“Hey! It’s in the contract you’ve signed—”
Huminga ako ng malalim at nginitian ko siya ng mapang-asar na ngiti, “Mr. Stefan Leone, the contract I’ve signed is for work hours only, once na nasa labas na ako ng mansyon niyo hindi na ‘yun parte ng trabaho ko. I have my own life outside this walls.”
Nabigla ako ng itulak niya ako ng bahagya sa pader at kinulong niya ako sa kanyang mga bisig. Ramdam ko pa ang paghinga niya sa sobrang lapit namin sa isa’t-isa.
Nag iba ang expression ng mukha niya, ang kaninang nangingiti pa ay ngayon busangot at salubong ang kanyang mga kilay.
“No, the heck you’re talking about, Calliste? No, when I say you are mine, that means inside or outside of my mansion you-are-mine!” Nilapit niya pang maigi ang kanyang mukha sa akin.
Isang galaw na lamang niya ay magdidikit na ang aming mga labi sa lapit niya.
“You’re mine.” bulong niya na nakapag patindig ng mga balahibo ko. Nahihibang na ba siya hindi niya ba alam ang pagkakaiba ng mga sinasabi niya ngayon sa totoong relasyon namin? O siguro dahil sa nangyari kanina ay nagkakaganito siya.
Nagkatagpo ang aming mga mata at doon ko naramdaman ang sinseridad ng mga sinasabi niya, mali ito.
“Okay, pero kapag nakabalik na ang Lolo mo sa ibang bansa ay hindi mo na ako pagmamay-ari, Sir Stefan.”
"Drop the 'Sir.' Call me Stefan." he said with a demand in his voice.
Hindi ko na lamang siya pinansin at inalis ko ang mga kamay niyang naghaharang sa akin.
Bumalik ako sa couch at saka ko lamang naisip na kausapin siya patungkol sa mga biglaang plano niya ngunit hindi ito natuloy dahil bumukas nalang bigla ang pintuan ng library, iniluwa nito ang isang napakagandang babae na akala mo ay nasa edad twenties lang.
“Mom!” may halong pagkabigla na bati ni Stefan sa babaeng binabanggit kong napakaganda ay nanay niya pala. “Remember, I asked you and Dad not to enter my library or room without knocking?”
Ngunit sa halip na sagutin siya ng kanyang ina ay diretso ang tingin sa akin ng babae.
“H-hi, Mrs. Leone.” nahihiya kong bati sa kanya, ni hindi ako makatingin ng diretso sa mga mata niya dahil sa ginagawa kong panloloko sa kanila. Kung kay Stefan lang ay malakas ang aking loob pero bakit kaya ngayong kaharap ko ang ina ni Stefan ay bigla na lamang ganito ang nararamdaman kong pagka-ilang.
“Who is this beautiful lady in front of me, Stefan Leone?” nang banggitin niya ang pangalan ni Stefan ay may pang-aasar ito. Malawak at masasabi kong genuine ang ngiting iginawad ng kanyang ina sa akin. Kaya naman hindi ko mapigilang hindi suklian ng magandang ngiti rin ang kanyang ina.
"I planned to introduce her, but your uninvited entrance to my library interrupts that." sarcastic na sagot ni Stefan na ikinatuwa naman ng kanyang ina. “Anyways, mom, this is Calliste, my fiance. Calliste, this is my mom, Zarina.”
Muli, malawak na ngiti ang iginawad sa akin ni Mrs. Leone, ibinalik ko ang mga ngiting iyon at mayroon sa aking puso na parang hindi lang ito isang ngiti, makikita mo rin sa mga mata niya ang sinseridad.
Lumapit siya sa akin at bahagya akong nagulat ng yakapin niya ako at bigyan ng halik ang aking pisngi.
“You’re so beautiful, Calliste. I don’t know how you two met, but I am happy my son finally decided to marry.” may kirot sa puso ko, aaminin ko na inggit ako sa parteng ang nanay ni Stefan ay may pakialam sa kanya, kabaliktaran ng nanay kong pinipilit akong gumawa ng hindi ko gustong gawin.
"We've been together for three years, Mom. She's busy studying abroad, and I've been tied up with our business too, ngayon lang kami nagkaroon ng chance para magkita ulit.” Stefan said. Three years or three hours?
“Tama po si Stefan, Tita—”
“Oh, sweety, I don’t want you to call me Tita, you should call me, Mom from now on.”
Nginitian ako ni Stefan. “Tama po si Stefan, Mom ang akala ko nga po ay wala siyang balak magpakasal dahil sa sobrang busy niya sa work.” pabiro kong sinabi.
“Ayan ang gusto ng Lolo ni Stefan, Calliste ang makahanap siya ng babaeng despite sa busy schedule niya sa company ay naiintindihan niya ang buhay ni Stefan. He wants Stefan to get married with the Leviste’s daughter kasi akala ng Lolo niya ay wala siyang balak magpakasal o umibig manlang.” natatawa nitong sinabi.
Kamot-ulo naman si Stefan ng sabihin iyon ng Mommy niya, nakakatuwa silang tingnan hindi kailanman naging ganito ang conversation namin ni Mama, lagi na lang siyang galit sa akin. Simpleng tatanungin ko lang siya, nakasigaw at nakataas na agad ang kilay niya.
“Kaya nga I planned to propose to her, Mom para hindi na mag-alala si Lolo kung sino ba dapat ang mapapangasawa ko, I don’t want the Leviste’s daughter, Mom hindi ko nga siya kilala—”
“Don’t worry, anak, your Lolo will respect your decision. Parang hindi mo naman kilala ang Lolo mo.” his Mom, giving him an assurance. Tipid akong ngumiti ng bumaling si Mrs. Leone sa akin, “I’m sorry, Calliste at pinag-uusapan namin ito sa harap mo pero you should know this too, this is not a secret, anyway kaya you don’t have to worry. His father and I will support you both.” hinakawan nito ang kamay ko at dahan-dahang hinahaplos gamit ang kanyang malambot na palad.
Bakit ganito ang nararamdaman ko? Sa bawat pag haplos niya sa aking kamay, tila pinapawi niya lahat ng lungkot ko. Na para bang nakalimutan ko ng isang pagpapanggap lamang lahat ng ito at ang kailangan ko lang sa kanila ay ang pera nila. Sa haplos niya, parang napunan niya lahat ng pagkukulang ni Mama sa akin.
Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko at agad kong pinunasan ang luhang nakakawala sa aking mga mata. Hindi ko alam pero napaluha na pala ako sa comfort na binibigay sa akin ni Mrs. Leone, nakakaramdam ako ng guilt sa mga ginagawa ko ngayon ngunit hindi ko pwedeng pairalain ang sarili kong nararamdaman sa dapat kong gawin dahil alam ko pagkatapos nang lahat ng ito ay parehas lang kami ni Stefan, parehas lang kaming nagsinungaling.
“I thought it'd take forever to have a daughter, Calliste! Don't ever be ashamed of me and Savion, Stefan's dad. You're family, sweetie. If something bothers you or Stefan gives you grief, just let me know.” niyakap ako ni Mrs. Leone, hindi ko mapigilang hindi siya yakapin pabalik.
“Nakakatuwa naman kayong tingnan para kayong mag-ina talaga.”
Malakas na katok sa aking pintuan ang nagpagising sa akin, hindi ko pa man nakikita ay alam kong si mama na ito. Alam ko na ang pinunta niya ng ganito kaaga sa inuupahan kong bahay kaharap lang din ng tinutuluyan ng bagong pamilya niya, matagal na ako dito buhat pa ng maghiwalay ang mga magulang ko, seven years ago. “Calliste!” galit niyang tawag sa pangalan ko. Hindi na ako nag-ayos pa at bumangon na ako para pagbuksan ng pintuan ang mama ko. Babati pa lamang ako ngunit bumungad sa akin ang malakas na dampi sa aking pisngi. “Wala ka talagang kwenta!” Nakakabinging sigaw niya sa aking mukha. Hindi naman ako nakapatay, nagnakaw, o nakagawa ng krimen upang magalit siya sa akin ng ganito. Kung nakakamatay lang ang matalim na titig siguro ay kanina pa ako pinaglalamayan.“Bakit–” Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko ng makatanggap akong muli ng malakas na pagdampi sa aking kabilang pisngi naman. Nasasaktan man ako ngunit hindi ako para magreklamo dahil kilala ko si mama, the more n
Pinagmamasdan ko ang sarili kong repleksyon sa salamin na nasa dingding ng inuupahan kong bahay, studio type lang ang tinutuluyan ko dahil mag-isa lang naman ako dito. Nang masigurado ko ng maayos na ang itsura ko, simpleng white v-neck t-shirt ang suot ko, denim pants, at doll shoes ang naisip kong isuot ngayon dahil pupunta ako ngayon sa mansyon ng mga Leone. Lalabas na sana ako nang mapatingin ako sa aking cellphone dahil sa dalawang magkasunod na tunog hudyat na may nag message sa akin sa FriendSpace. Kinuha ko ang cellphone ko at nakita ko agad ang pangalan ni Mama Emma sa lockscreen. “Magsuot ka ng dress, baka naman mamaya pati aso ng mga Leone ay tamarin sa itsura mo dahil sa mga pormahan mong walang ka taste-taste!” binasa ko ang mensahe na galing sa kanya. Hindi ko na lamang pinansin ‘yun at lumabas na ako ng bahay. Hindi nagtagal ay nakarating na ako sa address na ibinigay sa akin ni Mama, wala daw siya dito dahil kasama niya ang iba pang kasambahay na namimili ng mga ih
“Emma?” Pag-uulit ko sa pangalan ng aking ina. So si mama pala ang may gustong mangyari ito? “Sinong Emma?” Kunot-noo kong tanong sa kanya. “She’s one of our maids, actually she recommended you to be my fake fiance, and to make everything realistic I want to be comfortable with you.” Hindi niya ako matingnan sa aking mga mata. “Excuse me?!” Inis kong hinarap siya. “For you to be comfortable with me, there is no need to do anything like this at anong fiance ang sinasabi mo?” “I am currently looking for a fiance—”“Ang sabi sa akin—you’re looking for an assistant hindi fiance.” putol ko sa kanya. Nilapit niya ang mukha niya sa akin at pinantay niya ang mga mata niya sa mga mata ko. "Why would I tell Emma the truth? You're mine now, Calliste. No turning back." there’s something in his voice saying that I need to surrender. “Okay.” simpleng sagot ko na alam kong hindi ko pinag-isipang mabuti ngunit kailangan kong pumayag para kay Isla. Para sa kanya itong gagawin ko, para ma-operahan
Mariin niyang siniil ng halik ang labi ko, hinahayaan ko na lamang siya sa gusto niyang mangyari dahil miski ako ay nabibigla na lang na pinapayagan ko siyang gawin sa akin ang mga bagay na bago sa akin. As I gazed into his eyes, I found myself entranced, playfully nibbling his lips as if drawn into a sensual game. His neck cradled in my hands, I succumbed to the seductive sensations he elicited."Ugh..." I whispered."Before I forget," he growled, "our contract clearly states that you're mine, exclusively mine—"“Hanggang kailan?” tanong kong muli. Instead of answering my question, his fingers brushed against my breast, sending shivers through me. The gentle caress outside my white V-neck shirt ignited an intoxicating spark, leaving me breathless and yearning for more.Hinubad niya ang aking damit na walang kahirap-hirap habang hinahalikan ang mga labi ko, hinahayaan ko lang siya dahil mas kailangan ko ang kapalit ng lahat ng ito kaysa sa nararamdaman kong pagtutol. He also took o
“Hey! It’s in the contract you’ve signed—”Huminga ako ng malalim at nginitian ko siya ng mapang-asar na ngiti, “Mr. Stefan Leone, the contract I’ve signed is for work hours only, once na nasa labas na ako ng mansyon niyo hindi na ‘yun parte ng trabaho ko. I have my own life outside this walls.” Nabigla ako ng itulak niya ako ng bahagya sa pader at kinulong niya ako sa kanyang mga bisig. Ramdam ko pa ang paghinga niya sa sobrang lapit namin sa isa’t-isa. Nag iba ang expression ng mukha niya, ang kaninang nangingiti pa ay ngayon busangot at salubong ang kanyang mga kilay. “No, the heck you’re talking about, Calliste? No, when I say you are mine, that means inside or outside of my mansion you-are-mine!” Nilapit niya pang maigi ang kanyang mukha sa akin. Isang galaw na lamang niya ay magdidikit na ang aming mga labi sa lapit niya. “You’re mine.” bulong niya na nakapag patindig ng mga balahibo ko. Nahihibang na ba siya hindi niya ba alam ang pagkakaiba ng mga sinasabi niya ngayon sa
Mariin niyang siniil ng halik ang labi ko, hinahayaan ko na lamang siya sa gusto niyang mangyari dahil miski ako ay nabibigla na lang na pinapayagan ko siyang gawin sa akin ang mga bagay na bago sa akin. As I gazed into his eyes, I found myself entranced, playfully nibbling his lips as if drawn into a sensual game. His neck cradled in my hands, I succumbed to the seductive sensations he elicited."Ugh..." I whispered."Before I forget," he growled, "our contract clearly states that you're mine, exclusively mine—"“Hanggang kailan?” tanong kong muli. Instead of answering my question, his fingers brushed against my breast, sending shivers through me. The gentle caress outside my white V-neck shirt ignited an intoxicating spark, leaving me breathless and yearning for more.Hinubad niya ang aking damit na walang kahirap-hirap habang hinahalikan ang mga labi ko, hinahayaan ko lang siya dahil mas kailangan ko ang kapalit ng lahat ng ito kaysa sa nararamdaman kong pagtutol. He also took o
“Emma?” Pag-uulit ko sa pangalan ng aking ina. So si mama pala ang may gustong mangyari ito? “Sinong Emma?” Kunot-noo kong tanong sa kanya. “She’s one of our maids, actually she recommended you to be my fake fiance, and to make everything realistic I want to be comfortable with you.” Hindi niya ako matingnan sa aking mga mata. “Excuse me?!” Inis kong hinarap siya. “For you to be comfortable with me, there is no need to do anything like this at anong fiance ang sinasabi mo?” “I am currently looking for a fiance—”“Ang sabi sa akin—you’re looking for an assistant hindi fiance.” putol ko sa kanya. Nilapit niya ang mukha niya sa akin at pinantay niya ang mga mata niya sa mga mata ko. "Why would I tell Emma the truth? You're mine now, Calliste. No turning back." there’s something in his voice saying that I need to surrender. “Okay.” simpleng sagot ko na alam kong hindi ko pinag-isipang mabuti ngunit kailangan kong pumayag para kay Isla. Para sa kanya itong gagawin ko, para ma-operahan
Pinagmamasdan ko ang sarili kong repleksyon sa salamin na nasa dingding ng inuupahan kong bahay, studio type lang ang tinutuluyan ko dahil mag-isa lang naman ako dito. Nang masigurado ko ng maayos na ang itsura ko, simpleng white v-neck t-shirt ang suot ko, denim pants, at doll shoes ang naisip kong isuot ngayon dahil pupunta ako ngayon sa mansyon ng mga Leone. Lalabas na sana ako nang mapatingin ako sa aking cellphone dahil sa dalawang magkasunod na tunog hudyat na may nag message sa akin sa FriendSpace. Kinuha ko ang cellphone ko at nakita ko agad ang pangalan ni Mama Emma sa lockscreen. “Magsuot ka ng dress, baka naman mamaya pati aso ng mga Leone ay tamarin sa itsura mo dahil sa mga pormahan mong walang ka taste-taste!” binasa ko ang mensahe na galing sa kanya. Hindi ko na lamang pinansin ‘yun at lumabas na ako ng bahay. Hindi nagtagal ay nakarating na ako sa address na ibinigay sa akin ni Mama, wala daw siya dito dahil kasama niya ang iba pang kasambahay na namimili ng mga ih
Malakas na katok sa aking pintuan ang nagpagising sa akin, hindi ko pa man nakikita ay alam kong si mama na ito. Alam ko na ang pinunta niya ng ganito kaaga sa inuupahan kong bahay kaharap lang din ng tinutuluyan ng bagong pamilya niya, matagal na ako dito buhat pa ng maghiwalay ang mga magulang ko, seven years ago. “Calliste!” galit niyang tawag sa pangalan ko. Hindi na ako nag-ayos pa at bumangon na ako para pagbuksan ng pintuan ang mama ko. Babati pa lamang ako ngunit bumungad sa akin ang malakas na dampi sa aking pisngi. “Wala ka talagang kwenta!” Nakakabinging sigaw niya sa aking mukha. Hindi naman ako nakapatay, nagnakaw, o nakagawa ng krimen upang magalit siya sa akin ng ganito. Kung nakakamatay lang ang matalim na titig siguro ay kanina pa ako pinaglalamayan.“Bakit–” Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko ng makatanggap akong muli ng malakas na pagdampi sa aking kabilang pisngi naman. Nasasaktan man ako ngunit hindi ako para magreklamo dahil kilala ko si mama, the more n