Chapter 1: “Dad, I’m so messed up right now. I think I need your help,” he sighed while talking to his father’s grave. He was currently talking to his father's grave when one of his personal bodyguards approached him. “Did you find him?” he asked. “No, sir. But we received a flight history and he’s now leaving to Tokyo” “ANO? Pumunta kayo ngayon din sa airport!” nagmamadali niyang utos. “Pero sir, isang kotse lang ang dala natin. Pa’no po kayo?” Davidson took a deep breath before he spoke. Kapag talaga nakalayo ang Uncle niya ay humanda talaga sa kanya ang bodyguard niyang tanong nang tanong. “‘Wag nyo ‘kong alalahanin. Just go and hurry before it’s too late” Ngunit hindi nakinig ang bodyguard niya at iniwan pa din nito ang kasama para samahan siya. Napapailing na lamang si Davidson. Nang makaalis ang bodyguard ay siya at ang isa pang bodyguard nalang ang naiwan sa private cemetery na yon. Muling tiningnan ni Davidson ang lapida ng Daddy niya. ‘Rogelio M
KINABUKASAN,, tanghali na ng magising si Davidson. Hindi siya nakatulog sa kakaisip ng napag-usapan nila ng ninong Salvador niya at ang kagustuhan nitong pakasalan niya ang anak nito. ‘What was her name, again? Akira?’ Nakatitig si Davidson sa salamin ng banyo niya. Naalala niya ang sinabi ng ninong niya na hindi pa siya nagkaka-girlfriend. Well, bakit nga ba kailangan pa ng girlfriend ang isang Davidson Montevella? Nasa kanya na ang lahat. Masaya na siya bilang CEO of Montevella Corp. Ang Montevella lang naman ang pinakamalaking Business Industry sa bansa. Ang Montevella Corp. din ang nagmamay-ari ng mga expensive cars na binebenta ng billion sa loob at labas ng bansa- Ang Neon Sports Cars. Napabuga na lang sa hangin ang binata. Sa kabila pala ng karangyaan niya sa buhay ay malungkot pa din siya. Ten years ago ng bawian ng buhay ang Daddy niya sa sakit nitong lung cancer. Naiwan siyang mag-isa na dala-dala ang responsibilidad bilang isang Montevella. Never siyan
“GOOD MORNING, SIR” Every employees that Davidson passes are slightly confused and bow to greet him. He couldn't escape the sight of some employees rushing to clean their cubicles. He doesn't like dirty things. He’s strict when it comes to the cleanliness of Montevella. Takot lang ng mga itong ma-fire kapag hindi siya sinunod. Seryoso lang at taas-noong naglalakad sa hallway si Davidson, nang may mahagip ang kanyang paningin. Nilapitan niya ang HR na may kasamang pamilyar na babae. “G-good morning po, sir,” nauutal na bati ng HR sa kanya, ngunit hindi niya ito pinansin. Bagkus ay binalingan niya ang babaeng kasama nito. “Hindi ba ikaw yung babae na nasa Montevella Hotel? What are you doing here?” baling niyang tanong sa babae, sa pagkakatanda niya Keirah ang pangalan nito. “Itinurn-over po siya dito ni Mrs. Lee, sir. Kayo na daw po ang bahala sa kanya,” ang HR na ang sumagot sa tanong nya, ang tinutukoy nitong Mrs. Lee ay ang auntie Jasmin niya. “What?” nagtak
‘IF I just know na ganito pala kahirap ang maglayas, I shouldn't done this’ Mangiyak-ngiyak na sa sarili si Keirah. Kanina pa sya pinapagalitan ni Mrs. Kim dahil palagi syang palpak sa mga pinapagawa nito. ‘I hate you, Dad! I really, really hate you!’ Sa isip na lamang nagwawala ang dalaga dahil wala naman siyang magawa dahil wala naman nag-utos sa kanya na umalis ng bahay nila. “Keirah, I need fifty copies of this contracts. Do you know how to xerox? O baka naman pati pagxe-xerox ay hindi mo alam,” masungit na utos na naman ni Mrs. Kim sa kanya. Lihim ng nakasimangot si Keirah. Halos kauupo lang nya. Wala naman siyang nagawa kundi sundin ang masungit na Head. Kung hindi lang ito para sa pagtakas nya sa Daddy nya ay wala naman sya sa ganitong lugar. Nasa kwarto lang sana sya at nakahiga habang nakikinig ng musics o nagbabasa ng libro sa private library niya. Pero hindi eh. Nananahimik ang buhay nya at bigla na lang ginulo ng kanyang ama mula ng sabihin nito na ipapakasal sy
Chapter 5 Pagsenyas ni Davidson sa secretary, isa-isa nitong inilapag ang mga white folders sa harap ng mga Executive Members ng Montevella Corp. Isa-isa niyang tiningnan ang mga ito. Ang blankong ekspresyon ng mukha niya ay halatang nagpailang sa mga tao sa loob. “Do we have a problem, CEO Montevella? What a sudden meeting?” tanong sa kanya ni Mr. Gonzales, ang Director ng Montevella. Sa halip na sagutin si Mr. Gonzales, binalingan ni Davidson ang Marketing Manager ng Montevella. “What happened to Mrs. Kim? Bakit bigla siyang nag pasa ng resignation, Mr. Jo?” tanong nya kay Mr. Jo. “Hindi ko po alam, Mr. Montevella. As I know, napapagod na daw sya,” Umiling-iling si Davidson. Bakit pa ba sya nagtanong? As usual, alam nya naman na ang sagot kung bakit ito biglang nag-resign. Saka hindi namam niya intensyong mapahiya ito sa harap ng tao nito. “Now we’ll get back to our topic,” binuklat nalang ni Davidson ang folder sa harapan nya kaysa isipin pa si Mrs. Kim. “As
KANINA pa natapos ang meeting ngunit nanatili lang si Davidson sa conference room. Pinapakiramdaman ang sarili dahil sa tuloy-tuloy na bilis ng tibok ng dibdib nya. Napahawak na sya sa dibdib nya. Nasa ganoong kalagayan si Davidson ng pumasok ang secretary nyang si Sandra para sabihin na dumating si Mr. Benavidez. Itinago pansamantala ni Davidson ang paninikip ng dibdib. “Patuluyin mo na sa office ko. I’ll be there in a minute,” nakangiwi ang mukhang utos nya sa secretary. “Are you okay, sir?” napansin yata nito ang hitsura nya. “Yeah, I’m fine. Pagod lang ako” Nang bumalik ng office si Davidson ay nagulat pa sya ng hindi lang ang ninong nya ang naroroon. Kasama nito ang asawa, ang ipinagtataka nya pa ay namumugto ang mga mata ng ginang. “Ninong? May problema ba?” agad nyang tanong. “Oo, malaki,” mararamdaman mo sa boses ni Mr. Benavidez ang galit. “What happened?” naguguluhan na tanong ni Davidson. Hindi naman susugod ng basta ang ninong nya kung wa
Chapter Seven: Got to Know You Mabahong paligid at ingay ng mga taong sumisigaw ng mga paninda nila ang tumambad kay Keirah pagkababa niya ng tricycle. “Miss nandito na tayo sa palengke,” pasigaw na sabi sa kanya ng tricycle driver para marinig niya ito. “How much, manong?” tanong niya habang kumukuha ng pera sa wallet. “Sisenta na lang miss kahit na medyo malayo ang pinanggalingan natin, tawad ko na,” sagot nito. ‘Sisen-what?’ What does that mean?’ napapa kamot sa ulong tanong ni Keirah sa sarili. Hindi niya alam ang ibig sabihin ng salitang ngayon nya pa lang narinig. At sa halip na magtanong pa at ayaw na din naman niyang mapahiya, inabot niya na lang sa driver ang buong five-hundred pesos. Sumama pa ang mukha ng driver bago ulit ito magtanong. “Miss wala ka bang barya?” “Keep the change!” tinalikuran na lamang ni Keirah ang naiwang natutulala ang driver. Ikaw ba naman abutan ng five-hundred pesos eh, hindi ka ba matutulala? Hindi alintana ni Kei
Chapter 8: Got to Know You Pt: 2 "Uhm, Mr.- este Sir Dave, okay lang po ba kayo? Mukhang uulan na po eh," medyo nag-aalinlangan pa si Keirah na kausapin ang Boss na nananahimik. Pasulyap-sulyap siya sa madilim na kalangitan. Tila kaunting oras na lang ay babagsak na ang malakas na ulan. "Dad, paano ba yan? We need to go now" Napalingon si Keirah sa binata habang tumatayo ito mula sa pagkaka-upo sa damuhan at nagpaalam sa puntod ng ama. Hindi niya mapigilang pagmasdan ito. May sweet side din pala ito ngunit hindi nito pinapakita sa mga tao. Hindi katulad niya na showy. Sabagay iba-iba naman kasi ang mga tao. Tulad nitong Boss niya, halimaw sa opisina. Pero ang among tupa pag nasa harap ng puntod ng ama. "Sorry, if I have to tagged you here" Nagulat pa siya nang mag-salita ito. "Okay lang Sir, wala naman ako gagawin sa bahay eh" "Malayo ba bahay mo dito?" bigla nitong tanong na ikinalingon niya. Ilang segundong hindi sumagot si Keirah sa tanong ng bi
MELTING THE CEO'S COLD HEART:IKATLONG YUGTOSIX YEARS LATER...(Keirah Pov) Sa paglipas ng mga taon, marami na ang nangyari. Meron na 'kong malusog at bibong anak na lalake. Six years old na si Yuan Dave sa susunod na buwan at balak ko na ring dalhin siya sa Pilipinas. "Lorraine, yung visa mo at passport, okay na ba?" tanong ko kay Lorraine. Busy ang gaga sa pagme-make up. "Oh yes, kahapon pa nasa bag ko," hindi niya talaga maitago ang excitement niya na uuwi na pagkalipas ng maraming taon. Bahagya akong natawa sa hitsura niya. London girl na rin ang pormahan nitong si Lorraine. Ang laki rin ng pasasalamat ko sa kanya, kung hindi dahil sa kanya, hindi ko kakayanin mag-isa si Yuan. "Mommy! Mommy, we're home!" Sabay kaming nagkatinginan ni Lorraine at nagkangitian rin. Nagpatiuna na 'kong lumabas ng kwarto niya para salubungin ang kararating kong anak. "Yuan? How's my baby?" hinalikan ko sa pisngi si Yuan. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang gasgas sa may t
THREE MONTHS LATER "Meeting dismissed! You all can go back to work now." Natapos na ang meeting nina Davidson at ng mga tauhan niya ngunit ang kanyang Auntie Jasmine ay hindi man lang tumalima. "Is there anything you want, Auntie?" Tiningnan muna siya malamlam ng ginang bago magsalita. "Are you okay, Davidson? Hanggang ngayon ba ay nasa isip mo pa rin si Keirah?" Tila naudlot ang pag-upo ng binata nang marinig ang sinabi ng tiyahin. "What do you mean, Auntie?" tanong niya saka tuluyang hinila ang swivel chair para makaupo. Hindi niya inakala talaga na magtatanong ng ganoon ang tiyahin niya. Kunsabagay, baka concern lang ito. Botong-boto pa naman ito kay Keirah. Sa totoo nga lang ay ito pa ang numero unong tagasuporta niya pagdating kay Keirah. Kaso wala eh, wala na itong magagawa, tapos na ang sa kanila ng dalaga. Kahit na manghinayang pa ang tiyahin, eh huli na rin naman ang lahat. Hindi niya nga alam kung nasaan si Keirah eh. Sinubukan niyang itanong sa mga kaibigan ng
"Magre-resign ka?" "Ah eh, yes po Sir," nanlalamig ang mga kamay ni Lorraine habang kaharap si Mr. Montevella. "What's the reason? You're one of the most trusted employee ko dito sa Montevella, and you're now resigning?" Hindi naman galit ang amo niya ngunit ang kaba sa dibdib ng dalaga ay hindi maiwasan. "Ahm kasi po..u-uwi po kasi ako ng probinsya, Sir. May aalagaan po akong kamag-anak," nakagat ni Lorraine ang pang-ibabang labi. Sana lang ay hindi mapansin ni Mr. Montevella na nagsisinungaling siya. Bakit naman kasi kailangan pa siyang isama ni Keirah sa England? Mahigit anim na taon na siyang nagtatrabaho sa Montevella Corp. kaya ngayon ay nahihirapan siyang magpaalam. "Sir? Payagan niyo po ako please." Nakita ni Lorraine ang pagbuntong-hininga ni Mr. Montevella. Pinagdaop rin nito ang palad sa harap ng mukha para ipakita kung interesante ba ito sa sinasabi niya. "Well, kung yan ang desisyon mo, Miss Lorraine. Who am I para pigilan ka, 'di ba?" Muli ay
Tulala. Tulala sa kawalan si Keirah. Walang pumapasok sa kanyang isip. Nakipaghiwalay siya kay Davidson ng ganoon kadali. Parang wala siyang ideya kung bakit niya 'yon nagawa. "Keirah, kaya mo 'to, okay. Magiging okay din ang lahat. Magiging okay ka rin," patuloy na pang-aalo niya sa sarili. Para maiban ang lungkot na nadarama, isinubsob niya ang mukha sa unan at doon ay umiyak nang umiyak. Nasasaktan din naman siya. Hindi niya gustong hiwalayan si Davidson. Pero dahil sa miserable niyang sitwasyon, ayaw niya itong madamay. Gusto niyang sarilinin ang lahat ng problema. Ngunit sa ginawa niyang ito, malaking parte rin sa buhay niya ang nawala. ***** "S-sigurado ka ba sa gagawin mo, Akira?" "Yes Auntie. Pupunta ako ng England para ayusin do'n ang business ni Dad. Gusto kong i-expand ang branch do'n." "Well, kung yan ang nararapat at desisyon mo. Paano naman ang company dito sa Pilipinas?" "Five years lang ang kailangan ko, Auntie Laida. Babalik din ako dito
"Mr. Montevella, she's here." Nakangiting tinanguan ni Davidson ang manager ng isang mamahaling restaurant. Special ang gabing ito. Nag-rent pa siya ng buong restaurant para sa surpresa niya kay Keirah. Kailangan niyang gawin ang lahat para pagaanin ang loob ng nobya. Gusto niyang kahit papaano ay sumaya naman ang dalaga at sandaling makalimot mula sa mapapait na mga nangyari. "Yung music, ha. I want this night to be more special," hindi mawala ang ngiti sa kanyang mga labi. Muling tiningnan ni Davidson ang isang diamond ring na nakalagay sa crystal box. Tonight, he' gonna propose. Yayayain niya na ng kasal si Keirah. Alam niyang hindi ito tatanggi pagkat mahal na mahal siya nito. At ganun din naman siya sa dalaga. In short, nagmamahalan silang talaga. Habang papalapit nang papalapit si Keirah sa kanya mas lalo namang bumibilis ang tibok ng kanyang puso. Bahala na. "Hi, babe," nakangiting bati niya sa dalaga nang makalapit na ito ng tuluyan sa direksyon niya. Ma
"Dad? Bakit ngayon pa?" Sobrang gulo na ng isipan ni Keirah. Halos buong unang lamay ng kanyang ama ay wala na siyang ginawa kundi ang umiyak. Masakit na masakit na rin ang kanyang mga mata. Mugtong-mugto na sa kakaiyak. Pakiramdam niya nga ay wala na siyang mailabas na luha. Hindi naman umalis sa tabi niya si Davidson. Tulad niya ay nangungulila rin ito. Alam niya ang pinagsamahan ng dalawa. Halos ama na rin ni Davidson ang Daddy niya dahil ito na ang gumabay rito mula noong namatay ang Daddy nito. "Keirah, tahan na," pang-aalo ni Davidson. Nakahilig siya sa balikat nito. "I don't think I can move on." "Keirah, you have me pa. Magiging okay din ang lahat--" "Okay? People are dying! Because of me! Paano magiging okay?!" hindi namamalayan ng dalaga na tumataas na ang boses niya. "What if, ikaw ang sumunod ha Davidson? "Ano bang sinasabi mo?" maski si Davidson ay kumunot ang noo at bahagya na ring tumaas ang boses. Umalis siya sa pagkakahilig sa balikat nito at marah
"Kamusta ka na?" pangangamusta ni Melanie kay Keirah nang minsa'y naisipan nilang lumabas na magkaibigan. Ayaw niya pa nga sana kaya lang baka masiraan na siya ng ulo kapag nagmukmok lang siya sa bahay. "Okay lang naman. Pilit na bumabalik sa dati," matipid niyang sagot. "Dapat lang ano. Hindi naman pwedeng habang-buhay ka nang magmukmok r'yan. Mag-refresh ka." "Ano pa bang ginagawa ko?" nagpangalumbaba siya saka tinuon ang panson sa paghahalo ng kapeng inorder. "Si Matmat?" minabuti ni Keirah na ibahin na lang ang usapan. "Kamusta naman ang school niya?" "Nako, ayon. Napakakulit sa school. Lagi nga akong napapatawag ng teacher," umiirap pa ito habang nagkukwento. "Syempre bata." Kahit anong pilit na pag-iiba ni Keirah ng usapan, nanghihina pa rin talaga siya at nawawalan ng gana. Ayaw naman niyang makahawa ang bad energy na bumabalot sa katawan niya kaya pinipilit niya na ring maging masaya nang hindi naiisip ang mga nangyari. Nasa gitna sila ng usa
Alexander's death leads to their Mom's depression. Kahit na hindi magpakita si Alicia ng sisi kay Davidson, ramdam pa rin ng binata na sinisisi siya ng ina sa pagkamatay ng kapatid. Nararamdaman niya yun sa t'wing kinakausap niya ang ina at kung paano ito katipid sumagot sa kanya. "Ma? Kumain ka na. May dala akong pagkain," aniya, minsang siya ang nagdala ng pagkain sa kwarto nito. "Iwan mo na lang r'yan. Busog pa 'ko," matipid na sagot ni Alicia. Isang linggo na ang lumilipas mula nang maihatid nila si Alexander sa huling hantungan nito. Walang may gustong pag-usapan ang pagkamatay ng binata. Naghahatid lamang kasi ito ng lungkot sa kanilang lahat. Gayundin sa parte ni Keirah. Sobrang lungkot at galit sa sarili ang nararamdaman niya ngayon. Gusto niyang sisihin ang sarili niya sa pagkamatay nito. Kahit alam niyang wala siyang kasalanan, pero nadamay pa rin si Alexander dahil sa kanya. "Kumusta ka na? 'Wag mo sabihing sinisisi mo na naman ang sarili mo?" ani Davidson. Mag
"Alex? N-no, oh my God! A-ALEX!" nanginginig ang buong katawan ni Keirah habang dinadaluhan si Alexander na nakahandusay sa semento. Hinahabol ng binata ang paghinga at pinipilit pang bumangon kahit unti-unti nang dumadanak ang dugo nito sa semento. "ALEXANDER!" hindi na nagpapigil pa si Davidson. Nabingi siya sa alingawngaw ng baril at tila umurong ang dila niya nang makitang bumagsak ang kapatid. Natigil ang aktong pagtakbo ni Davidson palapit kina Keirah nang magpaputok ang mga pulis sa kinaroroonan nila Leo. Tila natauhan naman si Leo sa ginawa niya. Nanginig bigla ang mga kamay niya nang mapagtantong nabaril niya si Alexander. "Leo, nabaril mo siya!" singhal ni Maureen sa lalake na ngayon ay natataranta na rin ito. "He deserves it. Tumatakas na tayo, bilis!" mabilis niyang hinila si Maureen para makabalik sa loob ng building. Ngunit isang hakbang pa lamang nila ay nagpaputok na ang mga pulis. Nagulat pa si Leo nang biglang yumakap sa kanya si Maureen. "L