Chapter One: Kasunduan

Chapter 1:

“Dad, I’m so messed up right now. I think I need your help,” he sighed while talking to his father’s grave.

He was currently talking to his father's grave when one of his personal bodyguards approached him.

“Did you find him?” he asked.

“No, sir. But we received a flight history and he’s now leaving to Tokyo”

“ANO? Pumunta kayo ngayon din sa airport!” nagmamadali niyang utos.

“Pero sir, isang kotse lang ang dala natin. Pa’no po kayo?”

Davidson took a deep breath before he spoke. Kapag talaga nakalayo ang Uncle niya ay humanda talaga sa kanya ang bodyguard niyang tanong nang tanong.

“‘Wag nyo ‘kong alalahanin. Just go and hurry before it’s too late”

Ngunit hindi nakinig ang bodyguard niya at iniwan pa din nito ang kasama para samahan siya. Napapailing na lamang si Davidson.

Nang makaalis ang bodyguard ay siya at ang isa pang bodyguard nalang ang naiwan sa private cemetery na yon. Muling tiningnan ni Davidson ang lapida ng Daddy niya.

‘Rogelio Montevella 1965-2014’

“Dad, tenth-years death anniversary mo ngayon. I’m sorry kung si Uncle pa din ang nasa isip ko,” ngumiti ng mapait si Davidson. “Hindi ako papayag na hindi siya magbabayad ng kasalanan niya”

Ang kapal naman ng mukha ng Uncle niya para takbuhan nito ang ginawang pagwawaldas ng pera ng Montevella Corp., na pagmamay-ari ng Daddy niya. Mahigit tatlong bilyon ang naisalin sa personal account ng kanyang tiyuhin nang hindi niya namamalayan.

Maliit lang iyon pero pera iyon ng kompanya. Unti-unti na palang nalulugi ang Montevella Corp. Kung hindi niya naagapan ay baka tuluyan ng nalugi ito. He will never be able to forgive himself if everything of his father’s sacrifices become to waste.

Nasa gitna ng pagmumuni-muni si Davidson nang marinig ang pag-ring ng cellphone niya.

“Hello, Sandra?” sagot niya sa tumawag na sekretarya.

“Sorry for the inconvenience, sir. Nandito po kasi si Mr. Benavidez. Wala po siyang appointment but he wants to talk to you,” mahabang sabi ng secretary niya.

“Okay. Pupunta na kami,” pagkababa ng cellphone ay agad niyang sinenyasan ang bodyguard niyang naiwan kasama niya.

“Tawagan mo si mang Dino para sunduin tayo. Gamitin niya ang company car kamo,” utos niya dito.

“Yes sir,” agad namang tumalima ang bodyguard.

Nagpaalam na si Davidson sa puntod ng ama at iniwanan ito ng isang bouquet ng tulips. “Dad, I’ll gotta go. Bibisitahin kita ulit”

Ilang minuto lang ay dumating na ang personal driver niya na pinatawagan niya kanina. Ilang minuto pa ay binabagtas na nila ang kahabaan ng Quezon Ave.

—-

“WHAT? I’m just asking for help ninong. Bakit naman tayo aabot sa kasalan?!”

Gulat na gulat si Davidson sa kondisyon ni Mr. Benavidez. Hindi siya makapaniwala kaya napatayo pa siya sa kinauupuan. Ngayon ay nasa loob silang dalawa ng office niya at nag-uusap.

“Dave, you know na matalik kong kaibigan ang Daddy mo. I’m just suggesting if you need my help to recover this company, you have to marry my daughter,” sabi nito at bahagyang tumigil sa pagsasalita ng pumasok ang secretary niya na may dalang kape.

“Kailangan ba talagang magpakasal ako sa anak mo, ninong. I didn’t met her in my entire life,” bumalik siya sa pagkakaupo at humawak sa sentido. Sumakit yata bigla ang ulo niya.

“Dave, think about this. Ako ang top-shareholders ng Montevella. Ano nalang ang sasabihin ng mga executive members kung tutulungan kita ng walang kapalit? It’s just a front para pagtibayin ang partnership ng Benavidez Company at ng Montevella Corp. Kung gusto mong ma-recover ang kumpanya ng Daddy mo ay ito na lang ang paraan. All you have to do is to marry my daughter”

Natameme si Davidson sa mahabang sinabi ng ninong niya. Ano bang sinasabi nito? Hindi tuloy mag-sync in sa utak niya ang mga narinig. Ni hindi niya pa nga nakikita ang anak nito ay gusto na niya itong ipakasal sa kanya? Paano pala kung masamang tao siya eh ‘di napahamak ang anak niya.

Napabuntong-hininga na lamang si Davidson. Well, business is business and you have to sacrifice everything, even yourself.

“What do you think?” muli nitong tanong nang hindi pa din siya nagsasalita.

“If this is what you want, ninong. But always put this in your mind. I’m gonna marry your daughter para lamang maisalba ko ang Montevella. Don’t forget na ako pa rin ang CEO ng kumpanyang ito. And it’s just a front! Hindi mapapabagsak ang Montevella dahil lamang sa tatlong bilyong nawala,” madiin niyang sabi at ayaw niyang magsisi ito sa huli.

“Don’t worry, Dave. I’m not gonna take your Montevella away from you. Multuhin pa ‘ko ni kumpadre,” tumatawa pang sabi nito. “Bueno, mauuna na ‘ko. May party pa kaming pupuntahan. Well, gusto mo bang sumama?” tumayo ito pagkatapos.

“No thanks, ninong,” tutol niya sa pagyaya nito sa kanya.

“Ano ka ba Dave. You’re already thirty years old pero wala ka pa din ganap sa buhay mo. Ni hindi ka pa nga nagkaka-girlfriend. Gusto ko tuloy mag-alala para kay Akira dahil baka isa kang-”

“Shut up ninong!” putol niya dito. Alam niya ang kasunod na sasabihin nito. “I’m not gay. Hindi ba pwedeng masaya lang ako sa buhay ko at wala akong iniisip na girlfriend?”

At hindi niya kailangan ng babaeng magpapasakit lang ng ulo niya. Para sa kanya ang mga babae ay isang uri lamang ng parasites, kapag napakinabangan na ang host idedespatsa na. Katulad na lamang ng kaniyang ina.

Napabuntong-hininga na lamang si Mr. Benavidez. Hindi talaga mabiro itong inaanak niya. Daig pa nito ang yelo sa pagka-cold. Para siyang lalamigin sa mga titig nito. No wonder kung bakit hindi ito nagkaka-nobya.

“O sige na. Aalis na ‘ko. Just call me soon if you want to meet Akira,” tumayo na ito at tinawagan ang driver para magpasundo sa entrance ng building.

“Be careful po ninong. And don’t forget your maintenance, okay. Kung ayaw mong sumunod kay Dad”

Tumawa lang si Mr. Benavidez sa biro niya saka tuluyan ng lumabas ng office niya. Naiwan siyang nagiisip kung anong hitsura ng anak nito na never nya pang nami-meet sa buong buhay niya.

Bahagya niyang ipinilig ang ulo. Bakit pa ba siya mag-aabalang mag-isip eh wala naman syang pakialam dito? Ang importante lang sa kanya ay ang negosyo.

—-