Chapter 5

Chapter 5

Fast Forward

Five Years Later

"Miss Cruz, pinapunta ka sa head office," sabi ng kasama kong nurse.

"Ha? Bakit daw?" tanong ko, medyo naguguluhan.

"Ay, ewan, dai," sagot niya.

Dahil sa sagot niya, tumango na lang ako, ngunit kinabahan ako. Baka may nagawa akong mali sa trabaho. Hindi ko namalayan, nandito na pala ako sa tapat ng office. Kumatok ako at narinig kong may nagsalita sa loob, "Pasok." Pinihit ko ang pinto at pumasok, sabay bigay galang sa aking boss.

"Maayong buntag, boss," bati ko dito kahit kinakabahan ako na baka may nagawa akong mali sa aking pagserbisyo sa hospital.

"Magandang umaga din. Hindi na ako magpaligoy-ligoy sa'yo, Miss Cruz. Pinatawag kita para sabihing ikaw ang napili naming idistino sa Manila. Free ang bahay at tataasan ang sahod mo kung papayag ka," sabi niya agad sa akin.

"Eh, boss, kung papayag ako, paano na ang hanapbuhay namin dito? At baka hindi pumayag si mama," tugon ko dito.

"Nag-usap na kami ng mama mo, at oo na siya," sagot niya sa akin.

'Pangbihira, nag-uusap na pala sila tapos tanungin pa akong kung papayag ako. May saltik yata ang amo namin!' sambit ko sa aking isipan.

"Pwede pag-isipan ko muna, boss," sabi ko dito.

"Kung magkaano ang sahod mo dito ay dodoblehin ko, 2x ang magiging sahod mo doon sa manila," sabi niya sa akin.

"Deal, boss! Tatanggapin ko ang alok niyo," sagot ko agad, abay baka magbago pa ang isipan at hindi matuloy ang offer niya sayang din naman yun.

Ngumiti siya at nagsabi, "Good decision," sabi niya sa akin.

"Sige, boss, aalis na ho ako," bigkas ko dahil ang wierd ng boss namin parang baliw, kanina naka ngiti ngayon naman ay sumimangot.

"Okay, wag ka nang mag-duty ngayon. Umuwi ka na lang para maihanda ang gamit mo," wika niya sa seryosong boses.

"Sige `ho, boss!" nagmamadali akong lumabas sa office nito saka agad akong nagpunta sa locker room. Agad akong tinanong ng isa kong kasamahan kung anong sadya sa head office sa ospital. Sinabi ko sa kanya ang tungkol sa paglipat sa Manila at pati ang sasahurin ko doon.

"Wow, good luck sayo doon!" sabi niya sa akin.

Kaya agad akong nagpasalamt dito saka sinarado ang locker ko saka humakbang paalis. Naghahalo ang kaba at excitement sa akin—makikita ko na rin ang mga kaibigan ko.

"Hay, Lord, sana maayos at walang masamang mangyari sa buhay ko doon!" bulong ko sa aking sarili.

Paglabas ko sa hospital ay agad akong pumara ng taxi at nagpahatid sa bahay namin ni mama. Kahit mahirap iwan ang lugar namin ay wala akong choice dahil nakasalalay ang future ko sa Manila.

Hindi nag tagal ay agad din ako nakarating sa bahay kaya agad ako nagbayad saka bumaba. Nakita ko si mama ng didilig ng halaman namin sa bakuran.

"Ma," tawag ko dito.

"Anak, ang aga mo yata ngayon!" sabi niya saka nagpapatuloy sa pagdidilig ng halaman.

"Nag-usap na pala kayo ni, boss!" wika ko saka ako nagmano dito. "Tungkol sa pag asign niya sa akin sa Manila," dagdag kong sabi.

Huminto ito sa kanyang ginawang pagdilig ng halaman at humaraysiya sa akin saka nagbuntong-hininga. "Nagalit kaba sa akin?" tanong niya.

"Ma, bakit ako magalit sayo! At isa pa alam ko naman sa aking kinabukasan ang iniisip mo," sabi ko saka niyakap ko ito. "Saka, Ma! Salamat sayo dahil nakapagtapos ako sa pag-aaral," sambit ko dito.

"Sus, nag da-drama naman tayo!" wika niya. "Sa totoo lang anak, pumayag ako dahil gusto ko magamit mo ng husto ang iyong natutunan. Pero kong ayaw mong pumayag sa kanilang gusto nasa iyo -yun, ikaw ang magdesisyon!" sabi niya sa akin saka hinaplos ang aking buhok.

Habang nag-iimpake ako, hindi ko maiwasang mapangiti at alalahanin ang mga alaala kasama ang aking mga kaibigan. Matapos ang ilang oras, pinuntahan ko si Mama sa kanyang kwarto. Hindi siya sasabay sa akin dahil may aayusin pa siyang mga bagay bago ako umalis, na okay lang sa akin.

"Ma, mauna na ako, ha? Susunod ka na lang," sabi ko dito.

"Oo nga, ang kulit mo. Pero anak, mag-ingat ka sa biyahe, ha? At lagi kang mag-lock ng pinto. Wag mong buksan kung hindi mo kilala!" bilin niya sa akin.

"Opo, Ma. Sige, aalis na ako. Bye, Ma!" pagpaalam ko dito.

"Bye, anak," sabi niya sa akin.

Habang pasakay ako sa taxi ay sa huling pagkakataon ay nilibot ko ang aking paningin sa buong paligid saka ako tuluyang pumasok sa loob at nagpahatid sa airport.

Insaktong lamang ang pagdating ko ng tinawag ang aking flight. Hindi nagtagal, ay agad nag Salita ang flight attendants sa aming lahat.

"Ladies and gentlemen, we're now approaching Manila. Please ensure your seatbelts are fastened and your seats are in the upright position. We expect to land shortly. Thank you for flying with us," wika nito.

Kaya agad naming sinunud ang kanyang sinabi hanggang nararamdaman naming pababa na ang eroplano hanggang nakalapag na ito saka naman umalis nagsalita ang flight attendants.

"Ladies and gentlemen, we have now landed in Manila. Please remain seated with your seatbelts fastened until the aircraft has come to a complete stop and the seatbelt sign has been turned off. We would like to thank you for flying with us today. Have a great day ahead!"

Hanggang naging maayos ang paghinto ng eroplano at tulad sa sinabi ng flight attendants ay may pumasok dito at sinabing okay na ang lahat.

Kaya ang lahat ma pasahero ay nag si handa na at yung iba ay tumayo, kinuha ko ang aking bagahe saka sunod lumabas sa ibang pasahero.

Hanggang tuluyang akong nakalabas at agad akong naghanap ng masasakyan.

"Hay, ganun pa rin ang lugar na ito—mausok at maingay," bulong ko sa sarili habang naglalakad. Nakakita ako ng taxi na nakapila, kaya sumakay ako at sinabi ang destinasyon.

"Sa Subdivision Corales St. Pasig po, Manong," wika ko.

Agad naman nitong umandar. Matapos ang ilang minuto, huminto kami sa isang malaking gate. Pinara kami ng guard at tinanong ang sadya ko. Ipinakita ko ang ID ko at ngumiti siya.

"Kayo pala ang titira sa bahay diyan malapit, Maam!" sabi nito.

Tumango lang ako at ngumiti kaya binuksan niya ang gate. Agad akong bumaba sa taxi, kinuha ang bagahe, at binayaran ang driver. Nagbayad ako ng 500 kahit 350 lang ang dapat, para may dagdag sa gastos nila araw-araw. Pumasok ako sa loob ng bahay at nakita kong kumpleto ang lahat.

May nakita akong ref, kaya pinuntahan ko ito at binuksan. Napawow ako sa dami ng laman. Agad kong nilabas ang lulutuin ko kasi magtatanghali na. Natapos akong magluto at kumain na ako.