Hi ate (Sarang) haha.. I read your comment. Actually, maliban sa 'yo may nabasa rin ako about Clarissa and Clark. As much as I wanted to include their story, hindi ko pwedeng gawin dito. Hehe. Ang mangyayari kasi, baka magta-transition tayo sa kanila. So what I'm planning to do, may separate story po sila. Hindi sila included sa Hiding The CEO's Quintuplets, iba sa kanila. BUT baka dito ko lang din idudugtong ang story. So bale after Epilogue, ang next chapter ay new story na which is kanila ni Clarrisa at Clark. (Iyan muna ang nasa plano ko as of now) so expect hindi ko pa ma e spill katauhan ni Clark kahit ang asawa ni Quilacio ay wala ring exposure dahil relevant siya kay Clark pero hindi kay March. Iyon lang. Hope you understand. Labyu po.
“ATEEE!” Sunday morning, rinig na rinig ko na ang boses ni Virgie sa labas ng bahay ko. Kasalukuyan akong nagluluto ng itlog para sa breakfast ko. “Ateee! Nasaan ka ate?” “Nasa kusina ako! Bakit ka sumisigaw?” natatawa kong tanong. “Ate, may gooood neeeews ako!” Excited na sabi niya. Ako naman ay pinatay ko ang kalan at hinarap siya. “Anong good news iyan?” tanong ko. “Ateeee, lumabas na ang latest biopsy results ko.” Aniya, na naluluha. “Ate, may chance na hindi na ako iinom ng gamot sa sakit ko kasi there are no detectable cancer cells sa katawan ko. Huhu! Ateeee. Sana magtuloy tuloy na.” Napaawang ang labi ko. Nanlalaki ang mata at niyakap ko siya at sabay sabay kaming tuma-talon talon sa tuwa. “That’s a good news Virgie. I’m so happy for you,” naluluha na sabi ko. “Ate, si baby.. ano ka ba!” Sabi niya sa akin at nakalimutan kong buntis nga pala ako pero tumalon talon ako. “Ang saya ko talaga ate kasi maayos na naman ang katawan ko. I mean, hindi na ako nahihilo, wala ng ma
Galit na tinignan ni Renan si Alfredo. “Sir Renan, calm down. Nasa public area tayo, hindi ka pwedeng gumawa ng gulo.” Ang sabi no’ng respected secretary sa pamilyang Abeola. Napatingin ako sa mga bodyguards na nagsidatingan. “Tandaan mo ito, Tanya, kahit saang lupalop ka man ng mundo magtago, hahanapin kita dahil akin ka,” aniya at napapikit ako at ramdam ko ang panginginig ng kamay ko. “Hey. Nandito lang ako,” bulong ni Alfred at niyakap ako. Siguro ramdam niya ang takot ko. “You bastard! D-Don’t touch her!” Si Renan na binalak pa akong hablutin kay Alfred ngunit mabilis akong nailayo ni Alfred sa kaniya. Nagsimula nang magwala si Renan kaya walang nagawa ang mga bodyguards niya kun’di ang hawakan siya at hinila naman ako ni Alfred paalis, nagmamadali, dahil ayaw kong masundan ako ni Renan. Sumakay kami kaagad ng jeep at hindi na ako lumingon pa dahil ayaw kong makita ako ni Renan. Nilagay ni Alfred ang cap no’ng hood na pinasuot niya sa akin ng sa ganoon, matago ako. Dahil a
“Ate, ano mararamdaman mo kapag 3 months ka ng buntis?” tanong ni Virgie habang kumakain ng manggang hilaw. Hawak ko pa ang tabo at damit dahil marami pa siyang tanong kaya hindi ako makaligo. “Depende,” “Aw. Talaga ate? Hindi ka ba nagsusuka? Mahihilo? Hindi ba ganoon ang buntis gaya no’ng nasa mga pelikula?” No’ng kay Clarissa, nahihilo nga ako pero dito sa pangalawa, parang wala naman ako masiyadong problema. Nagmana siguro sa akin ito. “Depende talaga e,” “Ah.. Sana naman hindi ako pahirapan ng baby ko,” aniya na halata namang excited at sobrang masaya. “Hindi iyan. Sinabi mo na ba kay Alfred?” “Yes ate at tuwang tuwa nga po siya. Sabi niya, gusto niya na bago lumabas si baby namin e magpakasal na kami.” Ngumiti ako at natuwa. Wala akong masabi kay Alfred dahil mabait naman talaga at responsable. Saka masaya lagi si Virginia sa kaniya and that's more than enough for me. “Oh e anong sabi mo?” “Sabi ko sa kaniya ate na sige kasi mahal na mahal naman namin ang isa’t-isa a
From that day on, halos hindi ko na makita si Virgie na dumadalaw sa bahay. Alam kong sobrang bigat ng pinagdadaanan niya. It’s 24th on March at naghahanda na ako ng gagamit dahil luluwas na ako ng siyudad sa susunod na buwan then out of nowhere, nakita ko si Virgie sa pintuan. “Ate, bakit nandito ka pa?” nanibago ako sa kaniya dahil pumayat siya. “Bakit? Saan ba dapat ako?” natatawa kong sabi. “Ate, ano ka ba naman. Dapat sa hospital ka na. Feeling ko manganganak ka na e,” aniya. “Virgie, malayo pa,” “Malayo pa? Ate, puputok na ang tiyan mo oh! Pinagsasabi mo diyan na malayo pa? Tara samahan na kita,” aniya. Actually, pwede na akong pumunta ng hospital ngayon pero iniisip ko kasi si Renan. Natatakot akong magpangabot kami. Sana ay wala siya sa siyudad pero sobrang impossible dahil ang Abeola ang pinakama-impluwensyang pamilya ngayon sa Cagayan de Oro at pumapanglawa ang Malaque. “Sige na. Pero sasama ka?” takang tanong ko. “Oo ate kasi wala ka namang kasama na mag-aassist sa
-After 2 years- “Congratulations, you’re hired,” ngumiti ako at nakipagkamay kay Mrs. Chavez, ang asawa ng may-ari ng bagong hotel na ito. “Salamat, ma’am,” ang sabi ko. “Pwede ka ng magsimula bukas,” sabi niya at magalang akong tumango. Umuwi ako ng bahay at naabutan sa labas ng pintuan ang mga bulaklak na alam kong galing kay Renan. Kinuha ko ang bulaklak at itinapon sa basurahan. Hindi nga ako literal na nakakulong, ngunit lahat naman ng kilos ko ay bantay sarado niya. “Hindi mo kailangang itapon ang bulaklak, hija,” napalingon ako sa likuran at nakita ang ama ni Renan. “Anong ginagawa niyo dito?” “Tanggapin mo ang pinamili namin sa ‘yo,” sabi nito. “Kunin niyo na ‘yan, hindi ko tatanggapin iyan,” Hindi siya nakinig at pinapasok sa mga tauhan niya ang mga binili niya. “Gusto kong magpasalamat at nakumbinsi mo ang anak ko na magpatingin sa psychiatrist,” sabi niya. Pagak akong natawa. “Wala naman akong choice. At mabuti na rin iyon kesa paulit ulit niya akong halayin at
“Tao po,” tumambad sa harapan ko si Ernesto. Ang baklang kapit-bahay ko na suki manghingi ng ulam sa akin. “Pasok ka,” sabi ko. “Pinapanood mo iyan?” tanong niya sa akin habang nakatingin sa TV kung saan bali-balitang dinadakip ng pulisya ngayon si Renan. Umabot ng halos anim na buwan ang kaso at ngayon, nahatulan na siya ng guilty sa patong patong na kasong isinampa sa kaniya. “Gusto ko siyang patayin,” puno ng gigil na sabi ko. “Tanya,” Nanginginig ako sa galit habang nakatingin sa mukha ni Renan sa TV. Hayop siya! Naramdaman ko nalang na niyakap ako ni Ernesto. “Kumalma ka Tanya… Tapos na ang problema mo. Pwede mo ng balikan ang mga anak mo.” Ang bulong sa akin ni Ernesto. Napahagolhol ako sa sinabi niya.. Makukuha ko na ang anak ko. Tama, tapos na ang lahat Tanya. Kumalat ang buong balita sa Pinas. Sa kahihiyan, umalis ang ama ni Renan dito at pumuntang Europe. Si Renan, nakulong.. Mahihirapan na silang bawiin ang impluwensya ng pamilya nila dahil sa nangyari at kasabay
“Wala pa rin?” tanong ko. “Wala pa rin ma’am. Ilang taon na kaming pabalik balik ng Cebu halos pati ang ibang lugar dito sa Visayas ay naikot na namin. Hindi namin mahanap itong si Virginia Yurong at anak niyo.” “Pamilya ni Alfredo? May lead ba kayo?” “Ma’am Tanya, marami pong Alfredo sa mundo.” Nanlulumo akong umupo sa couch sa sinabi ng informant. Hindi ko na alam kung saan ko hahagilapin si Virginia at Alfred. Hindi ko alam bakit sila umalis sa lumang bahay nila.. Ayaw ba ibigay ni Virgie ang anak ko sa akin? Umiyak ako. Gusto ko nang makita ang anak ko. Lumipas ulit ang ilang taon at ganap ng dalaga si Clarissa. Nasa kolehiyo na siya at alam kong high school na ngayon ang anak ko na nasa kay Virgie. Marami ng nagbago. The chairman and his wife got separated at ngayon ang unico hijo nila na si Rod ay sinasanay na para maging sunod na tagapagmana. Mas naging kilala si chairman hindi lang bansa kun’di sa buong Asia at bilang matagal ng naninilbihan sa kaniya, I know he trus
“Tanya, kailan ka babalik?” “Chairman-” “Bumalik ka na ng opisina. Kailangan kita. Wala akong ibang mapagkakatiwalaan kun’di ikaw lang, Tanya,” Yumuko ako.. “Isang taon ka ng nagpapahinga… Wala na si Renan.. Ligtas ka na.” Napapikit ako at nagsimula na namang umiyak. No’ng araw na iyon, tumakas siya sa presinto kaya niya ako napuntahan. No’ng nagising ako matapos ng aksidente nasa hospital na ako at ilang araw na walang malay.. Hindi ako nakulong sa pagpatay ko sa kaniya dahil self-defense ang ginawa ko.. Tinulungan ako ni chairman sa kasong iyon. Ngunit huminto ako sa pagta-trabaho. Hindi na muna ako pumasok at halos isang taon akong nasa bahay, nakakulong. “Huwag mong sayangin ang buhay mo Tanya. Hihintayin kita,” ang sabi niya. Nang mawala si chairman, agad na sinirado ni Ernesto ang pintuan. “Maaaring hindi mo na makita si April, Tanya pero hindi ba may isa ka pang anak?” Napatingin ako sa kaniya. “Ituon mo nalang kay Clarissa ang attention mo,” Nang sabihin niya iyon