Chapter 13 Heart POV Nagising ako sa sakit na sa'kin ulo kaya napa mura ma lamang ako sa sobrang sakit. "Shit ang sakit ng ulo ko, nalasing yata ako kagabi!" sabay mulat sa aking mata. Agad din ako nagtataka, "sandali lang paano ako napunta dito sa loob sa aking silid?" takang tanong ko s asking sari habang hawak pa rin ang aking ulo dahil sa sakit. "Siguro dahil sa lasing ako hindi ko alam na pumasok ako dito, buti na lang at hindi ako tumalon sa ibaba at dito ako dinala sa aking mga paa!" dagdag kong sabi. Hanggang naisip ko kung anong oras na kaya napatingin ako sa orasan nasa wall. Nanlaki ang aking mata ng nakita ang oras kaya napabalikwas na lang ako sa akung pagkahiga dahil malapit ng mag alas-dos ng hapon. "Haist! kaya pala kumakalam ang sikmura ko," sambit ko, saka daling-dali kung inayos ang aking higaan at pumunta sa banyo para makaligo kahit papaano ay mabawas bawasan ang aking hang-over. Pagpasok ko ay agad kung hinubad ang lahat na damit ko saka binuksan ang sho
Chapter 14Habang abala ako sa pamimili, hindi ko maiwasang mapangiti. Pagdating ko sa meat section, bigla na lang may tumabi sa akin at tinampal ang aking pwet. Napasinghap ako at pati ang mga tao sa paligid ay napansin din iyon. Agad akong lumingon, at mabilis kong tinuhod ang lalake ng buong lakas. "Oh!" ang narinig ko mula sa mga nakakita. Halos magtalon-talon ang lalake sa sakit. Nang tumingin siya, napagtanto ko na siya pala ay isang manyakis.Dahil sa aking galit ay hindi ko maiwasang palasigaw at sabay sabing, "Mabaog ka sana, hinayupak ka!" habang nanlisik ang aking mata. Pagkatapos, dali-dali akong pumunta sa cashier habang tulak-tulak ang cart na may lamang binili ko upang bayaran para makaalis agad.Hindi nagtagal ay agad namang natapos kaya dali-dali akong lumabas ng mall at pumara ng taxi buti na lang at agad ako nakakita kaya mabilis akong sumakay. Ibinigay ko agad sa driver ang address ko, saka ito pinatakbo paalis sa mall. "Walang hiyang lalaki na -yun! Ang lakas
Chapter 15Kurt POVNasa hospital ako ngayon dahil dinala ko si Brandon dito. Buti na lang at pumunta ako sa mall para bumili ng ilang pagkaing na ipinapabili ng asawa ko, dahil mukhang nagli-lehe na naman ito, kaya kung anong hingin nito ay ibinigay ko na walang alinlangan.Nabigla na lang ako dahil nagkagulo ang may meat section ng grocery kaya agad ako nagpunta, at bumungad sa aking paningin ang aking kaibigan nakahandusay sa sahig. Agad ko itong nilapitan at kinapa ang kanyang leeg, nakahinga na lang ako ng maluwag ng mag nakapa akong pulso doon. Agad namang inaasikaso ng mga doctor kung kaya nakahinga ako ng maluwag saka ko tinawagan ang maneger sa mall upang kunin ang footage ng CCTV kung saan ito hinimatay. Pagkatapos kong tawagan ang maneger agad kung tinawagan ang isa sa mga tauhan ko at inutusan kunin ang CCTV footage sa Mall at sinabi ko dito na tinawagan ko na ang maneger noaya hindi na ito mag-alala pa. "Copy, boss!" sagot nito saka ko ibinaba ang tawag. Tatlong ora
Chapter 17Brandon POVPagkagising ko ay agad ako nagtataka sa paligid, "asan ako?" takong ko sa aking sarili habang nagtataka. Bumungad kasi sa akin ang puting pintura sa dingding. Marami ang pumapasok sa aking isipan kaya hindi ko na pansin na nasa hospital pala ako. Hanggang bumalik ang ala ala ko nangyari sa mall kaya natakot ako baka hindi ako magkaanak dahil sa lakas nitong pagtubod sa akin. Inilibot ko ang mata ko sa paligid, nagtataka kung sino ang nagdala sa akin dito."Sino kaya ang nagdala sa akin dito?" tanong ko sa sarili ko, pero hindi ko tiningnan kung may nakaupo sa sofa.Hanggang mapansin ko si Kurt na nakangiting nakatingin sa akin at parang nag-aasar pa ito sa paaralan ng kanyang tingin, kaya agad pumasok sa aking isipan na siya ang nagdala sa akin dito. Hanggang napaalam ito sa akin dahil kailangan na itong umalis. Tanging tango lang ang aking sinagot dito dahil Hindi koahanap ang aking boses. Nang makaalis ito, doon ko na naramdaman ang sakit sa aking heto at
Chapter 17 Heart POV Sabi ng head nurse namin, ako raw ang mag-aalaga sa isang pasyente at ang sahod ko ay P50,000 kada linggo. Agad lumaki ang mata ko ng nalaman kung magkano ang sasahurin ko. Totoo nga ang sinabi ng mga sa unang panahon, kapag kumati ang palad ay may darating na pera. Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa. Aba, sino ba naman ako para tumanggi, 50,000 ang matatanggap kung sahod kadal linggo. Daig ko pang nanalo ng lotto o nakapangasawa ng afam. Kahig ganun ah may iba akong ma raramdaman, eh malaking halaga na ‘yon. Laya sigurado akong mahirap alagaan ang pasyente na yun. "Siguro sobrang matanda na ito, at walang nakakatagal na nurse dahil sobrang pangit ng ugali!" bulong ko sa aking sarili habang nasa labas na ako ng opisina ng head office. Agad kasi ako lumabas pagkatapos niyang sabihing puntahan ko sa lang ang room niya. Walang dalawang-isp na maglalakad patungo sa elevator upang agad mapuntahan ang VIP room ng pasyente. -Yung ngiti ko ay hindi mawal
Chapter 18 Ningitian ko nito na nang-aasar, saka ko sinarado ang pintuan. Habang naghintay ako sa labas ng CR ay narinig ko ang malutong nitong mura, dahil siguro nakita nito kung gaano na pinsala ang kanyang dalawang itlog. Hindi nag tagal ay agad din niya akong tinawag upang maalalayan ko na naman itong maglakad. Kaya agad kong binuksan ang pinto upang pumasok ngunit napa urong na lamang ako ng nakita ko ang kanyang tetí na matamlay at ang kanyang dalawang itlog ay parang kamatis na hinog. Hindi ko napigilang tumawa sa aking nakita. Habang tumatawa ako ay itinuturo ko pa ang kanyang tetí na walang buhay at ang hinog nitong itlog. "Wahahahaha! Kulang na lang mantika para maigisa na ang iyong tetí, may hinog na kamatis with eggs pa!" tawa konv sabi. "Shut up, woman!" pagalit nitong sabi. "Hahaha, sorry hindi ko talaga mapigilan!" tawa ko pa din. "Kasalanan mo lahat na 'to, kung hindi mo ako tinuhod hindi ito mamaga at hindi tumamlay ang aking alaga," singhal niy
Chapter 19 Bigla akong napabangon ng tumunog ang aking alarm sa aking phone kaya agad akong bumangon sa aking pagkahiga. Ngunit agad din ako nagtataka dahil parang may malagkit sa aking gitnang bahagi kaya agad akong pumunta sa CR upang makita kung ano -yun. Bago ako tuluyang pumasok ay tiningnan ko muna ang aking alaga nga nakahiga sa kama. "Buti na lang at tulog!" bulong ko sa aking sarili. Kaya agad akong nagpapatuloy pumasok sa loob ng CR. Agad kong hinubad ang aking pang-ibabang uniform saka tiningnan ang aking panty. Hindi pa ako nakuntento ay agad kong kinapa ang aking kabibe at doon na kumperma ko na nilabasan ako. "Shit, sa pangalawang pagkakataon ay nilabasan muli ako. Kailangan ko na yatang magpatawas o di kaya magpakunsulta sa doctor," bulong ko. "Pero, ano naman ang sasabihin ko?" bulong ko muli sa aking sarili. "Haest! Bakit ba kasi nag wet dreams ako? Sa dina-daming panaginipan ko, bakit -yun pa?" tanong ko sa aking sarili. Hanggang napag desisyuna
Chapter 20 May narinig sinabi niya ngunit hindi ko maintindihan kaya inirapan ko na lamang ito. Agad akong nagtungo sa may table malapit sa sofa at agad kung inilapag ang dala kong kape saka konkinuha ang isang capsule na gamot para sa pangingirot. "Hi'to, inumin mo muna habang hindi pa dumating ang almusal mo," sabi ko dito saka ko inilahad ang gamot na hawak ko. Agad naman niya kinuha pati ang tubig saka ininom agad. Pagkatapos niyang ininom ay agad kong kinuha ang baso saka bumalik ako sa sofa. Uupo na sana ako ng nakita kong bumaba ito sa kama kaya lalapit na sana ako upang matulungan. "D'yan ka lang, kaya ko na ang sarili ko!" sabi niya sa akin. "Buti pa ay lumabas ka muna at bumili ka ng damit ko, kunin mo ang Gold Card nasa aking wallet. Bumili ka din ng damit mo, gusto ko habang ikaw ang aking kasama dito ayaw kung magsuot ka ng uniform. Naalibadbaran ako!" wika nito saka paika-ikang pumasok sa CR. Napailing na lang ako sa kanyang inakto. Agad akong pumunta sa
Author’s Note Maraming salamat sa lahat ng nagbasa at sumubaybay sa kwentong ito. Isa itong kwento ng pagmamahal, pamilya, at tunay na pagkakaibigan—mga bagay na hindi nasusukat ng panahon o distansya. Sa kabila ng mga pagsubok, sa dulo ng lahat, ang mahalaga ay ang mga taong nananatili sa ating tabi, anuman ang mangyari. Ang pagsusulat ng kwentong ito ay isang magandang paglalakbay, at umaasa akong naiparamdam ko sa inyo ang tamis ng pag-ibig at ang halaga ng matibay na samahan. Hanggang sa susunod nating kwento! — INDAY STORIES Sana sabay-sabay ang kwento ni Althea qt Angie ang dalawang pa nilang magkaibigan sa Book #2 at suportahan po ninyo ang bago kong story upang makapasok man lang sa ranking pamamagitan pag vote po ninyo ang THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE. Maraming salamat po....
Chapter 293 The Last Chapter. Kinabukasan Habang abala ako sa pag-aayos ng mesa para sa almusal, biglang nag-ring ang aking phone. Agad kong sinagot ito nang makita ang pangalan ng tumatawag. "Bruha! Guess what?!" sigaw sa kabilang linya. Napangiti ako. "Angie?! Diyos ko, ang aga-aga, sigaw ka agad!" sagot ko, pero hindi ko maitago ang excitement sa boses ko. "Alam mo bang andito na ako sa bansa? At hindi lang ako—kasama ko si Heart!" Halos mabitiwan ko ang phone sa sobrang tuwa. "What?! Totoo ba ‘yan?! Kailan pa?! Nasaan kayo ngayon?!" "Surprise! Nasa harap na kami ng bahay mo!" Napamura ako sa gulat at dali-daling tumakbo palabas. Pagbukas ko ng pinto, tumambad sa akin sina Angie at Heart, parehong nakangiti nang malapad habang kumakaway. "Bruhaaaaaa!!!" sigaw ko sabay takbo at niyakap silang dalawa ng mahigpit. "Althea, dahan-dahan naman! Para kang toro!" natatawang reklamo ni Heart pero niyakap niya rin ako pabalik. "Grabe, ang tagal nating ‘di nagkita! Parang kailan
Back to Present “Oh my gosh, Mommy. Nakakilig naman ang love life ninyo ni Dad!” sabi ni Elena habang nakangiti at yakap-yakap ang unan niya. “Parang sa pelikula lang! Ang daming eksena, tapos may action, comedy, at super sweet na moments!” Napatawa ako sa reaksyon ng anak ko. “Talaga, anak?” “Oo naman! Grabe, Mommy, hindi ko in-expect na si Daddy pala ‘yung laging napag-tripan ni Tito Brandon at Tito Kurt noon! Tapos ikaw pa ‘yung strong and independent woman na kinatatakutan nila dati? Wow! Goals!” Napangiti ako at tinignan ang asawa kong nakaupo sa tabi ko. Nakangiti rin ito habang nakikinig sa amin. “Pero Mommy, ang pinaka-nakakatawa talaga—‘yung kay Tito Brandon at kay Nurse Heart! Ano kaya nangyari sa kanila after no’n? Diba parang may something?” tanong ni Elena, sabik na malaman ang sumunod na kwento. Napatingin ako sa asawa ko, at kita ko ang pag-iling niya na may halong tawa. “Huwag mong sabihin sa’kin na gusto mong marinig ang love story ni Brandon?” “Yes, Mom
Chapter 291Final ChapterTahimik ang silid nang biglang marinig ko ang boses ni Kurt—pero parang may halong boses ni Brandon habang nagsasalita siya.“Ilang views na ba ‘yan?” tanong ni Kurt, kaya nagtataka ako. Hindi muna ako nagpahalata na kanina pa akong gising.“Walang hiya, bro! Malapit nang maabutan ang sayo! Hahaha!” sagot ni Brandon. Napilitang akong bumangon sa kama.“Views? Ano na namang pinag-uusapan n’yo, Kurt?”“Oh, gising ka na pala, Jay,” sagot niya. “Akalain mo ‘yon, isang bully ni Kurt noon, hinimatay sa delivery room? Hahaha!” sabat ni Althea, may halong panunukso.“Ang pangit ng mukha mo, bro, nung lumabas ka sa delivery room! Mukha kang takot na takot! Hahaha!” dagdag pa ni Brandon, lalong ginagatungan ang asaran.“Hoy, Brandon! Baka mas malala pa sayo ‘yan kapag nag-asawa ka,” sagot ko.“No, no, no! Hindi mangyayari ‘yon, bro!” mabilis niyang tanggi.Biglang bumukas ang pinto at lumabas ang isang nurse. “Hello, everyone! Andito na ang mga cute-cute na babies!”Do
Chapter 290 Jayson POV Four Years Later “Mom, good morning!” sabay tawag ng tatlong taong gulang na kambal naming sina Emerson at Esmerald habang masiglang tumatakbo papunta kay Janeth. “Good morning, babies!” Masayang sinalubong ni Janeth ang dalawa at hinalikan sa pisngi. “Good morning din, Hubby…” malambing niyang bati sa akin. “Good morning too, Wife…” sagot ko naman, sabay halik sa kanyang labi. “Ewww! Nakakadiri ka, Dad! Hindi pa nga nagbabrush si Mommy ng teeth,” reklamo ni Eme habang patawa-tawang sumampa sa kama at tumatalon-talon pa. “Careful, Eme, baka madaganan mo ang tummy ni Mommy…” paalala ni Emer sa kapatid niya. “Ups… sorry, Kuya! Halika na, Mommy, let’s eat na! I’m so hungry na…” “Let’s go, Wife…” Akmang tatayo na ito nang bigla itong napangiwi sa sakit na naramdaman niya sa kanyang tiyan. “Hubby, parang manganganak na ata ako… Ahhh! Ang sakit!” Napamura ako sa gulat. “F**k! Emer, tawagin mo ang driver! Kunin mo ang cellphone ko at tawagan si Daddylo mo
Chapter 289Jayson POVFlashback Pagkalabas ni Janeth sa library, hindi ko maiwasang mapangiti habang sinusundan siya ng tingin. Hindi pa rin ako makapaniwala—ang babaeng bumuhay muli sa matagal nang natutulog kong puso ay siya rin palang aking napangasawa. At hindi lang basta asawa, kundi ang sekretaryang ilang gabi ko nang pinapantasya.Shit. Ramdam ko ang paninigas ng alaga ko sa loob ng suot kong slacks. Ilang minuto akong nanatili sa library, pinapakalma ang sarili, bago ako lumabas. Sakto namang pababa sina Mom at Dad mula sa hagdan."Mom, Dad, saan kayo pupunta?" tanong ko, bahagyang nag-aalangan sa kanilang malalawak na ngiti."Aalis muna kami ng daddy mo, son," sagot ni Mom, may kasamang pilyang kindat. "Para may pagkakataon kayong makabuo ng apo ko. Sana babae, para may maisasama akong mag-shopping at mag-ayos ng buhok!""Mom… apo agad?" Napakamot ako sa batok, hindi makapaniwala sa diretsahan niyang sagot."Why not?" singit naman ni Dad. "Matanda na kami, gusto naming may
Chapter 288Janeth’s POV"Sa sandali lang ha, maliligo muna ako," sabi ko dito upang makaiwas sa kanyang mapanuksong tingin sa akin. Habang nasa loob pa din ako sa kanyang silid ay hindi mo maiwasang mag-isip kong totoo ba itong lahat. "Totoo ba ‘to? As in real?" Yan ang paulit-ulit na tanong sa isip ko habang nakatayo sa loob ng kwarto ni Jayson. Kung panaginip lang ito, sana ‘wag na akong magising.Napatingin ako sa kama, at doon ko napansin ang isang neatly folded na damit pang-babae—may kasamang underwear at bra. Hmmm... kanino kaya ‘to?Lumapit ako at napansin ang isang maliit na note sa ibabaw. Agad ko itong binasa.To: JanethWear this, honey.From: MommyNapangiti ako nang makita ang sulat. Talaga si Mommy, ha? Ang bilis akong tanggapin bilang asawa ng anak niya.Wala na akong sinayang na oras at dumiretso na ako sa banyo para maligo.Ahhhh, ang sarap ng tubig.Habang sinasabon ang katawan, napatingin ako sa lagayan ng shampoo at sabon. Napangiti ako nang makita ang panglal
Chapter 287 Jayson POV "By the way, hindi tayo papasok ngayon," sabi ko habang nakasandal sa upuan, pinagmamasdan ang reaksyon ni Janeth. Napakunot ang noo niya. "Bakit, boss? May pupuntahan ho ba kayo? Kung gano'n, pwede na ho ba akong mag-mall? Pawala lang ng stress, hehehe." Napailing ako. "Yes and no." "H-ho?" nagtatakang tanong niya. "Yes, dahil may pupuntahan tayo. No, dahil honeymoon natin ngayon." Halos mapatalon siya sa kinatatayuan niya. "A-ano ho? H-honeymoon natin?" Ngumiti ako at tumayo mula sa aking upuan, dahan-dahang lumapit sa kanya. "Yes. And stop calling me boss. Just call me hubby." "Pe-pero, boss—" "Shhh..." Pinatigil ko siya, sabay taas ng kilay. Napalunok siya. "H-hubby..." Ngumiti ako sa narinig ko, pero halatang labag sa loob niya kaya masama ang tingin niya sa akin. "Bakit parang napipilitan ka?" tanong ko, nakataas ang isang kilay. "Gusto mo ba dito na lang tayo mag-honeymoon?" Bigla siyang napailing nang mabilis. "Sabi ko nga, hubby ang tawag
Chapter 286Janeth POV"Shit! Ang sakit ng ulo ko..." Napaungol ako habang marahang hinawakan ang aking noo. Ngunit natigilan ako nang mapansin kong hindi ito ang kwarto ko. Napabangon ako at napatingin sa paligid, nagtataka.Napako ang tingin ko sa isang picture frame."Shit! Shit! Bakit ako nandito sa kwarto ni boss?" Mabilis akong bumangon, sinikap kong hindi gumawa ng ingay habang dahan-dahang binuksan ang pinto. Ngunit halos mabangga ko si boss nang bigla siyang lumitaw sa harapan ko, nakakunot ang noo.Napalunok ako at pilit na ngumiti. "Hehehe… G-good morning, boss!""Follow me to the library.""Y-yes, boss..."Kinakabahan akong sumunod sa kanya. Ang daming tumatakbo sa isip ko—baka may nagawa akong mali? Baka tanggalin niya ako sa trabaho? Wag naman sana, Lord!Nang makarating ako sa harap ng library, nanlalamig na ang kamay ko sa kaba. Wala akong choice kundi kumatok.Tok! Tok! Tok!"Come in."Dahan-dahan akong pumasok at agad na nagmakaawa. "B-boss, kung ano man ang kasalana