Calliste, 19, lives in front of the house of her mother. Her parents had separated and started new families. Emma, Calliste's mother, manipulates her into leaving her father's home with promises of a college education. Emma secretly intends to exploit Calliste for financial gain. Emma, a maid for the billionaire Leone family, discovers Stefan, their son, is returning home. She forces Calliste to work at the Leone estate, instructing her to seduce Stefan. Emma aims to exploit the Leones' wealth, particularly since Isla, her 7-year-old daughter, requires urgent heart surgery. Calliste reluctantly complies, pretending not to know Emma. Her kindness and charm easily captivate Stefan. As their relationship deepens, Calliste genuinely falls for Stefan, unaware of her true feelings. Stefan proposes marriage, gaining his parents' approval. However, Emma's true intentions resurface, urging Calliste to secure the Leones' fortune. Stefan discovers Calliste's initial deception and, heartbroken, distances himself. Calliste, now genuinely in love, is left heartbroken. A month later, Calliste learns she's pregnant with Stefan's child, further complicating their tangled web of love, deception, and desire.
View MoreThere's a secret behind these colors, I want us to wear this because blue represents, depth, trust, loyalty, sincerity, and faith while white represents innocence. I want us to start from all of these.I knocked on my door, "Are you done?" I asked her."Oo, lalabas na ako." Mayamaya lang ay bumukas na ang pintuan ng kwarto ko at niluwa siya nito."You are so beautiful, Calliste."Umikot pa ito na tila prinsesa.Nakangiti habang hawak niya ang magkabilang laylayan ng kanyang paldang puti."Bagay ba sa akin?" Oo, nakatali ang kanyang buhok pero lumapit ako dito para tanggalin ang pagkakatali ng kanyang buhok. "Why? Hindi ba bagay 'yung ayos ng buhok ko?""Bagay naman pero gusto kong makita kang nakalugay ang buhok." I kissed her on her forehead."Let's go? Para maabutan natin ang sunset." She said.Magkahawak-kamay kaming bumaba sa hagdan and nagpaalam na rin kina Mommy at kay Raya. While Khai is busy with his work.I was nervous but when I saw them smiled at us. Parang unti-unting nawa
Stefan's POVI woke up with her in my arms, sleeping.Ito 'yung gusto kong mangyari, 'yung gumising ako ng nasa tabi ko lang siya.I kissed her on her forehead and caressed her cheek."I love you, Elia."She moved a little and gradually opened her eyes, "I love you too, Eliam."I sweetly smiled at her, "Are you ready for later?" I asked her.This day... is the big day for us and I am so damn excited!I planned to propose to her at the top of the mountain.As I promised before, I'm gonna marry her.I still haven't totally forgotten about Cerise but I'm trying my best not to think about her anymore. I want to see her as Calliste.I'm still confused, but I don't want to let her go.But I have to admit, every time I look at her even though I know she has forgiven me and my Dad for being the reason for her parents' car accident, I can't help but feel guilty for what happened.As much as I wanted to see her that day, I didn't think that we would be the reason for her parents' loss.They los
"Calliste?" Napabaling ako ng tawagin ako ni Tita Naomi."Tita?" nilapitan ko siya, "kamusta na po si Stefan?" By this time, I'm hoping na okay na may improvement sa kanya.Nandito lang ako sa guest room ng mansyon nila Tita Naomi para na rin kasama ko si Raya.It's been two days after nang gabing iyon. May itinurok si Khai sa kanya para kumalma at nag decide na rin ako na 'wag nang ipilit pa dahil hindi ko na rin kayang makita si Stefan nang nahihirapan. Tama si Khai, lalo ko lang pinahirapan si Stefan.Kasi masyado akong nag magaling, masyado rin akong dinala ng pagmamahal ko sa kanya sa puntong gustong-gusto kong maalala niya ako kahit sa maling paraan.Kaya nag decide na rin akong 'wag munang magpakita sa kanya, hindi ako lumalabas ng kwarto hangga't alam kong nasa living room or nasa dining room sila, ganun din ang kapatid ko hindi rin ilalabas ni Tita Naomi kapag si Stefan ay kumakain or kasama si Khai na uupo sa living room.Aalis din ako dito kapag nasiguro ko nang nasa mabuti
“Starfire!” I called her that way because we’re playing! Weeee!“I did not know you before, so to me, you are normal.” She said then she rolled her eyes. “Bakit ayan ‘yung sinabi mo?” “Kasi ayan ‘yung naalala kong line kahapon sa episode—-”“You’re talking to Cyborg, not Robin.” I said at umalis na ako sa harapan niya. “You could have simply told us this and asked for our help." She said. “Hayy. Ano bang gusto mo para kay Robin at Starfire na lines lang?” She’s annoyed and her voice is sarcastic. “Syempre, tayong dalawa lang ang naglalaro, eh!” But I am the most annoyed. “Ang pangit mong kalaro talaga! Buti pa si Beast Boy!” She said and ran away. Hinabol ko siya kasi ayaw kong nag-aaway kaming dalawa. “Sorry na! Sige na kahit anong lines na lang ni Starfire! Gusto ko kasi ‘yung mga moments lang nila ni Robin eh.” “Hindi naman kasi pwede ‘yun!” Sigaw niya ng maabutan ko siya. Huminga siya ng malalim at tumigil sa pagtakbo, he pointed her finger at me, “we are your friends, Rob
Bumalik ako sa office table at inayos ko na ang mga papel, kinuha ko lang ang mga importante, ni-lock ko ulit ‘yung drawer at saka ako umalis sa study room. “Calliste!” Lumapit ako sa balcony dito sa loob ng bahay namin.Kita dito ang mga taong papasok sa pintuan, at ang living room namin. Nakita kong pumasok si Khai, “Calliste?” Tawag niya ng makita niya akong nakatingin din sa kanya. “Oh?” Sagot ko at bumaba na ako ng hagdan, napabaling pa siya sa hawak kong folders. “Bakit?” Nang magkaharap na kami. I tried to be cold towards him even though he was not at fault for what was happening to us.“I’m really sorry.” “Sana kaya rin sabihin sa akin ‘yan ni Stefan, ‘no?” I sarcastically said. Umupo ako sa L couch namin. Ang tagal na rin nito pero parang bagong bili pa rin. “Where is Stefan?” Hinanap agad ng mga mata niya si Stefan na para bang nag babaka-sakaling makita niya sa kung saang sulok ng bahay namin. “Wala siya dito, umalis na siya kanina pa.” I answered him coldly. Mayama
Stefan’s POVI laughed at what he said, “Are you f*cking joking right now, Khai?!” “I don’t have time saying useless things here, Stefan. Paano kung mapatunayan ko sayong si Cerise ay si Calliste? What will you do?” Napahawak ako sa aking ulo dahil sa kirot na nararamdaman ko dito. Mariin akong napapikit ng may mga alaalang pumasok sa aking isip. “If you have given a chance to change your name, what name do you want?” I asked her. Umikot-ikot ito na para bang nag ba’ballet pa siya, “I want my name to be Cerise!” Masayang sinabi niya. At tumigil ito sa pag-ikot. “Kasi ayun ang favorite namin ni Ate Raya na kinukuha namin sa cake!” “Huh?” “Hayy naku! Eliam naman kasi ayan ‘yung pinapatikim ko sa’yo nung birthday ni Tita Naomi ‘di’ba ‘yung red sa may cake niya. Hindi ba sabi ko pa sa’yo nun siya ‘yung kitang-kita dahil color red siya tapos kasi ‘yung mga kasama niya sa cake ay black and white. Sabi ni Mommy, ang Cerise daw ay Cherry.” “Pero gusto ko pa ring tawagin kang Elia o ka
Tatlong minuto… Tatlong minuto kong binigyan ang aking sariling ilabas lahat ng nararamdaman kong bigat sa puso ko. Wala akong katulad ni Ivan na nandyan para kay Stefan, ayaw kong malaman ni Myla ang tungkol dito dahil magiging komplikado lang lahat. Kung malalaman man niya gusto ko may mga kasagutan na sa lahat ng tanong ko rin sa aking sarili. Huminga ako ng malalim muli at sa pangalawang pagkakataon na ito, umaasa akong mas matatag na ako ngayon. Sana nga…“Fighting!” Pagpapalakas ko sa aking loob at tumayo na ako. Pumunta muna ako sa aking kwarto noon pero wala na masyadong laman ito. Natira na lang ang kama at dalawang cabinets ko. Hindi rin maalikabok ang kwarto ko, tila alaga ito sa linis. Sunod kong pinuntahan ang kwarto ni Ate Raya at doon mapait akong mapangiti ng makita ang mga dati naming laruan. Meron pa kaming slides. Napansin ko ang mga sketchbooks na maayos na nakalagay sa kama kaya nilapitan ko ito. Ito ‘yung ginagamit na sketchbooks ni Ate sa tuwing nag daw-d
“What do you mean?” Binuksan ko ang kwarto niya. Kaso nadismaya ako dahil walang laman ito, noon punong-puno ito ng Teen Titans na posters, meron pang mga mga stuffed toys ni Robin, Starfire, Beast Boy, Raven, Cyborg, at iba pang characters.Naalala ko may drawings pa siya na nakadikit sa pader noon. Akala ko nandito pa rin ang mga iyon dahil hindi nagbago ang itsura ng bahay namin at bahay nila. “See?! We’re looking for an empty room?!” Napansin kong sarado ang kabilang parte ng kwarto ni Stefan. Kunot-noo ko iyon tiningnan, wala namang harang noon ito. Hindi ko na siya pinakinggan pa. Naglakad ako sa katabing pintuan ng kwarto ni Stefan, at doon nakaramdam ako ng kaba. Katabi lang ito ng kwarto niya, marahil ito ang ginawang daan sa ginawang hati sa kwarto niya. “Are you still not content—”Binuksan ko ang pintuan at doon halos hindi ko malaman kung anong mararamdaman ko. Saya, lungkot, excitement, at kung anu-ano pa. Lahat ng nasa isip ko kanina ay nandito. Ultim si Stef
“Paanong pareha—” Hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko dahil tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko ito, without looking at the screen I answered it. “Bes!” It’s Myla. “Bes? Bakit?” “Nagtatampo na ako sa’yo ah! Nagkita kami ng handler mo si Madam Amelia—”“Wait!”Kinalabit ko si Stefan sinenyasan ko siyang bababa ako para makapag-usap kami ng ayos ni Myla. Anong sasabihin ko kay Myla, nang malaman niya ang trabaho ko sa bar galit na galit siya at kung anu-ano na ang mga pinagsasabi niya sa akin, ngayon pa kaya! Baka sinabi ni Madam Amelia ang binigay niyang trabaho sa akin!“B-Bes, ano…” “Anong ano ka dyan! Hindi ko alam na hindi ka na pala sa bar nag tatrabaho buti naman at hindi ka na doon.” Sa boses niya mukhang hindi naman siya dismayado. “Oo, binigyan na ako ng bagong trabaho ni Mada—”“Alam ko! Buti nga at nag assistant ka na lang. Mas okay pa ‘yan para naman kapag naghanap ka na ng bagong trabaho may malalagay ka ng experience mo.” Nakahinga naman ako ng maluwag ng mala
Malakas na katok sa aking pintuan ang nagpagising sa akin, hindi ko pa man nakikita ay alam kong si mama na ito. Alam ko na ang pinunta niya ng ganito kaaga sa inuupahan kong bahay kaharap lang din ng tinutuluyan ng bagong pamilya niya, matagal na ako dito buhat pa ng maghiwalay ang mga magulang ko, seven years ago. “Calliste!” galit niyang tawag sa pangalan ko. Hindi na ako nag-ayos pa at bumangon na ako para pagbuksan ng pintuan ang mama ko. Babati pa lamang ako ngunit bumungad sa akin ang malakas na dampi sa aking pisngi. “Wala ka talagang kwenta!” Nakakabinging sigaw niya sa aking mukha. Hindi naman ako nakapatay, nagnakaw, o nakagawa ng krimen upang magalit siya sa akin ng ganito. Kung nakakamatay lang ang matalim na titig siguro ay kanina pa ako pinaglalamayan.“Bakit–” Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko ng makatanggap akong muli ng malakas na pagdampi sa aking kabilang pisngi naman. Nasasaktan man ako ngunit hindi ako para magreklamo dahil kilala ko si mama, the more n...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments