sinabi nila. Palihim kong inilakbay ang kamay ko sa mga binti ng isang babae na kanina pa tumitingin sa akin. Hinawakan din niya ako, kaya napansin kong tayong-tayo na ako. Mabilis kong binuksan ang aking pantalon, at mas lalo itong lumaki ng mahawakan niya.

“Maliligo nga lang tayo. Ikaw, Danica, hindi ka ba maliligo?” tanong ni Kiana, at sa tingin ko ay ito lang ang matino nilang tatlong magkakaibigan.

“Ahmm, kayo muna ni Kiana. Medyo nahihilo ako sa ininom natin,” sambit nito.

“Sige, maiwan muna kayo dito. Mas maganda kong andito kayo baka dumating na rin yung dalawa," tugon nito saka ito tumalikod.

Mabilis na umalis si Kiana kaya agad na umalis sa upuan si Danica at lumuhod sa harap ko. Napanganga ako sa sarap, hindi ko na namamalayan na dumaan ang grupo ng mga babae kanina at lumingon sa direksyon namin. Huminto sila at lumapit.

“Mister, Okay ka lang? Baka inatake ka na, nangingisay ka kasi diyan," Inocente nitong tanong. Buti na lang at nasa ilalim ng mesa si Danica kaya hindi nila makita ang kanyang ginawa.

“O-okay lang ako, ohhh shit!” biglang mura ko.

“Bahala kayo diyan, ikaw na nga tinanong. Minura mo pa ako, shit ka din!" sabay alis niya.

Magaling kumain ang babae sa aking alaga, at sanay na sanay ito sa kanyang ginawa. Habang kinakain niya ang aking alaga ay panay ko namang tumingin sa babaeng pumunta sa akin. At dahil naka bra at short lang ito ay kitang-kita ko ang kanyang malulusog na dibdib na nagbibigay sa aking nagdagdag kalibugan hanggang nakaraos ako, kaya hinila ko si Danica sa may liblib na lugar at doon tinira patalikod. Hindi na ako nahirapan pasukin siya dahil medyo maluwag na. Binilisan ko ang paglabas-masok sa kanya hanggang nilabasan siya. Ilang segundo ay lalabasan na rin ako, kaya hinugot ko ito at agad naman niyang sinubo. Sa dalawang pagkakataon, dalawang beses akong labasan sa bibig niya.

"Ang galing mo," sabi ko saka ko sinarado ang aking pantalon at agad naman itong tumayo habang dinidilaan ang kanyang bibig dahil may katas pa iyong natira sa kanyang labi.

Napailing na lamang ako sa kanyang ginawa kaya agad akong tumalikod pabalik sa kubo habang ang babae ay sumunod ito sa aking likuran. Naglakad lamang ako na parang walang milagro nangyari. Hanggang nakarating ako at agad akong umupo sa aking kinaupuan kanina.

Ilang oras ang lumipas, dumating na si Kurt, may pasa sa mukha, parang galing sa rambulan. Kaya napataas ang kilay ko sa kanyang hitsura.

Related chapters

  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    Chapter 4

    Chapter 4Heart POVTsk! Nagtanong lang ako, tapos sinabihan lang ako! “Uwi na tayo, mga bakla, gabi na,” sabi ko. Nagsitayuan na kaming lahat, handa nang umalis. Pero habang naglalakad, nabunggo si Althea ng isang babae. Siya pa ang ginawang may kasalanan, ngunit hindi umalma ang kaibigan ko. Hinayaan mang niya ito pero si Janeth ay nais sa inasta ng babae kaya agad silang nag-sagutan nito. “You, bitch?” sigaw ng babae kay Althea.“Ha? Siya? Bitch?” sabay turo kay Althea, na cool na nakatingin sa babae. “O baka ikaw yun! Ikaw nga tong bumangga sa kanya tapos ikaw pa ang may ganang magalit? Hoy, babaeng bulang sa harina ang mukha, wag mong gagalitin ang kaibigan namin, baka manghiram ka ng mukha sa aso!” galit na singhal ni Janith.Kaya ayaw naming galitin si Janith kasi baka hindi na mapigilan ang bibig niya.“Tayo na!” yun lang ang sabi ni Althea. Pero nagtanong si Angie, “Ayaw mo bang humingi siya ng sorry sayo?” may pagtatakang tanong niya kay Althea. “Na, ayaw ko ng aksayahin a

    Last Updated : 2024-11-04
  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    Chapter 5

    Chapter 5 Fast Forward Five Years Later "Miss Cruz, pinapunta ka sa head office," sabi ng kasama kong nurse. "Ha? Bakit daw?" tanong ko, medyo naguguluhan. "Ay, ewan, dai," sagot niya. Dahil sa sagot niya, tumango na lang ako, ngunit kinabahan ako. Baka may nagawa akong mali sa trabaho. Hindi ko namalayan, nandito na pala ako sa tapat ng office. Kumatok ako at narinig kong may nagsalita sa loob, "Pasok." Pinihit ko ang pinto at pumasok, sabay bigay galang sa aking boss. "Maayong buntag, boss," bati ko dito kahit kinakabahan ako na baka may nagawa akong mali sa aking pagserbisyo sa hospital. "Magandang umaga din. Hindi na ako magpaligoy-ligoy sa'yo, Miss Cruz. Pinatawag kita para sabihing ikaw ang napili naming idistino sa Manila. Free ang bahay at tataasan ang sahod mo kung papayag ka," sabi niya agad sa akin. "Eh, boss, kung papayag ako, paano na ang hanapbuhay namin dito? At baka hindi pumayag si mama," tugon ko dito. "Nag-usap na kami ng mama mo, at oo na siy

    Last Updated : 2024-11-04
  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    Chapter 6

    Chapter 6 Kinabukasan ay maaga akong nagising, dahil unang araw ko sa aking trabaho sa isang malaking hospital sa Maynila. Agad akong bumangon at niligpit ko ang aking higaan, pakatapos ay agad akong nagpunta sa banyo para gawin ang morning routine ko. Pagkatapos kong maligo ay agad akong lumabas sa banyo at nagtungo sa closet upang kumuha ng maisusuot ko. Nagbihis muna ako ng pangbahay at hinanda ang gamit ko bago lumabas sa silid upang magluto ng almusal. Isang scramble eggs at toasted bread at isang basong gatas ang aking almusal. "Ito na lang muna baka ma-late ako sa aking unang trabaho kapang magluto ako," bulong ko sa aking sarili saka ko kinain ang aking hinanda. Pagkatapos kong kumain ay agad kung hinugasan ang pinagkainan ko saka ako umakyat sa aking silid para makapagbihis at makahanda na sa aking -trabaho. At dahil excited na ako, binilisan ko ang aking mga galaw upang maaga ako makaalis sa aking tinutuluyan. Mamadali akong naghanda dahil 6:39 AM n

    Last Updated : 2024-11-07
  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    Chapter 7

    Chapter 7 Napaka-busy ngayong araw na ito. Kahit mag tatanghalin pa lang, may mga nurse na nag-aasikaso sa mga pasyente at may mga doctor na rin na nagmamadali. Habang naglalakad ako, napansin ko ang isang lalaki na kasama sa pagtulong sa isang buntis. "Hmm, siguro mayaman yung manganganak," sabi ko sa isip ko, dahil kitang-kita ko ang pagka-kandarapa ng mga staff sa paligid na parang hindi nila alam ang kanilang gagawin. Natapos ko ang mga gawain ko, kaya agad kung inunat ang aking katawan at saka pagkatapos ay pumunta ako sa lobby ng hospital dahil doon ako dadaan patungo sa pasyenteng kailanga kung i-check ang kanyang kalagayan. Ngunit hindi ko inaasahan na may isang lalaki na bigla na lang bumangga sa akin, dahilan para mabigla ako at hindi ako nakagalaw. Agad ako nagalit at nainis ako sa ginawa niya, ang akala ko ay hihingi siya ng tawad sa akin. Pero mas lalo akong nagalit dahil bigla na lang niyang hawakan ang dibdib ko na hindi makapaniwala at pinisil-pisil niya pa

    Last Updated : 2024-11-07
  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    Author Note

    Hello all, sana ay magustuhan ninyo ang bag o kung akda. Kung may nais kayong sabihin o napuna. Wag po kayong magdalawang-isip na mag-comment. Sana ay ibuto din po ninyo ang aking story. Follow rin ninyo ako. Maraming salamat po sa inyong lahat.

    Last Updated : 2024-11-07
  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    Chapter 8

    Chapter 8Pagkatapos kong lumabas ay agad na naman ako pinapunta sa isa pang VIP room, dahil nasa kabilang silid lang ito ay agad akong nakarating. Kumatok muna ako bago ko binuksan ito. "Hello po, check ko lang po ang pasyente," sabi ko habang pumasok sa loob ng silid. Ngunit bigla akong natigilan, at naglaki ang mga mata ko nang makita ko kung sino ang pasyenteng nanganganak."O M G... Janith! Bakla, ikaw ba yan?!" sabay tawa ko. "Bakit hindi mo ako tinawagan? Buti na lang at dito ako na-assign sayo! Wow, ang cute ng baby mo, at apat pala, ang saya ko, besty!" sabi ko. "Wait, kasama mo ba si isang bakla?" tanong ko, sabay turo kay Althea. Hindi ko mapigilang ngumiti."Waaaa! Atis, ikaw ba yan? Infernis, hindi ka na astig, mukha ka nang babae!" biro ko habang naglalakad palapit sa kanila. "Aray nako, mama Athea, hindi ka talaga nagbabago, mahilig ka pa rin mang-batok! Pero miss na miss ko na kayo, buti na lang talaga nalipat ako dito!" saad ko sabay yakap ko kay Althea."Tsk... Kani

    Last Updated : 2024-11-07
  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    Chapter 9

    Chapter 9 Brandon POV Buti na lang at nakatakas ako. Sabi ko sa aking sarili habang tahimik na naglalakad. Ang liit talaga ng mundo—magkaibigan pala ang apat. Nakakatakot. Parang mga amazona. Ano pa ba ang maasahan ko sa magkaibigan na 'yun, at tunay talaga silang magkaibigang puro mga amazona. "Shit ka, Brandon! Ano bang pumasok sa iyong isip? Bakit mo kasi hinawakan ang kanyang dibdib?" galit kong bulong sa aking sarili. Habang naglalakad ako at nag-iisip kung anong pumasok sa aking kukuti kanina ay biglang nag-ring ang aking phone. Kaya agad ko itong tinignan kung sino ang tumawag. Bro Kurt calling... "Ano kaya ang kailangan nito?" bulong ko sa akin sarili. Tumikim muna ako ng mahina bago sinagot ang tawag sa kaibigan ko. "Ehemm..." sabay sagot sa phone, "hel—" pero hindi ko natuloy ang pagbati ko dito dahil sa narinig kong tawa mula sa kabilang linya. Kaya Napa hinto ako saka nakakunot ang aking noo dahil sa tawa nito. Hindi lang si Kurt ang tumawa pati din si

    Last Updated : 2024-11-08
  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    Chapter 10

    Chapter 10 Heart POV "Walang hiya, pangalawa na nya ito. Ninakaw pa nya ang unang halik na sana'y para sa magiging first boyfriend ko. Sa sobrang pagka-bigla ko, napatulala ako. Humanda ka sa akin, lalake ka," sabi ko sa aking isipan. Napa-kuyom na lang ako sa aking kamay habang nanlilisik ang aking mata. "Kailangan malalaman ko kung saan siya nakatira. Kailangan kong makausap si Althea," wika ko. Kaya agad akong bumalik sa loob ng hospital at binalikan ko ang silid kung saan naroon ang tatlo kong kaibigan. Pagdating ko, agad siyang kumatok at binuksan ang pinto. "Ah, hi!" bati ko sa kanilang lahat. "Oh, may nakalimutan ka ba, Puso?" tanong ni Janeth. "Ah, kasi, may itatanong lang ako kay Atis." "Sayo pala, may kailangan si Puso, Atis," bigkas ni Angie. "Bakit?" tanong ni Althea na may halong pagtataka. "Ah, pwede ba kitang makausap ng masinsinan?" saad ko dito. Tumango lang ito. Kahit kailan, tipid talaga siyang magsalita. Kaya agad kaming lumabas at nag

    Last Updated : 2024-11-09

Latest chapter

  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    ❤ Move on ❤ Chapter 77

    Chapter 77 Habang nag-uusap sina Ruth at Heart, hindi ko maiwasang balikan ang mga araw na naging magulo ang buhay ko. Si Ruth ang una kong minahal—ang babaeng akala ko’y kasama ko hanggang dulo. Pero ang sakit ng pagtataksil niya ang nagtulak sa akin para palayain ang sarili ko mula sa isang relasyon na puno ng kasinungalingan. Noon, galit na galit ako. Akala ko, hindi ko na magagawang magtiwala ulit. Pero dumating si Heart. Siya ang nagbigay-liwanag sa madilim kong mundo. Sa kanya ko natutunan na ang pagmamahal ay hindi tungkol sa pagiging perpekto, kundi tungkol sa pagpili sa taong nagpaparamdam sa’yo ng kapayapaan. Bumalik ang atensyon ko sa kwarto nang marinig kong tumawa si Red. Tila unti-unting nababawasan ang tensyon habang nagkukwentuhan ang mga babae. Nakakagaan ng loob na makita ang ganitong eksena—isang pamilyang pilit na binubuo ang mga pira-pirasong bahagi. Napatingin si Heart sa akin, bahagyang ngumiti. Nilapitan niya ako at marahang hinawakan ang braso ko. "Oka

  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    ❤‍🩹 NAKARAAN AY DI NA DAPAT BALIKAN ❤‍🩹 Chapter 76

    Chapter 76 Brandon POV Kahit matagal na kaming naghiwalay ni Ruth, masasabi kong tuluyan ko na siyang napatawad. Marami na akong natutunan sa mga pagkakamali niya, at sa mga pagkakamali ko rin. Sa kabila ng sakit na dinulot ng nakaraan, natutunan kong magpasalamat sa mga nangyari. Kung hindi siya nagkamali, hindi ko makikilala si Heart—ang babaeng tunay na nagbigay kahulugan sa buhay ko. Habang nakatingin ako kay Ruth kanina, hindi ko maiwasang maalala ang lahat. Sa bawat galit at sama ng loob na naramdaman ko noon, naroon din ang aral na dinala nito. Kung hindi dahil sa mga pagsubok, hindi ko mararanasan ang ganitong klaseng saya. Ang saya ng pagiging asawa ni Heart, at ang saya ng pagiging ama sa kambal naming sina Jimmie at Jammie. Iniwan ko ang tensyon sa ospital room at nilapitan si Heart, na tahimik na nakatayo sa tabi ni Red. Hinawakan ko ang kanyang kamay at binigyan siya ng isang maliit na ngiti—isang paalala na nasa tabi niya ako anuman ang mangyari. "Heart," bulon

  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    ❤‍🩹 Magkapatid ❤‍🩹 Chapter 75

    Chapter 75 Kinabukasan, isang hindi inaasahang bisita ang dumating sa ospital—si Ate Ruth, ang isa ko pang kapatid sa ina. Matagal na rin kaming hindi nagkikita, at hindi ko maiwasang mapansin ang malaking pagbabago sa kanya. Sa kabila ng madilim na nakaraan namin bilang magkakapatid, tila mas payapa na siya ngayon. "Ate Ruth," bati ko nang makita siyang pumasok sa kwarto, hawak ang isang basket ng prutas. "Red," ngumiti siya, halatang nag-aalala. "Kumusta ka? Narinig ko ang nangyari. Hindi ko na napigilan ang sarili kong bumisita." "Okay naman ako," sagot ko, pilit na pinapakita na maayos na ang lagay ko. "Salamat sa pagpunta." Umupo siya sa tabi ng kama, tahimik na tinitingnan ang mga sugat ko. Ramdam ko ang bigat ng kanyang damdamin. "Alam mo, Red," nagsimula siya, "ang dami nang nangyari sa atin bilang pamilya, pero kahit anong mangyari, gusto kong malaman mo na andito ako para sa'yo." Tumango ako, ngunit hindi ko napigilang maalala ang mga nakaraan—ang lahat ng gulong idin

  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    ❤ Ganun pala kapag may kambal ❤ Chapter 73

    Chapter 74 Red POV Habang nakahiga ako sa kama ng ospital, hindi ko maiwasang mag-isip sa lahat ng nangyari. Ang sakit ng bawat galos at sugat ay walang sinabi sa kirot ng konsensiya ko nang makita ko kung paano nag-aalala si Ate Heart. Ang mga luha niya, ang panginginig ng boses niya—parang sinuntok ang puso ko nang makita ang reaksyon niya. Hindi ko sinabi kay Blue ang nangyari. Alam kong nasa business trip siya sa Huawei, at hindi ko kayang makaabala sa kanya. Lagi na lang akong pabigat, at ayokong madagdagan ang mga iniisip niya. "Hindi ko siya tatawagan," mahina kong bulong sa sarili habang nakatingin sa kisame. Pagbalik ni Ate Heart sa kwarto, dala niya ang ilang gamit na kailangan ko. Lumapit siya sa gilid ng kama, at muling tiningnan ang kalagayan ko. "Red, kamusta ang pakiramdam mo?" tanong niya, malumanay ngunit halatang hindi pa rin nawawala ang kaba sa boses niya. "Mas okay na, Ate. Salamat sa lahat," sagot ko. Ngunit sa loob, ramdam ko ang bigat ng aking kasalanan.

  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    😱Hala.....😱 Chapter 73

    Chapter 73 Maagang araw iyon sa ospital, at tila mas abala kaysa karaniwan. Patuloy ang pagpasok ng mga pasyente, at ramdam ko ang tensyon sa hangin. Kasalukuyan akong nag-aasikaso ng mga papeles nang makarinig kami ng sigaw mula sa kabilang kwarto. “Wala akong pakialam! Hindi ko kailangan ng tulong ninyo!” bulyaw ng isang lalaki. Mabilis akong tumayo at tinungo ang kwarto kasama ang ilan pang staff. Pagbukas ko ng pinto, tumambad sa akin ang isang lalaki, nasa edad trenta, galit na galit at pilit na inaalis ang suwero sa kanyang braso. “Sir, kalma lang po,” mahinahon na sabi ng isang nurse. Pero lalo siyang nagwala. “Hindi ko kailangan ng tulong ninyo! Bitawan n’yo ako!” sigaw niya habang pilit na tinataboy ang mga staff. Sa puntong iyon, hindi ko na napigilang magsalita. “Sandali lang!” malakas kong sabi, dahilan para mapahinto siya at mapatingin sa akin. Lumapit ako, hindi alintana ang galit sa kanyang mukha. “Alam mo ba kung anong ginagawa mo? Ang mga tao dito ay nagtatrab

  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    🤭Naging kupido kana, Heart 🤭 Chapter 72

    Chapter 72 "Mommy," maingat kong simula habang hawak ang kamay niya. "Hindi ba darating si Daddy?" Napatingin siya sa akin, tila nagulat sa tanong ko. Ngumiti siya, pero may lungkot sa kanyang mga mata. "Anak, alam mo naman ang sitwasyon namin ng Daddy mo," sagot niya ng marahan. "Hindi kami nagkabalikan, pero lagi ko namang sinisigurado na andiyan siya para sa inyo, di ba?" Tumango ako, pero ramdam niya ang bigat sa puso ko. Alam ko naman ang katotohanan, pero mahirap pa ring hindi umasa. "Oo, Mommy. Pero sana dumalaw siya minsan. Miss na miss ko na rin siya," sabi ko habang pinipigil ang emosyon ko. Hinawakan ni Mommy ang magkabilang pisngi ko at tumingin nang diretso sa mga mata ko. "Heart, naiintindihan ko ang nararamdaman mo. Pero tandaan mo, kahit hindi kami magkasama ng Daddy mo, pareho naming mahal kayo. At kung dumalaw man siya o hindi, hindi mababago iyon." Tumango ulit ako, pilit na ngumiti. "Salamat, Mommy. Pero sana... minsan, magkasama tayo ulit bilang pami

  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    🥰 Good luck sa first day work mo Heart 🥰 Chapter 71

    Chapter 71 Heart POV MASAYA ako habang ipinaliwanag sa kambal kung ano ang trabaho ko bilang isang nurse. Nakatutuwang makita ang kanilang mga mata na puno ng paghanga at saya. Kahit maliliit pa sila, ramdam ko na gusto nilang maintindihan ang ginagawa ko at kung bakit mahalaga ito. “Mommy, anong ginagawa mo kapag may sakit ang mga tao?” tanong ni Jammie habang nilalagay ko ang mga kagamitan ko sa bag. “Tinulungan ko silang gumaling, anak,” sagot ko habang yumuko para tingnan siya sa mata. “Kapag may sugat, nililinis ko. Kapag may kailangan silang gamot, binibigay ko. At higit sa lahat, inaalagaan ko sila para bumuti ang pakiramdam nila.” Si Jimmie naman ay nag-isip nang malalim bago nagsalita. “Mommy, kung may masakit kay Teacher, tutulungan mo rin siya?” Tumawa ako. “Oo naman! Sino man ang nangangailangan ng tulong, gagawin ko ang lahat para matulungan sila.” “Ang galing mo, Mommy,” sabi ni Jammie, sabay yakap sa akin. Napuno ng init ang puso ko sa kanilang mga salit

  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    🥰 Pagbutihan ninyo kambal 🥰 Chapter 70

    Chapter 70 Lumipas ang ilang taon, at mabilis na lumaki ang kambal namin ni Heart, sina Jimmie at Jammie. Ngayon, sila ay nasa unang araw ng kanilang kindergarten. Maaga kaming gumising para ihanda sila, at ramdam ko ang halo-halong emosyon sa bahay—excitement, kaba, at kaunting lungkot dahil nagsisimula na silang maging independent. Habang hinahanda ni Heart ang baon nila, abala ako sa pagbibihis sa kambal. “Daddy, tama ba itong tali ng sapatos ko?” tanong ni Jimmie habang nakakunot ang noo. “Tama ‘yan, anak. Pero halika, mas aayusin ko pa,” sagot ko habang lumuhod para itali ito nang maayos. Si Jammie naman ay masaya nang nilalagay ang kanyang mga libro sa bagong bag. “Mommy, ang cute ng lunch box ko! Gusto ko ipakita kay Teacher mamaya!” Tumawa si Heart at yumuko para halikan si Jammie sa noo. “Siguraduhin mong ubusin mo ang pagkain mo, ha?” Nang handa na ang lahat, sabay-sabay kaming sumakay sa sasakyan para ihatid sila. Tahimik si Heart habang nakaupo sa tabi ko, at alam k

  • PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1)    ❤ SWEET ❤Chapter 69

    Chapter 69 Pagkatapos ng espesyal na sandali sa tabing-dagat, bumalik kami sa cottage at naabutan ang kambal na masayang naglalaro kasama ang mga tauhan sa isla. Napatingin si Heart sa akin at ngumiti. “Mahal, parang ang bilis nilang lumaki.” “Sa totoo lang, oo,” sagot ko, sabay hawak sa kanyang kamay. “Kaya dapat samantalahin natin ang bawat pagkakataon na magkasama tayo. Ang ganitong mga alaala ang dadalhin natin habang buhay.” Kinabukasan, nagplano kami ng isang family adventure. Sumakay kami sa bangka at nagpunta sa isang maliit na kuweba malapit sa isla. Habang papalapit, napansin ng kambal ang mga makukulay na isda sa malinaw na tubig. “Daddy, look! Fishies!” sigaw ni Jammie habang tinuturo ang tubig. Tumawa si Heart at sinabi, “Oo, anak. Ang daming isda! Mamaya, makakapag-snorkeling tayo para makita niyo sila nang mas malapit.” Pagdating sa kuweba, humanga kami sa natural na ganda nito. Ang mga stalactite at stalagmite ay tila mga kristal na kumikinang sa liwanag ng

DMCA.com Protection Status