Chapter 1 - Ipinagkasundo

“Lola, ayaw ko. Gagawin ko po ang lahat ‘wag lang po iyong ganito,” pakiusap ni Fern sa abuela nang sabihin nitong kailangan niyang magpakasal sa apo ng amiga nito upang maisalba ang kumpanya ng mga magulang.

Halos isang buwan pa lamang ang nakalipas nang ilibing ang daddy niya at isang buwan lang din ang pagitan nang mawala rin mommy niya dahil sa isang car accident.

Sa kalagayan niya ngayon ay parang siya naman ang pinapatay. Ulila na siya sa mga magulang, pati ba naman sa lalaking mamahalin wala siyang karapatang sumaya?

“Ano? May paraan ka pa bang iba, Fern? Itong kumpanya na lamang ang alaala ng mga magulang mo. Hahayaan mo na lang ba na mawala ito sa iyo?”

“Hindi po, gagawan ko naman po ng paraan eh. Bigyan niyo lang po ako ng sapat na panahon,” muling pakiusap niya. Ngunit bakas sa mukha ng abuela ang pagka-dis-gusto.

“Tama na! Nagkasundo na kami ng amiga ko, ikakasal ka sa kaniyang apo sa lalong madaling panahon. Hindi na makapaghihintay ang kumpanya dahil marami na ang nagsi-alisan at bumaba na rin ang sales. Ayaw ko ng apong pupulutin ko sa kangkungan!”

“Pero–”

“‘Wag mo nang subukang umapila pa! Sundin mo ang pinag-uutos ko kung ayaw mong itakwil kita!” pagkasabi ng abuela niya ay agad na itong tumalikod.

“Ahhh!” sigaw niya nang malakas dahil sa galit nang tuluyan na itong makaalis.

Hindi niya matanggap na kuntrolado siya nito subalit wala naman siyang mapupuntahan kapag umalis siya mansyon. May pera naman siya subalit ayaw niyang gumastos sa kung ano-ano lang dahil mahirap na para sa kalagayan niya ang mawalan ng pera.

“Mom, dad, bakit niyo pa kasi ako iniwan? Balikan niyo ‘ko rito,” mahinang sambit niya habang tumatangis. Hindi pa tuluyang naghihilom sa puso sa pagkawala ng mga magulang, nagluluksa pa siya pero tila walang pakialam ang mga tao sa paligid niya.

Kinuha niya ang cellphone at tinawagan ang kaibigan. Gusto niyang makalimot sa problema kahit sandali lang, kailangan niya ang mga ito.

“Yes, buhay ka pa?” bungad agad ng kaibigang si Vina sa kan'ya.

“Pupunta ‘ko riyan, shot tayo,” aniya sa malungkot na boses. Ilang linggo rin siyang hindi nagparamdam sa mga kaibigan dahil gusto niyang mapag-isa, kaso lang ay biglang hinatiran siya ng problema.

“Busy ako– kami pala. Balikan ka na lang namin after 10 years.”

“Uy, dali na… Sorry na nga eh,” pagpapakumbaba niya dahil alam niyang nagtatampo ang dalawa.

“Akin na nga iyan, Vina! Ako ang kakausapin sa bruhang ‘yan,” dinig niyang boses ni Annasity at mukhang inagaw ang cellphone. ,”hoy! Anong Akala mo, maganda ka? Lakas mong mang-ghost ‘di ba? Ba’t nagparamdam ka na? Hindi ka tinanggap sa langit?”

Napanguso siya upang pigilang umiyak pero dahil sa bigat ng kaniyang dibdib ay bigla na lamang siyang umatungal na parang bata.

“Ay, putang *na!” mura pa ni Annasity nang marinig na sa kabilang linya ang malakas niyang sugahaw.

“Gag* ka kasi. Ikaw nagsabing ‘wag nating batiin, ‘yan tuloy umiyak,” sabi pa ni Vina at sinisisi si Annasity.

“Sandali nga! Ang gulo mo rin eh! Fern, anong nangyari? Patay na rin ba lola mo–”

“Tang*na naman, Anna. Ayusin mo nga ang pagtatanong,” inis na saway pa ni Vina.

“Bakit? Maayos naman iyong tanong ko, ah. Lakas umiyak eh, ‘di may patay ulit.”

“Tsk!” asik ni Vina kaya ito na lamang ang kumausap sa kan'ya. ,”pumunta ka rito. Magluluto akong pulutan, tumahan ka na.”

Agad na nag-asikaso si Fern upang puntahan ang mga kaibigan, nagdala siya ng ilang mga damit at balak niyang magtago baka biglang magbago ang isip ng abuela.

Pero pagkarating niya sa condo ni Vina ay bihis na bihis na ang dalawa at nakapustura, siya na lamang ang hinihintay.

“Hala, sa’n lakad niyo? Ang sabi ko ay iinom tayo ah. Bakit aalis kayo?” reklamo niya. Nakatinginan naman ang dalawang kaibigan at may nakakalokong ngiti sa mga labi.

“Haysst… Bilisan na natin, pasok sa kuwarto. Pagagandahin kita dahil ang chaka mo na. Nasaan ang kaibigan namin? Ilabas mo!”

“Teka, san– anong–”

“Shut up! Hindi ka pa namin napapatawad kaya umayos ka!”

Wala na siyang nagawa at hinayaan ang mga kaibigan sa gustong gawin. Hindi rin naman siya mananalo sa dalawa.

“Perfect!”

“That's our girl!” sabay na nag-apir pa ang dalawa at tuwang-tuwa habang nakatingin sa kan'ya.

Nakasuot lang naman siya ng revealing and fitted black above the knee dress na talagang hulmang-hulma ang hubog ng kaniyang katawan. Lalong lumakas ang sex appeal niya at sigurado ang dalawang kaibigan na lahat ng kalalakihan na naro'n sa pupunta nila ay kay Fern lang mahuhumaling

Nasa kilalang sikat na bar silang tatlo. Habang nag-iinuman ay doon nila pinag-usapan ang problema niya at maging ang dalawa ay nagulat din.

“What? Grabe naman iyong lola mo. I can't imagine, Fern! Virgin ka pa tapos ipapamigay ka lang nang basta-basta. Masakit pa naman iyon–”

“Putang *na mo, Anna. Iyan talaga iyong concerned mo? Masakit? Kalbuhin ko iyang bulb*ol mo!”

“Easy, pinapatawa ko lang naman si Fern. Pero seryoso, ‘wag kang pumayag. Itatanan ka namin!” Nagtawanan na lang silang tatlo, ayaw niya na munang isipin ang bagay na iyon. Magsasaya sila buong gabi!

“Come on, let's go to the dance floor!” sigaw ni Annasity at niyaya na sina Vina at Fern.

Tila mga reyna silang tatlo dahil nahawi ang daanan nila patungo sa gitna. Hawak ang bote ay sumayaw at gumiling silang tatlo sa gitna na parang sila lang ang taong naro'n.

Lingid sa kaalaman ng tatlong dalaga ay may napukaw silang kalalakihan na ngayon ay sila lamang ang pinagmamasdan.

“Oh! She's so hot, dude! That lady will surely be mine tonight,” sabi ng isang lalaki na hindi tinatantanan nang titig si Fern.

“Who?” tanong naman ng isang seryosong lalaki habang sumisimsim ng alak.

“That sexy lady in black. So, back off if you are interested in her too. She's mine.”

“I'm not, bastard. Do your business and I'll do mine too.”

Pero mas matinik pa pala iyong isa nilang kasama dahil naro'n na ito sa dance floor at may kasayaw. Napa-iling na lamang silang dalawa at nagkatinginan, mabuti na lang at hindi iyong mga type nila ang nilapitan nito.

“Don't forget about tomorrow, grandma’s expecting us to come for lunch,” sabi ng seryosong lalaki bago sila maghiwalay upang magkan'ya-kan'ya.

“Sure, I won't be late. But for now– Let's enjoy the night.”