JANNA: "Hija, kumusta ang outing niyo?" tanong ni tita Amanda sakin,"balita ko, hindi ka daw talaga naligo, bakit?" "Tita, ayoko hong mag two piece. Di ko po carry. Pakiramdam ko po, lumilipad pati ang kaluluwa ko," may pandidiri ang aking tinig, "nakakahiya po. Sabi pa ni Lizzy, baka makita ang baby fats ko." "Ganon talaga ang babaeng iyon. Ano? ibinida ba niya sayo ang mga achievements niya?" naghihintay ng kwento si tita Amanda, "malamang yun, ganun ang ginawa niya hindi ba?" tumango lang ako sa sinabi niya. Banaag ko sa kanyang mga mata ang pagkadismaya,"hindi na talaga magbabago ang isang iyon." "Tita, hindi niyo ba bet si Lizzy? maganda naman siya," nakangiti kong sabi kay tita Amanda, "saka sabi ni kuya Gerald, ganun daw talaga iyon magsalita." "Hindi naman sa hindi ko siya gusto Janna. Ewan ko ba, kung mother's instinct ito o ano. Iba kasi ang nararamdaman ko sa babaeng iyon. Parang may itinatago siyang hindi maganda. Subalit, ang aking anak naman ang makikisama sa ka
"Janna, anong nangyayari sayo?" kausap ko sa aking sarili, "bakit naman ako umarte ng ganun sa harapan ni kuya Gerald. Nakakahiya talaga. Hindi ko man lang napansin na dumating siya doon. Janna! Janna ka talaga, nakakahiya ka!" Naupo na lang ako sa aking kama. Tiningnan ko ang pinto ng kwartong iyon. Baka mamaya, siya ang tumawag sa akin kaya ang kaba ng aking dibdib ay lumalakas lalo. Inip na inip ako sa oras. Wala man lang akong magagawa sa loob ng kwarto. Pasilip silip ako sa ilalim ng siwang ng pinto. Inaabangan ko, kung kaninong paa ang lalakad palapit doon. At sa hindi inaasahang pagkakataon, nakatulog ako bigla. Naalimpungatan ako, sa yugyog sa aking balikat. May kalakasan iyon. Dahan dahan kong iminukat ang aking mga mata, at bumungad sa akin ang nag-aalalang hitsura ni kuya Gerald. Bigla akong napabangon, na naging sanhi upang mabunggo ko ang kanyang noo. "Ooouch!" daing niya habang napaupong hinihimas ang namumulang noo. "Aruy ku," mangiyak ngiyak ako habang kinakap
Nasa swing lang ako at nagmumuni-muni. Malapit na akong ikasal at bigla akong kinabahan. Paano kung biglang mag object si Lizzy, nakakahiya yun pati sa aking pamilya. Hindi ko na napansin ang aninong lumapit sa akin. Si Lizzy. Naka pang swimming siya at nakatapis ang pang-ibaba niyang katawan. Nakangiti siyang sumampa sa kabilang bahagi ng swing. "Mukhang malalim ang iniisip mo ah," bati niya sa akin. Nakatitig siya na parang inaarok kung ano ang laman ng aking isipan. "Kumusta ang pakiramdam ng ikakasal? Masaya ba na nakasira ka ng plano ng iba?" Napatuwid ako ng upo, at napatingin ng diretso sa kanya, "A-anong ibig mong sabihin?" kumabog kabog ang aking dibdib. Hinihintay ko ang kanyang isasagot sa akin. "Ikakasal na sana kami ngayong taon ni Gabriel. As in, nagreready na kami. Subalit isang uwi niya lang sa lugar niyo, biglang nabaliktad ang aking mundo. Parang inagawan mo ako ng pangarap, Janna.." lumungkot ang tinig niya, "Hindi ko alam kung plinano mo ito, o hindi.. hinsi ko
"Now, I pronounce you, man and wife.. you may now kiss the bride," anunsiyo ng pari. Isa iyong intimate ceremony na dinaluhan lang ng kanilang mga magulang at kapatid, ilang pares ng ninong at ninang, saka piling piling mga kaibigan. Hinalikan ako ni kuya Gabriel sa pisngi. Naiilang ako sa kanya. Ang pakiramdam ko ay nakakahiya. Nagpalakpakan ang lahat matapos iyon. Nagkaroon ng konting picture taking. Doon na rin ang reception sa lugar na iyon. "Congratulations," kinamayan kami ng ilan naming kaibigan pati na ang kanilang ninong at ninang. "Salamat, salamat!" tugon namin sa kanila. "Alagaan mo sana ang akung anak, Gabriel," kinamayan siya ng daddy ko, "alam kong nasa mabuti siyang kamay." "Makakaasa ho kayo, tito Sid," nakipagkamay siya sa daddy ko. Nangunot ang noo ni dady, "anong tito? daddy mo na ako mula ngayon." Natatawang sabi pa ni daddy. "Oo nga naman hijo, kami ay dagdag mong magulang," sabi pa ng mommy ko na humalik sa aming pisngi, "anak, maging mabuti kang a
"Ano? bakit hindi kayo tutuloy sa Hongkong?" mataas ang tinig ni Lizzy, bigla pa siyang napatayo, "usapan na natin ito, hindi ba?" Nakaupo kami lahat sa salas kasama si tita Amanda. Ngumiti lang si tita sa kanya, saka humigop ng kape. "Hija, honemoon yun, tapos, sasama ka?" tumaas ang kilay nito, "kahit pa sabihin mong kunwa kunwariang kasal lang ito, paano kapag nakita sila ng iba naming kakilala, tapos ikaw ang kaholding handa ng anak ko, at hindi ang asawa niya? nakakahiya yun, hindi ba?" kalma lang ang boses ni tita Amanda. "Pero alam naman nating lahat na ako ang girlfriend at fiancee ni Gabriel. Bakit ngayon, parang kinakalimutan niyo na ako?" halata sa tinig ni Lizzy ang hinanakit, "pumayag na nga akonh pakasalan niya ang babaeng iyan, ngayon naman pati karapatan ko, nais niyong alisin?" "Lizzy, pumayag ka, nagpaubaya ka, tapos ngayon, parang kasalanan pa namin?" sita ni tita Amanda kay Lizzy, "magdahan dahan ka ng pananalita mo hija.." "Bakit ba matagal ko ng nararam
Naghihintay kami sa airport ni tita Amanda. Wala pa si Gabriel. Maaga pa naman kaya pinili naming kumain muna at mag window shopping. "First time mo ba magtatravel sa London?" tanong ni tita Amanda sakin, habang inaamoy amoy ang perfume na inispray niya sa kanyang wrist. "Isang beses pa lang po tita, nung isama po ako ng daddy at mommy as gift nung 7th birthday ko," sagot ko sa kanya, habang nagchecheck ako ng mga cosmetics. "Ah, oo, hindi kami nakasama nun kasi may exam si Gabriel," sabi niya sa akin, "amuyin mo to, ang bango no?" Sinamyo ko naman ang kanyang braso, "parang amoy po ng perfume ko yan," nakangiti kong sagot sa kanya. "Ooh? ang bango kasi, gusto ko to. Tingnan mo, pati taste sa pabango, parehas tayo," nginitian pa niya ako. Pinapipili niya ako mg gusto ko, ngunit hindi na ako kumuha. Madami pa ang aking perfume. Malayo pa lang, natanaw na namin si Gabriel. Ngunit nalukot ang mukha ni tita Amanda,pagkakita sa babaeng kasama nito. Maluwang ang ngiti ni Lizzy na
Habang sakay kami ng eroplano, hindi mawala sa isipan ko ang sinabi ni Mommy Amanda sakin. 'Akitin mo ang anak ko'. Paano kaya niya nasabi sa akin iyon gayung may nobya ang kanyang anak? Magkatabi kami ni Gabriel, samantalang si mommy Amanda ay nasa kabilang side. Ang ganda ng VIP class na ito. Maaaring mahiga at takpan ang paligid, tulad ng ginawa ni mommy Amanda. Nag-iisa siya sa kanyang cubicle. Napahinga ako ng malakas, habang nakatingin sa bintana. "Gabriel, pasensiya ka na kanina kay mommy Amanda, hindi ko siya mapigilan," hindi man lang sumagot ang aking katabi. Pag lingon ko sa kanya, natutulog na rin siya at may pasak sa tenga. "Pasensiya ka na, alam kong hindi mo ako naririnig, pero kailangan ko lang itong mailabas. Alam kong nagagalit ka," saka ulit ako tumingin sa bintana, "pero hindi ko kayang pigilan ang mommy mo kapag nagsasalita. May mother's instinct daw kasi siya kay Lizzy. Hindi niya daw alam kung bakit mabigat ang dugo niya sa girlfriend mo." Bumuntonh hinin
GABRIEL: "Sir, your sister is very beautiful," bati sa akin ng isang Irish na waiter. Tuwing pumupunta ako dito, ay naka duty siya. "Oh, thank you," nginitian pa ni Janna ang lalaki, "you have a taste when it comes to beauty." "She's not my sister, she's my wife," nginitian ko si Enrico na bahagyang nagulat sa aking isinagot. "Ooh.. ooh I'm sorry sir.. I thought, she is your sister," natawa na ito at hindi na ininda ang pagkakapahiya, "your wife is pretty." "But of course! his wife is pretty and kind. There is no place for us for ugly human being," singit ni mommy sa sinasabi ni Enrico. "Indeed madam.. Filipina are so kind and beautiful, I hope I can marry one someday," saka humalakhak si Enrico, "I really like Filipina." "You should," nakangiting sagot ni mommy, "can we take our orders?" "Oh sure, I'm sorry madam, here's the menu," iniabot ni Enrico ang menu sa amin na nakatitig kay Janna. Bahagya kong inilapit si Janna sa akin saka inakbayan. Pailalim namang ngumiti s
Walang nagsasalita sa amin ni Gerald habang nasa sasakyan. Tila ba may pader na biglang humarang sa pagitan naming dalawa. Nahihiya naman akong Mauna, sapagkat naaalala ko kung ano ang eksena naming dalawa kaninang umaga. Hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwala na magkayakap kami at magkadikit ang aming mga katawan. Namula ng husto ang aking mukha ng maisip ang bahaging iyon. Lalo pang napadagdag sa aking iniisip ang hiling ng aking mga magulang na magkaroon na kami ng anak pagbalik doon. Paano naman kami magbibigay ng anak, kung kahit halik ay hindi naman namin ginagawa. Nag uumpisa ng mabagabag ang aking kalooban sa parteng iyon. "Anong iniisip mo?" si Gerald na ang bumasag ng harang na pader sa aming dalawa. Ang kanyang mga mata ay nakatuon pa rin sa daan habang ang kanyang bibig ay bigla ng nagsara. Paano ko ba sasabihin sa kanya kung ano ang aking nadarama? "Ah-- eh-- wala naman," nauutal kong sabi habang kinukutkot ang aking mga kuko, "nahihiya lang ako sa sinabi ng
Bigla akong napabalikwas ng upo, tinanggal ang kamay ni Gerald na nakayakap sa akin. Paano kami napunta sa ganoong posisyon? Napakabilis ng pintig ng aking puso. Agad kong nilingon si Gerald, na tila hindi pa rin nagigising, tahimik ang mukha, malalim ang tulog. Napanganga ako sa sitwasyon. Alam kong wala naman akong ginawang kakaiba bago ako matulog. Iyon ba ay kusang nangyari habang kami'y natutulog? O may ginawa si Gerald? Hindi ko maiwasang mag-isip ng ganito dahil simula noong kasal namin, halos parang magkaibigan lang kami — walang romantikong nangyayari sa amin. Kinapa ko ang aking sarili, maayos pa naman ang aking suot. Nang lingunin ko siya, nakangiti siya habang nakatingin sa akin, "ayos ba ang tulog mo?" Bigla na lang akong nataranta. Hindi ko alam kung ano ang aking gagawin. "Kailangan na nating maligo.. halika na.." sabi ko kay Gerald. "Sabay tayo?" paninigurado niya sa aking sinabi. Bigla kong kinuha ang kumot, "hindi, ako pala.. ay, ikaw.." hila hila ko ang kumo
"Ibang klase pala magalit si Arnold," sabi ko kay Gerald habang inaayos ko ang kanyang higaan sa sahig. Hindi siya nagsasalita at nanatiling naka de kwatro habang nakahawak ang kamay sa kanyang baba. Pinapanood niya ako habang naglalatag. Hindi na ako muling nagsalita, dahil mukhang wala naman siya sa mood na kausapin ako. "Anak?" narinig ko ang pagkatok ng daddy sa aking kwarto. Agad kaming nagmamadaling mag ayos ng gamit upang hindi mahalata na hindi kami nagtatabi. "Ilagay mo ang kumot sa ilalim ng unang," sabi pa ni Gerald sa akin. "Oo.." nagmamadali ko siyang sinunod. Siya na rin ang nagbukas ng pintuan. "Aalis na daw kayo bukas, kaya ibibigay ko na ang aking munting regalo," iniabot ni daddy kay Gerald ang isang may kabigatang kahon. "Ano ho ito? hindi na sana kayo nag abala pa," kinuha ito ni Gerald buhat kay daddy, "ang bigat ho nito." "Sige na, buksan mo.." nakangiti ang daddy habang pinapanood si Gerald. Binuksan itong agad ng aking asawa, at tumambad sa kanya ang is
"Mahal ko si Lizzy," sagot ni Gerald sa akin, "maunawain siya at alam ang ating sitwasyon. Kapag nasa tamang edad ka na, at ayos ka na, maaari ka na ring makakita ng lalaking tama para sayo, subalit wag mo ng babalikan ang nIck na iyon," nilingon pa niya ako.Umiwas na lang ako ng tingin at muling tiningnan ang kalangitan. May kirot sa aking dibdib, hindi ko alam kung saan iyon nagmumula, pero ito ay dumudukdok sa aking puso."Kung- kung mabibigyan ka ba ng pagkakataon na.. iwanan si Lizzy, gagawin mo?" naisatinig ko iyon sa kanya."Bakit ko naman gagawin iyon?" ang ngiti niya ay bahagyang nakakaloko, "hindi ko siya maaaring iwanan, nangako na ako sa kanya na ako ang kasama niyang tatanda.""Dapat ba, kapag nangako tayo, tutuparin natin palagi?""Aba, oo naman.. bakit?""Yan din kasi ang pangako ni Nick sa akin, pero ang katapusan, hayaan niya akong binastos at pinabayaan." Malungkot ang aking tinig.Kapag naaalala ko ang mga bagay na iyon, labis akong nalulungkot. Masakit ang aking n
Habang lumipas ang mga araw sa Bicol, dahan-dahan akong nasanay sa tahimik na buhay probinsya muli. Ang sariwang hangin, malalayong mga bundok, at ang maluwag na kapaligiran ng aming tahanan ay tila nag-aalis ng ilan sa mga tensyon ko. Ngunit kahit gaano man kasarap ang pakiramdam ng pagiging malapit muli sa aking pamilya, may parte ng aking isipan na patuloy na bumabalik sa hindi naipahayag na mga alalahanin tungkol sa akin at kay Gerald.Isang umaga, habang nagpapahinga kami sa veranda, lumapit sa akin ang aking ina. Bitbit niya ang isang tasa ng kape at isang plato ng bibingka na bagong luto."Anak," bungad niya habang inilalagay ang tasa sa tabi ko, "kumusta ka talaga? Alam kong sinabi mo na masaya ka, pero parang may bumabagabag sa'yo."Tumingin ako sa malayo, sa mga tanim na niyog sa harapan ng bahay namin. Alam kong hindi ako makakapagtago ng totoo sa kanya. Mula pagkabata, siya na ang aking sandalan at kausap sa mga bagay na hindi ko kayang sabihin sa iba."Mommy, masaya naman
Pinauwi muna kami ng daddy ko sa bahay namin sa Bicol. Magiging busy daw Kai ako kapag nag aral na ako ulit. Ayoko sana na umuwi, subalit mapilit sila. "Gerald, tumawag sa akin ang daddy, pinapauwi niya tayo.. sabi ko, susubukan ko," sabi ko sa kanya, ng mababaan ko siya na nagwowork out. "Anong susubukan? uuwi tayo. Bakit? ayaw mo bang umuwi sa inyo?" sagot niya sa akin. Sa totoo lang, nais ko rin namag umuwi, subalit nahihiya lang ako sa kanya, kaya hindi ko na ninais na magpunta sa amin. "Okay lang ba sayo? I mean, busy ka lagi, maabala ka pa masyado kung sakaling uuwi tayo, hindi ba?" nag aalala kong tanong sa kanya. "Sus, wala yun. Baka nais ka talaga nilang makita, isa pa, upang magbigay moi ng personal ang mga pasalubong mo noong pumasyal tayo sa Europe. Mas maganda yun di ba?" nagbubuhat siya ng dambel at hindi na nag abalang sulayapan ako. Lihim akong napangiti, dahil hindi ko inaasahan na sasang ayon siya na umuwi kami ng Bicol.Habang nag-eempake ako ng mga gamit para
Pinanood ko si Gerald habang nagmamadali siyang lumabas ng bahay, tila ba kinalimutan ang lahat para habulin si Lizzy. Hindi ko mapigilan ang pagbigat ng aking dibdib habang tahimik akong nakaupo, hinihintay ang kanyang pagbabalik. Alam ko na hindi ako dapat masaktan—ako ang kanyang asawa sa papel, ngunit si Lizzy ang babaeng laman ng puso niya. Alam kong darating ang araw na haharapin ko ang katotohanang ito, pero hindi ko akalain na ngayon na iyon. Pagkalipas ng ilang minuto, narinig ko ang malumanay na pagbukas ng pinto. Si Gerald ang bumalik, at kasama niya si Lizzy. Nakita ko ang kanyang maamong ngiti habang naglalakad silang magkatabi papasok. May usapan silang hindi ko marinig, pero kitang-kita ko sa mga mata ni Gerald ang pag-aalala para kay Lizzy. Dumiretsong umupo si Lizzy sa sofa, habang si Gerald ay umupo sa tabi niya, patuloy na nakikinig sa bawat salita ng babae. Parang may maliit na sugat sa aking puso na unti-unting lumalala. Pilit kong sinisikap na huwag magpakita n
Hindi man ako ang mahal ni Gerald, iniligtas naman niya ako sa kahihiyan na nais ng aking ama, ang ipakasal ako sa magandang si Arnold Rivera.Habang nagmumuni Muni, hindi ko inaasahang ang pagdating ng nobya ng aking asawa-- si Lizzy."Hi, Janna.. bakit hindi man lang sinabi sakin ni Gerald na uuwi na kayo, naiwan tuloy ako sa abroad," umupo siya malapit sa akin, "Anyway, nabasa ko ang tungkol sa airport incident.. hay.. napakabait talaga ng aking boyfriend," may diin ang huling salitang sinabi niya.Bahagya akong nasaktan, subalit hindi ko ipinahalata sa kanya. Ngumiti ako at sinabi, "oo nga eh. Naroon si Gerald sa likod, nag iihaw ng pananghalian," itinataboy ko na siya, dahil pakiramdam ko, pinaplastic niya lang ako.Habang nakaupo ako at pilit na pinapakalma ang sarili, ramdam ko ang tensyon sa pagitan namin ni Lizzy. Alam ko na hindi ito magiging madali. Sa kabila ng mga ngiti at malumanay na boses, ramdam ko ang pwersa ng mga salita niya. Hindi ko man inamin sa sarili ko noon,
Habang kami ay nasa biyahe pauwi, nanatiling tahimik si Gerald, tila nag-iisip ng malalim. Si mommy Amanda naman ay masayang nakikipag-usap sa akin tungkol sa aming biyahe at mga plano namin pagkatapos ng honeymoon. Ngunit sa kabila ng kanyang mga tanong, hindi ko maiwasang bumalik-balik sa eksenang naganap sa airport. Sa loob ng pagsasama namin ni Gerald, ito ang unang pagkakataon na nakita ko siyang ganoon katindi ang reaksyon. Ang kanyang presensya bilang CEO ay ramdam na ramdam sa bawat galaw at salita niya kanina, na para bang wala nang makakapigil sa kanya."Ang tahimik mo naman," napansin ni mommy Amanda na hindi ako sumasabay sa kwento niya. "Ayos ka lang ba, hija?"Napatingin ako sa kanya at pilit na ngumiti. "Ayos lang po, mommy. Iniisip ko lang yung nangyari kanina. Hindi ko kasi inaasahan na ganoon pala ang magiging reaksyon ni Gerald."Natawa si mommy Amanda. "Hija, matagal na siyang ganun. Kapag may nakitang mali o kapag may bastos na tao, hindi 'yan nagpapatalo. Hindi