“Dad, hayaan na natin, besides hindi naman nalulugi ang company para magkaroon ng arranged marriage sa dalawang bata.” singit ni Tito Savion.
Ako, heto at hindi makahinga ng maayos dahil sa tensyon na nararamdaman ko.
Hinawakan ni Stefan ang kamay ko at ma-ingat na inalalayan hanggang sa makaupo kaming muli.
“Dad, hindi ba’t ang sabi mo masaya ka kung saan masaya ang apo mong si Stefan, kaya dapat maging masaya ka sa desisyon niya. Katulad namin ni Savion.” paliwanag ni Mrs. Leone. Talagang nagtutulungan silang makumbinsi ang Lolo niya.
"Let's get one thing straight - just because you don't know me yet doesn't mean you can dismiss my worth compared to Diara. I'm not just-just and my record at Lions University proves it. My GWA is consistent, and I've worked hard to maintain a flat 1.00 average. Don't even think about implying I'm not good enough." hindi na ako nakapagtimpi pa. Kahit hindi totoong fiancee ako ni Stefan, aba hindi ko pwedeng hayaan na maliitin na lamang ako ng kung sino. Ito lang din kasi talaga ang kaya kong ipagmalaki.
Natahimik ang paligid, ultimo ang mga katulong nila na nagseserve na ng pagkain sa hapagkainan ay napatulala na sa akin.
“I-I’m sorry po.” paghingi ko ng paumanhin ng maramdaman ko ang awkwardness. Tiningnan ko si Mrs. Leone dahil naririnig ko ang mahinang pagbungisngis niya.
Kinindatan niya ako, “see? She’s not a daughter of anyone” binigyan din niya ng diin ang salitang iyon. “And I know she’s a perfect fit for my son, Stefan.” ani ni Mrs. Leone.
“Kung kailan ako nag set ng lunch natin with the Leviste’s bakit ngayon mo lang sinabi ang tungkol sa relasyon niyo? Is this intentional or coincidetal?” diretso ang mga mata ng Lolo ni Stefan sa akin, ako ba ang tinatanong niya at ako ba ang kailangan sumagot ng tanong niya?
“Lolo, I don’t know what’s your plan, kakauwi ko lang din ng Pinas how would I know that? This is the reason why I’m here, for you to know that I’m engaged now, and you have nothing to worry about me anymore, Lolo. Calliste is a good person that’s why I planned to propose to her in private but I want the whole world to know that I’m engaged with her.” humanga ako sa lalaking ito. Aaminin kong humanga ako kay Stefan dahil kung totoo man itong relasyong ito, napakaswerte ko naman dahil hindi niya ako hinahayaan na balewalain lang.
“Tama si Stefan, Dad. Hindi ba’t ito lang din naman ang gusto mo? Ang may makaintindi kay Stefan kung gaano siya ka-busy sa business niya may nag-aalaga pa rin sa kanya.” ani ni Mrs. Leone.
Huminga ng malalim ang Lolo ni Stefan, “this is not what I want, kahit pa sabihin kong gusto kong may mag-alaga sa apo ko, bakit ko naman hahayaan na hindi mapunta si Stefan sa tamang tao.”
“You’re saying po ba na hindi po ako ang tamang tao para kay Stefan? Si Diara po ba, masasabi niyo bang tamang tao talaga siya para sa apo mo?” muli, hindi ko na naman mapigilang hindi makisali sa usapan dahil pati ako ay naaapektuhan sa ‘di ko malamang dahilan.
“You're completely out of your depth here. You don't know the first thing about my business and have no right to interfere in our family's private conversations.” nilagay ng Lolo niya ang mga kamay niyang magkasaklob sa ibabaw ng lamesa at pekeng ngumiti ito sa akin.
“Lolo, you’re insulting Calliste—my fiancee.” sabi ni Stefan, nabigla ako ng hawakan niya ang kamay ko at hinila ako patayo. Hindi ako makatingin sa mga mata ng Lolo niya dahil para bang may alam ito sa akin o baka nakita ko na siya noon, parang sa mga titig niya sa akin ay sinasabing kilala niya ako at ‘wag akong magkunwari na.
Hindi na rin ako nakapagpaalam pa sa mga magulang ni Stefan dahil dire-diretso kami ni Stefan papalayo sa dining room.
“Saan tayo pupunta?” tanong ko dahil napansin kong papalabas na kami ng kanyang mansyon. “Pwede bang umuwi na lang ako?” wala sa sarili kong tanong.
Tiningnan lang niya ako ng parang hindi siya makapaniwala sa inaasta ko ngayon, “Sir Stefan, baka naman pwede na akong umuwi?” muli kong tanong sa kanya.
“No! You’re coming with me!” galit niyang sagot sa akin.
Kinuha ko ang kamay kong hawak niya dahil nakaramdam ako ng higpit sa pagkakahawak niya. “Saan ba kasi tayo pupunta?”
“Sa comfort place ko.”
Sumenyas lang siya sa isa sa mga guard ng mansyon niya at mayamaya lang ay may pumarada na sa harapan naming color black na Ferrari 458 Italia, iniabot sa kanya ang susi at pinagbuksan niya ako ng pintuan sa harapan.
“For now, you’re my passenger princess.”
sana all passenger princess.
Bukod sa ngayon lang ako nakakita at makakasakay sa ganitong kamahal na sasakyan, ngayon lang din ako nakaranas ng tratuhing parang prinsesa. Sa lalaki pang hindi ko kakilala, sa lalaki pang pinaplanuhan kong gawan ng mali. “I like the courage you showed earlier when standing up for yourself to my Lolo,” tiningnan niya ako saglit at ibinalik niya ang tingin sa daan. “You’re academically genius, why do you seem unfamiliar with the students who receive awards at the end of every semester?”Napansin niya pa ang bagay na ‘yun.“Ah, kasi busy akong tao hindi ko na nabibigyan pansin ‘yung mga ganung event sa buhay ko.” ang totoo ay ayaw ni Mama na pinapapunta ako sa mga event sa school kung saan kailangan pang umakyat ng stage o ano. Dahil katwiran niya ayaw niyang pinapatawag siya para magsabit ng award sa akin, kaya simula elementary ako nasanay na lang akong hindi umaattend kahit graduation ko pa. Ayaw nga niya akong pumasok sa Lions University pero dahil kay Papa ko, walang siyang naga
Literally, my jaw dropped. Kung sa mansyon ni Stefan ay humanga na ako sa mga paintings na nakasabit sa dingding ng hallways ng library niya. Dito sa Private Art Studio niya ay mas humanga ako dahil sa dami ng iba’t-ibang uri ng paintings dito, mayroon pa siyang hindi natatapos ngunit makikita mo na ang itsura nito. “Ikaw lahat ang nag paint nito?” mangha kong tanong sa kanya. “Uh——yeah,” kamot-ulo nitong sagot sa akin. Naglakad siya papunta sa isang painting niyang hindi pa masyadong tapos ngunit makikita mo na ang itsura nito. “Ang ganda! Ang galing mo naman, bakit hindi mo gawing public ito? I mean, bukod sa multi-billionaire ka, may talent ka pang ganito na pwede mong ipakita sa mga taong humahanga sayo.” hinihintay ko siyang sumagot ngunit nanatiling tahimik lang ito habang hawak na niya ang painting na sinasabi kong hindi pa masyadong tapos. “Sino siya?” tanong ko. “She’s Margaux.” simple at matamlay na sagot niya. “Margaux? Girlfriend mo?” alam kong ang insensitive ko sa p
As he gently wiped away the tears from my right eye with his thumb, I felt a surge of surprise. But what happened next left me even more astonished - he held my shoulders and helped me stand up. Still trying to process my emotions, I instinctively rubbed my eyes and wiped away the remaining tears.“Why are you here, Calliste?” tanong niya sa akin. “Koen?” kaklase ko siya sa isang major subject, isa rin itong lalaking ‘to na nangungulit sa akin at minsan na rin siyang nanligaw, ang sabi niya pa sa akin, maghihintay daw siya hanggang sa pumayag na akong manligaw siya sa akin. Koen took off his jacket and I was a little surprised when he put it on me. Hindi na ako nakaiwas pa dahil parang nanghihina rin ako ngayon at wala na akong lakas pa para magkaroon ng panibagong argumento. “T-Thank you—”“That’s not the answer I would want to hear, bakit ka nandito? Bakit ka umiiyak?” putol niya sa akin, tiningnan ko siya sa kanyang mga mata at kitang-kita sa kanya ang sinseridad pati na rin ang
“Passenger princess ka dyan! Woy, magagalit lahat ng babae mo sa akin na naman!” pang-aasar kong sabi sa kanya. I saw him grinned, “babae ka dyan? Isa lang babae ko, ikaw lang.” pang-aasar niyang pabalik sa akin. “Tigilan mo nga ako, Koen Forbes!” hinampas ko pa siya sa kanyang braso habang natawa. “Ayan, tumawa kana talaga ng hindi pilit, don’t lose that smile on your face, I told you it suits you well.” “Salamat, Koen. Lagi ka na lang nandyan, the best ka talaga!” I smiled and continue to watch the people outside. Kumain kami sa Goto Batangas at nag-aya na rin akong umuwi dahil nakaramdam na ako ng matinding pagod. Binaba ako ni Koen malapit lang din sa kanto ng subdivision namin, lagi naman niya ako hinahatid dahil sinasabay niya ako lagi pauwi. Hindi niya pinabalik ang jacket niya kaya naman hanggang dito sa bahay ay dala-dala ko ito. Inayos ko na ang aking sarili at kinuha ko ang bag ko, hihiga pa lamang ako sa kama ay nabigla ako sa malakas na pagkatok sa aking pintuan, s
Sa halip na sagutin ko pa siya ay hindi ko na lang siya pinansin, dahil alam kong tatagal pa ang pag-uusap naming dalawa. Tuluyan na siyang lumabas habang ako, heto, tulala na naman sa kawalan. Iniisip ko kung anong gagawin namin bukas ni Stefan dahil gusto kong pumasok sa school para habang kumikita ako ay tinatapos ko na rin ang pag-aaral ko. Matutulog na sana ako ngunit tumunog ang phone ko hudyat ng may tumatawag sa akin. Nang makita ko ang pangalan ni Papa ay agad ko itong sinagot. “Dad!” masaya kong bungad sa kanya. “Calli? Anak?” para pa siyang hindi sigurado sa kausap niya. Napaupo ako ng maayos, sa boses niya para siyang nag-aalala sa akin. “Dad? Ako ito, Pa! Nasaan ka po ba?” tanong ko sa kanya. Isang malalim na paghinga ang narinig ko sa kabilang linya, “anak? Mabuti naman at nasa ligtas ka, akala ko ay napaano kana. Hindi na ako nakatanggap ng tawag sa’yo na nakapagenroll kana, hindi ba’t huling semester mo ngayon?” “Opo, Dad. Nakapagenroll na po ako ngayon pero po
Dahil amo ko siya, kaya mabilis ang tibok ng puso ko ay dahil pag ginalilt ko siya ay baka matanggal na ako sa trabaho, lalo pa ngayon na isang buwan lang ang binigay sa akin ni Mama para makakuha ng pera sa kanya. “Bakit mo naman gagawin ‘yun?” Tinanggal niya ang sarili niya sa pagkakayakap sa akin at pinaupo ako sa tabi niya sa kanyang kama. “As long as Lolo is around, it's not safe for you to meet or go with other man. It could raise even more suspicions. We need to be cautious now.” “Okay, sorry pero kaibigan ko lang talaga ‘yun. Gusto ko sanang pumasok ngayong araw, malapit na rin kasi ako grumaduate, gusto kong matupad naman ang pangarap ko.” hindi na ako nahiya pa at diretso ko ng sinabi sa kanya ang nais ko talagang mangyari. Tiningnan muna niya akong maigi at saka siya huminga ng malalim, ngayon ko lang nakita ng malapitan ang mukha niya, mas makinis pa yata ito kaysa sa mukha ko. Ang puti niya halata mong kutis mayaman talaga siya at ang labi niya talagang masasabi mong
Nakakainis, bakit ako naiinis?! Bakit pakiramdam ko ay nabitin ako sa ginawa niya?! Hay naku, Calliste! Hinawakan niya ang kamay ko at saka niya inayos ang dress kong kanina lang ay itinaas niya. “Let’s go, ihahatid na kita.” lumabas na kami sa kanyang kwarto at ginamit namin muli ang sasakyan niyang Ferrari 458 Italia. Binuksan niya ang pintuan sa unahan, “hop in.” Sumakay na rin siya agad at hindi na pinatagal pa umalis na kami papalayo sa mansyon niya. “What’s your plan after the school?” basag niya sa katahimikan. Nag-isip pa ako kunwari ang totoo naman ay wala naman talaga akong balak, pero naalala ko si Papa, nagsabi siya sa akin na magkita kami pagkatapos ng school ko pero hindi pa naman sigurado ‘yun. “Baka kitain ko si Papa after.” simpleng sagot ko.“Pakilala mo ako.” seryoso niyang sinabi. Natawa ako ng bahagya, “luh? Seryoso? Bakit kita ipapakilala? Eh, hindi naman ‘to totoo, sa inyo lang naman tayo engaged sa paningin—”“Who said? Didn't I tell you, I will spread
Binuksan ni Stefan ang pintuan ng sasakyan niya. “Ayaw ko–ayaw kong bumaba!” inis kong sinabi sa kanya. Sa halip na pakinggan niya ako ay kinuha niya ang kamay ko kaya naman wala na akong nagawa kung hindi lumabas ng sasakyan niya. Sinarado niya ang pinto at saka niya hinawakan ang kaliwang kamay ko. Pinagsaklob niya ang mga ito. Hindi ako makatingin sa mga tao, alam ko pinaguusapan na nila ako, kami. Sino ba naman hindi magbubulungan kung makita nilang may lumabas sa sasakyan ng may-ari ng school na estudyante pa dito. Tapos malalaman pang ako, na kasakasama lang ni Koen nung nakaarang mga semester. “Anong ginagawa mo, Stefan?” mahina man ang pagkakasabi ko alam kong naririnig niya ako. “I'm just showing everyone that I own you.” “Mapapahiya ako sa kanilang lahat kapag natapos kontrata natin, pag-iisipan nila ako ng masama, iisipin nila pineperahan kita.” sa lahat ng sinabi ko, ito lang naman ang pinakatotoo.Binigyan niya ako ng tingin na hindi siya makapaniwala sa sinabi ko,
Mariin niyang siniil ng halik ang labi ko, hinahayaan ko na lamang siya sa gusto niyang mangyari dahil miski ako ay nabibigla na lang na pinapayagan ko siyang gawin sa akin ang mga bagay na bago sa akin. As I gazed into his eyes, I found myself entranced, playfully nibbling his lips as if drawn into a sensual game. His neck cradled in my hands, I succumbed to the seductive sensations he elicited."Ugh..." I whispered."Before I forget," he growled, "our contract clearly states that you're mine, exclusively mine—"“Hanggang kailan?” tanong kong muli. Instead of answering my question, his fingers brushed against my breast, sending shivers through me. The gentle caress outside my white V-neck shirt ignited an intoxicating spark, leaving me breathless and yearning for more.Hinubad niya ang aking damit na walang kahirap-hirap habang hinahalikan ang mga labi ko, hinahayaan ko lang siya dahil mas kailangan ko ang kapalit ng lahat ng ito kaysa sa nararamdaman kong pagtutol. He also took o
Umalis siya sa harapan ko at bumalik sa loob ng library. Sa halip na sundan ko siya ay umakyat ako sa kwarto naming dalawa. Nang nasa loob na ako ng kwarto ay hinanap ko agad ang susi sa private art studio niya, kailangan kong pumunta doon para manahimik na si Mama, pagkatapos kong kumuha ng kailangan ni Mama ay aayain ko na si Stefan lumayo dito sa lugar na ito, malayo sa Lolo niya, at mas malayo sa Mama ko, tapos na ako… tapos na akong tulungan ang pamilya niya, kahit pa sabihin ni Mama na kulang pa ang pangpa-opera ni Isla, hindi na ako susunod sa kanya, dahil huling beses na ito. Hindi na ako papayag na utusan niya akong muli sa bagay na ito. Puputulin ko na ang koneksyon namin ni Mama, kung hindi papayag si Stefan lumayo dahil sa business niya at sa kumpanyang hinahawakan niya, aalis ako. Hahanapin ko si Papa, sasama ako sa kanya. Ang kailangan ko na lang ay makapagtapos, ‘yun na lang ang isang bagay na kailangan ko para kahit anong mangyari ay hindi ako mahihirapan makahanap
Umalis siya sa harapan ko at bumalik sa loob ng library. Sa halip na sundan ko siya ay umakyat ako sa kwarto naming dalawa. Nang nasa loob na ako ng kwarto ay hinanap ko agad ang susi sa private art studio niya, kailangan kong pumunta doon para manahimik na si Mama, pagkatapos kong kumuha ng kailangan ni Mama ay aayain ko na si Stefan lumayo dito sa lugar na ito, malayo sa Lolo niya, at mas malayo sa Mama ko, tapos na ako… tapos na akong tulungan ang pamilya niya, kahit pa sabihin ni Mama na kulang pa ang pangpa-opera ni Isla, hindi na ako susunod sa kanya, dahil huling beses na ito. Hindi na ako papayag na utusan niya akong muli sa bagay na ito. Puputulin ko na ang koneksyon namin ni Mama, kung hindi papayag si Stefan lumayo dahil sa business niya at sa kumpanyang hinahawakan niya, aalis ako. Hahanapin ko si Papa, sasama ako sa kanya. Ang kailangan ko na lang ay makapagtapos, ‘yun na lang ang isang bagay na kailangan ko para kahit anong mangyari ay hindi ako mahihirapan makahanap
Makikipagkita ako ngayon kay Koen, para na rin itanong ang tungkol kay Margaux. Dahil sa panaginip ko, kung hindi ako nagkakamali ay napagusapan namin si Margaux ang sabi ni Koen d’on ay naghihintay siya kay Stefan at nagkaroon siya ng severe depression. Iba pakiramdam ko sa bagay na ito. Hindi na ako nag aksaya pa ng oras at lumabas na ako ng private art studio niya. Nagbook na ako ng McTaxi ulit, habang naghihintay ako ay may napansin akong nakajacket na itim na nakasalamin hindi kalayuan sa labas ng art studio ni Stefan. Akala ko ba ay ako lang ang nakakaalam ng lugar na ito? Sinigurado ko namang walang makakasunod sa akin. Naglakad ako papalapit sa kanya ngunit bigla na lamang itong tumakbo kaya tumakbo na rin ako, hinahabol ko siya ngunit bigla na lamang siyang sumakay sa itim na Honda Civic na sasakyan. Dumaan pa ito sa harapan ko, kung hindi ako nagkakamali bakit familiar sa akin ang jacket na suot ng babaeng iyon?Umalis siya sa harapan ko at bumalik sa loob ng library. Sa
Umalis siya sa harapan ko at bumalik sa loob ng library. Sa halip na sundan ko siya ay umakyat ako sa kwarto naming dalawa. Nang nasa loob na ako ng kwarto ay hinanap ko agad ang susi sa private art studio niya, kailangan kong pumunta doon para manahimik na si Mama, pagkatapos kong kumuha ng kailangan ni Mama ay aayain ko na si Stefan lumayo dito sa lugar na ito, malayo sa Lolo niya, at mas malayo sa Mama ko, tapos na ako… tapos na akong tulungan ang pamilya niya, kahit pa sabihin ni Mama na kulang pa ang pangpa-opera ni Isla, hindi na ako susunod sa kanya, dahil huling beses na ito. Hindi na ako papayag na utusan niya akong muli sa bagay na ito. Puputulin ko na ang koneksyon namin ni Mama, kung hindi papayag si Stefan lumayo dahil sa business niya at sa kumpanyang hinahawakan niya, aalis ako. Hahanapin ko si Papa, sasama ako sa kanya. Ang kailangan ko na lang ay makapagtapos, ‘yun na lang ang isang bagay na kailangan ko para kahit anong mangyari ay hindi ako mahihirapan makahanap
Umalis siya sa harapan ko at bumalik sa loob ng library. Sa halip na sundan ko siya ay umakyat ako sa kwarto naming dalawa. Nang nasa loob na ako ng kwarto ay hinanap ko agad ang susi sa private art studio niya, kailangan kong pumunta doon para manahimik na si Mama, pagkatapos kong kumuha ng kailangan ni Mama ay aayain ko na si Stefan lumayo dito sa lugar na ito, malayo sa Lolo niya, at mas malayo sa Mama ko, tapos na ako… tapos na akong tulungan ang pamilya niya, kahit pa sabihin ni Mama na kulang pa ang pangpa-opera ni Isla, hindi na ako susunod sa kanya, dahil huling beses na ito. Hindi na ako papayag na utusan niya akong muli sa bagay na ito. Puputulin ko na ang koneksyon namin ni Mama, kung hindi papayag si Stefan lumayo dahil sa business niya at sa kumpanyang hinahawakan niya, aalis ako. Hahanapin ko si Papa, sasama ako sa kanya. Ang kailangan ko na lang ay makapagtapos, ‘yun na lang ang isang bagay na kailangan ko para kahit anong mangyari ay hindi ako mahihirapan makahanap
“Opo, mag-iingat po ako.” I gave her an assurance dahil alam kong ayon din talaga ang gusto niyang marinig. Nang matapos na kaming kumain ay umakyat na akong muli ng kwarto. Napangiti pa ako dahil sa unang umaga ko dito sa mansyon ni Stefan bilang isang fiancee niya. At oo, feel na feel ko talaga ngayon. Nang sabihin kanina sa akin na ako lang ang nakakapunta doon ni Nanay Myrna ay lalo akong natuwa dahil ibig sabihin lang ay ako pa lang ang pinagkakatiwalaan talaga ni Stefan. Dumiretso ako sa bathroom at naligo na, nang matapos ako ay kumuha ako sa inempake kong mga damit na hindi pa rin pala nailalagay sa kahit na saang cabinet ni Stefan sa loob ng walk-in closet niya, hindi ko rin alam kung dun din ba niya ipapalagay ang mga damit ko. Kinuha ko ang black leggings ko at cropped top shirt kong color white at nagsuot lang ako ng cardigan na color black. Dalawa lang naman ang sapatos ko, isang dollshoes na black at isang running shoes hindi pa nga mga imported, dahil nasira na ‘yun
Stefan’s POV"Calliste, for fuck's sake! Listen to me!" I slammed my fist on the wall, my anger and desperation boiling over.I took a deep breath, trying to calm myself down. "I'm telling you the truth! When you said our marriage was moving too fast, I felt like I'd been punched in the gut. I thought we were on the same page, that we both wanted to spend our lives together. I thought Margaux was here because she’s going to help us! Lolo even offered a toast for our wedding to be a success then I drank the wine Nanay Myrna gave me!” hindi ko na alam kung paano ko pa ipagtatanggol ang sarili ko dahil sarado ang isip ni Calliste na makinig sa lahat ng sinasabi ko. “Pwede ba, Stefan! Kitang-kita nga kitang sarap na sarap ka sa halikan niyo!” akmang aalis na siya hila-hila ang maleta ko, hinawakan ko ang maleta at nilayo ng bahagya sa kanya, niyakap siya ng mahigpit. Nagpupumiglas pa siya ngunit hindi ko hinayaan na humiwalay siya sa pagkakayakap ko. My mind flashed back to the moment I
“Opo, mag-iingat po ako.” I gave her an assurance dahil alam kong ayon din talaga ang gusto niyang marinig. Nang matapos na kaming kumain ay umakyat na akong muli ng kwarto. Napangiti pa ako dahil sa unang umaga ko dito sa mansyon ni Stefan bilang isang fiancee niya. At oo, feel na feel ko talaga ngayon. Nang sabihin kanina sa akin na ako lang ang nakakapunta doon ni Nanay Myrna ay lalo akong natuwa dahil ibig sabihin lang ay ako pa lang ang pinagkakatiwalaan talaga ni Stefan. Dumiretso ako sa bathroom at naligo na, nang matapos ako ay kumuha ako sa inempake kong mga damit na hindi pa rin pala nailalagay sa kahit na saang cabinet ni Stefan sa loob ng walk-in closet niya, hindi ko rin alam kung dun din ba niya ipapalagay ang mga damit ko. Kinuha ko ang black leggings ko at cropped top shirt kong color white at nagsuot lang ako ng cardigan na color black. Dalawa lang naman ang sapatos ko, isang dollshoes na black at isang running shoes hindi pa nga mga imported, dahil nasira na ‘yun