Chapter 5
Pagsenyas ni Davidson sa secretary, isa-isa nitong inilapag ang mga white folders sa harap ng mga Executive Members ng Montevella Corp. Isa-isa niyang tiningnan ang mga ito. Ang blankong ekspresyon ng mukha niya ay halatang nagpailang sa mga tao sa loob. “Do we have a problem, CEO Montevella? What a sudden meeting?” tanong sa kanya ni Mr. Gonzales, ang Director ng Montevella. Sa halip na sagutin si Mr. Gonzales, binalingan ni Davidson ang Marketing Manager ng Montevella. “What happened to Mrs. Kim? Bakit bigla siyang nag pasa ng resignation, Mr. Jo?” tanong nya kay Mr. Jo. “Hindi ko po alam, Mr. Montevella. As I know, napapagod na daw sya,” Umiling-iling si Davidson. Bakit pa ba sya nagtanong? As usual, alam nya naman na ang sagot kung bakit ito biglang nag-resign. Saka hindi namam niya intensyong mapahiya ito sa harap ng tao nito. “Now we’ll get back to our topic,” binuklat nalang ni Davidson ang folder sa harapan nya kaysa isipin pa si Mrs. Kim. “As you can see, our company is facing a minor bankruptcy. Which is hindi naman totally na maapektuhan ang buong kumpanya. Mr. Philip, can you please report our financial status?” baling nya sa Financial Representative. “We got some reports from Sales Department. According to them, tumataas na po ulit ang sales natin. Lalo na ang ‘Scents of Haven’ na pinaka latest nating perfume,” ani Mr. Philip. “Well that’s good news,” ani Davidson nang marinig ang report mula dito. “Well, I have a good news and a bad news, too. So tell me, what do you want to hear first?” “Sir, can we hear the good news even tho medyo kinakabahan kami sa bad news,” ani Mr. Gonzalez, alam nila kapag bad news, damay silang lahat. “Okay the good news is,” pinutol niya muna ang sasabihin at tumingin sa lahat. “Within three months, Montevella Sports Cars latest brand, GX Pro Neon, has sold an amount of $899,078,363.76 (USD) or 50 Billion in Philippine Pesos. And as for contracts worth millions to invest in this brand, let's think about it first. Let's not be too hasty especially since this is a big cost for Montevella Corp. I also want to thank you for all your hard works inside Montevella Corporation,” mahaba niyang pagbabalita at nag palakpakan naman ang mga tao sa loob ng conference. Malaking halaga yon para sa Montevella, at ang kwartang winaldas ng tiyuhin ni Davidson noon ay wala pa sa kalingkingan ng benta ng kanilang latest brand ng Sports Car. “Congratulations sa ating lahat!” pumapalakpak na sambit ni Mr. Gonzales. “So, what seems to be the bad news, Mr. Montevella?” baling nito sa kanya. Nagmamadali masyado ang Director. Baka kapag narinig nito ang bad news ay himatayin nalang ulit ito bigla. Napatingin si Davidson kay Mr. Gonzales. “Well, that is because of this, Mr. Gonzales,” saka niya pinakita sa mga Executive Members ang folder na kanina nya pa hawak. “Everyone! Especially to our Tech Team. I received a report and we’ve been breached! We had a data explosion causing a leak. Some of confidentials information of Montevella exposed in the public. Why did this happen, Mr. Mortez?” baling nya sa CIO ng Montevella Corp. “M-Mr. President? I didn’t know-” nagulat pa ang CIO sa biglaang balita. Ang kanina lang nagkakasiyahan dahil sa good news ay napalitan kaagad ng katahimikan. Ganun lang ba kadali sa CEO nila na baguhin ang atmosphere sa isang iglap lamang? Well that is his specialty! “Hindi mo alam? Ikaw ang CIO at kargo mo ang technical problems ng kompanya. So kung hindi ka nagpabaya, mangyayari ba ang problema na ‘to? Explain it, Mr. Mortez,” disappointed na baling niya sa CIO. Nagkatinginan ang mga officers sa loob ng conference room. Walang ni isa mang naroroon ang makatingin sa seryosong CEO. Lahat sila ay nailang, seryoso lang ang mukha ni Mr. Montevella pero nasa mga mata nito ang galit. Kahapon pa natanggap ni Davidson ang data breach report mula sa Tech Manager. Hindi yon pinalampas ng binata dahil ang leakage of data ay maaaring makasira sa kompanya. ‘Ang data breach o data leak ay ang pagpapalabas ng sensitibo, kumpidensyal o protektadong data sa isang hindi pinagkakatiwalaang kapaligiran. Maaaring mangyari ang mga paglabag sa data bilang resulta ng pag-atake ng hacker, isang inside job ng mga indibidwal na kasalukuyang nagtatrabaho o dati nang nagtatrabaho sa isang organisasyon, o hindi sinasadyang pagkawala o pagkakalantad ng data.’ Nang muling tingnan ni Davidson ang CIO ay nakahawak na lang ito sa sentido, tila hindi ito makapaniwala dahil iyon ang unang beses na nagkaroon ng problema ang system nila. “CEO Montevella, what do you think? Is this an inside job?” Nagkatinginan lahat ng officers sa sinabi ni Mr. Mortez. Maya-maya pa ay napuno na ng bulungan ang silid. “Ikaw lang ang makakasagot nyan, CIO Mortez,” bara nya sa CIO, na hindi makapaniwalang ang team pala nito ang hotseat ng sudden meeting. “Fix it as soon as possible, Mr. Mortez, bago pa lumala ang lahat. Alamin mo kung ano o sino ang dahilan ng pagkakaroon ng leak sa system. And you have to report to me as soon as you fix it if you don’t want to lose your job,” matigas na utos ni Davidson sa CIO. “Yes, Mr. Montevella,” nanghihina ang sagot nito sa kanya at hindi makatingin sa mga kapwa officers. “Meeting dismissed!” tinapos ni Davidson ang meeting dahil nakakaramdam na sya ng paninikip ng dibdib. Nai-stress na naman sya kaya nagpa-palpitate na naman ang puso nya.KANINA pa natapos ang meeting ngunit nanatili lang si Davidson sa conference room. Pinapakiramdaman ang sarili dahil sa tuloy-tuloy na bilis ng tibok ng dibdib nya. Napahawak na sya sa dibdib nya. Nasa ganoong kalagayan si Davidson ng pumasok ang secretary nyang si Sandra para sabihin na dumating si Mr. Benavidez. Itinago pansamantala ni Davidson ang paninikip ng dibdib. “Patuluyin mo na sa office ko. I’ll be there in a minute,” nakangiwi ang mukhang utos nya sa secretary. “Are you okay, sir?” napansin yata nito ang hitsura nya. “Yeah, I’m fine. Pagod lang ako” Nang bumalik ng office si Davidson ay nagulat pa sya ng hindi lang ang ninong nya ang naroroon. Kasama nito ang asawa, ang ipinagtataka nya pa ay namumugto ang mga mata ng ginang. “Ninong? May problema ba?” agad nyang tanong. “Oo, malaki,” mararamdaman mo sa boses ni Mr. Benavidez ang galit. “What happened?” naguguluhan na tanong ni Davidson. Hindi naman susugod ng basta ang ninong nya kung wa
Chapter Seven: Got to Know You Mabahong paligid at ingay ng mga taong sumisigaw ng mga paninda nila ang tumambad kay Keirah pagkababa niya ng tricycle. “Miss nandito na tayo sa palengke,” pasigaw na sabi sa kanya ng tricycle driver para marinig niya ito. “How much, manong?” tanong niya habang kumukuha ng pera sa wallet. “Sisenta na lang miss kahit na medyo malayo ang pinanggalingan natin, tawad ko na,” sagot nito. ‘Sisen-what?’ What does that mean?’ napapa kamot sa ulong tanong ni Keirah sa sarili. Hindi niya alam ang ibig sabihin ng salitang ngayon nya pa lang narinig. At sa halip na magtanong pa at ayaw na din naman niyang mapahiya, inabot niya na lang sa driver ang buong five-hundred pesos. Sumama pa ang mukha ng driver bago ulit ito magtanong. “Miss wala ka bang barya?” “Keep the change!” tinalikuran na lamang ni Keirah ang naiwang natutulala ang driver. Ikaw ba naman abutan ng five-hundred pesos eh, hindi ka ba matutulala? Hindi alintana ni Kei
Chapter 8: Got to Know You Pt: 2 "Uhm, Mr.- este Sir Dave, okay lang po ba kayo? Mukhang uulan na po eh," medyo nag-aalinlangan pa si Keirah na kausapin ang Boss na nananahimik. Pasulyap-sulyap siya sa madilim na kalangitan. Tila kaunting oras na lang ay babagsak na ang malakas na ulan. "Dad, paano ba yan? We need to go now" Napalingon si Keirah sa binata habang tumatayo ito mula sa pagkaka-upo sa damuhan at nagpaalam sa puntod ng ama. Hindi niya mapigilang pagmasdan ito. May sweet side din pala ito ngunit hindi nito pinapakita sa mga tao. Hindi katulad niya na showy. Sabagay iba-iba naman kasi ang mga tao. Tulad nitong Boss niya, halimaw sa opisina. Pero ang among tupa pag nasa harap ng puntod ng ama. "Sorry, if I have to tagged you here" Nagulat pa siya nang mag-salita ito. "Okay lang Sir, wala naman ako gagawin sa bahay eh" "Malayo ba bahay mo dito?" bigla nitong tanong na ikinalingon niya. Ilang segundong hindi sumagot si Keirah sa tanong ng bi
"Miss Cassidy, wala po kayong appointment, at saka wala din po dito si Sir Davidson" Tila walang naririnig ang sopistikadang babae at nagpatuloy lang ito sa paglalakad patungo ng office ni Davidson. "Miss Cassidy-" Isang matalim na tingin ang pumutol ng sasabihin ni Sandra. Binalingan siya nito at inalis ang shades na suot, saka salubong ang mga kilay na tiningnan siya. "I just want to give him this. Buong gabi akong gising just to make it perfect and I want to be the first person to give him a presents for his birthday," pagtataray nito sabay angat ng square na box at mukhang mga cupcakes ang laman no'n. "So let me in" "Pero Miss Cassidy, wala nga po si Sir Davidson" Bakit kasi hindi siya nito pinapakinggan? "Bilin niya pong wag ako tatanggap ng bisita kapag wala siya or walang appointment," dugtong pa ng sekretarya. Tila nairita na ang babae sa pagpipigil dito ni Sandra na makapasok sa office ng Boss niya. Padabog nitong dinukot ang cellphone sa
Gabi na ng makauwi si Keirah sa tinutuluyan. Ihahatid pa sana siya ni Davidson ngunit tumanggi na siya at pinauwi na ito para naman makapag-pahinga. Pagkatapos maligo ay dumiretso na siya sa kwarto. Pagod ang katawan na binagsak ni Keirah ang sarili sa maliit na kama. Tumingala sya sa kisame at saglit na nag muni-muni habang binibilang kung ilang butiki ang gumagapang doon. Nakaramdam sya ng lungkot nang bigla nyang ma-miss ang kwarto nya sa bahay nila. Mula sa pagiging prinsesa ay bumagsak sya sa pagiging ‘mahirap’. Sinulyapan nya ang durabox na nakatayo sa gilid ng higaan nya. Freebies lang yon ng apartment. Naalala nya din ang walk-in closet nya na punong-puno ng mamahaling mga damit, sapatos, bags at mga alahas. Ngayon ay apat na patong na lang ng durabox ang nakikita nya tuwing magigising sya ng umaga. ‘Hays masasanay din ako sa ganito. Pansamantala lang naman ‘to’ napa buntong-hininga na lamang ang dalaga. Isang malakas na katok ang narinig nya mula sa
One year ago.. Twentieth birthday ni Eunice at inarkila ng kaibigan ang buong Bar na pagdarausan ng party. Dahil mga legal age na ay inuman at Disco ang kaganapan. Mababa ang alcohol tolerance ni Keirah kaya mabilis siyang nalasing. Kahit na sumusuray ay nagpaalam siya kay Eunice na magbabanyo. Nag-insist pa itong sasamahan sya pero tinanggihan nya ito. Hindi na niya kaya ang hilo at babaliktad na ang sikmura nya. Patakbo nya nang tinungo ang bukas na cubicle at doon inilabas lahat ng nainom. Nanatili lang syang nakayuko sa bowl nang maramdaman niyang may humahagod sa likuran nya. “Are you okay, miss? Mukhang marami kang nainom,” sabi ng boses ng lalake habang hinahagod ang likod nya. “Mukha b-ba a-akong oka- urrrgggh,” hindi pa nya natatapos ang sasabihin ay sumuka na naman sya. “I think you need some medical attention, para bumaba ang hilo mo,” suhestiyon ng lalake. Bahagyang natawa si Keirah sa sinabi ng lalake. Dim light lang ang nagpapaliwanag sa buong ba
"Mom, promise me that you will follow me to the Philippines after my business trip, got it?" Alexander turned the swivel chair forward and raised his feet on the office table. The young man couldn't contain his excitement every time he thought of going to the Philippines for a business proposal at the famous Montevella Corp. company. Alexander will not let his investment in the GX Neon Sports Car go to waste. Matagal na niyang gustong magkaroon ng koneksiyon sa Montevella Corp. At ang dahilan ay sasarilinin na lamang muna niya. Nang malaman niya ang gustong pagkansela ng mga board members ng SHEN GROUP sa Montevella Corp. ay agad niya iyong binawi. Hindi niya matukoy ang dahilan kung bakit gusto ng mga ito mag-back out sa investments sa GX Neon Sports Car ng Montevella gayong bilyon na ang halaga ng mga sales ng nasabing brand ng sports cars. Bilang Director ng SHEN GROUP na nagmamay-ari ng mga expensive cars sa China ay, malaking panghihinayang para kay Al
(One hour earlier) "Akiraaa! I want to show you something!" kinikilig na bulalas ni Eunice at may kasama pang impit na tili sa bawat sinasabi. Kavideo-call niya ang kaibigan. Nasa labas ito ng bahay at naglalakad patungong garage. Napakunot-noo si Keirah. Kay aga-aga ng tawag nito sa kanya. Tinigil ni Keirah ang paglalagay ng mascara sa mata at tinuon ang pansin sa ipapakita ni Eunice. Tinakpan pa ni Eunice ng palad ang camera ng phone para ma-surprise talaga siya. Naiinip siyang hinintay kung anong ipapakita nito kaya ibinalik niya sa paglalagay ng mascara ang atensyon. "TADAA! Did you see that?" Saktong balik ni Keirah ng tingin sa phone ay bumulaga sa kanya ang glittered- light violet na Porsche na nakaparada sa garage nila Eunice. Lumampas pa ang mascara niya sa pagka-bigla. "Dad just bought me a new model of Porsche from France! Sheesh kinikilig ako girl!" sabay pinasadahan ng camera ang kabuuan ng sasakyan. "Sus, akala ko naman kung ano," pabiro
Keirah PoV "Yuan, is that true? Bakit mo ginawa yon? Pa'no kung nawala ka ha?" pinipigilan ko na lang na 'wag tumaas ang boses habang pinapagalitan ko ang anak ko. "Sorry po, mommy," humihikbing hingi niya ng paumanhin. Disappointed talaga ko sa ginawa niya. Buti na lang may tumulong sa kanila kung hindi...hay nako, ibabalik ko talaga 'to sa sinapupunan ko. Bumuntong-hininga ako para pakalmahin ang sarili ko. Wala naman akong magagawa, sadyang malikot lang talaga si Yuan. "Huwag mo na lang uulitin, okay." Tango naman ang sinagot niya. Halata namang nagsisisi siya sa ginawa niya. "Bakit kasi hindi ka na lang nagpasundo sa driver ng Auntie mo? Edi sana kanina pa tayo nakaalis rito," si Lorraine. "Gusto ko nga silang sorpresahin. Kaya nga hindi ko sinabi sa kanila na uuwi tayo," inirapan ko siya. "Hays, okay okay." Bumuntong-hininga ulit ako. Bakit nga ba ayaw kong sabihin? Wala lang. Mga ilang minuto pa kaming naghintay sa labas ng airport nang may p
(Keirah POV) "Mommy, mommy can I go to the bathroom?" Napatingin ako kay Yuan. Kasalukuyan kong inaayos ang mga passport ko nang magpaalam siya. "Ate Aida, pakisamahan naman si Yuan. Magkita na lang tayo sa waiting area, okay. May aayusin lang ako," pakiusap ko kay ate Aida. "Sige po, ma'am." Pagkatapos magpaalam, iniwan na nila 'ko. Tinatawagan ko rin si Melanie pero hindi naman sumasagot. Mahigit kalahating oras na rin kaming nagaabang dito sa NAIA. 'Nasan na kaya ang mga 'yon?'-------(Davidson POV) "Sir, 1:00 p.m. pa po ang schedule ng meeting niyo, Hongkong time po." "Okay, anything else?" tanong ko kay Sandra. Abala naman ito sa pag-check ng schedule ko sa tablet niyang hawak. "Wala na po, Sir." Nakahanda na ang private plane na sasakyan namin pa-Hongkong. Na-delay nga lang ang lipad dahil nagka-problema sa piloto. Habang naghihintay, hindi ako mapakali. Parang may kakaiba sa nararamdaman ko. Kumain naman ako, pero parang may paru-paro na naglilip
MELTING THE CEO'S COLD HEART:IKATLONG YUGTOSIX YEARS LATER...(Keirah Pov) Sa paglipas ng mga taon, marami na ang nangyari. Meron na 'kong malusog at bibong anak na lalake. Six years old na si Yuan Dave sa susunod na buwan at balak ko na ring dalhin siya sa Pilipinas. "Lorraine, yung visa mo at passport, okay na ba?" tanong ko kay Lorraine. Busy ang gaga sa pagme-make up. "Oh yes, kahapon pa nasa bag ko," hindi niya talaga maitago ang excitement niya na uuwi na pagkalipas ng maraming taon. Bahagya akong natawa sa hitsura niya. London girl na rin ang pormahan nitong si Lorraine. Ang laki rin ng pasasalamat ko sa kanya, kung hindi dahil sa kanya, hindi ko kakayanin mag-isa si Yuan. "Mommy! Mommy, we're home!" Sabay kaming nagkatinginan ni Lorraine at nagkangitian rin. Nagpatiuna na 'kong lumabas ng kwarto niya para salubungin ang kararating kong anak. "Yuan? How's my baby?" hinalikan ko sa pisngi si Yuan. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang gasgas sa may t
THREE MONTHS LATER "Meeting dismissed! You all can go back to work now." Natapos na ang meeting nina Davidson at ng mga tauhan niya ngunit ang kanyang Auntie Jasmine ay hindi man lang tumalima. "Is there anything you want, Auntie?" Tiningnan muna siya malamlam ng ginang bago magsalita. "Are you okay, Davidson? Hanggang ngayon ba ay nasa isip mo pa rin si Keirah?" Tila naudlot ang pag-upo ng binata nang marinig ang sinabi ng tiyahin. "What do you mean, Auntie?" tanong niya saka tuluyang hinila ang swivel chair para makaupo. Hindi niya inakala talaga na magtatanong ng ganoon ang tiyahin niya. Kunsabagay, baka concern lang ito. Botong-boto pa naman ito kay Keirah. Sa totoo nga lang ay ito pa ang numero unong tagasuporta niya pagdating kay Keirah. Kaso wala eh, wala na itong magagawa, tapos na ang sa kanila ng dalaga. Kahit na manghinayang pa ang tiyahin, eh huli na rin naman ang lahat. Hindi niya nga alam kung nasaan si Keirah eh. Sinubukan niyang itanong sa mga kaibigan ng
"Magre-resign ka?" "Ah eh, yes po Sir," nanlalamig ang mga kamay ni Lorraine habang kaharap si Mr. Montevella. "What's the reason? You're one of the most trusted employee ko dito sa Montevella, and you're now resigning?" Hindi naman galit ang amo niya ngunit ang kaba sa dibdib ng dalaga ay hindi maiwasan. "Ahm kasi po..u-uwi po kasi ako ng probinsya, Sir. May aalagaan po akong kamag-anak," nakagat ni Lorraine ang pang-ibabang labi. Sana lang ay hindi mapansin ni Mr. Montevella na nagsisinungaling siya. Bakit naman kasi kailangan pa siyang isama ni Keirah sa England? Mahigit anim na taon na siyang nagtatrabaho sa Montevella Corp. kaya ngayon ay nahihirapan siyang magpaalam. "Sir? Payagan niyo po ako please." Nakita ni Lorraine ang pagbuntong-hininga ni Mr. Montevella. Pinagdaop rin nito ang palad sa harap ng mukha para ipakita kung interesante ba ito sa sinasabi niya. "Well, kung yan ang desisyon mo, Miss Lorraine. Who am I para pigilan ka, 'di ba?" Muli ay
Tulala. Tulala sa kawalan si Keirah. Walang pumapasok sa kanyang isip. Nakipaghiwalay siya kay Davidson ng ganoon kadali. Parang wala siyang ideya kung bakit niya 'yon nagawa. "Keirah, kaya mo 'to, okay. Magiging okay din ang lahat. Magiging okay ka rin," patuloy na pang-aalo niya sa sarili. Para maiban ang lungkot na nadarama, isinubsob niya ang mukha sa unan at doon ay umiyak nang umiyak. Nasasaktan din naman siya. Hindi niya gustong hiwalayan si Davidson. Pero dahil sa miserable niyang sitwasyon, ayaw niya itong madamay. Gusto niyang sarilinin ang lahat ng problema. Ngunit sa ginawa niyang ito, malaking parte rin sa buhay niya ang nawala. ***** "S-sigurado ka ba sa gagawin mo, Akira?" "Yes Auntie. Pupunta ako ng England para ayusin do'n ang business ni Dad. Gusto kong i-expand ang branch do'n." "Well, kung yan ang nararapat at desisyon mo. Paano naman ang company dito sa Pilipinas?" "Five years lang ang kailangan ko, Auntie Laida. Babalik din ako dito
"Mr. Montevella, she's here." Nakangiting tinanguan ni Davidson ang manager ng isang mamahaling restaurant. Special ang gabing ito. Nag-rent pa siya ng buong restaurant para sa surpresa niya kay Keirah. Kailangan niyang gawin ang lahat para pagaanin ang loob ng nobya. Gusto niyang kahit papaano ay sumaya naman ang dalaga at sandaling makalimot mula sa mapapait na mga nangyari. "Yung music, ha. I want this night to be more special," hindi mawala ang ngiti sa kanyang mga labi. Muling tiningnan ni Davidson ang isang diamond ring na nakalagay sa crystal box. Tonight, he' gonna propose. Yayayain niya na ng kasal si Keirah. Alam niyang hindi ito tatanggi pagkat mahal na mahal siya nito. At ganun din naman siya sa dalaga. In short, nagmamahalan silang talaga. Habang papalapit nang papalapit si Keirah sa kanya mas lalo namang bumibilis ang tibok ng kanyang puso. Bahala na. "Hi, babe," nakangiting bati niya sa dalaga nang makalapit na ito ng tuluyan sa direksyon niya. Ma
"Dad? Bakit ngayon pa?" Sobrang gulo na ng isipan ni Keirah. Halos buong unang lamay ng kanyang ama ay wala na siyang ginawa kundi ang umiyak. Masakit na masakit na rin ang kanyang mga mata. Mugtong-mugto na sa kakaiyak. Pakiramdam niya nga ay wala na siyang mailabas na luha. Hindi naman umalis sa tabi niya si Davidson. Tulad niya ay nangungulila rin ito. Alam niya ang pinagsamahan ng dalawa. Halos ama na rin ni Davidson ang Daddy niya dahil ito na ang gumabay rito mula noong namatay ang Daddy nito. "Keirah, tahan na," pang-aalo ni Davidson. Nakahilig siya sa balikat nito. "I don't think I can move on." "Keirah, you have me pa. Magiging okay din ang lahat--" "Okay? People are dying! Because of me! Paano magiging okay?!" hindi namamalayan ng dalaga na tumataas na ang boses niya. "What if, ikaw ang sumunod ha Davidson? "Ano bang sinasabi mo?" maski si Davidson ay kumunot ang noo at bahagya na ring tumaas ang boses. Umalis siya sa pagkakahilig sa balikat nito at marah
"Kamusta ka na?" pangangamusta ni Melanie kay Keirah nang minsa'y naisipan nilang lumabas na magkaibigan. Ayaw niya pa nga sana kaya lang baka masiraan na siya ng ulo kapag nagmukmok lang siya sa bahay. "Okay lang naman. Pilit na bumabalik sa dati," matipid niyang sagot. "Dapat lang ano. Hindi naman pwedeng habang-buhay ka nang magmukmok r'yan. Mag-refresh ka." "Ano pa bang ginagawa ko?" nagpangalumbaba siya saka tinuon ang panson sa paghahalo ng kapeng inorder. "Si Matmat?" minabuti ni Keirah na ibahin na lang ang usapan. "Kamusta naman ang school niya?" "Nako, ayon. Napakakulit sa school. Lagi nga akong napapatawag ng teacher," umiirap pa ito habang nagkukwento. "Syempre bata." Kahit anong pilit na pag-iiba ni Keirah ng usapan, nanghihina pa rin talaga siya at nawawalan ng gana. Ayaw naman niyang makahawa ang bad energy na bumabalot sa katawan niya kaya pinipilit niya na ring maging masaya nang hindi naiisip ang mga nangyari. Nasa gitna sila ng usa