Childhood Friend

“Savion, hindi lang parang—kundi talagang magiging mag-ina na talaga kami ni Calliste, dahil ang anak mo ay nag propose na sa kanya.” masayang sinabi ni Mrs. Leone. Hinawakan niya ang aking kanang kamay at inilapit niya ako ng bahagya kay Sir Savion, “Calliste, siya si Savion, Dad na lang ang itawag mo sa kanya.” narinig ko pang ang pag bungisngis ni Mrs. Leone.

Inabot ko ang aking kamay ngunit sa halip na tanggapin ito ni Sir Savion ay niyakap niya ako. Hindi naman matagal ngunit masasabi mong sincere ang yakap na ito, “Calliste, minsan ay sutil ang anak namin pero masasabi kong napalaki namin ng maayos si Stefan kaya kung magkakaproblema ka sa kanya ay sabihan mo ako agad.” 

Halos matawa kami ni Mrs. Leone sa sinabi ni Sir Savion, bumaling ako kay Stefan at kamot-ulo itong nakatingin lang sa amin. 

Ang saya ng pamilya niya, kung hindi lang dahil sa plano ko ay siguro magugustuhan ko siya. 

“Stop it, Mom and Dad! Hindi pa kami naikakasal, baka mag backout na agad si Calliste.” Kinuha ni Stefan ang aking kamay at itinabi niya ako sa kanya. “Let’s go to the dining room, sabi ko kay Manang Beth tawagan kayo for dinner mukhang excited din si Manang.” 

Binuksan na ni Sir Savion ang pintuan ng library at halos hindi ko matingnan ng diretso sa mata ang nanay ko. Napansin ko na lamang siyang tumalikod sa amin at naglakad papalayo sa amin. 

“Who’s that?” tanong ni Mrs. Leone, napansin niya siguro si Mama na mabilis na lumayo sa amin. 

“Uh–she’s Emma, our new maid.” sagot ni Stefan. New maid? Paanong new maid, matagal na si Mama nagsisilbi sa pamilya niya o baka ngayon lang niya nakita at hindi nila napapansin dahil sa laki ng mansyon niya. 

“Emma?” patanong na sabi ni Mrs. Leone. Kunot-noo itong bumaling kay Stefan, “‘di ba, anak I told you sasabihin mo samin ng Dad mo ang mga bagong pasok na maids mo, hindi pwedeng ikaw lang ang nag dedecide–”

“Mom, I’m not 9 years old, anymore. Hindi na ako ‘yung batang 9 years old, okay. You don’t have to worry.” sagot niya at hinalikan niya si Mrs. Leone sa noo. 

Lumapit sa akin si Stefan at hinawakan niya ang kamay ko. Naglalakad kami nang mapansin ko ang mga paintings muli. Hindi ko maiwasang hindi mapaisip kung anong reason behind ng mga naked back ng mga babaeng ito. 

My mouth almost widened when I saw the entirety of Stefan's mansion I hadn't noticed before because I was focusing on walking to the right. I can't believe that at his age he can store his gold things here in his mansion. Pumasok kami sa isang malaking kwarto at mayroong napakahabang lamesa na siguro ay nasa thirty na tao ang pwedeng maupo. 

“Sit here,” turo ni Stefan ng umupo siya sa kaliwang bahagi ng mga hilerang upuan, katabi lang host chair. Si Mrs. Leone naman at si Sir Savion ay nakaupo sa harapan namin. 

Nagpalinga-linga ako nagbabaka-sakaling makita ko si Mama dito ngunit wala ni anino niya ang mga nag-aasikaso sa amin ngayon sa dining. 

“Calliste, are you done with your school?” tanong sa akin ni Mrs. Leone. Nakatingin lahat sila sa akin, naghihintay ng sagot ko. 

“Hindi pa po, I just enrolled, and this is my last semester po and I’m hoping na maka’graduate na po ako.” I smiled when I answered her, natutuwa ako na sa wakas mayroong taong may pakialam sa pag-aaral ko kaysa sa Nanay kong tingin sa ginawa ko ay walang katuturan. 

“Oh, in what course and school?” she asked me with a hint of curiosity in her voice.

Tiningnan ko muna si Stefan at huminga ako ng malalim, “Culinary Arts po in Lions University.” 

Napansin ko ang pagkabigla ng mga mukha nila, “in our school?!” hindi makapaniwalang tanong ni Sir Savion. “How come I didn’t know about you–what I am trying to say is my son is your boyfriend and now your fiancee. Bakit hindi ko manlang nalaman ang tungkol doon.” 

“Dad, do you think the whole university needs to talk about us? Hindi naman ako pumupunta doon kaya wala rin silang pakialam—”

“No, that’s not what I’m talking about–” 

“Savion, their relationship is not public. Kahit naman tayo ay hindi natin alam ang tungkol sa kanila. How they met, how they started, and what they liked about each other—-we don't know much about them, Savion. But maybe that's a good thing? Their relationship seems pretty healthy; most importantly, they're engaged now.” putol sa kanila ni Mrs. Leone. 

“Opo, Tito Savion and Tita Zarina ang mahalaga naman po ay ang ngayon. Matagal ko na rin po kasi gustong makilala kayo sa personal sa tuwing kinukwento po kayo ni Stefan sa akin lalo akong nacu’curious about po sa inyo.” ganap na ganap naman ako dito. Nabigla pa ako nang hawakan ni Stefan ang kamay kaliwang kamay ko at napansin kong tumingin sina Sir Savion at Mrs. Leone sa mga kamay naming magkasaklob. 

“From now on, Dad and Mom, I won’t hide our relationship anymore. Gusto kong malaman hindi lang ng pamilya natin kundi ng buong mundo ang about sa engagement namin, next week may interview ako sa isang magazine, sasabihin ko ang tungkol dito–”

“Not that fast, Iho!” Malalim at ma-awtoridad na boses ang nag echo sa buong dining room. “Not that fast!” pag-uulit niya dito ng may diin pa sa kanyang salita. 

“D-Dad…” utal na sabi ni Sir Savion, tumayo sila kaya naman ginaya ko na lang din sila. Tumayo na lang din ako. 

Umalis si Stefan sa tabi ko at lumapit sa kanyang Lolo, ito na siguro ang sinasabi niyang grandfather niyang gusto siyang ipakasal sa iba. 

Nang akmang lalapit na rin sana ako sa kanyang Lolo ay tinaas nito ang kamay niya, senyales lang na hindi niya ako hinahayaan na makalapit sa kanya. 

Napahiya ako sa parteng iyon. Hindi ko akalain na ganito ang magiging unang pagkikita namin ng Lolo niya, sa sinabi ni Stefan sa akin kanina na magugustuhan ako ng Lolo niya, mukhang kabaliktaran. Mukhang hindi naman ako magugustuhan nito. 

“Lolo, this is Calliste—” hinila ako papalapit ni Stefan sa kanyang tabi, ngunit hindi siya pinansin ng kanyang Lolo at umupo ito sa host chair. 

“I told you to marry the Leviste’s daughter not a daughter of just anyone!” may diin na naman sa kanyang salita. 

Si Mama Emma, kahit iba ang trato niya sa akin masasabi ko pa ring ginagawa niya lang ang kaya niyang gawin para mabuhay ako. Sa tuwing wala akong pagkain, ipapaabot niya kay Isla ang pagkain ko. Itatawid lang nila dahil magkaharap lang kami ng tinutuluyan. Wala man ako masyadong magandang alala sa childhood ko, pero alam ko sa puso kong ginawa ng magulang ko ang makakaya nila para mabihisan, mapalaki ng maayos, at lalong mapakain ako ng kumpleto sa isang araw. Hindi man ako pinanganak ng silver spoon pero pinanganak akong may takot sa magulang. Kaya nga nandito ako ngayon sa harapan ng mga mayayamang ito—kaya ako nandito sa sitwasyon na ito dahil kay Mama.

“Lo, hindi ako papayag na ipakasal niyo ako sa basta lang—”

“Diara Leviste is not just-just, Stefan. Diara is your childhood friend, she owns 57 branches of cafeterias worldwide!” nang sabihin ito ng Lolo niya, ano bang laban ko? Patagal ng patagal ang usapan parang sinasampal ako ng realidad, realidad ng kahirapan.