Davidson is known as a cold as Ice CEO of Montevella Corp. Everyone in Montevella Corp can't get close to him, unless they are executive members or family-related. At age of thirty, he didn't expect na kailangan niya ng magpakasal kahit wala sa plano niya. He needs to make a marriage arrangement with the daughter of Benavidez Company. Pero bago pa mangyari ang kasalang pinaplano ay biglang dumating ang isang babae sa buhay ni Davidson. She's Keirah Gustavo, a twenty-years old childish employee of Montevella Corp. Akala ni Davidson ay normal lang ang lahat, ngunit hindi niya alam na ito na pala ang umpisa na magulo ang nananahimik niyang mundo. Ang kaibahan ni Keirah ay nagpabago sa malamig na binata. Dahil unti-unti lang naman nitong pinapainit ang ulo niya. But Keirah is always approaching him even tho tinataboy niya ito. He can’t accept the fact na napapasaya siya ng dalaga sa mga simpleng bagay na ginagawa nito. Kung kailan naman ay masaya na si Davidson sa presensya ng dalaga ay saka naman ito naglahong parang bula. And for the second time doubting himself, he couldn’t accept the fact na namimiss niya ang dalaga. Nahuhulog na ba siya dito o nadadala lang siya sa mainit na pakikisama nito sa kanya? At isang tanong ang bumabagabag kay Davidson… Paano niya ba sasabihin sa dalaga na ikakasal na siya? Paano niya ba sasabihin dito na nakatali na siya sa isang kasunduan?
Lihat lebih banyakChapter 1:
“Dad, I’m so messed up right now. I think I need your help,” he sighed while talking to his father’s grave. He was currently talking to his father's grave when one of his personal bodyguards approached him. “Did you find him?” he asked. “No, sir. But we received a flight history and he’s now leaving to Tokyo” “ANO? Pumunta kayo ngayon din sa airport!” nagmamadali niyang utos. “Pero sir, isang kotse lang ang dala natin. Pa’no po kayo?” Davidson took a deep breath before he spoke. Kapag talaga nakalayo ang Uncle niya ay humanda talaga sa kanya ang bodyguard niyang tanong nang tanong. “‘Wag nyo ‘kong alalahanin. Just go and hurry before it’s too late” Ngunit hindi nakinig ang bodyguard niya at iniwan pa din nito ang kasama para samahan siya. Napapailing na lamang si Davidson. Nang makaalis ang bodyguard ay siya at ang isa pang bodyguard nalang ang naiwan sa private cemetery na yon. Muling tiningnan ni Davidson ang lapida ng Daddy niya. ‘Rogelio Montevella 1965-2014’ “Dad, tenth-years death anniversary mo ngayon. I’m sorry kung si Uncle pa din ang nasa isip ko,” ngumiti ng mapait si Davidson. “Hindi ako papayag na hindi siya magbabayad ng kasalanan niya” Ang kapal naman ng mukha ng Uncle niya para takbuhan nito ang ginawang pagwawaldas ng pera ng Montevella Corp., na pagmamay-ari ng Daddy niya. Mahigit tatlong bilyon ang naisalin sa personal account ng kanyang tiyuhin nang hindi niya namamalayan. Maliit lang iyon pero pera iyon ng kompanya. Unti-unti na palang nalulugi ang Montevella Corp. Kung hindi niya naagapan ay baka tuluyan ng nalugi ito. He will never be able to forgive himself if everything of his father’s sacrifices become to waste. Nasa gitna ng pagmumuni-muni si Davidson nang marinig ang pag-ring ng cellphone niya. “Hello, Sandra?” sagot niya sa tumawag na sekretarya. “Sorry for the inconvenience, sir. Nandito po kasi si Mr. Benavidez. Wala po siyang appointment but he wants to talk to you,” mahabang sabi ng secretary niya. “Okay. Pupunta na kami,” pagkababa ng cellphone ay agad niyang sinenyasan ang bodyguard niyang naiwan kasama niya. “Tawagan mo si mang Dino para sunduin tayo. Gamitin niya ang company car kamo,” utos niya dito. “Yes sir,” agad namang tumalima ang bodyguard. Nagpaalam na si Davidson sa puntod ng ama at iniwanan ito ng isang bouquet ng tulips. “Dad, I’ll gotta go. Bibisitahin kita ulit” Ilang minuto lang ay dumating na ang personal driver niya na pinatawagan niya kanina. Ilang minuto pa ay binabagtas na nila ang kahabaan ng Quezon Ave.—- “WHAT? I’m just asking for help ninong. Bakit naman tayo aabot sa kasalan?!” Gulat na gulat si Davidson sa kondisyon ni Mr. Benavidez. Hindi siya makapaniwala kaya napatayo pa siya sa kinauupuan. Ngayon ay nasa loob silang dalawa ng office niya at nag-uusap. “Dave, you know na matalik kong kaibigan ang Daddy mo. I’m just suggesting if you need my help to recover this company, you have to marry my daughter,” sabi nito at bahagyang tumigil sa pagsasalita ng pumasok ang secretary niya na may dalang kape. “Kailangan ba talagang magpakasal ako sa anak mo, ninong. I didn’t met her in my entire life,” bumalik siya sa pagkakaupo at humawak sa sentido. Sumakit yata bigla ang ulo niya. “Dave, think about this. Ako ang top-shareholders ng Montevella. Ano nalang ang sasabihin ng mga executive members kung tutulungan kita ng walang kapalit? It’s just a front para pagtibayin ang partnership ng Benavidez Company at ng Montevella Corp. Kung gusto mong ma-recover ang kumpanya ng Daddy mo ay ito na lang ang paraan. All you have to do is to marry my daughter” Natameme si Davidson sa mahabang sinabi ng ninong niya. Ano bang sinasabi nito? Hindi tuloy mag-sync in sa utak niya ang mga narinig. Ni hindi niya pa nga nakikita ang anak nito ay gusto na niya itong ipakasal sa kanya? Paano pala kung masamang tao siya eh ‘di napahamak ang anak niya. Napabuntong-hininga na lamang si Davidson. Well, business is business and you have to sacrifice everything, even yourself. “What do you think?” muli nitong tanong nang hindi pa din siya nagsasalita. “If this is what you want, ninong. But always put this in your mind. I’m gonna marry your daughter para lamang maisalba ko ang Montevella. Don’t forget na ako pa rin ang CEO ng kumpanyang ito. And it’s just a front! Hindi mapapabagsak ang Montevella dahil lamang sa tatlong bilyong nawala,” madiin niyang sabi at ayaw niyang magsisi ito sa huli. “Don’t worry, Dave. I’m not gonna take your Montevella away from you. Multuhin pa ‘ko ni kumpadre,” tumatawa pang sabi nito. “Bueno, mauuna na ‘ko. May party pa kaming pupuntahan. Well, gusto mo bang sumama?” tumayo ito pagkatapos. “No thanks, ninong,” tutol niya sa pagyaya nito sa kanya. “Ano ka ba Dave. You’re already thirty years old pero wala ka pa din ganap sa buhay mo. Ni hindi ka pa nga nagkaka-girlfriend. Gusto ko tuloy mag-alala para kay Akira dahil baka isa kang-” “Shut up ninong!” putol niya dito. Alam niya ang kasunod na sasabihin nito. “I’m not gay. Hindi ba pwedeng masaya lang ako sa buhay ko at wala akong iniisip na girlfriend?” At hindi niya kailangan ng babaeng magpapasakit lang ng ulo niya. Para sa kanya ang mga babae ay isang uri lamang ng parasites, kapag napakinabangan na ang host idedespatsa na. Katulad na lamang ng kaniyang ina. Napabuntong-hininga na lamang si Mr. Benavidez. Hindi talaga mabiro itong inaanak niya. Daig pa nito ang yelo sa pagka-cold. Para siyang lalamigin sa mga titig nito. No wonder kung bakit hindi ito nagkaka-nobya. “O sige na. Aalis na ‘ko. Just call me soon if you want to meet Akira,” tumayo na ito at tinawagan ang driver para magpasundo sa entrance ng building. “Be careful po ninong. And don’t forget your maintenance, okay. Kung ayaw mong sumunod kay Dad” Tumawa lang si Mr. Benavidez sa biro niya saka tuluyan ng lumabas ng office niya. Naiwan siyang nagiisip kung anong hitsura ng anak nito na never nya pang nami-meet sa buong buhay niya. Bahagya niyang ipinilig ang ulo. Bakit pa ba siya mag-aabalang mag-isip eh wala naman syang pakialam dito? Ang importante lang sa kanya ay ang negosyo.—-Keirah PoV "Yuan, is that true? Bakit mo ginawa yon? Pa'no kung nawala ka ha?" pinipigilan ko na lang na 'wag tumaas ang boses habang pinapagalitan ko ang anak ko. "Sorry po, mommy," humihikbing hingi niya ng paumanhin. Disappointed talaga ko sa ginawa niya. Buti na lang may tumulong sa kanila kung hindi...hay nako, ibabalik ko talaga 'to sa sinapupunan ko. Bumuntong-hininga ako para pakalmahin ang sarili ko. Wala naman akong magagawa, sadyang malikot lang talaga si Yuan. "Huwag mo na lang uulitin, okay." Tango naman ang sinagot niya. Halata namang nagsisisi siya sa ginawa niya. "Bakit kasi hindi ka na lang nagpasundo sa driver ng Auntie mo? Edi sana kanina pa tayo nakaalis rito," si Lorraine. "Gusto ko nga silang sorpresahin. Kaya nga hindi ko sinabi sa kanila na uuwi tayo," inirapan ko siya. "Hays, okay okay." Bumuntong-hininga ulit ako. Bakit nga ba ayaw kong sabihin? Wala lang. Mga ilang minuto pa kaming naghintay sa labas ng airport nang may pumaradang pu
(Keirah POV) "Mommy, mommy can I go to the bathroom?" Napatingin ako kay Yuan. Kasalukuyan kong inaayos ang mga passport ko nang magpaalam siya. "Ate Aida, pakisamahan naman si Yuan. Magkita na lang tayo sa waiting area, okay. May aayusin lang ako," pakiusap ko kay ate Aida. "Sige po, ma'am." Pagkatapos magpaalam, iniwan na nila 'ko. Tinatawagan ko rin si Melanie pero hindi naman sumasagot. Mahigit kalahating oras na rin kaming nagaabang dito sa NAIA. 'Nasan na kaya ang mga 'yon?'-------(Davidson POV) "Sir, 1:00 p.m. pa po ang schedule ng meeting niyo, Hongkong time po." "Okay, anything else?" tanong ko kay Sandra. Abala naman ito sa pag-check ng schedule ko sa tablet niyang hawak. "Wala na po, Sir." Nakahanda na ang private plane na sasakyan namin pa-Hongkong. Na-delay nga lang ang lipad dahil nagka-problema sa piloto. Habang naghihintay, hindi ako mapakali. Parang may kakaiba sa nararamdaman ko. Kumain naman ako, pero parang may paru-paro na naglilip
MELTING THE CEO'S COLD HEART:IKATLONG YUGTOSIX YEARS LATER...(Keirah Pov) Sa paglipas ng mga taon, marami na ang nangyari. Meron na 'kong malusog at bibong anak na lalake. Six years old na si Yuan Dave sa susunod na buwan at balak ko na ring dalhin siya sa Pilipinas. "Lorraine, yung visa mo at passport, okay na ba?" tanong ko kay Lorraine. Busy ang gaga sa pagme-make up. "Oh yes, kahapon pa nasa bag ko," hindi niya talaga maitago ang excitement niya na uuwi na pagkalipas ng maraming taon. Bahagya akong natawa sa hitsura niya. London girl na rin ang pormahan nitong si Lorraine. Ang laki rin ng pasasalamat ko sa kanya, kung hindi dahil sa kanya, hindi ko kakayanin mag-isa si Yuan. "Mommy! Mommy, we're home!" Sabay kaming nagkatinginan ni Lorraine at nagkangitian rin. Nagpatiuna na 'kong lumabas ng kwarto niya para salubungin ang kararating kong anak. "Yuan? How's my baby?" hinalikan ko sa pisngi si Yuan. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang gasgas sa may t
THREE MONTHS LATER "Meeting dismissed! You all can go back to work now." Natapos na ang meeting nina Davidson at ng mga tauhan niya ngunit ang kanyang Auntie Jasmine ay hindi man lang tumalima. "Is there anything you want, Auntie?" Tiningnan muna siya malamlam ng ginang bago magsalita. "Are you okay, Davidson? Hanggang ngayon ba ay nasa isip mo pa rin si Keirah?" Tila naudlot ang pag-upo ng binata nang marinig ang sinabi ng tiyahin. "What do you mean, Auntie?" tanong niya saka tuluyang hinila ang swivel chair para makaupo. Hindi niya inakala talaga na magtatanong ng ganoon ang tiyahin niya. Kunsabagay, baka concern lang ito. Botong-boto pa naman ito kay Keirah. Sa totoo nga lang ay ito pa ang numero unong tagasuporta niya pagdating kay Keirah. Kaso wala eh, wala na itong magagawa, tapos na ang sa kanila ng dalaga. Kahit na manghinayang pa ang tiyahin, eh huli na rin naman ang lahat. Hindi niya nga alam kung nasaan si Keirah eh. Sinubukan niyang itanong sa mga kaibigan ng
"Magre-resign ka?" "Ah eh, yes po Sir," nanlalamig ang mga kamay ni Lorraine habang kaharap si Mr. Montevella. "What's the reason? You're one of the most trusted employee ko dito sa Montevella, and you're now resigning?" Hindi naman galit ang amo niya ngunit ang kaba sa dibdib ng dalaga ay hindi maiwasan. "Ahm kasi po..u-uwi po kasi ako ng probinsya, Sir. May aalagaan po akong kamag-anak," nakagat ni Lorraine ang pang-ibabang labi. Sana lang ay hindi mapansin ni Mr. Montevella na nagsisinungaling siya. Bakit naman kasi kailangan pa siyang isama ni Keirah sa England? Mahigit anim na taon na siyang nagtatrabaho sa Montevella Corp. kaya ngayon ay nahihirapan siyang magpaalam. "Sir? Payagan niyo po ako please." Nakita ni Lorraine ang pagbuntong-hininga ni Mr. Montevella. Pinagdaop rin nito ang palad sa harap ng mukha para ipakita kung interesante ba ito sa sinasabi niya. "Well, kung yan ang desisyon mo, Miss Lorraine. Who am I para pigilan ka, 'di ba?" Muli ay
Tulala. Tulala sa kawalan si Keirah. Walang pumapasok sa kanyang isip. Nakipaghiwalay siya kay Davidson ng ganoon kadali. Parang wala siyang ideya kung bakit niya 'yon nagawa. "Keirah, kaya mo 'to, okay. Magiging okay din ang lahat. Magiging okay ka rin," patuloy na pang-aalo niya sa sarili. Para maiban ang lungkot na nadarama, isinubsob niya ang mukha sa unan at doon ay umiyak nang umiyak. Nasasaktan din naman siya. Hindi niya gustong hiwalayan si Davidson. Pero dahil sa miserable niyang sitwasyon, ayaw niya itong madamay. Gusto niyang sarilinin ang lahat ng problema. Ngunit sa ginawa niyang ito, malaking parte rin sa buhay niya ang nawala. ***** "S-sigurado ka ba sa gagawin mo, Akira?" "Yes Auntie. Pupunta ako ng England para ayusin do'n ang business ni Dad. Gusto kong i-expand ang branch do'n." "Well, kung yan ang nararapat at desisyon mo. Paano naman ang company dito sa Pilipinas?" "Five years lang ang kailangan ko, Auntie Laida. Babalik din ako dito
"Mr. Montevella, she's here." Nakangiting tinanguan ni Davidson ang manager ng isang mamahaling restaurant. Special ang gabing ito. Nag-rent pa siya ng buong restaurant para sa surpresa niya kay Keirah. Kailangan niyang gawin ang lahat para pagaanin ang loob ng nobya. Gusto niyang kahit papaano ay sumaya naman ang dalaga at sandaling makalimot mula sa mapapait na mga nangyari. "Yung music, ha. I want this night to be more special," hindi mawala ang ngiti sa kanyang mga labi. Muling tiningnan ni Davidson ang isang diamond ring na nakalagay sa crystal box. Tonight, he' gonna propose. Yayayain niya na ng kasal si Keirah. Alam niyang hindi ito tatanggi pagkat mahal na mahal siya nito. At ganun din naman siya sa dalaga. In short, nagmamahalan silang talaga. Habang papalapit nang papalapit si Keirah sa kanya mas lalo namang bumibilis ang tibok ng kanyang puso. Bahala na. "Hi, babe," nakangiting bati niya sa dalaga nang makalapit na ito ng tuluyan sa direksyon niya. Ma
"Dad? Bakit ngayon pa?" Sobrang gulo na ng isipan ni Keirah. Halos buong unang lamay ng kanyang ama ay wala na siyang ginawa kundi ang umiyak. Masakit na masakit na rin ang kanyang mga mata. Mugtong-mugto na sa kakaiyak. Pakiramdam niya nga ay wala na siyang mailabas na luha. Hindi naman umalis sa tabi niya si Davidson. Tulad niya ay nangungulila rin ito. Alam niya ang pinagsamahan ng dalawa. Halos ama na rin ni Davidson ang Daddy niya dahil ito na ang gumabay rito mula noong namatay ang Daddy nito. "Keirah, tahan na," pang-aalo ni Davidson. Nakahilig siya sa balikat nito. "I don't think I can move on." "Keirah, you have me pa. Magiging okay din ang lahat--" "Okay? People are dying! Because of me! Paano magiging okay?!" hindi namamalayan ng dalaga na tumataas na ang boses niya. "What if, ikaw ang sumunod ha Davidson? "Ano bang sinasabi mo?" maski si Davidson ay kumunot ang noo at bahagya na ring tumaas ang boses. Umalis siya sa pagkakahilig sa balikat nito at marah
"Kamusta ka na?" pangangamusta ni Melanie kay Keirah nang minsa'y naisipan nilang lumabas na magkaibigan. Ayaw niya pa nga sana kaya lang baka masiraan na siya ng ulo kapag nagmukmok lang siya sa bahay. "Okay lang naman. Pilit na bumabalik sa dati," matipid niyang sagot. "Dapat lang ano. Hindi naman pwedeng habang-buhay ka nang magmukmok r'yan. Mag-refresh ka." "Ano pa bang ginagawa ko?" nagpangalumbaba siya saka tinuon ang panson sa paghahalo ng kapeng inorder. "Si Matmat?" minabuti ni Keirah na ibahin na lang ang usapan. "Kamusta naman ang school niya?" "Nako, ayon. Napakakulit sa school. Lagi nga akong napapatawag ng teacher," umiirap pa ito habang nagkukwento. "Syempre bata." Kahit anong pilit na pag-iiba ni Keirah ng usapan, nanghihina pa rin talaga siya at nawawalan ng gana. Ayaw naman niyang makahawa ang bad energy na bumabalot sa katawan niya kaya pinipilit niya na ring maging masaya nang hindi naiisip ang mga nangyari. Nasa gitna sila ng usa
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen