Chapter 6

JANNA

"Ikaw ba, kuya Gerald, gusto ba ng mommy mo ang girlfriend mo?" tanong ko sa kanya, "hindi ba siya nakikialam sa feelings mo?"

"Hindi. Isa pa, matanda na ako. Hindi na sakop ng mommy ang buhay pag- ibig ko," sagot niya sa akin, "marami kayong tauhan no?"

"Nasa thirty yung dito sa lugar na ito," sagot ko sa kanya. "Pero gusto ba ng mommy mo ang girlfriend mo?"

"Mabait si Lizzy, isa pa, mabait siyang guro, kaya wala akong makitang dahilan upang ayawan siya ng mommy. In fact, gusto na nga niya kaming lumagay sa tahimik, upang magkaroon na kami ng mga anak," sagot ni kuya Gerald sa akin.

Kung gayon, napakaswerte pala niya, at hindi niya problema ang kanyang ina. Nakaramdam ako ng habag sa aking sarili at napaluha, na agad niyang napansin.

"Oh, what's wrong?" nag aalala niyang tanong sa akin, "may nasabi ba akong hindi mo nagustuhan?"

Umiling ako, saka ngumiti, "wala, medyo naiinggit lang ako sayo, kasi hindi mo kailangang ipaglaban ang sarili mo. Hindi ko katulad."

"Bakit ka ba papayag na magpakasal kay Mang Arnold? " tanong niya sa akin. Nakarating na kami sa dulo ng tabakuhan, na ang karugtong ay mga puno ng molave, na sa pamilya naman ni kuya Gerald.

"Ayokong suwayin ang daddy. Masama siyang magalit,"umiling iling pa ako, "magkaiba ng klase ang buhay na pinanggalingan natin, saka masyadong makaluma ang daddy, kaya nahihirapan ako lalong mag explain sa kanya."

"So, para sayo, okay lang na pagdisisyunan ng daddy mo ang buhay mo? paano ang kalayaan mo? bata ka pa Janna, at malamang, marami ka pang pangarap sa buhay, ganito ba ang gusto mong sapitin? Nakita ko sa hitsura ng matandang yun, na hayuk na hayok siya sayo. Kung hindi ako dumating, malamang, nagawan ka na niya ng masama!"

"Ma-maraming salamat kuya Gerald, pero, wag mo na sanang masabi kay daddy ang nakita mo, baka mamaya, panindigan pa iyon ni Mang Arnold, lalo oang madali ang buhay ko este ang pagpapakasal ko sa kanya," pakiusap ko sa kanya, "baka akalain niya, nagpagalaw na ako sa matandang iyon.

"Yan ba talaga ang gusto mo?" tanong niya sa akin, dama ko ang awa sa kanyang tinig.

"Siyempre, kung may pagkakataon, ayoko ng ganitong buhay. I mean, yung buhay pag aasawa. 4th year college na ako, at mukhang hindi na ako paaaralin pa ng daddy. Ang sabi niya sa akin, ang babae naman daw, kapag nag asawa, para na lang sa bahay."

"Napaka makaluma naman pala ng daddy mo no?"

"Oo, tingnan mo, ang mommy ko, pirming nasa bahay lang. Gustuhin man niyang magturo, hindi na siya payagan ng daddy. Sapat naman daw sa amin ang kabuhayang ipinundar niya."

"Yun na nga, may pera naman kayo, bakit kailangan pang isakripisyo ka niya? ng dahil lang sa dangal? bullshit na dangal yan!"

"Eh.. alam mo naman dito sa amin, mahalaga iyon.." nginitian ko na lang siya, "doon tayo sa side na yun.." inaya ko siya sa isang maliit na patubig. "Itong hose na ito ang ginagamit namin pandilig. bawat sulok dito, meron niyan. Madalas, tatlong katao ang nagtutulong tulong para mahawakan ang hose na iyan."

Kinuha niya ang sinasabi kong hose, "ang laki nito ah, siguradong abot ito hanggang sa kubo."

"May palaisdaan din kami, katabi ng palaisdaan ng tita mo. Mga hipon at alimango din ang naroon. Gusto mo rin bang puntahan?" tanong ko sa kanya.

"Next time na lang Janna, medyo hapon na kasi." sagot niya sa akin.

"Doon tayo sa kubo, parang napansin ko si Miggy na dumating. Marahil may padalang meryenda ang daddy.." nauna na akong maglakad sa kanya. Napapansin ko na malalim ang iniisip niya, "bakit para kang nagiexam sa isipan?"

"Wala naman, may naalala lang ako. Oh, dahan dahan, at baka-- aaaw.." napangiwi siya sa sakit. Nasabit ang kanyang paa sa nakausling bato.

"Naku, okay ka lang ba?" tanong ko sa kanya.

Nagmamadali siyang tumayo at iniunat unat ang paa. "Sasabihan sana kita na baka mapatid ka, ako pala ang madadapa hahaha"

"Ang gwapo.." wala sa sariling nasabi ko. Natigilan siya pagtawa, at napakunot ang noo.

"Ano?" tanong niya habang nakatitig sa akin.

"Ah, ano.. ahm.. parang may kwago.." napatingin ako sa mga puno ng molave.

"Kwago? ng ganitong oras?" parang diskumpiyado siya sa sinabi ko, na totoo namang dahilan ko lang. Nakakahiya kapag inamin ko sa kanya kung anong sinabi ko. Nagagwapuhan lang naman ako sa kanya.

"Ah, wag mo ng isipin yun, tara na nga.." tinalikuran ko na siya.

Napakamot na lang sa ulo si Gerald saka napangiti. Alam niya sa sarili kung ano ang nasabi ko sa kanya. Hindi ko na iyon pinagtuunan ng pansin, nahiya na lang ako.

"Ate, ipinapadala ni daddy," si Miggy iyon, "pancit bato at coke."

"Naku, mukhang masarap nga," sabi ni Kuya Gerald.

"Aalis na ako, may basketball kami ngayon," hindi na ako hinintay sumagot ng kapatid ko, iniwan na lang kami ni kuya Gerald.

"Janna," tawag niya sa akin.

"Ano?" tanong ko sa kanya habang inilalabas ang pagkain.

"Kung magtitiwala ka sakin, kaya kitang tulunga."

"Saan?"

"Kung paano mo maiiwasan si Mang Arnold."

Nagliwanag ang aking mukha sa kanyang sinabi, at nakasilip ako ng kaunting pag asa.