บังเอิญ(2)

พี่เรย์หยิบมันขึ้นมา เขาจ้องหน้าฉันเขม็ง ตายแล้วเขาจะคิดว่าฉันเป็นคนยังไงเนี้ย อยากจะบ้าตาย ไอ้น้องบ้ามันใช้ให้ฉันมาเอาอะไรให้มันเนี้ย ถ้ามันมาหาเมื่อไรนะ จะตบให้คว้ำเลย ฉันรอบกลืนน้ำลายเมื่อได้ยินประโยคถัดมาของพี่เรย์

“ไซร์พี่เลย...ขอลองได้ป่ะ” พี่เรย์ชูมันขึ้นมาแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์

“อยากได้ก็เอาไปสิค่ะ” ฉันรีบลุกขึ้นเตรียมพุ่งไปที่ประตูแต่ว่าก็ช้ากว่าพี่เรย์ เขาคว้าเอวคอดฉันไว้แน่น

“ว๊าย....” ฉันเผลอร้องอุทานออกมา พี่เรย์ใช้แขนรัดเอวฉันไว้แน่นทำให้แผ่นหลังฉันชิดกับหน้าอกแกร่งของเขา มืออีกข้างก็ชูกล่องเจ้าปัญหานั้นขึ้น

“ถ้าน้องไลลากลับ...พี่จะไปลองกับใครล่ะครับ” พี่เรย์พูดกระซิบที่ข้างหู ลมหายใจรดที่หลังหูทำให้ฉันรู้สึกร้อนวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก

“ก็เรื่องของพี่สิ” ฉันตอบพร้อมกับดิ้นแรงๆ ให้หลุดออกจากอ้อมแขนของพี่เรย์ แต่ก็ไม่เป็นผล

“ปล่อยไลลานะ” ฉันหันหน้าไปขึงตาใส่บ่งบอกถึงความไม่พอใจ แต่พี่เรย์กลับทำลอยหน้าลอยตาไม่สนใจในสิ่งที่ฉันบอก

“อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลยน่า” เขาพูดเหมือนกับว่าฉันแกล้งดีดดิ่งอย่างนั้นแหละ

“ปล่อยนะ” ฉันพยายามเกะมือพี่เรย์ออกจากเอว ทั้งหยิกทั้งข่วนจนแขนพี่เรย์เริ่มแดงเป็นรอยเล็บของฉัน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด

“หึ! จะให้ปล่อยไปง่ายๆ ได้ไง ในเมื่อน้องไลลาคนสวยลงทุนซื้อหมากฝรั่งมาฝากเด็กในค่ายพี่ซะขนาดนี้” คำพูดของพี่เรย์รู้สึกเหมือนถูกตบด้วยคำพูดยังไงก็ไม่รู้

“พูดบ้าอะไร ปล่อยไลลาได้แล้ว” ฉันชักจะเหลืออดกับเขาแล้วนะ

“ตอนนี้ไดมอนด์ไม่อยู่แล้ว เดียวพี่ทำแทนมันเองนะ” คำพูดส่องแววเรื่องไม่ดีถูกเอ่ยออกมาจากริมฝีปากหนา เขาพูดกระซิบที่ข้างหู

“รับรอง..พี่เด็ดกว่าไอ้เด็กน้อยไดมอนด์นั้นอีก” นี่เขาคิดทุเรศๆ แบบนี้ได้ไง ฉันกับไดมอนด์เนี้ยนะ เขาบ้าไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าหน้าตาดีไม่ได้ทำให้สมองดีไปด้วยเลย

“ทุเรศ! ไม่มีใครเขาคิดอกุศลเหมือนพี่หรอก” ในที่สุดเขาก็ปล่อยแขนออกจากเอวฉัน พอรู้ตัวว่าเป็นอิสระฉันก็หันไปตบหน้าเขาหนึ่งทีโทษฐานที่คิดแต่เรื่องทุเรศ

พี่เรย์หันหน้ากลับมาเหมือนไม่รู้สึกอะไร แถมยังทำท่าทางกวนโอ๊ยด้วยการเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มข้างที่ถูกฉันตบ เหมือนพวกนักเลงชอบทำกัน แล้วฉันก็พึงรู้ตัวว่าไม่ควรต่อกลอนกับเขาเลย เมื่อพี่เรย์เดินไปล็อกประตู

“ทำอะไรนะ” ฉันถามออกไปเสียงสั่นนิดๆ เริ่มรู้สึกกลัวคนตรงหน้าขึ้นมาซะงั้น

“ทำอะไรดีล่ะ” พี่เรย์ถามกลับมาด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาท พี่เรย์ค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาฉันด้วยท่าทางคุกคาม

“อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นไลลาจะโทรแจ้งตำรวจ” ฉันลองขู่เขาดูเผื่อจะกลัวบ้าง

“กว่าตำรวจจะมาก็น่าจะได้หลายยกแล้วนะ” เขาพูดอะไรออกมาเนี้ย

“ไม่คิดเลยนะค่ะว่าพี่เรย์จะเป็นคนแบบนี้” ไม่จำเป็นต้องพูดดีล่ะ

“แบบไหนค่ะ” พี่เรย์ทำหน้ายียวนไม่เลิก

“ไม่คิดว่าจะอดอยากปากแห้งขนาดนี้” ฉันเชิดหน้าพูดอย่างดูถูก

“หึ! น้องไลลาก็ไม่ต่างจากพี่หรอก เห็นยิ๊มๆ แบบนี้นะ...ตอนหัวค่ำก็อยู่กับสามีชาวบ้านพอตกดึกก็มากินเด็กพี่ถึงในค่าย” คำพูดดูถูกจากคนตรงหน้าทำให้ฉันควันออกหูทันที

“รู้ไม่จริงอย่ามาพูดดีกว่า!!” ฉันเดินเข้าไปผลักอกพี่เรย์อย่างแรงจนเขาเซนิดๆ พี่เรย์คว้าเอวฉันเข้าไปชิดกับอกแกร่งแขนอันแข็งแรงของเขารัดแน่นจนฉันแทบหายใจไม่ออก

“พี่เรย์ปล่อยนะ” พี่เรย์ใช้มือข้างหนึ่งล็อกท้ายทอยฉันไว้เขาก้มลงมาบดจูบที่ริมฝีปากฉันอย่างรุนแรงเหมือนต้องการจะสั่งสอนฉัน ลิ้นร้ายกวาดไปทั่วโพรงปากฟันของเขาขูดกับริมฝีปากล่างฉันรู้สึกถึงคาวเลือดนิดๆ แขนอีกข้างก็รัดเอวฉันไว้แน่น ฉันกำมือทุบอกเขาแรงๆ เพื่อให้เขาปล่อยแต่ก็ไม่เลย เขาไม่สะทกสะท้านสักนิด ฉันเริ่มเจ็บมือแล้วล่ะ พอฉันหยุดทุบอกเขาก็ถอดริมฝีปากออกจ้องตาฉันเขม็ง ร่างของฉันถูกผลักลงใส่โซฟาตัวใหญ่ตามด้วยร่างหนาขึ้นมาคร่อมตัวฉันไว้

“ปล่...” ฉันยังไม่ทันได้พูดเป็นคำพี่เรย์ก็จู่โจมฉวยริมฝีปากหนาทาบทับริมฝีปากบางของฉันอีกครั้ง เขาโจนจ้วงรุนแรงราวกับหื่นกระหาย พี่เรย์ล้วงมือขึ้นมาจากชายเสื้อด้านล่างไต่ไล่ขึ้นมาเขาลูบไปมาบริเวณใต้ราวนมทำให้ฉันรู้สึกหวาบหวิวปนเสียวสะท้านเรียกให้ขนในกายลุกชัน ริมฝีปากหนาล่ะจากริมฝีปากบางของฉันเปลี่ยนมาซุกไซ้ซอกคอฉันแทน ตอนนี้ในหัวฉันมึนไปหมด คำด่าที่คิดไว้ก่อนหน้านี้ถูกเขาลบออกไปหมดเพียงแค่เขาจูบ

“อย่ากัดนะ” ฉันร้องเตือนเมื่อรู้สึกเจ็บจี๊ดที่ลำคอ เขาทั้งดูดทั้งแม้ม ตอนนี้คอของฉันคงเต็มไปด้วยรอยคิสมากส์จากเขา พี่เรย์เลิกเสื้อฉันขึ้นมาไว้บนอกสองมือหนาก็บีบเคล้นหน้าอกอย่างแรงจนฉันเผลอร้องครางออกมา

“อ๊ะ..” สองมือบางของฉันพยายามจับมือเขาไว้ แต่เขาก็ไม่ยอมหยุด ตอนนี้เหมือนกับว่าฉันจับมือเขาให้บีบหน้าอกตัวเองอย่างนั้นแหละ

“พอได้แล้ว!!” เมื่อหยุดมือเขาไม่ได้ฉันก็ใช้มือเล็กทุบที่ไหล่เขาแทน ทั่งหยิกทั้งข่วนแต่มันก็ไม่สามารถหยุดเขาได้เลย พี่เรย์รวบมือทั้งสองข้างของฉันด้วยมือข้างเดียว เขาดึงสายไฟมาจากไหนก็ไม่รู้มาพันข้อมือฉันไว้ทำให้ฉันไม่สามารถทุบตีเขาได้อีก